ကမၻာတြင္အႀကီးက်ယ္ဆုံးေသာ ႐ုရွား၏စစ္ေရးေလ႕က်င္႕မႈ

ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စု ေခတ္မွသည္ ယေန႔႐ုရွား ဖက္ဒေရးရွင္းသမ္ၼတ ႏုိင္ငံ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ကာလ အထိ႐ုရွားႏုိင္ငံ၏ ျပဳလုပ္ခဲ့ သမွ်ေသာစစ္ေရးေလ့ က်င့္မႈ မ်ားအနက္ကမၻာတြင္ အႀကီး က်ယ္ဆုံးစစ္ေရးေလ့က်င့္ မႈ(The Biggest Military Exercise) တစ္ရပ္ကုိ ဇူလုိင္လ ၁၇ရက္ေန႔က ပစၥဖိတ္သမုဒၵရာ အတြင္းရွိ ဆာခါလင္ ကၽြန္းအနီး ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။အဆုိပါ စစ္ေရး ေလ့က်င့္မႈကုိႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ ႀကီး ဗလာဒီမာပူတင္ကုိယ္တုိင္ တက္ေရာက္အားေပး႐ႈစားခဲ့ သည္။
ႀကီးက်ယ္ေသာအနာဂတ္ စစ္ဆင္ေရး တစ္ရပ္ကုိ ေမွ်ာ္မွန္း လ်က္ျပဳလုပ္သည့္ ဤစစ္ေရး ေလ့က်င့္မႈတြင္ တပ္ဖြဲ႕အရာရွိ၊ စစ္သည္အင္အား ၁၆၀၀၀၀ တုိ႔ သည္ ပင္မ တုိက္ပြဲ၀င္တင့္ကား မ်ားအပါအ၀င္ အေျမာက္ႏွင့္ သံခ်ပ္ကာ တင့္ကားယာဥ္ အစီး ၅၀၀၀တုိ႔ႏွင့္အတူ ႏုိင္ငံ၏ အေရွ႕/အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ ဆုိက္ေဘးရီးယားသုိ႔ခ်ီတက္ခဲ့ၾက သည္။အလားတူအဆုိပါ စစ္ေရး ေလ့က်င့္မႈတြင္ တပ္မေတာ္ (ၾကည္း၊ေရ၊ေလ)ပူးေပါင္းစစ္ဆင္ မႈျပဳလုပ္ႏုိင္ရန္အတြက္ ႐ုရွားႏုိင္ ငံ ပစၥဖိတ္ေဒသ ေရတပ္ ေတာ္အုပ္ (Russia’s Pacific Fleet) မွတုိက္ေရယာဥ္ အစီး၂၀ ထက္ မနည္းတုိ႔သည္ တုိက္ေလ ယာဥ္ အစီး၁၃၀တုိ႔ႏွင့္အတူ စစ္ေရးေလ့က်င့္မႈျပဳလုပ္မည့္ ေဒ သသုိ႔ အခ်ိန္မီ ေရာက္ရွိ သတင္း ပုိ႔ ၿပီးျဖစ္သည္။စစ္ေရးေလ့က်င့္ မႈျပဳလုပ္မည့္ကာလမွာ အနည္း ဆုံး ရက္သတၱတစ္ပတ္ၾကာမည္ ဟုသိရသည္။ယခုစစ္ေရးေလ့ က်င့္မႈႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး ကာကြယ္ ေရး၀န္ႀကီး ဌာန၊ဒုတိယကာကြယ္ ေရး ၀န္ႀကီး၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အာနာတုိလီ အန္တုိေနာ့ဗ္က ႐ု ရွားသမၼတႏုိင္ငံအတြင္းရွိ ျပည္ပ ႏုိင္ငံအသီးသီးမွ စစ္သံ(ၾကည္း၊ ေရ၊ေလ)မ်ားအား ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန အစည္းအေ၀းခန္မ သုိ႔ ဖိတ္ေခၚၿပီး စစ္ေရးေလ့က်င့္ မႈအခင္းအက်င္းဆုိင္ရာမ်ားကုိ အသိေပး ရွင္းလင္းတင္ျပ (Briefing) ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။ အဆုိပါ အစည္းအေ၀းတြင္ ဒုတိယကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးက ယခုစစ္ေရးေလ့က်င့္မႈသည္ ျပဳလုပ္ေနက်ပုံမွန္ စစ္ေရး ေလ့ က်င့္မႈ တစ္ရပ္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မည္သည့္ေဒသ၊မည္သည့္ႏုိင္ငံ တစ္ခုကိုမွ်၊ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း၊ အင္ အားသုံးျခင္းျပဳလုပ္ရန္ ရည္ရြယ္ ခ်က္မရွိပါေၾကာင္းတင္ျပသြား သည္။
သုိ႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ စစ္ ေရး အကဲခတ္ (Some analysts) တုိ႔ကမႈ ယခုစစ္ေရးေလ့က်င့္မႈ သည္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံႏွင့္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ တုိ႔ကုိ စစ္အင္အားျပ(Show of Force)ရည္ရြယ္လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သည္ ဟုယုံၾကည္ေနၾက သည္။
ကာကြယ္ေရး ဒု၀န္ႀကီးက ““ ယခုစစ္ေရးေလ့က်င့္မႈ ျပဳလုပ္ မည့္ အခ်ိန္၊ေနရာ၊ေဒသတုိ႔ကုိ စစ္ေရး ေလ့က်င့္မႈမျပဳမီက ပင္ အိမ္နီးခ်င္းတ႐ုတ္ႏုိင္ငံအား စစ္ေရးေလ့က်င့္မႈႏွင့္ပတ္သက္ ၍အေသးစိတ္အခ်က္အလက္ မ်ားကုိ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာမႈမရွိ ပဲ အသိေပးအေၾကာင္းၾကားခဲ့ ပါ ေၾကာင္း၊တ႐ုတ္ႏုိင္ငံအေနျဖင့္ လည္း တစ္စုံတစ္ရာကန္႔ကြက္ ျခင္း မရွိ၊သေဘာတူလက္ခံပါ ေၾကာင္း ဤစစ္ေရးေလ့က်င့္မႈ ကုိ မိမိတုိ႔ ကမ္း႐ုိးတန္း ကီလုိမီ တာ ၄၃၀၀အတြင္းျပဳလုပ္မည္”” ဟုေျပာၾကားသြားသည္။

ေက်ာ္စိန္
Ref:Nation

Credit To Hot News Journal

Read More »

ေ၀သာလီျပည္မွာ ဘီလူးေတြ၀င္ေသာအခါ

ေရးသားသူ- ဘစီ

မွတ္မိေသးတယ္ဗ်ဳိ႕။ က်ဳပ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ဟင္းေကာင္းေလးမ်ား မိဘကခ်က္ထားရင္ တနင့္တပိုးစားပစ္တာကလား။

ဒါကို ၾကည့္ေနတဲ့ လူႀကီးေတြက ပီတိနဲ႔ၿပံဳးၾကည့္ၿပီး အခုလိုေျပာတတ္တယ္။ “ေအာင္မေလးဟဲ့ၾကည့္ပါဦး စားလိုက္ၾကတာ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္တာ က်ေနတာပဲ”တဲ့။

မိဘအေနနဲ႔ ကိုယ့္သား၊ ကုိယ့္သမီးက ထမင္း၊ ဟင္းကို ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ အားပါးတရစားတာေတြ႕လို႔ ေက်နပ္စိတ္နဲ႔ေျပာတာမ်ဳိးဗ်။ ဒါမ်ဳိး လူငယ္ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲ့သူတိုင္း တစ္ခ်ိန္မဟုတ္တစ္ခ်ိန္ ႀကံဳၾကမွာပါဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔ကလည္း အဲဒီလို လူႀကီးမိဘေတြကေျပာရင္ ဘ၀င္က် ေနတာပဲေလ။

ေဟာ အခုေတာ့ ေခတ္ေတြကပဲ ေျပာင္းလို႔လား၊ အေနအထားေတြကပဲ ေဖာက္လွဲေဖာက္ျပန္ျဖစ္လို႔ လားေတာ့မသိပါဘူး။ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္တယ္လို႔ေျပာတာကို မႏွစ္သက္တဲ့သူေတြ ေပၚလာၿပီခင္ဗ်။

လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမတ္မင္းအခ်ဳိ႕ဟာၿပီးခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ ေခတ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး တပ္မေတာ္ အပါအ၀င္ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ပိုင္ရာ၊ ဆိုင္ရာေတြက လယ္သမားေက်ာမဲြေတြရဲ႕ လယ္ယာေျမေတြကို အဓမၼသိမ္းယူတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မေန႔တစ္ေန႔ကတင္ပဲ အျပန္အလွန္
“တြယ္” ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား။

အဲသလိုျဖစ္တဲ့ထဲမွာ ဘယ္ဟာက ဘယ္လိုထၿပီး “ၿငိ” တယ္ေတာ့ မသိဘူးဗ်။ အမတ္မင္းတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုထေျပာသလဲဆိုေတာ့ အဲသလို အရင္အစိုးရလက္ထက္မွာ ေျမသိမ္းတာေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ဆိုးရြားသလဲဆိုေတာ့ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္သ လိုပဲတဲ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအမတ္မင္းလည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ထမင္းကို တ၀တၿပဲစားခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္မွာပါ။

က်ဳပ္တို႔လူမ်ဳိးက ဟာသႂကြယ္ တယ္ဗ်။ စကားလည္းႂကြယ္တယ္။ စကားႂကြယ္လြန္းတဲ့ လွေတာသားဆုိတာေတာင္မွ သတ္သတ္ရွိေသးမို႔ လား။ စကားေတြ ေျပာရင္ ပံုတိုပတ္စေတြ၊ ဥပမာ၊ ဥပေမယ်ေတြ ညႇပ္ညႇပ္သံုးတာကလည္း က်ဳပ္တို႔လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ စကားလံုးေ၀ါဟာရ ႂကြယ္၀ ပံုကိုျပတာပါပဲ။

အခုလည္း အမတ္မင္းက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေျမယာသိမ္းတာေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ေသာင္းက်န္းသလဲဆိုေတာ့ကာ ေ၀ သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္သလိုပဲဆိုၿပီး သံုးတာဟာ တမင္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေျပာတာဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မွာပါ။ သူေျပာလိုရင္း အဓိပၸာယ္ကို ပိုမိုထင္ ရွားေစခ်င္လို႔ အမွတ္တမဲ့သံုးႏႈန္းလိုက္တဲ့ စကားလံုးလည္းျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။

ႏို႔ ဒါနဲ႔ ေနပါဦးဗ်ာ။ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္တာ ဘယ္လိုတုံး။ က်ဳပ္ေတာ့ မွန္းဆမရဘူး။ သိခ်င္လို႔ စာထဲဖတ္ၾကည့္ေတာ့လည္း ေရွး ေရွးတုန္းက ေ၀သာလီၿမိဳ႕ေတာ္ကို ဘီလူးေတြ၀င္ၿပီး လူေတြကို သတ္ျဖတ္စားေသာက္ၾကတာ အ႐ိုးအရင္းပဲ က်န္တယ္ဆိုကိုး။

ဒီအေပၚမွာ အေျခတည္ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္မ်က္လံုးထဲ ျမင္ၾကည့္မိတာ တစ္ခုေတာ့ရွိသဗ်။ ဒါကေတာ့ အဲဒီဘီလူးေတြဟာ အစာေရစာ ငတ္ေနရမယ္ဗ်။ မဟုတ္ဘူးလား။ ငတ္ေနလို႔သာ ကေလးလူႀကီး ဘာဘာညာညာမေရြးဘဲ ေတြ႕ကရာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ေျခေလးေခ်ာင္း သတၱ၀ါ အကုန္စားမယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္တာေနမွာေပါ့။

ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ဗိုက္ဆာ႐ံု ေလာက္နဲ႔ေတာ့ လုပ္ဟန္မတူဘူးဗ်။ အဲေတာ့ ေ၀သာလီကို ေရာက္သြားတဲ့ ဘီလူးေတြဟာငတ္ေနတဲ့အေကာင္ ေတြပဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ လက္ေတြ႕က်၊ မက် ေသခ်ာခ်င္ရင္ က်ဳပ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက မိဘေတြေျပာတဲ့ နင္တို႔မ်ားစားလိုက္တာ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္သလိုပဲလို႔ဆိုရတဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းကို စဥ္းစားၾကည့္ဗ်။

တစ္ေနကုန္ေဆာ့ၿပီး ျပန္လာရာကေန ညေနမွာ ဗိုက္ကလည္းဆာေန၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ဟင္းေကာင္းကေလးကိုလည္း လူႀကီးေတြက ခ်က္ျပဳတ္ထားတာမ်ဳိးနဲ႔ ႀကံဳခ်ိန္မွာ က်ဳပ္တို႔ တ၀တၿပဲစားၾကရဲ႕ မဟုတ္လား။ ဒီအခါမွာ တခ်ဳိ႕မ်ား ထမင္းတစ္အိုးခ်က္ေလာက္ေတာင္ ကုန္တဲ့အခါ ကုန္ရဲ႕မဟုတ္လား။ ဒါကို မိဘေတြက ငါ့သားကေလး စားလိုက္တာ။ ငါ့သမီးကေလးစားလိုက္တာ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္သလိုပဲဲလို႔ ေျပာတာပါ။

က်ဳပ္တို႔ကလည္း ဒီအခါမ်ဳိးက်ရင္ ငါ့အေဖကေတာ့ျဖင့္၊ င့ါအေမကေတာ့ျဖင့္၊ ငါ့ဦးေလးေတြကေတာ့ျဖင့္ ငါ့ကို ဘီလူးနဲ႔ႏိႈင္းတာပဲဟဲ့။ ငါ့ကို မေကာင္းဆိုး၀ါးနဲ႔ ႏႈိင္းတာပဲဟဲ့လို႔ ၿငိဳျငင္ျခင္း၊ စိတ္ကြက္ျခင္း မရွိခဲ့႐ိုးအမွန္ပါဗ်ာ။

ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ့ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ ထမင္းစားလို႔ ေက်နပ္ေနမွ မင့္ဟာ။ ဘီလူးနဲ႔ႏႈိင္းတာလည္း မခံႏိုင္စရာ ဘာရွိတာမွတ္လို႔။ ကုိယ္က လည္း အဲဒီလို စကားပံုနဲ႔ ႏႈိင္းခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ၀ါးၿမိဳ (အဲ...) စားထားၿပီးမွ မဟုတ္လားဗ်။

က်ဳပ္တို႔လည္း ဗိုက္ကေလးလက္နဲ႔႔ပြတ္၊ ႏႈတ္ခမ္းလွ်ာနဲ႔သပ္ၿပီး ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာ အသာေမွးၿပီး ၀က္မင္းစည္းစိမ္ခံစားပစ္လိုက္တာပဲ။ ဘီလူးေသာ၊ ၀က္ေသာဘာမွ ခံစားမေနအားပါဘူးဗ်ာ။

ေဟာ အခုက်ေတာ့ လႊတ္ေတာ္မွာ တပ္မေတာ္က ေျမသိမ္း တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမတ္မင္းေတြက ေ၀သာလီျပည္ကို ဘီလူး၀င္သလိုပဲလို႔ ပံုေဆာင္သံုးႏႈန္းလိုက္လို႔တဲ့။ တပ္မေတာ္ကအရာရွိႀကီးတစ္ဦးက စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္တဲ့။ သူတို႔တပ္မေတာ္ကို ဘီလူးနဲ႔တင္စား ေျပာတာဟာ တကယ္တမ္းေတြးၾကည့္ရင္၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းပါတယ္လို႔သူကပဲ ဆိုသြားသဗ်။

ခက္ရခ်ည္ေသးေတာ့ အရပ္ကတို႔ေရ။ အခုတစ္ေလာ လႊတ္ေတာ္ထဲမလည္း ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ေတာ့ မသိဘူးဗ်။ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ႀကီးက တစ္ေလာတုန္းက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာရွိတဲ့ တပ္မေတာ္သားအမတ္ေတြကို သတိေပးလိုက္တယ္။ ဘာတဲ့ ေျပာစရာရွိရင္လည္းေျပာ၊ ေျပာ စရာမရွိရင္လည္း မေျပာနဲ႔ဆိုလား။ ေျပာမွာလိုလို၊ မေျပာမွာလိုလို မလုပ္နဲ႔ဆိုၿပီး ႀကိမ္းတယ္ဆိုလား ဘာလားေသခ်ာမသိပါဘူးဗ်ာ။ သူမ်ားေျပာတာ ၾကားရတာပဲ။

ေဟာ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အေမးအေျဖေတြ ရွိသမို႔လား။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ားက မဲဆႏၵရွင္မ်ားအ က်ဳိးငွာ အစိုးရအဖဲြ႕၀င္လူႀကီးမ်ားကို ေမးစရာရွိတာ ေမးၾကတာျမင္ဖူးမွာ ပါ။ ဒီမွာလည္း အမတ္မင္းေတြ ေမးတာနဲ႔သက္ဆုိင္ရာ အစိုးရလူႀကီးေတြ ျပန္ေျဖတာက လဲြေခ်ာ္ေနဆိုလား။

ဒါကို ဘ၀င္မက်တဲ့ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ႀကီးက အေမးနဲ႔အေျဖေတြ ကိုက္ညီရမယ္လို႔ဆိုသတဲ့။ ေနာင္ကို ဒီလိုမ်ဳိးမျဖစ္ေစရေအာင္ လုပ္ရ မယ္လို႔ မိန္႔သတဲ့။ ဒီအေၾကာင္း သ တင္းေတြထဲမွာဖတ္ရေတာ့ က်ဳပ္လည္း စကားပံုတစ္ခု သြားသတိရ တယ္။

ဘာတဲ့။ “အေမးဘုရားေလာင္း၊ အေျဖကၽြဲေက်ာင္း” ဆုိလား။ ဒါေပသိ အခုလို အေျခအေနမ်ဳိးမွာ တရား၀င္မေျပာရဲဘူးဗ်။ ကိုယ္ကေတာ့ စကားပံုမို႔ ႐ိုး႐ိုးသားသား သံုးလုိက္တာမွန္ပါရဲ႕။ ႏို႔ေပမယ့္ သက္ဆိုင္ ရာေျဖဆိုသူမ်ားက သူတို႔ကို “ကၽြဲ” နဲ႔ ႏႈိင္းရပါ့မလားလို႔ အေတြးပြားၿပီး အ ေရးယူမယ့္ စကားေျပာလာရင္ မခက္ပါလား။

က်ဳပ္ဆိုလိုတာက ဒီ႔ေနာက္ပိုင္းမွာ စကားပံုေတြ သံုးတာလည္း ဆင္ျခင္ရမယ္လို႔ ေျပာတာဗ်။ ကိုယ္ကႏႈတ္ေရးႂကြယ္လို႔ ဆိုလိုက္ေပမယ့္ အေတြးႂကြယ္ႂကြယ္နဲ႔ ေတြးတတ္သူ ေတြၾကားမွာ အဓိပၸာယ္ျခားနားခ်က္ေတြ ရွိတယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာပါ ခင္ဗ်ာ။

စကားပံုေတြကို သံုးသာသံုးေနတာပါ။ အဓိပၸာယ္မည္မည္ရရ က်ဳပ္က မသိတာမ်ားပါတယ္။ အခုပဲၾကည့္ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္ တယ္ဆိုတာ သူမ်ားသံုးလို႔သာ ေရာေယာင္ၿပီးသံုးေနတာ။ အဓိပၸာယ္ရည္ရြယ္ခ်က္ တိတိက်က် ရွင္းျပစမ္းပါဆိုရင္ က်ဳပ္ျဖင့္ မရွင္းတတ္ ႐ိုး အမွန္ပါရယ္။

