ေနရာ . . .

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေစ်းအနီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တစ္ေနရာကို ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပုံ - ၀င္းျမင့္ေက်ာ္ )
တစ္ေန႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အိမ္ကိုလမ္းၾကံဳ ခဏ၀င္ေတာ့ သူတို႔အိမ္မွာ အမ်ဳိးေတြ ေရာက္ေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။ နယ္ကဦးေလးတစ္ေယာက္ ေဆးလာကုရင္း ေရာက္ေနတာလို႔ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာျပပါတယ္။ ေဆးလာကုရင္း လာၾကတာမို႔ လူနာေစာင့္ သံုးေယာက္ကလည္း အတူပါလာၾကပါတယ္။
နယ္ကလူေတြ ရန္ကုန္ကို လာဖို႔ဆိုတာ သိပ္မလြယ္လွပါဘူး။ ရန္ကုန္မွာ တည္းခိုလို႔ရမယ့္ ေဆြမ်ဳိးအိမ္ျဖစ္ျဖစ္၊ အရမ္းရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ အိမ္ျဖစ္ျဖစ္ ရွိမွအဆင္ေျပပါတယ္။ ေဒသခံမရွိဘဲ ဘယ္ေနရာကိုပဲသြားသြား အဆင္မေျပႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ရန္ကုန္ကလူ နယ္ကိုသြားတာနဲ႔ နယ္ကလူရန္ကုန္လာတာ အဆင္မေျပမႈခ်င္း မတူၾကပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ နယ္မွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီ သြားလည္ရင္ အဲ့ဒီအိမ္မွာပဲ တည္း၊ အဲဒီအိမ္မွာပဲစားၿပီး မပူမပင္ ေနလို႔ရပါတယ္။ ရန္ကုန္ကလာတဲ့ ဧည့္သည္မို႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အမ်ဳိးအိမ္ေတြကပါ ထမင္းဖိတ္ေကြၽးတာေတြ လုပ္တတ္ပါေသးတယ္။
တစ္ခါတုန္းက နယ္ကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီ သြားလည္ေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ မနက္ျဖန္သူက ယာထဲဆင္းၿပီး အလုပ္လုပ္ရမယ့္အေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ယာထဲမွာ အလုပ္လုပ္ၿပီးမွ အားမွာမို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့ရမွာ အားနာေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႔ယာခင္းထဲ ႏွစ္ရက္လိုက္ေနၿပီး အေတြ႔အၾကံဳသစ္ေတြ တိုးလာခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ရက္ေက်ာ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက အလုပ္အားၿပီမို႔ သူတို႔ၿမိဳ႕ရဲ႕ အထင္ကရ ေနရာေတြကို လိုက္ပို႔ပါေသးတယ္။
နယ္မွာ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ကို အဲဒီလိုမ်ဳိး ဧည့္၀တ္ေက်ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္မွာေတာ့ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ကို ဧည့္၀တ္ေက်ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ကိုႀကိဳးစား ၾကပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕မိတ္ေဆြ ရန္ကုန္လာလည္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အလုပ္က ခြင့္ယူလို႔မရ၊ ပိတ္ရက္ကလည္း နည္းနည္းလိုေန၊ အလုပ္ခြင္ထဲကိုလည္း မိတ္ေဆြကို ေခၚသြားလို႔မရနဲ႔ အခက္ၾကံဳရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကပဲ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ မိတ္ေဆြကို သူငယ္ခ်င္းကိုယ္စား လိုက္ပို႔ေပးရပါတယ္။

ရန္ကုန္မွာ အေျခက်စ ျပဳေနတဲ့ သူေတြဆိုရင္လည္း လစဥ္၀င္ေငြေလးကို အိမ္လခ ေပးၿပီးတာနဲ႔ က်န္တဲ့ေငြေလးနဲ႔ တစ္လစာ စားစရိတ္ကို ၿခိဳးျခံေခြၽတာရင္း ေနာက္တစ္လရဲ႕ လစာထုတ္ရက္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာ၊ တန္ဖိုးမွ်တ အိမ္ရာဆိုတာေတြကလည္း သူတို႔နဲ႔ အလွမ္းေ၀းေနဆဲ ဆိုတာကို ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ေတြးေတာရင္းနဲ႔ေပါ့ . . . . .