ငယ္ငယ္က က်ဳပ္တို႔အစားက်ဴးလို႔ မိဘေတြက ေ၀သာလီျပည္ဘီလူး၀င္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ က်ဳပ္က မွတ္ထားလိုက္တယ္။ ေၾသာ္.. ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္တာဟာျဖင့္ က်ဳပ္တို႔ထမင္းကို အူယားဖားယားနဲ႔ တနင့္တပိုးစားသလိုမ်ဳိးပါလားလို႔ပဲ မွတ္လိုက္တယ္။

ဘီလူးဆိုတာ ဘယ္လိုအေကာင္မ်ဳိးလဲ က်ဳပ္မသိဘူး။ အစြယ္ႀကီးေတြ နဲ႔ ေၾကာက္စရာအသြင္ပံုေဖာ္ထားေပမယ့္ ဒီေလာကမွာ ဘီလူးကို မ်က္ ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ ေတြ႕ဖူးတဲ့လူရွိလို႔ လား။ ဘီလူးဆိုတာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္တစ္ခုကို အေျခတည္ၿပီး အႏုပညာလက္ ရာရွင္ေတြက အစြယ္ေငါေငါ၊ ပါးစပ္ၿပဲၿပဲ၊ ေၾကာက္စရာအသြင္ကို ပံု ေဖာ္လိုက္တာ ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ေနမွာေပါ့။

ေ၀သာလီျပည္ကို ဘီလူး၀င္ေတာ့ ေ၀သာလီသားေတြမွာ ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔ ေျပးၾကလႊားၾက ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့။ အ၀တ္အစားကေလး၊ အတြင္းပစၥည္းကေလးေတြေတာင္ သယ္သြားႏိုင္မွ သယ္သြားႏိုင္မွာဗ်။ ဘီလူးဆိုတဲ့ အေကာင္ကလည္း ဘယ္ႏွေကာင္ေလာက္ ၿမိဳ႕ထဲကို ၀င္လာသလဲမွ မသိႏိုင္တာပဲဗ်ာ။

ၿပီးေတာ့ အဲဒီေခတ္က ဒုကၡသည္စခန္းတို႔ ဘာတို႔လည္း ရွိမထင္ပါဘူးဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ဘီလူးေတြေၾကာင့္ သူတို႔ဒုကၡေရာက္ရပါတယ္ဆိုၿပီး ဘီလူးေတြကို လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပခြင့္လည္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘီလူးက သူ႔ေရွ႕မွာ ကိုး႐ိုးကားရား လာလုပ္လို႔ကေတာ့ ၀ါးစားပစ္လိုက္မွာ။

အခုေတာ့ ဘီလူးနဲ႔ႏႈိင္းတာ စိတ္ေကာင္းျဖစ္သူေတြ ျဖစ္ေနသတဲ့။ က်ဳပ္တနင့္တပိုးစားခဲ့တုန္းက က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ ဘီလူးလို႔ မထင္ေပါင္ဗ်ာ။ ဘီလူးဆုိတာ ဘာေကာင္မွန္း က်ဳပ္မွမသိတာပဲဗ်။ က်ဳပ္ကို ဘီလူးနဲ႔ ႏိႈင္းလို႔ က်ဳပ္ကထၿပီး စိတ္ဆိုးရင္ က်ဳပ္ဟာ ဘီလူးျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံရာ ေရာက္သြားမွာေပါ့။ ဘီလူး မဟုတ္ရင္ ဘီလူးလို႔ အေျပာခံရတာ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ စိတ္ဆိုးစရာ မရွိဘူးဗ်။

အဲ.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါဗ်ာ။ ေနာင္အခါမွာ ဘီလူးဆိုတာ ဘယ္လိုေကာင္မ်ဳိး၊ ဘယ္လိုစ႐ိုက္မ်ဳိးရွိတယ္ဆိုတာ သိခ်င္လို႔ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေတြက ေမးလာခဲ့ရင္ က်ဳပ္မယ္ လက္ညႇိဳးထိုးျပစရာ ေနာက္ထပ္ ဘီလူး႐ုပ္တစ္႐ုပ္တိုးလာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေတာ္ၾကာ သူတို႔ က “ဘီလူးဆိုတာ ယူနီေဖာင္းႀကီးနဲ႔ ပါလားဗ်”လို႔မ်ား မွတ္ခ်က္ေပးလာ ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့....။

Credit To 7Day News Journal
(ဤ သေရာ္စာ စာစုမွာ စာေရးသူ ဘစီ၏ အာေဘာ္သာျဖစ္ပါသည္။)

Read More »

လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒမ်ား

(ေဇယ်သူ)

သူအမ်ား၏ ဆႏၵကို ဦးထိပ္ထားျခင္းကို သာဓု ေခၚထိုက္ေသာ္လည္း လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒမ်ား (Populist Policies) ေနာက္သို႔ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လုိက္ျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီေခတ္တြင္ အႏၲရာယ္မ်ားေသာ အေလ့အက်င့္ ျဖစ္သည္။

ဒီမိုကေရစီေခတ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲေခတ္တြင္ လူႀကိဳက္မ်ားရန္ လိုသည္။ လူႀကိဳက္မ်ားမွ မဲရမည္၊ ေထာက္ခံမည့္သူ ရွိမည္၊ အာဏာရမည္ ျဖစ္သည့္အတြက္ လူႀကိဳက္မ်ားရန္ အဓိက ရည္ရြယ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္တတ္လာၾကသည္။ ေရးဆြဲေသာ၊ ေျပာဆိုေသာ မူဝါဒမ်ားသည္ လူတို႔ အက်ိဳးရွိ မရွိထက္ လူႀကိဳက္ မႀကိဳက္ဘက္သို႔ ယိမ္းလာၾကသည္။ အဂၤလိပ္ အီဒီယမ္ျဖင့္ဆိုလွ်င္ ‘play to the gallery’ ပြဲၾကည့္စင္ဘက္သို႔ အာ႐ုံစိုက္ကာ ပရိသတ္ ႀကိဳက္ေအာင္သာ အဓိကထား လႈပ္ရွား ကစားျခင္း။ အထူးသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးကပ္လာေလေလ လူႀကိဳက္မ်ားမည့္ မူဝါဒမ်ားဘက္သို႔ သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ တိမ္းၾက ယိမ္းၾကတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ‘ႏုိင္ငံေရးသမားသည္ လာမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ကို ၾကည့္သည္။ တိုင္းျပဳ ျပည္ျပဳ ပုဂၢိဳလ္သည္ လာမည့္ မ်ဳိးဆက္မ်ားကို ၾကည့္သည္’ ဟူေသာ ပညာရွိစကား ေပၚထြန္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ျပည္သူ႔ အက်ိဳးေဆာင္လိုျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီေခတ္တြင္ အရွိသင့္ဆုံး စိတ္ထား ျဖစ္ေသာ္လည္း တလြဲသုံးလွ်င္ ေဘးျဖစ္ကာ ျပည္သူ ဘာႀကိဳက္တတ္သလဲ ေလ့လာ စုံစမ္းကာ အႀကိဳက္လုိက္ ေျပာေဟာ အလုပ္လုပ္သည့္ လူၿပိန္းႀကိဳက္သမားမ်ား (Populist) အျဖစ္သို႔ ဆုိက္ေရာက္တတ္သည္။ ထိုမူဝါဒမ်ားသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျဖစ္သြားလွ်င္ ႏုိင္ငံလည္း အထိနာသည္။ ယခု ေလာေလာဆယ္တြင္ ေပ်ာ္ၾက ရႊင္ၾကမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာင္ ေလး ငါးႏွစ္တြင္ ေနာင္တရၾကမည္။ အသိတရားရခ်ိန္တြင္ အခ်ိန္ ေႏွာင္းေနလိမ့္မည္။

လူအမ်ား သဲသဲလႈပ္ၾကေသာ္လည္း သူတို႔၏ စြမ္းရည္၊ အက်ဳိးစီးပြား တိုးတက္လာေစျခင္း မရွိသည့္ မူဝဒမ်ားသည္ လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒမ်ား။လူအမ်ားကို အက်ဳိးရွိေစမည္ဟူေသာ အသြင္သဏၭာန္ (In the name of people) ရွိတတ္ေသာ္လည္း အႏွစ္သာရအားျဖင့္ လူ အခ်ဳိ႕၊ လူအုပ္စု အခ်ဳိ႕ကိုသာ အက်ဳိးရွိေစတတ္သည့္ မူဝါဒမ်ား။

လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒ အခ်ဳိ႕သည္ နားေထာင္ေကာင္းေသာ္လည္း ေနာက္ကလိုက္ႏုိင္သည့္ ေငြ၊ လူအင္အား မရွိသျဖင့္ အေကာင္အထည္မေဖာ္ျဖစ္သည့္ Empty Promise ဗလာကတိမ်ား အျဖစ္ လည္း အဆုံးသတ္ သြားတတ္သည္။ ကိုယ့္အိတ္ထဲက မေပးရဘဲ ျပည္သူ႔ ဘ႑ာထဲက ႏိႈက္ထုတ္ ေပးရေသာေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ေပးလိုက္မိလွ်င္ ႏုိင္ငံအတြက္ အက်ဳိးရွိမည့္ အျခား မူဝါဒမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ အခြင့္အေရး ဆုံး႐ႈံးသြားမည္။ ႏုိင္ငံလည္း မလိုအပ္ေသာ ဘ႑ာေရး ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမ်ား ပိသည္ထက္ ပိလာႏုိင္သည္။

လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒမ်ားသည္ ေရရွည္ခံ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးဘက္သို႔ သြားႏုိင္ျခင္း မရွိလွဘဲ တစ္ဒဂၤ သာယာေရးဘက္သို႔ ဦးတည္တတ္သည္။ မူဝါဒ ျဖစ္ေျမာက္ရန္ ပထမႏွစ္တြင္ ေငြေၾကး ေထာက္ပ့ံႏုိင္ ေသာ္လည္း ေနာက္ႏွစ္ ေနာက္ႏွစ္မ်ားတြင္ မေထာက္ပံ့ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေကာက္႐ိုးမီး ျဖစ္တတ္သည္။ ထိုနည္းျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္ကို ဖ်က္ဆီးသလို၊ မူဝါဒက အက်ဳိးေဆာင္လိုသည့္ ကာယကံရွင္ မ်ားကို အေသသတ္သလို ျဖစ္တတ္သည္။

လူၿပိန္းႀကိဳက ္မူဝါဒ (Populist Policy) ႀကီးစိုးသြားလွ်င္ တိုင္းျပည္အတြက္ အႏၲရာယ္ရွိသည္။ လူညီလွ်င္ ဤကို ကြၽဲဖတ္ၾကေတာ့မည္။ တဒဂၤ ေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ အားရေကာင္း အားရၾကမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာင္တြင္မူ ဒုကၡကို ခါးစည္းခံၾကရလိမ့္မည္။ လူၿပိန္းႀကိဳက္ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ အေျခတည္သြားလွ်င္ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ အသြင္ အျပည့္ရွိေသာ္လည္း ႏိုင္ငံသားတုိ႔ အက်ဳိးနည္းႏုိင္ သည္။

လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒမ်ားကို လုံးဝ ပစ္ပယ္ရမည္ မဆိုလိုပါ။ လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒမ်ားသည္ တိုင္းျပည္ အတြက္ အမွန္တကယ္ အက်ဳိးရွိေစမည့္ မူဝါဒမ်ား ျဖစ္လွ်င္ သားေရႊအိုး ထမ္းလာသည့္ကိန္း ဆိုက္ႏုိင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မူဝါဒ မခ်မွတ္မီ၊ အေကာင္အထည္ မေဖာ္မီ စဥ္းစား ေစ့ငုၾကဖို႔ လိုသည္။ ရည္မွန္းထားသည့္ လူေတြကို တကယ္ အက်ဳိးရွိေစမွာလား။ တိုင္းျပည္ အေနႏွင့္ေရာ တတ္ႏုိင္မလား။ ေရတို အက်ဳိးရွိမွာလား၊ ေရရွည္ ခံစားႏုိင္ၾကမလား။ မူဝါဒ အဆိုျပဳသူကေရာ ေဘးကရပ္ၾကည့္သူေရာ အကဲျဖတ္ရမည့္သူေတြေရာ အားလုံး အားလုံး ေဝဖန္ ဆန္းစစ္ၾကဖို႔ လိုသည္။ evidence-based policy making သက္ေသ သကၠာယ အေျခခံထားသည့္ သိပၸံနည္းက် မူဝါဒ ေဖာ္ေဆာင္ျခင္း။

ဒီမိုကေရစီသို႔ အသြင္ ကူးေျပာင္းစ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒ ေခတ္ထလာေလ့ ရွိတတ္သည့္ အတိုင္း ျမန္မာႏုိင္ငံသည္လည္း ျခြင္းခ်က္ မဟုတ္ပါ။ လူ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အုပ္စု အမ်ိဳးမ်ိဳးက ေစတနာ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒမ်ား ေဖာ္ေဆာင္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္းကို ထင္ထင္ျမင္ျမင္ ေတြ႕လာရၿပီ ျဖစ္သည္။

လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒအတြက္ ေခါင္းစဥ္ မည္သို႔ တပ္ရမည္နည္း ေဝးေဝး သြားၾကည့္ရန္ မလိုပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း မဲမ်ားမ်ား ေပးႏုိင္သူမ်ားကို စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ လူအုပ္စု ေလးငါးခု ခ်က္ခ်င္း ခ်ေရး ႏုိင္သည္။ ထိုလူ အုပ္စုမ်ား၏ နာမည္တင္ ေရးလိုက္လွ်င္ ေထာက္ျပရန္ ႀကံေသာသူ လက္တြန္႔ ႏႈတ္တြန္႔ သြားမည္။

လူေတြ အမ်ားႀကီး ပါဝင္ေနသည့္ လူအုပ္စု အမည္ကို ေခါင္းစဥ္ တင္လိုက္ၾက႐ုံႏွင့္ ထိုမူဝါဒကို မေဝဖန္ရဲ မဆင္ျခင္ရဲ ျဖစ္ေနၾကလွ်င္ ျပည္သူ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို တကယ္ ေရွး႐ႈသည္ ဟုတ္ မဟုတ္ စဥ္းစားစရာ။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသည္မွာ သူဦးေဆာင္ရသူမ်ားထက္ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ရွိသည္ဟု ထင္ရေသာေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တင္ထားျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေနရာ ေရာက္ေနသူမ်ားက ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ျပဳကာ အျပဳသေဘာ၊ ပိုေကာင္းသြားေအာင္ တည့္မတ္ မြမ္းမံ ေထာက္ျပဖို႔ လိုသည္။

မူဝါဒ တစ္ခုေၾကာင့္ လူအမ်ား ေပ်ာ္ျခင္း၊ မေပ်ာ္ျခင္းသည္ ထိုမူဝါဒ မွန္ကန္ေၾကာင္း အလုံးစုံ တိုင္းတာ ႏုိင္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ ေပတံ မဟုတ္ပါ။ အခ်ဳိႀကိဳက္ေသာ ကေလးငယ္ကို ေရခဲမုန္႔ ေကြၽးလိုက္ လွ်င္ ေပ်ာ္သြားမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မၾကာခဏ စားလွ်င္ ေနာင္ ဆီးခ်ဳိ ေဝဒနာ ခံစားရႏုိင္သည္။ ကေလးငယ္ကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ေသာ မိဘသည္ ကေလးငယ္ ပူဆာတိုင္း ေရခဲမုန္႔ကို မေကြၽးဘဲ ဟန္႔တားမည္ ျဖစ္သလို အာဟာရျဖစ္မည့္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ သစ္သီး၊ ႏြားႏုိ႔ကို စားခ်င္ေအာင္ ေကြၽးမည္။ ကေလးငယ္က မသိေသာေၾကာင့္ ငိုယို ေအာ္ဟစ္မည္ဆိုလွ်င္ ေခ်ာ့ေမာ့ ႏွစ္သိမ့္မည္။ ကေလး ႀကိဳက္တတ္သည္ ဆိုၿပီး ေရခဲမုန္႔ကို တစ္ရက္ သုံးေလးႀကိမ္ လုံးဝ ေကြၽးမည္မဟုတ္။

အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံ ျပန္လည္ ထူေထာင္စ ယခု အခ်ိန္ ကာလမ်ဳိးသည္ ေတာ္တည့္ မွန္ကန္ ထိေရာက္ ေသာ မူဝါဒမ်ဳိးကို အလိုအပ္ဆုံးအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ မူဝါဒ မွန္လွ်င္ လမ္းေၾကာင္း ေျဖာင့္မည္ ျဖစ္သေလာက္ မူဝါဒ လြဲသြားလွ်င္လည္း အညြန္႔ခ်ဳိး ခံရသလို ျဖစ္ၿပီး ဆယ္စုႏွစ္ႏွင့္ ခ်ီကာ ဒုကၡ ေတြ႕မည္။ အေျခခိုင္ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံ အခ်ဳိ႕တြင္ပင္ လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒ အခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ အထိနာခဲ့ရသည္ကို သင္ခန္းစာ ယူႏုိင္သည္။

လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒမ်ား မေဖာ္ထုတ္ရဟု ဥပေဒထုတ္ တားျမစ္ မရႏုိင္ပါ။ လူအမ်ား အဆင္ေျပေအာင္ ေစတနာေကာင္းျဖင့္ ႀကံဆၾကရင္း၊ ေတြးေတာရင္းလည္း လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒမ်ား ျဖစ္လာႏုိင္သည့္ အတြက္ ဝါးလုံးရွည္ႏွင့္ သိမ္းရမ္းျခင္း မျပဳဘဲ ဝိုင္းဝန္း စဥ္းစား ေထာက္႐ႈၾကဖို႔သာ လုိသည္။ မူဝါဒ တစ္ခုေၾကာင့္ ျဖစ္လာႏုိင္သည့္ ေကာင္းက်ဳိးမ်ားသာ စဥ္းစားေလ့ ရွိသည့္အတြက္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားကိုပါ ႀကိဳတင္ စဥ္းစား ေဖာ္ထုတ္ထားဖို႔ လိုသည္။ အေကာင္းဆုံး မူဝါဒ ဆိုသည္မွာ ဆိုးက်ဳိး အနည္းဆုံး မူဝါဒ ျဖစ္သည့္အတြက္ မူဝါဒဆိုး ဆိုလွ်င္ မည္မွ် တိုင္းျပည္ အထိနာႏုိင္သည္ကို တြက္ဆႏုိင္သည္။

ယခု လတ္တစ္ေလာ ျမင္ေတြ႕ရသည့္ လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒမ်ားကို ေထာက္ျပ ျပဳျပင္ေပးလိုသည့္ သူရဲေကာင္း ပညာရွင္ အခ်ဳိ႕၊ ႏုိင္ငံေရးသမား အခ်ဳိ႕ကို ျမင္ရသည့္အတြက္ ျမန္မာ့ အနာဂတ္အတြက္ အားတက္မိေသာ္လည္း အေရအတြက္နည္း၊ အသံ တိုးေနဆဲဟု သေဘာေပါက္မိပါသည္။
Credit To The Voice Weekly

Read More »

စီးပြါးေရးစီမံခန္႕ခြဲမႈႏွင္႕ဆြန္ဇူး၏ စစ္ေရးဗ်ဴဟာ(၀င္းသိန္းဦး)

Read More »

ေမာင္ေပၚထြန္းရဲ႕ေခါင္းေဆာင္မႈ၊ စာအုပ္ေကာင္းေလတအုပ္ပါ လူငယ္ေတြဖတ္ေစခ်င္လုိတင္ေပးလုိက္တာပါ

Read More »

ေမွ်ာ္ေလေလ ေဝးေလေလလား

(ၾကယ္စင္သာ)