နယ္ကလူတစ္ေယာက္ ရန္ကုန္ကိုလာလို႔ တည္းခိုရမယ့္ေနရာ အလြယ္တကူ မရွိရင္ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ပိုက္ဆံ ေပါေပါမ်ားမ်ားပါရင္ တည္းခိုခန္းေတြမွာ တည္းလို႔ရႏိုင္ေပမယ့္ ၿခိဳးၿခိဳးျခံျခံ လာရတဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြ၊ ေဆြမ်ဳိးေတြရဲ႕ အိမ္ေတြကိုပဲ အားကိုးရပါတယ္။
အဲဒီအားကိုးရတဲ့ အိမ္ေတြကလည္း ေနရာက်ယ္ဦးမွ။ မိသားစုကလည္း နည္းဦးမွ။ အားမနာဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တည္းခိုလို႔ရမွာ မဟုတ္လား။
ရန္ကုန္ရဲ႕ အိမ္အမ်ားစုကေတာ့ နယ္ကအိမ္ျခံေတြလို က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္း မရွိၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ရန္ကုန္ဟာ လူေနသိပ္သည္းမႈေၾကာင့္ ေနထိုင္ရတဲ့ ေနရာေတြက က်ဥ္းေျမာင္းလာၾကပါတယ္။ သာမန္လူလတ္တန္းစား မိသားစုဟာ ေပႏွစ္ဆယ္၊ ေျခာက္ဆယ္ျခံမွာ အိမ္ေလးတစ္လံုးေဆာက္ၿပီး ေနႏိုင္ၾကေပမယ့္ ဆယ္ေပအိမ္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ မိသားစုေတြ အမ်ားႀကီး ေနထိုင္ၾကရတာကိုလည္း ၿမိဳ႕နယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ရပ္ကြက္ေတြမွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။
အိမ္ပိုင္ဆိုင္မႈ မရွိတဲ့ သူေတြကေတာ့ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္မႈအေပၚ မူတည္ၿပီး လံုးခ်င္းအိမ္ေလးေတြ၊ တိုက္ခန္းေလးေတြ ငွားေနၾကပါတယ္။ အိမ္ရွင္တခ်ဳိ႕က စေပၚေငြ ႀကိဳေတာင္းၿပီး အိမ္လခ တစ္လခ်င္းေပး၊ အိမ္ေျပာင္းမယ္ဆို တစ္လႀကိဳေျပာ စေပၚေငြျပန္အမ္းတဲ့ စနစ္ကို အသံုးျပဳၿပီး တခ်ဳိ႕က ေျခာက္လ၊ တစ္ႏွစ္စသျဖင့္ အေပ်ာက္ငွားၾကပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္ဟာ လူဦးေရ ပိုမိုမ်ားျပားလာၿပီး ေနရာထိုင္ခင္း ျပႆနာက ပိုမိုႀကီးမား လာပါတယ္။ နာဂစ္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ဧရာ၀တီတိုင္းက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ရန္ကုန္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ လာၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ရရာအလုပ္ တစ္ခုခုကိုလုပ္ၿပီး မိသားစုဘ၀ကို အဆင္ေျပသလို ရပ္တည္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ေပါ့။
ရန္ကုန္မွာ ရရာအိမ္ခန္း တစ္ခုကိုငွားၿပီး အလုပ္လုပ္လို႔ရတဲ့ လူမွန္သမွ် စက္႐ံုေတြမွာ အလုပ္၀င္ၾကသလို၊ ေန႔စားရွင္းၿပီး ေငြလက္ငင္းရတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ အလုပ္ၾကမ္း ၀င္လုပ္သူကလုပ္နဲ႔ ေနေရးနဲ႔စားေရးကို ရင္ဆိုင္ၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္ကို ေျပာင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အဆင္ေျပရမယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကိုေတာ့ လက္ေတြ႕မွာ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။