ကြၽန္မတို႔က လက္လုပ္ လက္စားေတြပါ။ လက္လုပ္ လက္စားဆိုေတာ့ အစိုးရ႐ံုး ဌာနဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ရသည့္ ဆက္ဆံေရးမ်ဳိး မရွိခဲ့ပါ။

‘လူခင္လွ်င္ မူျပင္သည္။ လူမခင္လွ်င္ မူမျပင္’ ဆိုသည့္ စကားသံေတြ ၾကားခဲ့ရသည္မွာလည္း ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ လက္ေတြ႕၊ ကိုယ္ေတြ႕ မဟုတ္ေလေတာ့ မယံုခဲ့မိတာ အမွန္ပါ။ အပ်က္သေဘာႏွင့္ မေကာင္းျမင္ ေဝဖန္ အပုပ္ခ်ျခင္းဟု ထင္ျမင္ခဲ့မိပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္မ ကိုယ္ေတြ႕ ႀကံဳလုိက္ ခ်ိန္တြင္ ၾကားေနရေသာ အသံမ်ားသည္ အမွန္တကယ္ ဟုတ္ေနပါသည္။

ကြၽန္မတို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ယခင္ႏွစ္မ်ားအတိုင္း အက်င့္ဆိုး၊ စ႐ိုက္ဆိုးေတြ အခုထိ ရွင္သန္ေနဆဲပါ။ သမၼတႀကီးက သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အစိုးရဟု ဘယ္ေလာက္ ေအာ္ေအာ္ ေအာက္ေျခ လက္ေအာက္ ငယ္သားမ်ားကေတာ့ ေအာ္သေလာက္ ပံုမေဖာ္။ ဆင္းရဲမႈ ပေပ်ာက္ေရး ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ အကူအညီ ဘယ္လုိပဲယူယူ ကြၽန္မတို႔ ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲေနလ်က္ပါ။ လစာ ဘယ္ေလာက္ တိုးတိုး ေက်ာင္းျပင္ပ က်ဴရွင္ ရွိေနဆဲပါ။ ၁၅၀၀ တန္ ဖုန္းကတ္ ဘယ္လိုပဲ ခြဲတမ္းခ်ခ် ျပည္သူေတြဆီ အျပည့္အဝ မရပါ။ ၁၀၀၀ တန္ ခ်လန္ျပၿပီး တစ္သိန္းေက်ာ္ ဒဏ္ေငြ ႐ိုက္ေနလ်က္ပါ။ လိမ္စား၊ ႐ိုက္စားႏွင့္ ေျခာက္လွန္႔ေနေနဆဲပါ။

လာဘ္ေပး၊ လာဘ္ယူမႈလို႔ ေျပာရမလား။ ဒါမွမဟုတ္ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ လို႔ ေခၚရမလား။ လာဘ္ေပး မွ ေဆာင္ရြက္တတ္သည့္ အက်င့္၊ လစဥ္ေၾကးေပးမွ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း လုပ္စားခြင့္ေပးသည့္ အက်င့္၊ က်ဴရွင္သင္မွ ဂ႐ုစိုက္တတ္သည့္ အက်င့္ စေသာ စေသာ အက်င့္ဆိုးမ်ား သည္ ဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္ မ႐ိုးအီႏိုင္ေသာ အစားအစာ တစ္ခု ျဖစ္ေနေလ သည္။ ျပည္သူ႔အက်ဳိး သယ္မပိုး၊ ငါအက်ဳိး သယ္ပိုး ေနပါလွ်င္ ငါ မဟုတ္ေသာ အျခားသူမ်ား ဆင္းရဲသည္ထက္ ဆင္းရဲေနပါမည္။ အမ်ားသူငါ ဆင္းရဲ သား ျပည္သူမ်ားသည္ မိေအး ႏွစ္ခါနာ ဘဝႏွင့္ လုပ္စားေနရပါသည္။

ႀကီးႏိုင္ ငယ္ညႇဥ္း စိတ္ဓာတ္မ်ား မျပဳျပင္သေရြ႕ ကြၽန္မတို႔ ဆင္းရဲသား လက္လုပ္ လက္စားမ်ား အထိနာလွပါသည္။ ဆင္းရဲသား ဆိုမွေတာ့ ထမင္းနပ္မွန္ေရး ေနရာေဒသ အခ်ိန္ကာလမေရြး အဆင္ေျပရာ လုပ္စားရ ပါသည္။ ဥပေဒႏွင့္ လြတ္သည္၊ မလြတ္သည္ နားလည္မည္ မဟုတ္။ အူမ ေတာင့္မွ သီလေစာင့္မည္။ အူမ မေတာင့္ဘဲ ဂုဏ္သိကၡာ ရွိသည့္ အလုပ္ မည္သူမွ် လုပ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္။ အူမ ေတာင့္သည့္ အရာရွိ၊ အရာငယ္ ဝန္ထမ္းမ်ားေတာင္မွ သီလ၊ အက်င့္သိကၡာ မတြက္ လုပ္စားေန သည္ ဆိုလွ်င္ ဆင္းရဲသားမ်ားအတြက္ ေျပာစရာ စကားလံုး မရွိပါေခ်။

တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးႏွင့္အတူ မွ်တေသာ ဥပေဒ စိုးမိုးေရးသည္ ဆင္းရဲသား ျပည္သူမ်ားအတြက္ ဘာေၾကာင့္ မခံစား၊ မစံစားရသည္ကို သာမန္ ျပည္သူ တစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ နားမလည္ႏုိင္ေတာ့ပါ။ ႏိုင္င့ံ ဝန္ထမ္း မဟုတ္လို႔လား။ ထိုသို႔ေသာ ႏုိင္ငံ့ဝန္ထမ္းမ်ားမွသာ ‘ခြင္’ ရမည္ ဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံ့ ဝန္ထမ္း မဟုတ္သည့္ ကြၽန္မတို႔ ေရွ႕ဆက္ ဆင္းရဲ ခရီး ဆက္ေလွ်ာက္ရမည္။

ဆင္းရဲမႈ ပေပ်ာက္ေရး၊ က်ဴရွင္ ပေပ်ာက္ေရး၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ၊ ႐ိုက္စား ခြင္၊ လုပ္စားခြင္၊ လိမ္စား ခြင္ စေသာ ‘ခြင္’ ေပါင္းမ်ားစြာမွ မ႐ုန္းထြက္လာ သေရြ႕ ပေပ်ာက္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ႀကီး ေမွ်ာ္ေလေလ ေဝးေနမည္။ ဤအတိုင္းသာ မျပဳျပင္ပါလွ်င္ သမၼတႀကီး၏ Clean Government, Good Governance သည္ မနီးမေဝးေသာ ကာလအတြင္းမွ ႏွစ္ခ်ီ ေစာင့္ရမည္ ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း ေမွ်ာ္ေလေလ ေဝးေလေလလားဟု ေအာက္ေမ့လ်က္။
Credit To The Voice Weekly

Read More »

လုိအင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ လုိအပ္ခ်က္မ်ား

ေဒါက္တာေအာင္ကိုကို
(စီးပြားေရးပညာ၊ စီးပြားေရးေပၚလစီ)

စီးပြားေရးပညာတြင္ အေျခခံအက်ဆံုး ေဝါဟာရမ်ားထဲတြင္ ပါဝင္ေသာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား အေၾကာင္းကို ေလ့လာ ၾကည့္လွ်င္ ယင္းႏွစ္ခု၏ အဓိပၸာယ္မွာ မတူကြဲျပားသည္ကို သိႏိုင္ပါသည္။

ဥပမာ- ခ်မ္းသာေသာမိသားစု၏ ကေလးငယ္တစ္ဦးက iPad သင္ပုန္း ကြန္ပ်ဴတာလိုခ်င္၍ ငိုျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲေသာမိသားစု၏ ကေလးငယ္ တစ္ဦးက ေက်ာက္သင္ပုန္းႏွင့္ ေက်ာက္တံလိုခ်င္၍ ငိုျခင္း၏ အဓိပၸာယ္ မတူႏိုင္ပါ။ ခ်မ္းသာေသာမိသားစုတြင္ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္လံုးထက္မက ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ ေနေသာ္လည္း ဆင္းရဲေသာ မိသားစုတြင္မူ ေက်ာက္သင္ပုန္းႏွင့္ ေက်ာက္တံပင္ မပိုင္ဆိုင္၍ စာေရးစာဖတ္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ျခင္းမ်ားလည္း ရွိႏိုင္ေပလိမ့္မည္။

ဆိုလိုသည္မွာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ လိုအင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္ မ်ားသည္ မည္သို႔ေသာ အေျခခံ အေၾကာင္းတရားမ်ားေပၚတြင္ မူတည္ကာ ကြဲျပားျခားနားႏိုင္သနည္း ဆိုသည့္ အခ်က္သည္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေကာင္းလွေပသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ လူတစ္ဦး အသက္ရွင္ရပ္တည္ေနႏိုင္ ေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေသာ (အေရးပါေသာ) စားဝတ္ေနေရးတြင္ မည္သို႔ေသာ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ရွိသင့္ရွိထိုက္သည္ ဆိုသည္မွာလည္း စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေကာင္းလွေပသည္။

ယေန႔ေခတ္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ နည္းပညာ တိုးတက္မႈ၊ IT နည္းပညာ တိုးတက္မႈ တို႔ႏွင့္အတူ သမိုင္းဦးဘံုေျမေခတ္က လူသားတို႔ႏွင့္ ယေန႔ေခတ္ လူသားတို႔၏ လိုအင္ဆႏၵမ်ား မတူညီလာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သမိုင္းဦး ဘံုေျမေခတ္က လူသားတို႔တြင္ လိုအင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားသည္ မ်ားမ်ားစားစား ကြဲျပားမႈ မရွိေသးေသာ္လည္း ယေန႔ေခတ္ လူသားတို႔ကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ လိုအင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားသည္ ေရာေထြးမႈ ရွိလာသည္ကို သတိျပဳမိသည္။

ဥပမာ- ယခင္က မိသားစုတစ္ခုတြင္ Desktop ကြန္ပ်ဴတာဟုေခၚေသာ စားပြဲတင္ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုး ရွိျခင္းကပင္လွ်င္ လိုအင္ဆႏၵႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ထပ္မံ၍ေပၚလာေသာ Notebook အရြယ္ ကြန္ပ်ဴတာ၊ Netbook ဟုေခၚ ေသာ ကြန္ပ်ဴတာမွသည္ ယေန႔ေခတ္ ေရပန္းစားလာေသာ Tablet ကြန္ပ်ဴတာ အရြယ္စံုသည္ လိုအပ္ခ်က္ဟုလည္း ေျပာႏိုင္သလို လိုအင္ဆႏၵဟုလည္း ေျပာႏိုင္ေပလိမ့္မည္။

အေၾကာင္းမွာ လူသားတို႔၏ ေန႔စဥ္ ဘဝျဖတ္သန္းမႈ ပံုသဏၭာန္သည္ ေျပာင္းလဲလာေသာ္လည္း လူသားတို႔၏ အဓိကအက်ဆံုး သို႔မဟုတ္ အေျခခံ အက်ဆံုးျဖစ္ေသာ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္ အေရးပါေသာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားမွာမူ မေျပာင္းလဲေသး သည္ကို ေတြ႔ႏိုင္သည္။

တစ္ေလာက ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ မူလတန္းေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား အား သင္ပုန္းကြန္ပ်ဴတာ အခမဲ့ေဝငွေပးျခင္းကို ေတြ႔ ျမင္ရၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး အင္အားကို ေတြ႔ျမင္ရၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ဆင္းရဲေသာ မိသားစုမ်ားတြင္ ပင္လွ်င္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေက်ာ္လြန္ကာ လိုအင္ဆႏၵ မ်ားကိုပင္ ျဖည့္ဆည္းေပးေန ႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံအဆင့္ သို႔မဟုတ္ စီးပြားေရး အဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိေနၿပီဟု စာေရးသူပင္ ျမင္မိသည္။

အထက္တြင္ေရးခဲ့သလို ခ်မ္းသာေသာမိသားစု၏ ကေလးငယ္က iPad သင္ပုန္းကြန္ပ်ဴတာ လိုခ်င္၍ ငိုျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲေသာ မိသားစု၏ ကေလး ငယ္က ေက်ာက္သင္ပုန္းႏွင့္ ေက်ာက္တံလိုခ်င္၍ ငိုျခင္းတို႔၏ အနက္ အဓိပၸာယ္ကို စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ယင္းႏိုင္ငံတြင္ ခ်မ္းသာေသာ မိသားစုက မည္ေရြ႕မည္မွ် ရွိ၍ ဆင္းရဲေသာမိသားစုက မည္ေရြ႕မည္မွ် ရွိေနႏိုင္သနည္း (တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ပမာဏ) ဟူေသာအခ်က္ကိုပါ စဥ္းစားရန္လိုသလို၊ ယင္းႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ႏွင့္ စီးပြားေရးစနစ္တို႔ အျပန္အလွန္ တည္ရွိမႈ ပံုသဏၭာန္တို႔ကိုပါ ႐ုပ္လံုးေဖာ္ၾကည့္ရန္ လိုေပလိမ့္မည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို တစ္စတစ္စ ပိုမို ေကာင္းမြန္ေစရန္ (အရွိန္အဟုန္ျဖင့္) ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ရန္ အတြက္ လိုအပ္ေသာ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မ်ားကို အစဥ္တစိုက္ ျပဳလုပ္ေပးရန္ လိုအပ္ေလ့လည္း ရွိတတ္ပါသည္။

လူသားတို႔မည္သည္ ေမြးဖြားျခင္းမွသည္ ေသဆံုးျခင္းဟူေသာ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုကို မျဖစ္မေန ျဖတ္ေက်ာ္ၾကရာတြင္ မိမိတို႔ေမြးဖြားႀကီးျပင္း ေသဆံုးရာ ေဒသႏိုင္ငံ၏ အေနအထားေပၚ မူတည္ကာ မိမိတို႔၏ အသက္ရွင္ခ်ိန္ ကာလအတြင္းရွိ လိုအင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ကြဲျပား သြားသည္ ဆိုသည္ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။

ေမြးဖြားျခင္းမွ ေသဆံုးျခင္းသို႔ ပစၥဳပၸန္၏ လူတိုင္း လူတိုင္းႀကံဳေတြ႔ရ ေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားသည္ ေနာက္ထပ္ (အနာဂတ္) ေမြးဖြားျခင္းမွ ေသဆံုးျခင္းသို႔ ထပ္မံေရာက္ရွိလာေစမည့္ လူသားမ်ား၏ အခ်ိန္ကာလ မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္မႈရွိေစသည္ ဆိုသည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။

ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ အရာရာတိုင္းသည္ ေျပာင္းလဲျခင္းသေဘာ (တစ္နည္းအားျဖင့္ Time Dimension သေဘာအရ ေျပာင္းလဲမႈ) သည္ မည္သည့္ လူသားတို႔ အေပၚတြင္မဆို သက္ေရာက္မႈ ရွိေစျခင္းျဖစ္သည္။ ယေန႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံတို႔၏ ႏိုင္ငံသားတို႔သည္လည္း အတိတ္ကာလ တစ္ခ်ိန္က ယင္းတို႔၏ ဘုိးဘြားအဆက္ဆက္မ်ားက စနစ္တက် တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရး စနစ္မ်ားႏွင့္ စီးပြားေရး စနစ္မ်ား၏ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ ယင္းႏိုင္ငံမ်ား (ႏိုင္ငံသားမ်ား) ၏ လိုအင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ကြဲျပားသြားျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။
Credit To The Voice Weekly

Read More »

အဖြဲ႕အစည္းတုိင္းအတြက္ အေရးပါသည္႔ မဟာဗ်ဴဟာက်စြာ စီမံခန္႔ခြဲမႈ (Strategic Management) ---

ဘုိစိန္

မဟာဗ်ဴဟာက်စြာ စီမံခန္႔ခြဲျခင္းမွာ ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္ျခင္း (formulation) ၊ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျခင္း (implementation) နဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ဦးတည္ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားအား ေအာင္ျမင္ေပါက္ေျမာက္ စြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေစတဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကုိ အကဲျဖတ္သုံးသပ္ျခင္း (evaluation) တုိ႔ ပါ၀င္ပါတယ္။

Strategy Formulation မွာ ကုိယ္႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ ရွိေနတဲ႔ အားသာခ်က္မ်ား (strengths) နဲ႔ အားနည္းခ်က္မ်ား (weaknesses) ကုိ ေလ႔လာဆန္းစစ္ေဖာ္ထုတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ႔အျပင္ ကုိယ္႔အဖြဲ႕အစည္း ရဲ႕ ျပင္ပမွာ ရွိေနတဲ႔ ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ အခြင္႔အလမ္းေတြကုိ ရွာေဖြႏုိင္ရ မွာျဖစ္သလုိ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ ေတြကုိလည္း ေဖာ္ထုတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ mission ကုိ တိတိက်က်ေဖာ္ျပထားရပါမယ္။ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ(objectives)ကုိ ခ်မွတ္ထားရပါမယ္။ အလွည္႔အေျပာင္း ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မယ္႔ မဟာဗ်ဴဟာမ်ား(alternative strategy)ကုိလည္း ခ်မွတ္ထားရမွာျဖစ္သလုိ အဆုိပါမဟာဗ်ဴဟာမ်ားကုိ ဆန္းစစ္သုံးသပ္ထားရပါမယ္။ မဟာဗ်ဴဟာမ်ားအနက္ ဘယ္အခ်က္မ်ားကုိ ထိေရာက္ေအာင္ျမင္ စြာ ေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိတာကုိ ဆုံးျဖတ္ထားရပါမယ္။

Strategy Formulation ကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔ အဓိကလုပ္ေဆာင္ခ်က္ ၃ရပ္ျဖစ္တဲ႔ ေလ႔လာသုေတသနျပဳျခင္း (research )၊ ေလ႔လာဆန္းစစ္အကဲျဖတ္ျခင္း(analysis) နဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ျခင္း (decision making)တုိ႔ကုိ ေဆာင္ရြက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ Research လုပ္ရာမွာ ကိုယ္႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာေရာ အဖြဲ႕အစည္းျပင္ပက အေျခအေနကုိပါ ေလ႔လာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ Research မွာ management အပုိင္း၊ marketing အပုိင္း၊ finance အပုိင္း၊ production အပုိင္း နဲ႔ research and development အပုိင္း စတဲ႔ ဌာနမ်ားကဲ႔သုိ႔ အေရးပါတဲ႔ ဌာနမ်ားမွာ အဓိက အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ေတြ ကုိ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ရမွာျဖစ္ ပါတယ္။

Analysis လုပ္ရာမွာေတာ႔ ကုိယ္႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ ျဖစ္ေနတဲ႔ အားနည္းခ်က္၊ အားသားခ်က္ေတြ ကုိ ျပင္ပမွာျဖစ္ေနတဲ႔ ရွိေနတဲ႔ အခြင္႔အလမ္းေတြ၊ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြနဲ႔ လုိက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ကုိက္ညီေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိေဆာင္ရြက္ႏုိင္ျခင္းအားျဖင္႔ ေျပာင္းလြယ္ ျပင္လြယ္ရွိတဲ႔ မဟာဗ်ဴဟာေတြကုိ ပုံေဖာ္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

မဟာဗ်ဴဟာက်စီမံခန္႔ခြဲျခင္းရဲ႕ ဒုတိယအဆင္႔ျဖစ္တဲ႔ Strategy Implementation မွာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္အေနနဲ႔ ဦးတည္ခ်က္မ်ား(goals) နဲ႔ မူ၀ါဒမ်ား (policies) ခ်မွတ္ကာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကာလတုိေဆာင္ရြက္မယ္႔ ရည္မွန္းခ်က္၊ ဦးတည္ခ်က္ေတြကို Goals လုိ႔ ေဖာ္ျပႏုိင္ၿပီး အဲဒီ Goal မ်ားဟာ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ဌာနတုိင္းမွာ ရွိသင္႔ပါတယ္။ ကုမၸဏီႀကီးေတြမွာေတာ႔ Corporate ရဲ႕ ဦးတည္ရည္မွန္းခ်က္၊ Divisional ရဲ႕ ဦးတည္ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ Functional ရဲ႕ ဦးတည္ရည္မွန္းခ်က္ဆုိၿပီး သတ္မွတ္ေလ႔ရွိၾကပါတယ္။ Goal ေတြ သတ္မွတ္ၿပီးရင္ေတာ႔ အဲဒီ Goal ေတြကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ဖုိ႔ မူ၀ါဒေတြ (Policies)ကုိလည္း ခ်မွတ္ရပါမယ္။

Strategy Implementation မွာ ၀န္ထမ္းေတြကုိ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ နဲ႔အလုပ္ လုပ္ကိုင္လုိစိတ္၊ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ အဖြဲ႕အစည္း ရဲ႕ပန္းတုိင္ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္လုိစိတ္မ်ား ရွိေနေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ခ်မွတ္ထားတဲ႔ မဟာဗ်ဴဟာေတြကုိ ေအာင္ျမင္ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔အတြက္ အရင္းအျမစ္ေတြကုိ ခြဲေ၀ေပးျခင္း (allocating resources)မ်ား ေဆာင္ရြက္ ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အရင္းအျမစ္ေတြမွာ လုပ္ငန္းအေထာက္အကူျပဳ စက္ကိရိယာေတြ၊ ဘက္ဂ်က္ခြဲေ၀ေပးမႈေတြ၊ ပညာရွင္ပုိင္းနဲ႔ လုပ္သားမ်ား ခြဲေ၀ေပးမႈေတြ စတာေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။

မဟာဗ်ဴဟာက် စီမံခန္႔ခြဲျခင္းရဲ႕ တတိယအပုိင္းျဖစ္တဲ႔ Strategy Evaluation က အဖြဲ႕အစည္းကခ်မွတ္ထားခဲ႔တဲ႔ formulation နဲ႔ implementation မ်ားရဲ႕ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြအားလုံးကုိ ေစာင္႔ၾကည္႔ အကဲျဖတ္ေလ႔လာေနျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဖြဲအစည္းအတြင္းနဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းျပင္ပအေျခအေနမ်ား ဟာ ေျပာင္းလဲေနတာျဖစ္တဲ႔အတြက္ ဒီအပုိင္းဟာလည္း Strategic Management မွာ အေရးပါလ်က္ ရွိပါတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားအတုိင္း လုိက္ေလ်ာညီေထြ လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾက ပါတယ္။

အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းနဲ႔ ျပင္ပမွာ သိသိသာသာ အေျပာင္း အလဲေတြျဖစ္ခဲ့ရင္ အဲဒီအေျပာင္းအလဲမ်ားနဲ႔ လုိက္ေလ်ာညီေထြေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အလွည္႔အေျပာင္း ျပဳလုပ္ႏုိင္မယ္႔ မဟာဗ်ဴဟာမ်ား(alternative strategies) ကုိလည္း ထည္႔သြင္းစဥ္းစားထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီေန႔ ေအာင္ျမင္မႈေတြဟာ မနက္ျဖန္အတြက္ အာမခံႏုိင္တဲ႔အေနအထားမရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ Strategy Evaluation ျပဳလုပ္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။

Strategy Evaluation မွာ ခ်မွတ္ထားတဲ႔ မဟာဗ်ဴဟာမ်ားက လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ကုိက္ညီမႈရွိ/ မရွိ။ ကုိယ္႔အဖြဲ႕ အစည္းတြင္းက အားသာခ်က္မ်ားဟာ ဆက္လက္ၿပီး အားသာမႈရွိေနရဲ႕လား။ အားနည္းခ်က္မ်ားက ဆက္လက္ ၿပီး အားနည္းေနဆဲ လား။ ျပင္ပအခြင္႔အလမ္းမ်ားက ဆက္လက္ၿပီး ရွိေနဆဲလား။ အလားတူ ျပင္ပက ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားက ဆက္လက္ၿပီးရွိေနဆဲလား စတဲ႔အခ်က္ေတြကုိ စိစစ္သုံးသပ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယအေနနဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းက ခ်မွတ္ထားတဲ႔ ဦးတည္ခ်က္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား အမွန္တကယ္ ေပါက္ေျမာက္ ေအာင္ျမင္မႈရွိ/မရွိကုိ အကဲျဖတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ္႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းနဲ႔ ျပင္ပမွာ ေျပာင္းလဲေနတဲ႔အေျခအေနမ်ား၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မႈမ်ားကုိ စဥ္ဆက္မျပတ္အကဲခတ္ေလ႔လာေနရ မွာျဖစ္ပါတယ္။ မဟာဗ်ဴဟာက် စီမံခန္႔ခြဲမႈလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားဟာ စဥ္ဆက္ မျပတ္ေဆာင္ရြက္ေနရမွာျဖစ္ၿပီး ၿပီးဆုံးသြားတယ္လုိ႔ မရွိပါဘူး။

ကုမၸဏီႀကီးေတြ အဖြဲ႕အစည္းႀကီးေတြ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ မဟာဗ်ဴဟာက် စီမံခန္႔ခြဲမႈ (strategy management) ဟာ အေရးပါလ်က္ရွိသလုိ ကုမၸဏီငယ္မ်ား လုပ္ငန္းငယ္မ်ား ေအာင္ျမင္စြာ ရပ္တည္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္လည္း မဟာဗ်ဴ ဟာက်စီမံခန္႔ခြဲမႈဟာ လြန္စြာအေရးပါလ်က္ရွိပါတယ္။
Source: Concepts of Strategic Management
Credit To Pinya Magazine.

Read More »

လင္းလင္းရဲ႕သံမဏိလိပ္ျပာ သီးခ်င္ႀကိဳက္တဲ႕လူေတြအတြက္နာေထာင္ျကည္႕ႀကပါ

Read More »

ပလက္ေဖာင္းေပၚက အညာအရင္းအျမစ္

ေရးသားသူ- မိုးညိဳ

အသားညိဳညိဳ မ်က္ႏွာျပည့္ျပည့္၊ အရပ္ခပ္ျပတ္ျပတ္ႏွင့္ အမ်ဳိးသားတစ္ဦး ေရႊတိဂုံဘုရား ေတာင္ဘက္ေစာင္းတန္းမွ ခန္းဆီးကန္႔လန္႔
ကာတစ္ခုအတြင္းရွိ အုန္းပဲြ၊ ငွက္ေပ်ာပဲြမ်ားျဖင့္ ျပည့္ ႏွက္ေနသည့္ ေဗဒင္ေဟာခန္းတစ္ခုသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္၀င္သြားသည္။ ၂၀၀၉ ေႏြရာသီ၏ လတစ္လတြင္ ျဖစ္သည္။

အသက္(၂၇)ႏွစ္အရြယ္ရွိ သည့္ ကိုဆန္းေက်ာ္မွာ မုံရြာခ႐ိုင္ ဘုတလင္ၿမိဳ႕နယ္ အင္းတဲရြာသားတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သူ ရန္ကုန္တြင္ လက္ရွိဆုိင္းထမ္းျဖင့္ ေရာင္းခ်ေနေသာ ရခိုင္မုန္႔တီအသုပ္စုံဆုိင္ ေရာင္းမေကာင္းေသာေၾကာင့္ အမည္ေျပာင္းရန္ ယခုကဲ့သို႔ ေရႊတိဂုံဘုရားမွ ေဗဒင္ေဟာခန္းတစ္ခုသို႔ လာေရာက္ ေမးျမန္းျခင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ေနရာအႏွံ႔အျပားတြင္ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားက အညာရွိ ေက်းလက္ေဒသမ်ားသို႔တုိင္ ႐ုိက္ခတ္လာမႈကို ကိုဆန္းေက်ာ္တုိ႔ မိသားစုလည္း ခံစားလာခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ကိုဆန္းေက်ာ္တစ္ေယာက္ ရန္ကုန္သို႔ အလုပ္ေျပာင္းေရႊ႕လုပ္ကိုင္ရန္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။

လက္ရွိတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံအလယ္ပိုင္း မုံရြာၿမိဳ႕အနီးတစ္၀ိုက္ရွိ ေက်းရြာမ်ားမွ လူႀကီးလူငယ္အမ်ားစုမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ ပလက္ေဖာင္းေနရာ လမ္းမႀကီးႏွင့္ လမ္းသြယ္အခ်ဳိ႕တြင္ အထမ္းျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တြန္းလွည္းျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ရာသီေပၚ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ဳိးစုံတို႔ကို ေရာင္းခ်လ်က္ရွိသည္။ ယင္းတို႔ကား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ လမ္းေဘးစားေသာက္ဆုိင္ ယဥ္ေက်းမႈကို ေဖာ္က်ဴးေနသည့္ အညာနံ႔ ခပ္သင္းသင္းရွိေသာ အညာပလက္ေဖာင္းယဥ္ေက်းမႈမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပိုင္းေဒသရွိ ေက်းရြာအမ်ားစုတြင္ မိုးေခါင္ျခင္း၊ ေရရွားျခင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးေျမနည္းပါးလာျခင္း၊ လယ္ယာေျမသိမ္းခံရမႈ ျပႆနာမ်ားေၾကာင့္ အမ်ားစုမွာ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း နည္းပါးလာၿပီျဖစ္ကာ ရြာရွိ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ လူႀကီးလူငယ္မက်န္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္တြင္ စုေပါင္းအေျခခ်၍ နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ရပ္တည္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကရသည္။

ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္တြင္ အေျခခ်လုပ္ကိုင္ေနၾကေသာ္လည္း ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်င္းမွာမူ အားလုံး၏ ရင္ထဲတြင္ အတူတူခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။ ကံႏွင့္ ၀ီရိယကို ယုံၾကည္သည့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္က အညာသူ၊ အညာသားမ်ားအေပၚ လ်စ္လ်ဴေတာ့ မ႐ႈခဲ့ပါ။

ကံတရား၏ မ်က္ႏွာသာေပးျခင္းကို သူတုိ႔ ခံစားခဲ့ရပါသည္။ စီးပြားေရးႏွင့္ အခြင့္အလမ္း အမ်ားစုတည္ရွိေနသည့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္မွာ စရိတ္နည္း အဆာေျပစားသုံးရန္ လုိအပ္ေနမႈကို ၎တို႔က တုိက္႐ုိက္ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္ရွိၿပီး အညာသားတစ္ဦးမွာ ကိုယ္ပိုင္အေျခခ်ရန္ သုံးႏွစ္မွ ေလးႏွစ္အထိ ေရွ႕မွေရာက္ႏွင့္ေနေသာ စီနီယာ အညာသားတစ္ဦးထံတြင္ ပညာသင္ယူၿပီးခါမွ အမ်ားစုမွာ ကိုယ္ပုိင္အထမ္း၊ တြန္းလွည္းမ်ားျဖင့္ ဆက္လက္အေျခခ် လုပ္ကိုင္ႏုိင္ေၾကာင္း ေလးႏွစ္ေက်ာ္ ပညာသင္ယူၿပီး အထမ္းေပါင္း ငါးထမ္းျဖင့္ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ကိုဆန္းေက်ာ္က ျပန္လည္ေျပာျပသည္။ လက္ရွိ သူ႔တြင္ ရြာမွ လုပ္သားကိုးဦးကိုပင္ ရန္ကုန္တြင္ ၎ငွားရမ္းေနထုိင္ေသာ တုိက္ခန္းသို႔ ေခၚယူ၍ လခေပး စရိတ္ၿငိမ္းသင္ၾကားေပးေနၿပီ ျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္တြင္ ေခ်ာင္လည္စြာ ေနႏုိင္႐ုံသာမက ပိုလွ်ံသည္မ်ားကို ရြာရွိ မိဘမ်ားထံ လစဥ္ေငြပို႔ ႏုိင္သည္ဟု ကိုဆန္းေက်ာ္က ဆုိသည္။ “ရြာမွာ လူစားစရာ မရွိလို႔ အရင္လူစာပဲ ပို႔ခဲ့ရတာ။ ခုႏြားစာေတာင္ မရွိေတာ့လို႔ ႏြားစာအတြက္ပါ ေငြပို ပို႔ေနရၿပီ” ဟု အညာသံခပ္၀ဲ၀ဲျဖင့္ လက္ရွိ အညာေက်းလက္ရြာအခ်ဳိ႕တြင္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရန္ ခက္ခဲလာပုံကို သူက ေျပာျပသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ပလက္ေဖာင္းမ်ားေပၚတြင္ ရည္ရြယ္ခ်က္တူ အညာသူ၊ အညာသားအခ်င္းခ်င္း ေစ်းကြက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရာတြင္ အခက္အခဲမ်ားစြာ ေန႔စဥ္ႀကံဳေတြ႕ေနရသည္။ အဓိကအားျဖင့္ ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္၏ ေန႔စဥ္အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးရွာ ေငြရွာမႈ၊ ဆုိင္ခန္းေနရာ ရရန္ခက္ခဲမႈ၊ အခ်င္းခ်င္း အၿပိဳင္အဆုိင္ ေဖာက္သည္လုမႈစသည္တို႔က ၎တုိ႔အတြက္ အခက္အခဲမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

စကားေျပာလွ်င္ ေလသံခပ္ျပတ္ျပတ္ျဖင့္ ၿပံဳးလွ်င္ ကြမ္းခ်ဳိးမ်ားေပၚေအာင္ ၿပံဳးတတ္သည့္ ဘိုကေလးေစ်းအနီးတြင္ ဆုိင္းထမ္းျဖင့္ ေရာင္းခ်ေနသည့္ ကိုမ်ဳိးေအာင္က ရန္ကုန္မွ ၎တုိ႔ ႀကံဳေတြ႕ရေသာ အခက္အခဲကို ယခုကဲ့သို႔ ေျပာျပသည္။

“ကိုယ္က တစ္နယ္သားေလ။ ဒီမွာ စီးပြားလာရွာတာ အားလုံးနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့ ေနရတာေပါ့”

ရြာတြင္ ေတာင္ယာစိုက္ပ်ဳိးျခင္း၊ ထန္းတက္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ယခုလက္ရွိ လုပ္ကိုင္ေနသည့္ ဆုိင္းထမ္းျဖင့္ ေစ်းေရာင္းခ်မႈႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ပါက လက္ရွိ အလုပ္မွာပိုၿပီး ပင္ပန္းခက္ခဲေသာ္လည္း ၀င္ေငြမွာ ရြာမွ အလုပ္ထက္ပို ေကာင္းေသာေၾကာင့္လက္ရွိ အလုပ္ကိုသာ စဲြကိုင္ထားရန္ အားသန္ေနၾကဆဲျဖစ္ေၾကာင္း လမ္းေဘးတြင္ ဆုိင္းထမ္းျဖင့္ ေရာင္းခ်ေနသူ အမ်ားစုက ဆုိသည္။

ဆုိင္းထမ္းတစ္ထမ္းလွ်င္ အရင္းအႏွီး က်ပ္တစ္သိန္းမွ တစ္သိန္းခဲြ ၀န္းက်င္သာရွိၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ ခေနာ္နီ ခေနာ္နဲ႔ ႏုိင္လွသည့္
မည္သည့္ ပလက္ေဖာင္းမ်ဳိးတြင္မဆို စည္ပင္ေစ်းေကာက္ေပး႐ုံျဖင့္ ေရာင္းခ်ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ေနရာျပႆနာမွာ စိုးရိမ္စရာ မရွိေပ။ တစ္ေန႔လွ်င္ အနည္းဆုံး ဆုိင္းထမ္းတစ္ထမ္းလွ်င္ ေငြက်ပ္ႏွစ္ေသာင္းမွ သုံးေသာင္းအထိ ျမတ္ၿပီး ဆုိင္ထမ္းငါးထမ္း ပိုင္ဆုိင္သူ တစ္ဦးဆိုပါက တစ္ေန႔လွ်င္ တစ္သိန္းမွ တစ္သိန္းခဲြအထိ ျမတ္ေၾကာင္း ၎တို႔က ေျပာသည္။

မုံရြာၿမိဳ႕ အနီးတစ္၀ိုက္ရွိ ေက်းရြာအမ်ားစုမွ တက္ေရာက္လာသည့္ ရြာသူရြာသားအမ်ားစုအတြက္ ေဒသတြင္းစိန္ေခၚမႈမ်ား ျပည့္ႏွက္လာျခင္းႏွင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္တြင္ ေရွ႕မွ ေရာက္ႏွင့္ၿပီးေသာ အမ်ဳိးအေဆြမ်ား အဆင့္သင့္ ရွိေနမႈမ်ားေၾကာင့္ လာေရာက္လုပ္ကိုင္မည့္ ပမာဏအမ်ားစုက ရွိေနေသးေၾကာင္း စစ္ကိုင္းတုိင္း ဘုတလင္ၿမိဳ႕နယ္မွ လူ႕အခြင့္အေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးမ်ဳိးၫြန္႔ႏုိင္က ေျပာသည္။

ေႏြမွာဆို ထေနာင္း၊ ေဆာင္းမွာဆို မန္က်ည္းဟူ၍ အညာ၏ ရာသီဥတုမ်ဳိးစုံကို ခုံလႈံခြင့္ေပးခဲ့သည့္ အပင္ရိပ္ေတြကို စီးပြားေရးၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္တြင္ ဆုိင္းထမ္းမ်ားျဖင့္ ေရာင္းခ်ေနသူ အညာသူ၊ အညာသား အမ်ားစုေ၀းခဲ့ရၿပီး အေရာင္းအေသြးစုံလူသူေတြ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနသည့္ ယာဥ္ေၾကာတန္းႀကီးေတြ၊ မိုးျမင့္တုိက္တာႀကီးေတြက ၎တို႔အတြက္ ေနသားက်ေနၿပီလည္း ျဖစ္သည္။

“ရြာေတာ့ ျပန္ခ်င္တာေပါ့။ ရြာမွာ ဘာမွလုပ္စရာမွ မရွိတာ။ ဟိုျပန္လည္း ငတ္မွာပဲ”။ ထိုစကားသံမွာ အသက္(၁၉)ႏွစ္အရြယ္ရွိ အညာသားတစ္ဦး၏ ရင္ထဲကလာေသာ စကားလုံးအခ်ဳိ႕ ျဖစ္သည္။ လက္ထဲတြင္ စုမိေဆာင္းမိျဖစ္ပါက ရန္ကုန္တြင္ အရင္းအႏွီးခပ္ႀကီးႀကီးျဖင့္ ဆုိင္ခန္းအက်ယ္ႀကီးမ်ား ငွားကာလက္ရွိဆိုင္ကို ခ်ဲ႕ထြင္ရန္ စိတ္ကူးဆႏၵမ်ားက ျမန္မာႏုိင္ငံအလယ္ပိုင္းမွ အညာသူ၊ အညာသားတုိင္း မက္ေနက် အိပ္မက္တစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။

“ကုိယ့္ဆုိင္က ေသးေနရင္ လူနည္းနည္းပဲ အလုပ္ရမွာေလ။ ဆုိင္အႀကီးႀကီး ဖြင့္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ရြာက သူေတြ အလုပ္အမ်ားႀကီး ရမွာေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပိုက္ဆံစုထားတာ။ ျပည့္ရင္ ဆုိင္ကို အႀကီးႀကီးဖြင့္ခ်င္တာ” ဟု မုံရြာ ဘုတလင္အနီး ေပပင္ကုန္းရြာသားက ၎၏
လုပ္ငန္းခ်ဲ႕ထြင္လုိသည့္ စိတ္ကူးကို ေျပာျပသည္။