ရန္ကုန္ရဲ႕ စားစရိတ္နဲ႔ အိမ္လခဟာ သူတို႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို က်ားကန္ထား႐ံုပဲ တတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္၀င္ေငြနဲ႔ မိသားစုစားစရိတ္ကို ထိန္းထားႏိုင္ေပမယ့္ လကုန္တိုင္းေပးရတဲ့ အိမ္လခကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ႐ိုက္ခ်ဳိးေနဆဲေပါ့။
ျခံပိုင္ရွင္ေတြကလည္း အရင္လို အိမ္တစ္လံုးမွာ မိသားစုတစ္စုကို ငွားတာမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ျခံအျပည့္ အိမ္ေဆာက္ၿပီး ေလးငါးခန္းေလာက္ရေအာင္ အခန္းေလးေတြကန္႔လို႔ ငွားၾကပါတယ္။ အဲဒီလို အခန္းတြဲေလးေတြကို အေဆာင္လို႔ ေခၚၾကေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ မိသားစု တစ္စုအတြက္ေတာ့ နားခိုစရာ ေက်ာခင္းစရာ အိမ္ေလးေတြပါပဲ။
အမ်ဳိးသားသီးသန္႔၊ အမ်ဳိးသမီး သီးသန္႔အျပင္ အခုေနာက္ပိုင္း မိသားစုလိုက္ ေနလို႔ရတဲ့ အေဆာင္ေတြကို ၿမိဳ႕သစ္ေတြမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔လာရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ နယ္ၿမိဳ႕ကေန ရန္ကုန္ကို စြန္႔စားၿပီး လာၾကတဲ့သူေတြဟာ တစ္ရပ္တစ္ေက်းမွာ ဘ၀တစ္ခု ေျပာင္းလဲႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ လာၾကပါတယ္။ ဘယ္သူကမ်ား ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာကိုစြန္႔ၿပီး အရပ္တစ္ပါးမွာ အေျခခ်ခ်င္မွာလဲ။ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အေရးေလး တစ္ခုနဲ႔ ေက်ာခ်ဖို႔ ေနရာေလးတစ္ခုေလာက္ ရရင္ဆိုတဲ့ ဆႏၵေလးေတြနဲ႔ လာၾကတာပါ။
အေဆာင္ပိုင္ရွင္ေတြ၊ အိမ္ပိုင္ရွင္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ေလာဘကို နည္းနည္းေလွ်ာ့ၿပီး "လဲေနသူ ထူေပးပါ" ဆိုတဲ့ စကားရပ္ေလးလို ဒုကၡနဲ႔ လာတဲ့သူေတြကို ကူညီခ်င္တဲ့ စိတ္ေစတနာေလး နည္းနည္းေလာက္ မွ်ေ၀ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပါပဲ။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့  .  .  .။
"အေဆာင္ငွားရန္ ရွိသည္" ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြကို ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႕ေနရၿပီး နယ္ကတက္လာတဲ့ သူေတြကိုလည္း အထုပ္အပိုးေတြနဲ႔ မၾကာခဏ ေတြ႔ေနရပါတယ္။
ရန္ကုန္မွာ အေျခက်စ ျပဳေနတဲ့ သူေတြဆိုရင္လည္း လစဥ္၀င္ေငြေလးကို အိမ္လခ ေပးၿပီးတာနဲ႔ က်န္တဲ့ေငြေလးနဲ႔ တစ္လစာ စားစရိတ္ကို ၿခိဳးျခံေခြၽတာရင္း ေနာက္တစ္လရဲ႕ လစာထုတ္ရက္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာ၊ တန္ဖိုးမွ်တ အိမ္ရာဆိုတာေတြကလည္း သူတို႔နဲ႔ အလွမ္းေ၀းေနဆဲ ဆိုတာကို ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ေတြးေတာရင္းနဲ႔ေပါ့။
စိတ္ရဲ႕ထြက္ေပါက္ကို ျဖစ္ေစတဲ့ သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္က ဘ၀တူေတြကို ၀မ္းနည္းေစသလိုလို  . . . အားေပးေနသလိုလို ...။
"မနက္ျဖန္ .. ဒီအခန္းက .. ေနခဲ့တာ စာခ်ဳပ္ျပည့္ေတာ့မယ္ .."
 Written by လူသန္႔
Credit To First-11