ကိုဆန္းေက်ာ္တစ္ေယာက္ ေရႊတိဂုံဘုရားေတာင္ဘက္မုခ္ဦး ေစာင္းတန္းအတြင္းရွိ ေဗဒင္ေဟာခန္းတစ္ခုတြင္ နာရီ၀က္ေက်ာ္မွ် ေဆြးေႏြးေမးျမန္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ သူ၏ လက္ရွိ ဆုိင္နာမည္ “အေမ့သား”ကို ေျပာင္းလဲရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ ေျပာင္းလဲၿပီး တစ္ႏွစ္အၾကာတြင္ သူ၏ ဆုိင္းထမ္းမွာ ယခင္ႏွစ္ခုသာရွိခဲ့ရာမွ ယခု ငါးခုကို ပိုင္ဆုိင္သြားၿပီဟု သူကဆုိသည္။

ေဗဒင္ေၾကာင့္ သူေအာင္ျမင္ေနၿပီဟု ယုံၾကည္ယူဆေနေသာ္လည္း အမွန္မွာ သူလေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေရာင္းခ်ထားသည့္ အျမတ္ေငြမ်ားမွ တစ္ဆင့္ အျခားပလက္ေဖာင္း ခ်ဲ႕ထြင္ႏုိင္သည္ကိုမူ သူသတိမျပဳလုိက္မိေပ။
Credit To 7Day News Journal

Read More »

ေဒါနေတာင္တက္ ခရီး

ေကာ့ကရိတ္ ေတာင္တက္လမ္းအစမွာ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္-ျမဝတီ ကားမ်ား အတြက္ အခက္အခဲမရွိလွ။ ေတာင္လယ္လမ္းမွာ ေလာေလာလတ္လတ္ မိုး႐ြာထားသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲပုံမ်ား ပုံလ်က္ ေဖာက္လုပ္ဆဲ ျဖစ္သည္က တစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္း ေပါင္းဆုံ၍ ရႊံ႕ဗြက္ ထူလ်က္ရွိသည္။ ကားတစ္စီးႏွင့္ တစ္စီးမွာ လိပ္သြား သြားေနရသည္။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေမာင္း၍မရ။ ေတာင္ပတ္လမ္းေဘးရွိ ေခ်ာက္ကမ္းပါးမ်ားကို ကားေပၚက ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ ကားဘီးကို ေခါင္းျပဴၿပီး ငံု႔ငံု႔ၾကည့္မိသည္။ အခန္႔မသင့္၍ ဘီးတစ္ခ်က္ ေခ်ာ္႐ုံမွ်ျဖင့္ ကားကိုတစ္စစီ ျဖစ္သြားေစႏိုင္ေလာက္ေသာ ေခ်ာက္ကမ္းပါး ျဖစ္သည္။

လမ္းမွာတစ္လမ္းသြားျဖစ္ၿပီး ေတာင္တက္ ေတာင္ဆင္းကို တစ္ရက္စီ သတ္မွတ္ထားသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကားႏွင့္ အေတာ္ေလး ခပ္ေဝးေဝးရွိ ကားတစ္စီးမွာ ေတာင္အတက္အဆင္း လုပ္ေနေသာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးႏွင့္ တိုက္မိၿပီး ေခ်ာက္ထဲ ထိုးက်သြားရာ ယင္းကားကို အေပၚျပန္တင္ရန္ လမ္းပိတ္ထား၍ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔ ေစာင့္ယူရသည္။ ကားထြက္ၿပီး သိပ္မၾကာလိုက္၊ ေရွ႕ကားတစ္စီး ေတာင္နံရံကို ဝင္ပြတ္မိသျဖင့္ နာရီဝက္ခန္႔ ေစာင့္လိုက္ရျပန္သည္။ ယင္းလမ္းမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ မႏၲေလးႏွင့္ ရန္ကုန္ကဲ့သို႔ ၿမဳိ႕ႀကီးမ်ားရွိ ေစ်းကြက္မ်ားသို႔ အေထြေထြ ကုန္စည္မ်ား စီးဆင္းရာလမ္းလည္း ျဖစ္သည္။
ကရင္ျပည္နယ္ ျမဝတီၿမဳိ႕နယ္ ဆုံဆည္းၿမိဳင္ ေက်း႐ြာတြင္ အေျခစိုက္ေသာ ဒီေကဘီေအ ဌာနခ်ဳပ္ကို သတင္းသြားယူမည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ဤလမ္းမွာ စြန္႔စားခန္း၏ နိဒါန္းဟု စိတ္ႏွလုံးပိုက္ၿပီး အေတာ္ၾကာ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ျဖစ္ေနခဲ့ေသာ ဘုရား၊ တရားကို မသိမသာ ခပ္တိုးတိုး ႐ြတ္ဆိုမိသည္။
သတင္းေထာက္အဖြဲ႕ ကားႏွင့္အတူ လိုက္ပါလာေသာ သံဃာမ်ားမွာ ေကာ့ကရိတ္ၿမဳိ႕သို႔ ေရာက္ရန္ စိတ္ေလာလ်က္ရွိသည္။ ကားရပ္ေစာင့္ေနရေသာ အခ်ိန္ေၾကာင့္ ေနမြန္းတည့္ၿပီး ေန႔ဆြမ္းႏွင့္လြဲကိန္း ဆိုက္ေနသည္။ ကားေပၚတြင္ပါလာေသာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးက ဆရာေတာ္တို႔ကို လွမ္း ေနာက္သည္။
“အရွင္ဘုရား၊ ဘာမွမပူနဲ႔။ ေရသန္႔ဘူးေတြပါတယ္။ ေရဆြမ္းဘုဥ္းလို႔ရတယ္”
ေကာ့ကရိတ္ ေတာင္တက္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေရခဲပုံးေလးမ်ားကို လက္တြင္ခ်ိတ္ၿပီး အေအးဘူး လိုက္ေရာင္းေနေသာ ကေလးငယ္တခ်ဳိ႕ကို ေတြ႕ရ သည္။ သူတို႔ေရခဲပုံးေလးမ်ားထဲတြင္ အေအးဘူးမ်ားႏွင့္အတူ ဂ်က္ျပားပုလင္းတခ်ဳိ႕လည္း ေတြ႕ရသည္။ ဂ်က္ျပားပုလင္း ဆိုသည္မွာ ဂရင္း႐ြိဳင္ရယ္ အမ်ဳိးအစား အရက္ပုလင္းငယ္ကို ဆိုလိုပါသည္။
ခရီးသည္တင္ကားမ်ားေဘးတြင္ အေအးဘူးမ်ား လိုက္ေရာင္းသည္ကို အညာေဒသတြင္ ျမင္ဖူးေတြ႕ဖူး ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အရက္ပုလင္းကို လက္ေပြ႕ေရခဲပုံးျဖင့္ ထည့္ေရာင္းသည္ကိုမူ ယခုအႀကိမ္ ပထမဆုံးျမင္ဖူးျခင္း ျဖစ္သည္။
သတင္းေထာက္အဖြဲ႕ စီးနင္းလိုက္ပါလာသည့္ကား ေကာ့ကရိတ္ၿမဳိ႕သို႔ ဆိုက္လွ်င္ ဆိုက္ခ်င္း ဒီေက ဘီေအတပ္ဖြဲ႕မွ ဗိုလ္မွဴးႀကီး စိုးျမင့္တို႔ လာႀကဳိသည္။ အႀကဳိလာေသာ ဗိုလ္မွဴးစိုးျမင့္တို႔ႏွင့္အတူ ျမဝတီၿမဳိ႕ထဲ ေရာက္ရန္ နာရီဝက္ခန္႔ ေမာင္းလိုက္ရသည္။ ၿပီးေနာက္ ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ဝင္၍ ထမင္းစားၾကသည္။
ဒီေကဘီေအ ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ျပည္တြင္းဖုန္းလိုင္း မမိသည့္အျပင္ အင္တာနက္ပါ သုံးမရဟု ႀကဳိသိထား သျဖင့္ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာမ်ားအတြက္ သတင္းအခ်ိန္မီ ပို႔ႏိုင္ရန္ ျမဝတီၿမဳိ႕ထဲမွာပင္ ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္သမႈ ျပဳရသည္။ Dtacd အမ်ဳိးအစား ထိုင္းဆင္းမ္ကတ္ႏွင့္ ေငြျဖည့္ကတ္ ဝယ္ရသည္။ သို႔မွသာ၊ သတင္းစာအတြက္ သတင္းအမီ ပို႔ႏိုင္ေပမည္။
အားလုံးထမင္းစားၿပီးေနာက္၊ ဒီေကဘီေအ ဆက္ဆံေရး႐ုံးသို႔ ေခတၱဝင္နားသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ ဌာနခ်ဳပ္သို႔ ခရီးဆက္ႏိုင္ရန္ ဒီေကဘီေအ စစ္ဗ်ဴဟာမွဴး ဗိုလ္မွဴးေစာစန္းေအာင္က ေတာင္တက္ကား သုံးစီးခန္႔ စီစဥ္ေပးသည္။
ေတာင္တက္ကားမ်ားမွာ အမိုးဖြင့္၊ ဘီးျမင့္ကားမ်ား ျဖစ္သည္။ ေဒါနေတာင္တက္လမ္းမွာ မိုး ေျဖာက္ေျဖာက္ေၾကာင့္ ရႊံ႕ထလ်က္ ေခ်ာတြတ္တြတ္ ျဖစ္ေနသည္။ ေတာင္အတက္၊ ေတာင္အေကြ႕တြင္ ကားေနာက္မွ စီးလိုက္လာသည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕မွာ ဆန္ေကာထဲ ဆီးျဖဴသီး ထည့္လွိမ့္သကဲ့သို႔ ဘယ္ယိမ္း ညာႏြဲ႕။
ေရွ႕ဆုံးကားကို စီးလာသည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ေနာက္ကားကို ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ မ်က္လုံးပင္ ျပဴးသြားမိသည္။ ကားသည္ အေျဖာင့္မသြား၊ ရႊံ႕ထဲတႊင္ ေဘးတိုက္သြားေနသည္။ ေဘးတိုက္ေရႊ႕လိုက္ ေနာက္ျပန္ေရွ႕တိုး လုပ္လိုက္ျဖင့္ ေမာင္းေနေသာကားကို ၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းခ်မိသည္။
ကားေခတၱ ရပ္နားေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကားကို ေမာင္းေပးသည့္ ဒီေကဘီေအ ဗိုလ္မွဴးကို ေတာင္တက္လမ္းကို ဘာေၾကာင့္ မျပင္တာလဲဟု ေမးစမ္းမိသည္။ စစ္ဗ်ဴဟာအရ အစိုးရတပ္ အလြယ္တကူ ခ်ီတက္ မလာႏိုင္ေစရန္ လမ္းမျပင္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဗိုလ္မွဴးက ေျဖသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္သာ လမ္းကၾကမ္းေနေသာ္လည္း တပ္သားမ်ား အတြက္မူ ေနသား က်ေနသည္။ ကားေနာက္ပိုင္းတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ အတူစီးလိုက္လာသည့္ တပ္သားဆိုလွ်င္ ပုခက္ထဲ လႊဲသိပ္ေနသလို၊ ကားအခ်ဳိးအေကြ႕ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြစြာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ယိမ္းယိမ္းႏြဲ႕ႏြဲ႕ အိပ္ငိုက္ လိုက္ပါလာသည္။
ဆုံဆည္းၿမဳိင္႐ြာ ေရာက္ေသာအခါ ညေနေစာင္းၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕ကို သုံးဖြဲ႕ခန္႔ခြဲၿပီး ကရင္အိမ္မ်ားတြင္ ေနရာခ်ေပးသည္။ သတင္းသမားမ်ားက တစ္အိမ္၊ ေရဝါေရာင္ သံဃာမ်ားက တစ္အိမ္၊ က်န္ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားက တစ္အိမ္သုံးအိမ္ခြဲ ေနရာခ်ေပးသည္။
ညထမင္းကို ဒီေကဘီေအက ေကြၽးသည္။ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေစာဘဦးႀကီး အထိမ္းအမွတ္ စိုက္ထူထားသည့္ ေက်ာက္တိုင္ေဘးရွိ ဇရပ္ကေလးတြင္ သြားစားရသည္။
ထမင္းခဲကို တစ္ေစ့ခ်င္း ခြဲ၍မရ။ မာက်စ္ေသာ ထမင္းခဲျဖစ္သည္။ တပ္သားမ်ားကို ေကြၽးသည့္ဆန္ကို ယူခ်က္ထားသည္ဟု ထမင္းခ်က္ ကရင္အေဒၚႀကီးက ေျပာျပသည္။ ဟင္းမွာ ဝက္သားအားလူးခ်က္။ ဟင္းခ်ဳိ မွာ ဝက္သားအာလူး ပါးပါးလွီးထားေသာ ေရလုံျပဳတ္။ ထမင္းတစ္ဝိုင္းလုံးကို ၿခံဳေျပာရလွ်င္ ဝက္သားႏွင့္ အာလူးမင္းမူေသာ ထမင္းဝိုင္း ျဖစ္သည္။
ဆုံဆည္းၿမဳိင္ ႐ြာကေလးတြင္ ငါးရက္ခန္႔မွ် ေနခဲ့ရာ ဟင္းမေျပာင္းေခ်။ ဝက္သား အာလူးဟင္းႏွင့္ပင္ ႏွစ္ပါးသြားခဲ့ရသည္။ ဝက္သားဟင္း စားရလြန္းသျဖင့္ နဂိုအသံ ထြက္လာမလား၊ ဝက္သံထြက္လာမလား သိရေအာင္ တစ္ခ်က္ေလာက္ ေအာ္ၾကည့္စမ္းပါဟု ကြၽန္ေတာ္တို႔အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေျပာင္မိသည္။
ေျပာသာေျပာေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေကြၽးေသာဟင္းကို အထူးအေရးေပး ခ်က္ထားျခင္း ျဖစ္ သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ တပ္သားကေလးမ်ားကို ဘာႏွင့္စားလဲဟု ေမးလိုက္တိုင္း ထမင္းႏွင့္ ငါးပိရည္ဆိုေသာ အေျဖကမေျပာင္း။
ဒီေကဘီေအ ဦးစီးျပဳလုပ္သည့္ ျပည္ေထာင္စု တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ သေဘာထားအျမင္ ေဆြးေႏြးပြဲ ကို ဇြန္လ ၁၅ ရက္ေန႔မွ စတင္က်င္းပမည္ ျဖစ္ရာ ဇြန္လ ၁၄ ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ အားေနသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သတင္းအဖြဲ႕သည္ ဒီေကဘီေအတပ္မွ ကားျဖင့္ ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ ေသာင္ရင္းျမစ္ကမ္းကို သြားသည္။ ေသာင္ရင္းျမစ္ကို ထိုးဝါး အားျပဳေသာ ေလွငယ္ကေလးျဖင့္ ျဖတ္ကူးၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းရွိ ေမာ္လီခ်ဳိင္း႐ြာ ေစ်းကေလးသို႔ သြားလည္ၾကသည္။ ေလွစီးခ ဘတ္ေငြ ႏွစ္ရာေပးရသည္။
ေမာ္လီခ်ဳိင္းေစ်းမွာ လူမစည္လွ။ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ႏိုင္လွသည္။ ေဒသခံမ်ား အဆိုအရ၊ တနလၤာေန႔ မွသာ တစ္ပတ္တစ္ခါ ေစ်းရွိသျဖင့္ လူစည္ကားသည္ဟု ဆိုသည္။ ဆုံဆည္းၿမဳိင္႐ြာမွ ေစ်းသည္တို႔မွာ ယင္းေစ်းေလးသို႔ တစ္ပတ္စာလာေရာက္ ဝယ္ျခမ္းတတ္ ၾကသည္ဟုဆိုသည္။
ဆုံဆည္းၿမဳိင္သို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ညေနေစာင္းေလၿပီ။ မဂၤလာေခ်ာင္းတြင္ ေရဆင္းခ်ဳိးၿပီးေနာက္ ဒီေကဘီေအ တပ္ရင္း အခမဲ့ ေဆးေပးခန္းသို႔ သြားလည္သည္။ ယင္းတပ္ရင္း ေဆးေပးခန္းကေလးကို ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေစာအာႏိုးက တာဝန္ယူ အုပ္ခ်ဳပ္သည္ဟု သိရသည္။
ေစာအာႏိုးမွာ နာမည္ရင္းမဟုက္။ ဗလေတာင့္ေတာင့္၊ ဂိုက္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ရွိေသာေၾကာင့္ ေစာအာႏိုး အမည္ျဖင့္ နာမည္ေျပာင္ တြင္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။
ေဆးေပးခန္းတြင္ သစ္သားခုတင္ ငါးလုံးခန္႔ ေတြ႕ရသည္။ အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးႏွင့္ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးတို႔ လဲေလ်ာင္းေနသည္ကို ျမင္ခဲ့ရသည္။ တပ္ရင္း ေဆးေပးခန္းမ်ားကို တိုးခ်ဲ႕ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ရန္ စီစဥ္ေနသည္ဟု ဗိုလ္မွဴးေစာအာႏိုးက ဆိုသည္။ ဆုံဆည္းၿမဳိင္႐ြာအတြက္မူ ခုတင္ငါးဆယ္ဆံ့ ေဆးေပးခန္းတစ္ခု ေဆာက္ေနသည္ဟု သိရသည္။ အျခားကရင္႐ြာ ေလး႐ြာတြင္လည္း ဒီေကဘီေအ အခမဲ့ေဆးေပးခန္းမ်ား ေဆာက္သြားရန္ ရွိသည္ဟု ဗိုလ္မွဴးေစာအာႏိုးက ဆိုသည္။
စားပြဲေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ေဆးမ်ားအနက္ ငွက္ဖ်ားေဆးဘူးမွာ အျခားေဆးဘူးမ်ားထက္ ပိုႀကီး ၿပီး ပို၍မ်ားမ်ား ထည့္ထားသည္ကို သတိထားမိသည္။ ယင္းေဒသတြင္ ငွက္ဖ်ားလူနာ အမ်ားဆုံးျဖစ္သည္ဟု ဗိုလ္မွဴးေစာအာႏိုးက အတည္ျပဳ ေျပာၾကားသည္။
လူနာျပဳစုရန္အတြက္မူ ကရင္တိုင္းရင္းသူေလးမ်ားကို လပိုင္းသင္တန္းမ်ားေပးၿပီး ေဆးပညာ သင္ေပးသည္ဟု ဆိုသည္။ သူနာျပဳ ကရင္တိုင္းရင္းသူေလး ႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ယင္းေဆးေပးခန္းတြင္ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။
ထမင္းဆိုင္မွ မဂၤလာတံတားဘက္သို႔ လမ္းေလွ်ာက္ ျပန္လာစဥ္ ေမွာင္ရိပ္က်ေသာ ကင္းတဲထဲမွ တပ္သားႏွစ္ဦးကို မည္းတဲတဲ ျမင္ရသည္။ ဗိုလ္ႀကီးတို႔၊ ထမင္းစားၿပီးပလားဟု ကြၽန္ေတာ္တို႔က လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
ကရင္သဝဲဝဲျဖင့္ မစားရေသးဘူးဟု ျပန္ေျဖသည္။ အသံမွာ လူႀကီးသံမဟုတ္၊ ကေလးသံျဖစ္သည္။ သို႔ႏွင့္ အာလာပသလာပေျပာရင္း၊ မိတ္ဖြဲ႕ရင္းႏွီးလိုေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဗိုလ္ႀကီးတို႔နဲ႔ စကား ေျပာခ်င္လို႔ပါဟု ေလာကြတ္လုပ္ၿပီး ကင္းတဲနားသို႔ ကပ္သြားသည္။
အနီးေရာက္မွ ဖုန္းတြင္ပါလာေသာမီးကို အသာဖြင့္ၾကည့္မိသည္။ တပ္သားမ်ားမွာ ကြၽန္ေတာ့္ ထက္ပင္ အသက္ငယ္သည္။ ကေလးတပ္သားမ်ား ျဖစ္သည္။ တပ္သားတစ္ဦး၏ နာမည္မွာ ေမာင္ျမင့္ (နာမည္ရင္း အုန္းျမင့္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေမာင္ျမင့္ဟုသာ အေခၚႀကဳိက္သည္ဟု ဆိုသည္) ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တပ္သားနာမည္မွာ အဲခ်မ္း ျဖစ္သည္။
ေမာင္ျမင့္သည္ အဲခ်မ္းထက္ အသက္ပိုႀကီးဟန္ရွိသည္။ ဆံပင္တိုတို၊ အသားညဳိညဳိႏွင့္ အရပ္ပုပု၊ ဗလေတာင့္ေတာင့္ ျဖစ္သည္။ အဲခ်မ္းမွာ အသားျဖဴသည္၊ မ်က္ေပါက္က်ဥ္းသည္၊ လူပုံသြယ္လ်သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ ဆယ့္ကိုးႏွစ္ေအာက္သာ ရွိေသးသည္ဟု ဆိုသည္။ စစ္စိမ္းေရာင္ အက်ႌက်ားကို ႏွစ္ေယာက္ ဆင္တူဝတ္ဆင္ထားၿပီး ေသနတ္တစ္လက္စီ ကိုင္ ေဆာင္ထားသည္။
ဒီေကဘီေအ တပ္ထဲသို႔ ဝင္သည္မွာ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ႏွစ္သုံးႏွစ္ခန္႔ေလာက္က ဟုဆိုသည္။ ေမာင္ျမင့္သည္ ေက်ာင္းတက္စဥ္က ဆရာမႏွင့္ ရန္ျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းလစ္တတ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ငယ္စဥ္ကပင္ လက္နက္ကိုင္ၿပီး စစ္သားျဖစ္လိုေသာ ဆႏၵရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဒီေကဘီေအ တပ္ထဲဝင္ခဲ့ေၾကာင္း ေမာင္ျမင့္က ရင္ဖြင့္သည္။ ပထမဆုံး လက္နက္ေပးကိုင္ေသာေန႔ကဆိုလွ်င္ အင္မတန္ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရသည္ဟု ေမာင္ျမင့္ကဆိုသည္။
အဲခ်မ္းမွာမူ ေမာင္ျမင့္ႏွင့္မတူ။ အိမ္တြင္လယ္ယာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အလုပ္ၾကမ္းမ်ား လုပ္ရသျဖင့္ အလုပ္မလုပ္ဘဲ ေအးေအးလူလူစားၿပီး သာသာယာယာ ကင္းထိုင္ေစာင့္ရေသာ တပ္သားဘဝကို ေျခစုံပစ္ဝင္ခဲ့သည္ဟု အဲခ်မ္းက သူတပ္ထဲဝင္ရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းကို ေျပာျပသည္။
အမွန္တကယ္ဆိုလွ်င္ အဲခ်မ္းႏွင့္ ေမာင္ျမင့္တို႔ အ႐ြယ္မွာ ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စုံဝတ္ၿပီး စာအံေနရမည့္ အ႐ြယ္ကေလးေတြ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယင္းေဒသတြင္ စာသင္ေက်ာင္းႏွင့္ ဆရာမရယ္လို႔ ဟုတ္ဟုတ္ညားညားမရွိ။ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ အလယ္တန္း ေက်ာင္းကေလးသာ ရွိသည္ဟုဆိုသည္။ စာတတ္သူမ်ား အဖို႔လည္း အလုပ္အကိုင္ မရွိေပ။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ လယ္စိုက္၊ ေျပာင္းစိုက္ လုပ္ခ်င္လုပ္ သို႔မဟုက္ လက္နက္ကိုင္ တပ္သားဘဝ ခံယူ႐ုံမွ်သာ ရွိသည္။အျခားတစ္ပါး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေပ။
အတန္ငယ္ ေျမာ္ျမင္တတ္ေသာ ကရင္အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦးကမူ သူ႔သားသမီးမ်ားကို ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘက္တြင္ ဒုကၡသည္ အမည္ခံျဖင့္ ပညာသင္ၾကားေစသည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုင္းအစိုးရသည္ အထက္တန္းအဆင့္အထိ ေထာက္ပံ့မႈမ်ား ရွိသျဖင့္ စရိတ္အနည္းငယ္မွ်ျဖင့္ ပညာသင္ႏိုင္သည္ဟု ၎ကေျပာျပသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ဆယ့္ႏွစ္တန္းအထိ ပညာသင္ၿပီးပါက ကုမၸဏီတစ္ခုတြင္ အလုပ္ဝင္ႏိုင္ၿပီး ကေလးမ်ား၏ အနာဂတ္ေရး ေျဖာင့္ျဖဴးႏိုင္သည္ဟု ကရင္အမ်ဳိးသမီးႀကီးက သားသမီးမ်ားအတြက္ သူ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ရင္ဖြင့္သည္။
ဒီေကဘီေအ တပ္ဖြဲ႕၏ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေစာလားပြယ္ေခၚ ဗိုလ္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကို ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးေဆြးေႏြးပြဲ အခမ္းအနားတြင္ စတင္ေတြ႕ျမင္ဖူးသည္။ သူ႔ပုံစံမွာ အၾကည့္စူးရွသည္။ စကားနည္းသည္။ ေအးေအးသာသာ စကားဆိုတတ္သည္။ ဗိုလ္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးဟု အျမင္တြင္လွသျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းကို ၾကည့္ေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းေမႊး တစ္မွ်င္မွ်မရွိေပ။ ရိတ္ထားဟန္တူသည္။
အခမ္းအနားအဖြင့္တြင္ အစိုးရ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာလားပြယ္က “လက္ရွိအေျခအေနက အသက္႐ႈခြင့္ပဲ ေပးထားတာ။ အသက္ရွင္သန္ခြင့္ မရွိေသးဘူး” ဟု သြယ္ဝိုက္ မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။
ယင္းေဆြးေႏြးပြဲသို႔ အဖြဲ႕အစည္း ၃၉ ဖြဲ႕မွ ကိုယ္စားလွယ္ ၈၄ ဦး တက္ေရာက္ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေျမျပန္႔ေဒသမွ ေရႊဝါေရာင္ သံဃာေတာ္မ်ား၊ စာေရးဆရာမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ား၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား ပါဝင္ေဆြးေႏြးၿပီး တိုင္းရင္းသားေဒသဘက္မွ ထိုင္းႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ ကရင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ေဒသခံ ရပ္မိရပ္ဖမ်ား၊ ဒီေကဘီေအ ဗိုလ္မွဴးမ်ားႏွင့္ အျခားေသာ တိုင္းရင္း သား အဖြဲ႕အစည္းအခ်ဳိ႕တို႔ တက္ေရာက္ ေဆြးေႏြးၾကသည္။
ရွမ္းတပ္ေပါင္းစုဌာန ကိုယ္စားလွယ္ ဦးစိုင္းထြန္းေအးက ၂၀၁၅ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားက ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးပါတီကို အႏိုင္ယူႏိုင္ရန္ လုပ္ေဆာင္သင့္ေသာ အခ်က္မ်ားကို ယင္းေဆြးေႏြးပြဲတြင္ အႀကံျပဳသည္။
ယင္းပါတီကို အႏိုင္ယူႏိုင္ေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု အားလုံးႏွင့္ NLD ပါတီ အပါအဝင္ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုအားလုံး ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္သင့္ေၾကာင္း ၎က ေထာက္ျပသည္။
“တိုင္းရင္းသား မဲဆႏၵနယ္မွာ NLD ပါတီ အေနနဲ႔ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြနဲ႔ ညႇိလုပ္သင့္တယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုခ်င္း ၿပဳိင္ေနရင္ NLD က မဲ ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ တိုင္းရင္းသားပါတီက မဲ ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ႀကံ႕ခိုင္ေရးက ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဆိုရင္ ႀကံ့ခိုင္ေရးပါတီက ဒိုင္စားသြားလိမ့္မယ္။ NLD ပါတီ ဝင္မၿပဳိင္ရင္ တိုင္းရင္းသားပါတီက ၆၀၊ ႀကံ့ခိုင္ေရးက ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းရရင္ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြ အႏိုင္ရမယ္” ဟု ဦးစိုင္းထြန္းေအးက ေဆြးေႏြးသည္။
သုံးရက္ၾကာ ျပဳလုပ္ေသာ ေဆြးေႏြးပြဲ ေနာက္ဆုံးေန႔တြင္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒသစ္ ေရးဆြဲႏိုင္ေရး အတြက္ အမ်ဳိးသားညီလာခံ ေခၚယူမည္ ဆိုေသာအခ်က္ အပါအဝင္ အျခားေသာ အခ်က္ခုႏွစ္ခ်က္ခန္႔ကို အဖြဲ႕အစည္း ၃၉ ဖြဲ႕လုံးက သေဘာတူ ထုတ္ျပန္ခဲ့ၾကသည္။
ယင္းဖြဲ႕စည္းပုံသစ္ ေရးဆြဲေရး ညီလာခံကို ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ေနာက္ဆုံးထား ေခၚယူသြားမည္ျဖစ္ၿပီး ဖြဲ႕စည္းပုံသစ္တစ္ခု ေရးဆြဲကာ လူထုဆႏၵမဲ ခံယူၿပီး လက္ရွိလႊတ္ေတာ္တြင္ မဲမခြဲဘဲ အတည္ျပဳေစမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း NLD (လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ) ပါတီက ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ဆိုသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ သတင္းသမားမ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေစာလားပြယ္ (ခ) ဗိုလ္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးက ၎၏ေနအိမ္သို႔ ဖိတ္ၾကားသည္။ ဗိုလ္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးသည္ ၎၏ေနအိမ္တြင္ သာမန္အရပ္သားကဲ့သို႔ အက်ႌစြပ္က်ယ္ အျဖဴႏွင့္ ပုဆိုးကို ဝတ္ဆင္ထားသည္။ အိမ္ကေလးမွာ ေရနံဆီဝေအာင္ သုတ္ထားေသာ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ကေလး ျဖစ္သည္။ အိမ္ေရွ႕တြင္ သစ္ခြပန္းမ်ား စိုက္ထားသည္။
ဗိုလ္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးသည္ စကားနည္းသူပီပီ မီဒီယာမ်ားကို ေခတၱမွ် ဧည့္ခံၿပီးေနာက္ သတင္း သမားမ်ား၏ ေမးျမန္းသမွ်ကို ေျဖၾကားေပးရန္ ဒုတိယစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာမိုေရွးကို ထားရစ္ခဲ့သည္။
ေစာမိုေရွးမွာ ကတုံးဆံပင္ေပါက္ႏွင့္ျဖစ္ၿပီး သတင္းသမား ၁၅ ေယာက္ခန္႔ ေမးသမွ်ကို စိတ္ရွည္စြာ တစ္ဦးတည္း ဒိုင္ခံေျဖေပးရွာသည္။
မူးယစ္ေဆးဝါး အျမစ္ျပတ္ ေခ်မႈန္းေရးကို လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ ဒီေကဘီေအ တပ္အေနႏွင့္ ဒီေကဘီေအ တပ္သားမ်ားကိုယ္တိုင္ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ျခင္း ျပဳလုပ္ပါက မည္သို႔ အေရးယူေပးသနည္းဟု ကြၽန္ေတာ္ကေမးသည္။
မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ေသာ ဒီေကဘီေအ တပ္သားမ်ားကို ျပစ္မႈအလိုက္ အျပစ္ေပး အေရးယူရန္ ထုတ္ျပန္ထားသည္မ်ား ရွိေၾကာင္း ၎ကေျဖၾကားသည္။
ယင္းေမးခြန္းကို စစ္ဗ်ဴဟာမွဴး ဗိုလ္မွဴး ေစာစန္းေအာင္ကို ေမးျမန္းစဥ္ကမူ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ေသာ တပ္သားကို လက္ပူးလက္ၾကပ္မိပါက ေသနတ္ျဖင့္ပစ္သတ္ အေရးယူသြားမည္ဟု ဆိုသည္။
ယခင္ႏွစ္က ဗိုလ္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကို မူးယစ္ရာဇာအျဖစ္ ထိုင္းအစိုးရက ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ခဲ့ဖူးသျဖင့္ ဒီေကဘီေအတပ္ အေပၚတြင္ သံသယ မျဖစ္ေစလိုဟန္တူသည္။ ထိုင္းအစိုးရဘက္မွ ေထာက္လွမ္းေရးက ၎တို႔ထုတ္ျပန္ခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗိုလ္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးထံ လာေရာက္ ေတာင္းပန္ခဲ့သည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာမိုေရွးက ထည့္သြင္းေျပာၾကားသည္။
ဒီေကဘီေအ တပ္အေနႏွင့္ ယာခင္းတြင္ ေျပာင္းစိုက္ပ်ဳိးၿပီး ေငြေၾကး ရွာေဖြေနေၾကာင္း ၎က ရွင္းျပ သည္။ အစိုးရလုပ္ပိုင္ခြင့္ ျပဳထားေသာ ခေနာက္စိမ္း လုပ္ငန္းကိုမူ ယခုတိုင္ လုပ္ကိုင္ရျခင္း မရွိေသးဟု ဆိုသည္။
ဒီေကဘီေအ ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ေလးရက္ခန္႔ ေနၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ အျပန္လမ္းတြင္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကျခင္း သိပ္မရွိလွ။ အလာတစ္ေခါက္ စီးခဲ့ၿပီးျဖစ္သျဖင့္ မေၾကာက္ေတာ့သည္လည္း ပါသည္။ အခြင့္ႀကံဳလွ်င္ ေဒါနေတာင္တန္းသို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေရာက္လိုပါေသးသည္။
 Written by  ဉာဏ္မ်ဳိးေအာင္
Credit To The Voice Weekly

Read More »

ကေလာင္အမည္၊ စာေပတန္ဖုိးႏွင့္ မ႐ုိးသားမႈမ်ား

““တို႔ေက်ာင္း””
ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္
ဖူးတံ၀င့္လုိ႔ခ်ီ၊
ေနျခည္မွာ ေရႊရည္ေလာင္း
ငါတို႔စာသင္ေက်ာင္း။  ။
ဒီကဗ်ာကုိ သူငယ္တန္းနဲ႔ မူႀကိဳမွာ တက္ေနၾကတဲ့ကေလးေတြ ရြတ္ဆိုလာ ၾကတာ ႏွစ္၃၀ေက်ာ္ပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ကဗ်ာ စာဆုိရွင္က ဘယ္သူလဲလုိ႔ေမးရင္ မသိတဲ့ သူမ်ားပါတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ စာဆုိရွင္ရဲ႕အမည္ကို စာအုပ္မွာေဖာ္ျပမ ထားလို႔ပါ။ ကဗ်ာစာဆုိရွင္ရဲ႕အမည္က ဦးတင္၀င္းျဖစ္ၿပီး၊ကေလာင္အမည္က  ပ်ဥ္းမနားေမာင္နီသင္း ျဖစ္ပါတယ္။ စာေပဗိမာန္ဆု၊အမ်ိဳးသာစာေပဆု(ကေလး ကဗ်ာ)ႏွင့္အမ်ိဳးသားစာေပဆု(ကဗ်ာ)စတဲ့ စာေပဆုမ်ားရွင္ျဖစ္ပါတယ္။သင္ၾကားသူ သင္ယူသူ အားလုံးမုဒိတာပြားႏုိင္ဖုိ႔ ရည္ ရြယ္ၿပီးေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။အယ္ဒီတာ အဖြဲ႕  ွ်ကေူငအပ ပညာေရးဂ်ာနယ္၊အတြဲ-၁။အမွတ္-၁တြင္ေဖာ္ျပပါရွိေသာ အယ္ဒီ တာအဖြဲ႕၏ တင္ျပခ်က္တစ္ခုျဖစ္ပါ သည္။ဤစာစုကို ဖတ္ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အယ္ဒီတာအဖြဲ႕၏ေစတနာစကားျဖစ္သလုိ မုဒိတာစကားလည္းျဖစ္ပါသည္။ယင္းမုဒိ တာစကား၌ ကဗ်ာ၏ခ်စ္စရာေကာင္း ေသာအႏွစ္သာရကိုလည္းေကာင္း ထုိ အႏွစ္သာရကို ဖန္တီးခဲ့ေသာစာဆိုရွင္ ကဗ်ာဆရာ၏ အႏုပညာတန္ဖိုးကိုလည္း ေကာင္း ထုိအႏုပညာတန္ဖိုးႏွင့္ ညီမွ် ေသာကေလာင္နာမည္၏ ဂုဏ္သိက္ၡာ တန္ဖိုးကိုလည္းေကာင္း စာသင္သူ သင္ ၾကားသူမ်ားသာမက စာဖတ္သူအားလုံး ကိုပါ မုဒိတာပြားေစလုိေသာေစတနာ ျဖင့္ ေဖာ္ျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိသာ လွပါသည္။ယခုလုပ္ရပ္သည္ ဆရာပ်ဥ္း မနားေမာင္နီသင္း၏ကဗ်ာဂုဏ္ရည္ႏွင့္ အတူ ထုိကဗ်ာ၏ဖန္တီးရွင္ ဆရာပ်ဥ္း မနားေမာင္နီသင္း၏ ဂုဏ္ကုိပါေဖာ္ ထုတ္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။တစ္နည္းအား ျဖင့္ လူသိထင္ရွားကဗ်ာကို လူသိထင္ ရွားကေလာင္အမည္ျဖင့္ တြဲေပးလုိက္ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဤသို႔လုပ္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ ေနာင္ တစ္ခ်ိန္တြင္ ဒီကဗ်ာေလးေကာင္းလိုက္ တာ ဘယ္သူေရးတာပါလိမ့္ဆုိသည့္ ““အမည္မသိစာဆုိ””ဒုကၡလည္း ကင္းေ၀း သြားမည္ျဖစ္ပါမည္။အလားတူပင္   ေက်ာင္းသုံးျပ႒ာန္းထားသည့္ မူလတန္း ဖတ္စာစာအုပ္မ်ားတြင္ ကေလာင္အမည္ မပါေသာ ကဗ်ာေကာင္းေကာင္းေလး ေတြ က်န္ရွိေနပါေသးသည္။ သူငယ္ တန္းေက်ာင္းသုံးဖတ္စာထဲတြင္ ပါ၀င္ ေသာ ““မမ၀၀၊ ထထက၊အကပထမ””ဆို ေသာ ကဗ်ာသည္ ဆရာတင္မိုးေရးခဲ့တာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာကြယ္လြန္ၿပီးမွ သိခြင့္ ရပါသည္။ သို႔ျဖင့္ ပိုင္ရွင္မဲ့ျဖစ္ေနေသာ စာေပလက္ရာေကာင္းမ်ား၊ ကဗ်ာလက္ ရာေကာင္းမ်ားကို တန္ဖိုးထား၍ ပုိင္ရွင္ ေဖာ္ထုတ္ေနခ်ိန္တြင္တစ္နည္း က ေလာင္အမည္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ေနခ်ိန္ တြင္ကဗ်ာဆရာ၏စာမူကိုသုံးၿပီး က ေလာင္နာမည္ကိုေဖာ္ျပရန္ေစတနာတြန္႔ တုိေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိေနသည္ကုိေတြ႕ ရပါသည္။
တစ္ခုေသာ ေန႔လယ္တြင္ျဖစ္ပါ သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္လွည္းတန္းမွတ္ တုိင္မွ ၁၂၄အထူးဟီးႏိုးကားစီး၍ ၿမိဳ႕ထဲ ထြက္ခဲ့ပါသည္။
ဤတြင္ထူးျခားေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ႏွင့္ ႀကံဳလိုက္ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္မတ္ တပ္ရပ္ေနရာႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းျဖစ္ေသာ ကားအတက္အဆင္းအေပါက္၀ေဘးက မွန္ခ်ပ္ေပၚတြင္ ကဗ်ာဆန္ေသာစာသား အခ်ိဳ႕ကို ပလတ္စတစ္ေလာင္းလ်က္ ကပ္ ထားသည္ကိုေတြ႕ရ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိစာ သားမ်ားမွာ မန္က်ည္းေစ့အရြယ္ေလာက္ ျဖစ္၍ ခပ္ေ၀းေ၀းကလွမ္းဖတ္ၾကည့္ရာ ဖတ္ဖူးသလုိလိုဟုထင္မိသည္။သို႔ျဖင့္ ထုိ စာသားေတြကပ္ထားသည့္ေနရာသုိ႔ ေရာက္ေအာင္ေရႊ႕သြား၍ အစအဆုံး ဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မ်က္လုံးျပဴးသြား ပါသည္။
““ေန႔စဥ္ဘတ္စ္ကားစီးတဲ့အခါအထဲ
၀င္စီးပါ။
အေပါက္၀မွာ အတြယ္မက္
အတက္အဆင္းခက္။
သက္ႀကီးရြယ္အုိ သံဃာဆုိေနရာ
ေပးဖို႔လို၊
ကိုယ္၀န္ေဆာင္ႏွင့္မိခင္မ်ား
ဦးစားေပးစိတ္ထား။
ခြန္အားခ်ည့္နဲ႔ မစြမ္းသူ
ေဖးမ သည္းခံကူ၊
လူခ်င္းတူတူ ေမတၱာပြား
ျမတ္မြန္ခရီးသြား ။   ။””
ရန္ကုန္ခရီးသြားဂ်ာနယ္ အတြဲ၂၊ အမွတ္ ၂။၂၀၀၉ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္ဂ်ာ နယ္ထဲက ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာျဖစ္သည္။  ကဗ်ာေခါင္းစဥ္က ““မြန္ျမတ္ခရီးသြား””ျဖစ္ သည္။ ယခုကားမွန္ခ်ပ္ေပၚတြင္ ကပ္ ထားရာ၌ စာကိုယ္ပဲပါသည္။ ေခါင္းစဥ္ မပါ။ကေလာင္နာမည္မပါ။ စိတ္မ ေကာင္းေတာ့ ျဖစ္သြားပါသည္။သို႔ေသာ္ ေျဖလုိက္ႏိုင္ပါသည္။ဤစာကိုကပ္ထား သူမွာစာသမားမျဖစ္ႏုိင္။ကဗ်ာဆရာ၊စာ ေရးဆရာကို သို႔မဟုတ္ကဗ်ာဆရာ၊စာ ေရးဆရာ၏ ကေလာင္နာမည္ကုိ တန္ဖုိး ထားရမွန္း မသိေသာ္လည္း ထုိစာထုိ ကဗ်ာေလးမွာ သူ႔ကားေပၚ၌ခရီးသည္ မ်ားအတြက္ အသုံး၀င္ပုံကိုေတာ့ သိႏုိင္ သူျဖစ္သည္။သူ႔ကားစီးခရီးသည္ေတြ အတြက္ အသုံးတည့္လုိ႔အသုံးခ်လိုက္ တာျဖစ္မည္။ ေန႔စဥ္ ပိုက္ဆံဘယ္ ေလာက္ရွာရမလဲဆုိသည့္ကားသမားအဆင့္ ဆုိတာ ဒီေလာက္ပဲရွိမွာေပါ့ဟု ေျဖလိုက္ ပါသည္။
တစ္ေန႔တြင္ အမ်ိဳးဘာသာ သာ သနာအတြက္လုပ္ေဆာင္ေနေသာ အဖြဲ႕ အစည္းႀကီးတစ္ခုမွ အဖြဲ႕၀င္ျဖစ္ဟန္တူ ေသာ ရဟန္းႏွစ္ပါးႏွင့္ သီလရွင္ႏွစ္ပါး မိမိထံေရာက္လာသည္။ဘယ္ကလိပ္စာ ရ၍ လုိက္လာသည္ကိုမသိ။အေၾကာင္း ကသူတုိ႔သင္မည့္ ဘာသာေရးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြကိုသင္ဖုိ႔ သင္႐ုိးၫႊန္း တန္းႏွင့္ အညီကဗ်ာေရးေပးရန္ ေတာင္း ခံၾကျခင္းျဖစ္၏။သုိ႔ျဖင့္ သူတို႔ေပးခဲ့ေသာ သင္႐ုိးကိုဖတ္၍ သင့္ေလ်ာ္ရာကဗ်ာ၁၀ ပုဒ္ခန္႔ေရးေပးလိုက္သည္။ သူတို႔က ႀကိဳက္ရာသုံးပုဒ္ေရြး၏။ ဒါလည္းကိစၥမရွိ။ သည္ၾကားထဲ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ စာတစ္ ေၾကာင္းကိုျပင္ပါရေစဆုိၿပီး ျပင္၏။ဒါ လည္း ကိစၥမရွိ။ၿပီးေတာ့ ကဗ်ာသုံးပုဒ္စာ အတြက္ပါဟုဆိုကာ မိမိအလုပ္စားပြဲေပၚ စာအိတ္ႏွင့္စာမူခထားသြား၏။ဖြင့္ၾကည့္ ေတာ့ ကဗ်ာသုံးပုဒ္အတြက္ ေငြက်ပ္တစ္ ေသာင္းတိတိ။ဘယ္လုိႀကီးလဲဟု ေတြး လုိက္မိ၏။ဒီလုိ စာမူခေပးတာမ်ိဳးတစ္ခါ မွ်မေတြ႕ဘူးပါ။ဒါလည္းပဲ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ ေနလို႔ရေသး၏။ေနာက္ဆုံးအခ်က္ကား ေရငုံေနလို႔မရေတာ့။ ႏႈတ္ပိတ္ေနလုိ႔မရ ေတာ့။အေၾကာင္းကား မိမိကဗ်ာကိုစာ သင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးမွ ကေလာင္နာ မည္မေဖာ္ျပႏုိင္ပါတဲ့။ဘယ္ေလာက္ဆုိး သလဲ။
ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘာလုပ္တာလဲ။ ဘယ္လုိအဓိပၸာယ္လဲ။ဒီလိုလုပ္ေသာ  အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးတစ္ခါမွ် မေတြ႕ဖူးပါ။ ကဗ်ာဆရာဆီကို အေခါက္ေခါက္လာ။ ကဗ်ာအခါခါေတာင္းၿပီးဒီလိုေသေသခ်ာ ခ်ာ ေစာ္ကားေသာအဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳး မေတြ႕ဖူးပါ။ လႈမႈေရးအဖြဲ႕အစည္းဆိုလွ်င္ ေတာင္ ခံသာပါ၏။ခုေတာ့ဘာသာစာ ေပပညာတတ္သည္ဆုိေသာ ဘာသာ သာသနာအက်ိဳးေဆာင္ရြက္္မည္ဆုိေသာ ဘာသာေရးဆုိင္ရာအဖြဲ႕အစည္းက ေစာ္ ကားလုိက္တာေၾကာင့္ မိမိေတာ္ေတာ္ ေလးခံျပင္းပါသည္။စိတ္လည္းပ်က္မိ သည္။ရြံလည္းရြံမိသည္။
မိမိက ဂ်ာနယ္မွာဆာင္းပါးေရးၿပီး ကန္႔ကြက္လုိက္ေတာ့မိမိမိတ္ေဆြ ကဗ်ာ ဆရာတစ္ဦးထံမွ မိမိၾကားသိေအာင္တုံ႔ ျပန္လိုက္ပုံက ယင္းတုိ႔လုပ္ကိုင္ေနေသာ အဖြဲ႕အစည္း၏ဂုဏ္က်က္သေရႏွင့္ ဆန္႔ က်င္လွစြာသည္။ ငယ္ရြယ္ေသာ ပုဂိ္ၢဳလ္ ေလးတုံ႔ျပန္ပုံက မိမိအား““ဆရာႀကီးက ေငြေတာ္ေတာ္မက္တာပဲ””တဲ့။ေခါင္း ေဆာင္ပိုင္းပုဂိ္ၢဳလ္တစ္ဦး တုံ႔ျပန္လုိက္ပုံ က(အာဏာရအဖြဲ႕အစည္းက ပုဂိ္ၢဳလ္ ႀကီးေလသံမ်ိဳးႏွင့္)မိမိကဗ်ာကိစၥႏွင့္ ပတ္ သက္၍အေၾကာင္းျပန္ေပးဖုိ႔ စကားပါး ထားသည္ကို ““အေၾကာင္းျပန္ဖို႔အဆင့္ မဟုတ္ဘူး””ဟု မိမိ၀တ္႐ုံကိုမွအားမနာဘဲ ရင့္သီးေငၚတူးစြာ ေျပာထြက္ပုံမွာ သာ မန္မယဥ္ေက်းေသာ လူ၀တ္ေၾကာင္ႏွင့္ တစ္တန္းစားထဲ ျဖစ္ေနပါသည္။
တကယ္ေတာ့ စာမူခနည္းသည္ မ်ားသည္ကို အဓိကမဆုိလုိပါ။ ေပးပုံေပး နည္း တိတိက်မဟုတ္တာကို ေျပာလုိ ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။တကယ္ေတာ့လည္း စာမူခအေၾကာင္းမသိျခင္းႏွင့္ သိလ်က္ ေပးဖုိ႔ တြန္႔တုိေနျခင္းမွာ ကဗ်ာစာေပႏွင့္ မနီးစပ္ျခင္း၊ မယဥ္ေက်းျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။စာေပတန္ဖုိးကို မသိတတ္ တာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ယေန႔ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္လွ်င္္  အနည္းဆုံး က်ပ္သုံး ေထာင္ေပးသည္။မဂၢဇင္းအမ်ားစုက ေတာ့ က်ပ္ငါးေထာင္လည္းေပးပါသည္။ က်ပ္ရွစ္ေထာင္လည္း ေပးပါသည္။ က်ပ္ ႏွစ္ေသာင္းလည္းေပးပါသည္။ဒီကေန႔  ျမ၀တီ႐ုပ္သံက ကေလးကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြႏွင့္ ကဗ်ာသ႐ုပ္ေဖာ္ လႊင့္ထုတ္ ကဗ်ာစာမူခက်ပ္ႏွစ္ေသာင္း ႏွင့္CD တစ္ခ်ပ္ရပါသည္။
ဘယ္စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ ဆုိ မိမိဥာဏ္အား၊ ၀ိိရိယအားစုိက္ထုတ္ ထားရေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အတြက္  ထုိက္သင့္ေသာဥာဏ္ပူေဇာ္ခကို မက္ ေမာစၿမဲျဖစ္ပါသည္။ အဲဒီေတာ့ကိုယ့္ စာကဗ်ာအတြက္ ထုိက္သင့္ေသာ စာမူ ခအေၾကာင္းေျပာတဲ့ စာေရးဆရာက မ ႐ုိးသားတာလား။ ေလာဘႀကီးတာလား။ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၏ စာမူကိုသုံး ဖုိ႔ေတာ့လိုပါလိမ့္မည္။ ဒီၾကားထဲ ေျပာ လုိက္ပါေသးသည္။ဘယ္ကဗ်ာဆရာဆို လွ်င္ ပိုက္ဆံစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘူး တဲ့။ ဒါကေတာ့ ရွင္းပါသည္။ ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္က ေမ်ာက္ဖုိးစိန္ကတာကုိ  ၾကည့္ခ်င္တာလား။ေရႊမန္းတင္ေမာင္ကုိ ၾကည့္ခ်င္တာလား။ေရႊမန္းတင္ေမာင္ကို ၾကည့္ခ်င္လွ်င္ေတာ့ေမ်ာက္ဖိုးစိန္လုိ  လမ္းေဘးမွာမရႏုိင္ပါ။ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ ၏အႏုပညာႏွင့္ ထုိက္တန္ေသာ ႐ုံ၀င္ခ ေပးရမွာျဖစ္ပါသည္။
ေလာကဓမၼတာအရ အေကာင္းရွိ သလုိ အဆုိးလည္းရွိပါသည္။ အလွရွိသ လုိ အက်ည္းတန္ရွိပါသည္။ ျမင့္ျမတ္သူ ရွိသလုိ ယုတ္မာသူရွိပါတယ္။တန္ဖိုးသိ တတ္သူရွိသလုိ တန္ဖိုးမသိတတ္သူ ရွိပါ သည္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၏ စာေပကိုတန္ဖိုးထား တတ္သလုိ ထုိစာေပဖန္တီးသည့္ က ေလာင္ရွင္၏ ကေလာင္နာမည္ကို တန္ ဖိုးထားရေကာင္းမွန္းမိသူေတြ ရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူပင္ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၏စာေပကို အသုံးခ်ဖုိ႔ ေလာက္သာသိၿပီးထုိစာေရးဆရာ၊ကဗ်ာ ဆရာ၏ ကေလာင္နာမည္ကို တန္ဖိုး ထားရေကာင္းမွန္း မသိသူေတြ လည္းရွိ ေနျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဤသည္မွာ ျမင့္ျမင့္ေနထုိင္ျခင္းႏွင့္ မသက္ဆုိင္ပါ။ျမင့္ျမင့္စားေသာက္ျခင္းႏွင့္ မသက္ဆုိင္ပါ။ ျမင့္ျမင့္ ၀တ္ဆင္ျခင္းႏွင့္ မသက္ဆုိင္ပါ။ ျမင့္ျမင့္ လုပ္ကုိင္ေနျခင္း ႏွင့္လည္းမသက္ဆုိင္ပါ။ အဓိကေတာ့  စိတ္ႏွလုံးသားျမင့္္ျမင့္မထားႏိုင္သမွ် ဘာ လုပ္လုပ္အဆင့္အတန္းနိမ့္ေနမွာ ေသ ခ်ာပါသည္။
အလုပ္ႀကီးႀကီးလုပ္လွ်င္ စိတ္ထား ႀကီးႀကီးထားဖုိ႔လုိပါသည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျမင့္ျမင့္ထားလွ်င္ ႏွလုံးသားလည္းျမင့္ျမင့္ ထားတတ္ဖို႔ လုိပါသည္။ ထုိျမင့္ျမင့္စိတ္၊ ျမင့္ျမင့္ႏွလုံးသားႏွင့္ ထာ၀ရယွဥ္တြဲက်င့္ သုံးအပ္သည္မွာ အျဖဴစင္ဆုံး ႐ုိးသားဖုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။
သဘာ၀က ဖန္တီးေပးထားေသာ  ႐ုိးသားသည့္ေလာက၀န္းက်င္ကို အလွ ဆင္လုိလွ်င္ မိေမြးတုိင္း ဖေမြးတုိင္းမဟုတ္ ေသာ မ႐ုိးသားစိတ္ေတြကို အရင္ဖယ္ရွား ႏိုင္မွ ျဖစ္ပါမည္။ဒီလုိမွ မဟုတ္လွ်င္ ေတာ့…။
Credit To Hot News Journal

ေျမလတ္ေမာင္ျမင့္သူ

Read More »

ေနျပည္ေတာ္မွ အားၿပိဳင္မႈမ်ား

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အစပ်ဳိးစ ယိုင္ယဲ့ယဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ အထူးအဆန္းမ်ား ႀကံဳေနရသည္။ လႊတ္ေတာ္အတြင္းက ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးႀကီးႏွင့္ အာဏာအေပးအယူလုပ္ေနသူမ်ား၊ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၀င္မ်ား၊ တုိင္းရင္းသားအေရးလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ စစ္အရာရွိမ်ားအပါအ၀င္ ယာယီေခတၱမဟာမိတ္ဖြဲ႕ထားသူမ်ားက အျခားတစ္ဖက္က အာဏာလက္၀ယ္ကိုင္ထားသူ အစိုးရကို စိန္ေခၚၿပိဳင္ဆုိင္လာမႈက အရွိန္ေကာင္းလာသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ သမၼတ၊ အာဏာလက္၀ယ္ရွိသူမ်ားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားၾကားက ျပႆနာမ်ားသည္ စစ္တပ္ကို ေဇာင္းေပးထားသည့္ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိေသာ အာဏာခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို ျပသေနၿပီး ႀကီးမားေသာ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္မႈမ်ားျဖစ္လာရန္ အစပ်ဳိးေနသည္ဟု အေျခခံဥပေဒကၽြမ္းက်င္သူမ်ားကဆုိသည္။

ယခုကဲ့သို႔ ျပႆနာမီးပြားမ်ားသည္ ေနျပည္ေတာ္လႊတ္ေတာ္ႀကီးထဲတြင္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းကတည္းက အရွိန္ပ်ဳိးလာျခင္းျဖစ္သည္။ လႊတ္ေတာ္စတင္စဥ္က ခန္႔မွန္းထားခဲ့သည့္ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္လႊတ္ေတာ္ဆုိသည့္ စကားႏွင့္ ေသြဖည္ကာ၀န္ႀကီးမ်ားႏွင့္ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား အၾကား ဥပေဒၾကမ္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ေရးဆြဲေရးအတြက္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္သည့္ ျငင္းခုံမႈမ်ား၊ ႏွစ္ဖက္စလံုး၏ အႀကိဳက္ကိုရယူရန္ အစိုးရအဖြဲ႕အခ်ဳိ႕၏ ေျပာစမွတ္ျပဳရသည့္ အဆန္းတၾကယ္လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားက တုိးပြားလာေနၿပီး အခ်ဳိ႕က ထုိအေျခအေနကို စုိးရိမ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုလာၾကပါၿပီ။

အဆံုးစြန္ေျပာရလွ်င္ တခ်ဳိ႕အႀကီးအကဲမ်ားက တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆာင္ရြက္မႈအပါအ၀င္ အစိုးရ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို သတိေပးလာၾကသည့္အျဖစ္က သမၼတဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ သူ၏ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ေဆာင္သူမ်ားက အသံုးမက်ရာေရာက္သလို သူတုိ႔ကို သိကၡာခ်သည့္အေနအထားလည္းျဖစ္လာပါသည္။ တခ်ဳိ႕ အႀကီးအကဲမ်ားက သမၼတႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အၾကားက ပဋိပကၡကို ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ႀကိဳးစားေနသည့္ ပံုစံဖမ္းထားၿပီး ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္၏ အသီးအပြင့္မ်ားဟု ဆုိပါသည္။

“ဒါပံုမွန္ပါပဲ။ ကမၻာတစ္၀န္းမွာ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ ေရြးေကာက္ခံအမတ္ေတြက အစိုးရကို ေမးခြန္းထုတ္မယ္၊ ေ၀ဖန္မယ္။ ဒါဒီမုိကေရစီစနစ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ပဲ။ အခုေနျပည္ေတာ္မွာ ေတြ႕ေနရတာလည္း အဲဒါပဲေလ” ဟု အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးက ေျပာသည္။

ျပႆနာမွာ ျမန္မာ့လႊတ္ေတာ္ဆုိသည္က လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားသည္ဟု အေနာက္ႏုိင္ငံမွ ေလ့လာသူမ်ား မေခၚဆိုႏုိင္သည့္ လႊတ္ေတာ္မ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၆၆၄ ေနရာ၏ ေလးပံုတစ္ပံုကို ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က ခန္႔အပ္ထားၿပီး လိုသလိုေနရာအေျပာင္းအလဲရွိသည့္ စစ္သားအမတ္မ်ားက ပိုင္ဆုိင္ထားသည္။

လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္စလံုးကို ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အမ်ားဆံုးအႏိုင္ရခဲ့သည္ဆိုသည့္ ႀကံ႕ခုိင္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီက လႊမ္းမိုးထားသည္။ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားကမူ ထုိပါတီသည္ ႀကိဳတင္မဲမ်ားျဖင့္ မဲလိမ္အႏုိင္ရခဲ့သည္ဆုိၿပီး ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်ခဲ့သည္။

၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ၄၄ ေနရာတြင္ ၄၃ ေနရာအႏုိင္ရခဲ့သည့္ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ထုိအထဲတြင္ လက္တစ္ဆုပ္သာသာေနရာယူထားသည္။ ၎တုိ႔အျပင္ ေဒသအေရးကို အမ်ဳိးသားေရးအျဖစ္ ပံုစံေျပာင္းေနသည့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားရွိသည္။

လႊတ္ေတာ္ထဲရွိ ထုိကဲ့သို႔ ကြဲျပားျခားနားေနသည့္ အုပ္စုမ်ားၾကား ေမွ်ာ္မွန္းမရႏိုင္သည့္ ျပႆနာမီးပြားမ်ားက ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္လတြင္ စိုးရိမ္ေရမွတ္အထိပင္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္ျပန္စသည့္ ပထမအခ်ိန္မွာပင္ အာဏာျပင္းသည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က ျမန္မာအစိုးရ လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ လက္နက္ကိုင္တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္တြင္း ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီမ်ားကို ဆက္သြယ္ေရးလုိင္စင္ ထုတ္ေပးျခင္းကို စတင္ထုိးႏွက္ တုိက္ခိုက္ခဲ့သည္။

ထိုအျဖစ္မ်ားက ျမန္မာလႊတ္ေတာ္တြင္ တင္းမာမႈႀကီးထြားလာျခင္း၏ ေနာက္ဆံုးလကၡဏာျဖစ္ၿပီး ျပည္တြင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားက အႀကံေပးမ်ားအားလံုးက အစိုးရ၏ အာဏာစီရင္မႈအေပၚတြင္ လႊတ္ေတာ္က ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ေနျခင္းအတြက္ လႊတ္ေတာ္ကို သတိေပးရသည့္အျဖစ္ ေရာက္ရွိလာေစသည္။

ထိုအရွိန္အဟုန္သည္ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ တရားသူႀကီးမ်ားႏွင့္ သမၼတကိုပင္ စြဲခ်က္တင္ႏုိင္သည့္ အေျခခံဥပေဒတရား႐ံုး၏ အာဏာအေပၚမွာ လႊတ္ေတာ္က အႏိုင္ရလုိက္သည့္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလတည္းက အားေကာင္းလာျခင္းျဖစ္သည္။

ထုိ႔အျပင္ အာဏာရအစိုးရကို အားစမ္းသည့္အေနျဖင့္ အစုိးရ၏ တရား႐ံုးမ်ားသို႔ ေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္မႈအေပၚမွာလည္း လႊတ္ေတာ္က ဖိအားေပးထားသည္။ ယခုအခါ တရားစီရင္ေရးမွာ အားနည္းလာၿပီး လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားသည္ အစိုးရ၏ အာဏာစီရင္ေရးတြင္ လုိသည္ထက္ပိုမိုကစားေနၾကသည္ဟု အကဲခတ္မ်ားက ေ၀ဖန္သတိေပးၾကသည္။

ေ၀ဖန္သံေသာေသာညံခဲ့ေသာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲျဖင့္ အစျပဳခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊက အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးခဲ့သည့္ ဦးသိန္းစိန္ သမၼတျဖစ္လာေသာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းကစၿပီး ျမန္မာ့လႊတ္ေတာ္သည္ တျဖည္းျဖည္းအားေကာင္းလာသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၀င္မ်ား လႊတ္ေတာ္တြင္း ၀င္ေရာက္လာေသာ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထုိအရွိန္က ပို၍ျမင့္တက္လာသည္။

စစ္သားအမတ္မ်ားႏွင့္ ႀကံ႕ခုိင္ေရးပါတီသည္ ယခင္အစိုးရ၏ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျဖစ္ကာ လႊတ္ေတာ္ကို လႊမ္းမုိးထားဆဲျဖစ္သည္။ သူတုိ႔က လူႀကိဳက္မ်ားသည့္ အခ်က္မ်ားကို ေထာက္ခံၿပီး တစ္ခ်ိန္က သူတုိ႔ႏွင့္ ခုိင္မာစြာ လက္တြဲခဲ့သည့္ လက္ရွိအစိုးရကိုပင္ တစ္ခါတစ္ရံ ျပန္လည္ေ၀ဖန္တုိက္စစ္ဆင္တတ္ၾကသည္။

အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းရန္ အေရးႀကီးေသာ ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈကဲ့သို႔ ကိစၥမ်ားတြင္ မွ်တလြတ္လပ္ေသာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ ကုန္သြန္ေရးဥပေဒမ်ား ျဖစ္မလာေစရန္ အာဏာကို သံုးၿပီး ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္သည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။ မၾကာေသးခင္က အစုိးရ၏ ႏုိင္ငံျခား ကုမၸဏီႏွစ္ခု ဆက္သြယ္ေရးလိုင္စင္ ခ်ေပးမႈကို လႊတ္ေတာ္က အခ်ိန္ဆြဲရန္ႀကိဳးစားမႈက လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင့္အေပၚတြင္ ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ား၊ ျပႆနာမ်ားရွိေနသည္ဆုိသည္ကို ျပသေနသည္။

စစ္သားအမတ္မ်ား အပါအ၀င္ ေရွး႐ိုးစြဲသမားမ်ားဟု ေခၚဆိုသတ္မွတ္ရမည့္ သူမ်ားက အံ့အားသင့္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ လူမႈေရးကိစၥမ်ားမွာ ပိုမိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆံုးျဖတ္လာၾကျခင္းကို ေတြ႕ရပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အလုပ္သမားဥပေဒႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးေရးကိစၥမ်ားအတြက္ ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အခ်က္အခ်ာ လႊတ္ေတာ္မွာ ပံုစံမ်ားေျပာင္းလဲ ေနၿပီဆုိသည့္အခ်က္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အာဏာႀကီးလွေသာ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ သူရေရႊမန္းတို႔ႏွစ္ဦး သမၼတအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္လိုေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ သိသိသာသာ ထင္ရွားလာပါသည္။ ထိုေၾကညာမႈသည္ ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္လ လႊတ္ေတာ္ျပန္လည္စတင္သည့္အခ်ိန္မွာ သိသိသာသာႀကီး ဂယက္႐ိုက္ခတ္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အစိုးရအတြင္း ျပႆနာသံုးရပ္ေၾကာင့္ အက်ပ္႐ိုက္ေနခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။

ဘယ္သူမွ် ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့သည့္ ပထမဆံုးျပႆနာက ဦးေရႊမန္းက အစုိးရႏွင့္တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ား၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို တုိက္ခုိက္ေ၀ဖန္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုလုပ္ငန္းစဥ္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရႏုိင္သျဖင့္ လႊတ္ေတာ္က ပိုမိုပါ၀င္အားစိုက္ရန္ ၎က ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ အဓိကတာ၀န္ယူေနေသာ ၀န္ႀကီးဦးေအာင္မင္းက တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးရာတြင္ အာဏာကို အလြန္အကၽြံသံုးေနေၾကာင္း ေျပာၾကားသကဲ့သို႔ ရွိသည္။ ထိုအခ်က္သည္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒က သမၼတဦးသိန္းစိန္အစုိးရကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ လူသိရွင္ၾကားေ၀ဖန္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။

ေနာက္ထပ္တိုက္ခုိက္မႈကမူ သမၼတဦးသိန္းစိန္ကို တုိက္႐ိုက္ရည္ရြယ္ဟန္ရွိၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ စစ္တပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည့္အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးႏွင့္ ကာကြယ္ေရးေကာင္စီ ပါ၀င္ႏုိင္ရန္အတြက္ ကာလံုအစည္းအေ၀းေခၚရန္ ဦးေရႊမန္းက ေတာင္းဆိုခဲ့ပါသည္။ ထုိေကာင္စီတြင္ သမၼတႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ ဥကၠ႒မ်ားႏွင့္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္တုိ႔ပါ၀င္ၿပီး အေရးႀကီးေသာ လံုၿခံဳေရးကိစၥမ်ားအတြက္ကလြဲၿပီး ေတြ႕ဆံုစည္းေ၀းမႈနည္းပါးလွသည္။

တတိယေျမာက္ တုိက္ခုိက္ မႈႈကမူ ဆက္သြယ္ေရးလုိင္စင္မ်ား ထုတ္ေပးျခင္းကို အခ်ိန္ဆြဲခုိင္း ျခင္းျဖစ္သည္။ အစိုးရက လုိင္စင္ရသူကို မေၾကညာမီေလးတြင္အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္က မဲခြဲၿပီး အဆိုကိုအတည္ျပဳလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္မွာ ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ခြင့္ရသည့္ ကုမၸဏီႏွစ္ခုကို အစိုးရက သတ္မွတ္ထားသည့္အခ်ိန္မွာပင္ ဆက္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးက ေၾကညာလိုက္သည္။

ထုိျဖစ္စဥ္သံုးရပ္တြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ဦးေရႊမန္း၏ သမၼတဦးသိန္းစိန္အေပၚ တုိက္ခိုက္ထိုးႏွက္မႈမ်ားက သိသာလြန္းအားႀကီးေနၿပီး မႏွစ္ၿခိဳက္သူမ်ားဆီက ေ၀ဖန္သံမ်ားညံလာသည္။ အစိုးရအတြင္း လူမ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားက ဦးေရႊမန္း၏ သမၼတဦးသိန္းစိန္အေပၚ ထုိးႏွက္ခ်က္မ်ားသည္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာဆန္ၿပီး တရားနည္းလမ္းမက်ဟု ထင္ျမင္ၾကသည္။ ဦးေရႊမန္း၏ အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးေကာင္စီအစည္းအေ၀းက်င္းပရန္ ေတာင္းဆိုမႈကို အလြန္အကၽြံလုပ္လြန္းသည္။ ႏုိင္ငံေရးေတြပါေနၿပီဟု အခ်ဳိ႕ကေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။

ထုိ႔ထက္ပိုၿပီး သိသာထင္ရွားလာသည္က ေနျပည္ေတာ္က လႊတ္ေတာ္သည္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ၏ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ကူညီေနသည္လား (သို႔မဟုတ္) လိုက္လံတားဆီးေနသည္လား ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္လာသည္။ အခ်ဳိ႕ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြက ထိုအျမင္မ်ားကို ျငင္းဆုိပါသည္။ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီက လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးလွျမင့္ဦးက “အဲဒီထင္ျမင္ခ်က္ေတြက မမွန္ပါဘူးဗ်ာ။ လႊတ္ေတာ္က စတင္ကတည္းက အခုထိဥပေဒ ၅၃ ခုေလာက္ကို အတည္ျပဳေပးခဲ့တယ္။ သမၼတသေဘာမတူတဲ့ ဥပေဒေတြ
အေပၚမွာ အေပးအယူ လုပ္ႏိုင္တယ္ဆုိတာလည္း ျပသခဲ့တယ္။ မွ်မွ်တတနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပါ” ဟုဆုိသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ဥပေဒေရးရာ ကၽြမ္းက်င္သူအခ်ဳိ႕က အာဏာရွိသူမ်ားအၾကား ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္တိုးမႈမ်ားသည္ ယခင္စနစ္ေဟာင္းႏွင့္ လက္ရွိစနစ္သစ္ကို ပူးေပါင္းထားသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အမ်ားႏွင့္မတူေသာ စနစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။

“တကယ့္ အစစ္ေတြ ျဖစ္လာဖို႔လည္း သိပ္မေ၀းေလာက္ေတာ့ပါဘူး” အေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံတကာကၽြမ္းက်င္သူ မာကပ္စ္ဘရန္းက လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ သမၼတအစိုးရအၾကား ႀကီးထြားလာသည့္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈမ်ားကို ရည္ၫႊန္းရင္း ေျပာၾကားလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာအေျခခံဥပေဒက သမၼတႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္အာဏာေပးထားသည့္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ လႊတ္ေတာ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္သည့္အာဏာေပးထားသည့္အတြက္ ေရွာင္လႊဲလို႔မရသည့္ ပဋိပကၡမ်ားျဖစ္လာရသည္ဟု သူက ဆုိသည္။

ေနာက္ထပ္ဂယက္အ႐ိုက္ခတ္ဆံုး ျဖစ္ရပ္တစ္ခုက အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဒီမိုကေရစီအေရး လႈပ္ရွားသူ ဘ၀ကေန လက္ေတြ႕က်ေသာ ႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ဦးျဖစ္လာျခင္းပင္။ ေဒၚစုႏွင့္ဦးေရႊမန္းတုိ႔ ဆက္ဆံေရးတုိးတက္ ေကာင္းမြန္လာျခင္းက မတူညီေသာ မဟာမိတ္ႏွစ္ဦးအၾကား အာဏာခြဲေ၀ အေပးအယူလုပ္ေနျခင္းလားဟု ေျပာစရာမ်ားရွိလာျပန္သည္။

သူတုိ႔ႏွစ္ဦးက မၾကာခဏ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၾကသည့္အျပင္ အခ်ဳိ႕ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဦးေရႊမန္းကို ေထာက္ခံမႈမ်ား ပိုလုပ္လာပါသည္။

“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ထဲက တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဒါကိုမႀကိဳက္ဘူးေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚစုက တုိင္းျပည္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔သာ ဆံုးျဖတ္တတ္သူပါ။ သူ႔ကို မေထာက္ခံရင္လည္း ပါတီက ထြက္ဖို႔ပဲရွိတယ္။ ဦးေရႊမန္းက စစ္တပ္နဲ႔ ႀကံ႕ခုိင္ေရးပါတီကို ကိုင္တြယ္ႏုိင္တယ္။ အေျခခံဥပေဒကိုျပင္ဖုိ႔ ဒီလိုေထာက္ခံမႈေတြ လုိအပ္ပါတယ္” ဟု သူတုိ႔ႏွစ္ဦးအေပၚ သေဘာထားကို အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးက ရွင္းျပသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး အကဲခတ္အမ်ားစု၏ သံုးသပ္ခ်က္အရ ဦးေရႊမန္းႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အၾကားတြင္ လွ်ဳိ႕၀ွက္သေဘာတူညီခ်က္တစ္ခုရွိသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရန္လိုအပ္သည္။ ယခုဥပေဒအရ ႏုိင္ငံျခားသားႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သူတစ္ဦးအေနျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ခြင့္မရွိသည့္အတြက္ျဖစ္သည္။

လႊတ္ေတာ္ထဲက အမတ္ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းအျပင္ အနည္းဆံုးစစ္သားအမတ္တစ္ဦးဆီက ေထာက္ခံမႈလိုအပ္သျဖင့္ ထုိဥပေဒအခ်က္ကို ျပင္ဆင္ရန္မျဖစ္ႏုိင္ဟု ေလ့လာသူအခ်ဳိ႕က ဆုိသည္။ ေမွ်ာ္မွန္းထားသလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္က ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ အမ်ားဆုံး အႏုိင္ရခဲ့ပါလွ်င္ သမၼတကို ၎က ေရြးခ်ယ္ေကာင္း ေရြးခ်ယ္ႏုိင္မည္။ ၎ႏွင့္ ဦးေရႊမန္းတို႔၏ ႏွစ္ဦးအင္အားကို အသုံးခ်ၿပီး အေျခခံဥပေဒမွ လုိအပ္သည့္ အခ်က္မ်ားျပင္ဆင္ႏုိင္သည့္အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ဦးေရႊမန္းႏွင့္ သေဘာတူညီခ်က္အရ ပူးေပါင္းျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ဆိုၾကသည္။

“အဆုံးစြန္ေျပာရရင္ သူက ေခါင္းေဆာင္မႈကို ေဒၚစုကို လဲႊေပးလုိ႔ရတယ္။ ျမန္မာစနစ္က အဲလိုမ်ဳိးလုပ္လို႔ရတယ္ေလ” ဟု ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးသူ ျမန္မာဘေလာ့ဂါတစ္ဦးက ေျပာပါသည္။ ထုိအခ်က္ကို အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီအတြင္း လူမ်ားက သေဘာတူထားၾကသည္ဟု သူကဆုိပါသည္။

“ဒါေပမဲ့ အဓိကေထာက္ျပတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ေဒၚစုနဲ႔ ဦးေရႊမန္းက ဒါကိုထိထိေရာက္ေရာက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မလား ဆိုတာပဲ” ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီအတြင္းေရးမွဴး ဦးေမာင္ေမာင္သိမ္းက ဦးေရႊမန္းႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အၾကား ထိုကဲ့သို႔ သေဘာတူညီခ်က္မ်ဳိးရွိသည္ဆိုတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး” ဟု ျငင္းပါသည္။

“အခုအခ်ိန္မွာ ေပါင္းစည္းတယ္လို႔ ေျပာဖို႔ အရမ္းေစာလြန္းပါတယ္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္က ႀကံ႕ဖြတ္ကို မဟာမိတ္အျဖစ္ လက္ခံပါ့မလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေမးဖို႔ေတာင္ ေစာပါေသးတယ္”

အခ်ဳိ႕ကလည္း ျမန္မာက ျပင္သစ္ႏုိင္ငံမွာကဲ့သုိ႔ သမၼတႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ႏွစ္ဦးစလုံးထားရွိမည့္ စနစ္မ်ဳိးကို ဦးတည္ေနသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထိုစနစ္က ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ေက်နပ္မႈ ရွိေစမည့္ သေဘာရွိပါသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ယခင္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ၏ ေနရာကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္တာ၀န္ကို ယူလာသည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးမင္းေအာင္လႈိင္ကလည္း ႏုိင္ငံေရးအင္အားေကာင္းလာသည္ဟု ဆုိပါသည္။

“သူ႔ၾကည့္ရတာ ပိုယုံၾကည္မႈရွိလာၿပီး ပိုၿပီးႏုိင္ငံေရးသမားဆန္လာတယ္” ဟု အာရွသံတမန္တစ္ဦးက ေျပာၾကားသည္။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားေၾကာင့္ လူႀကိဳက္မ်ားလာေသာ သမၼတဦးသိန္းစိန္ကေရာ ဒုတိယအႀကိမ္သက္တမ္းအတြက္ ျပန္လည္အေရြးခံဦးမည္လား။ ထိုအရာကလည္း ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာသည္။

အခ်ဳိ႕က ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ စစ္အာဏာရွင္စနစ္မွ ယခုကဲ့သို႔ ကူးေျပာင္းလာျခင္းသည္ အကြက္ခ်စီစဥ္ထားျခင္း တစ္ခုျဖစ္သည္ဟုဆိုခ်ိန္တြင္ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူအခ်ဳိ႕က ထိုအရာသည္ ျပည္သူ႕သေဘာထားသာ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာဆိုျခင္းမွာ အနည္းငယ္ထူးဆန္းေနပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ အေမရိကန္ သံ႐ုံးေကာင္စစ္၀န္ေဟာင္း ပရက္ဆီလာကလပ္က “အစိုးရအဖဲြ႕ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ဆိုတာ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ တာ၀န္ပါပဲ။ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရၾကားက လက္တေလာအေပးအယူေတြက ဒီမိုကေရစီအစျပဳေနတာကို ျပသေနတာပါ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ တခ်ဳိ႕ ေျပာသလို ႏုိင္ငံေရးျပႆနာေတြ ျဖစ္လာမယ့္ လကၡဏာပဲ” ဟု ဆိုသည္။

ျမန္မာအစိုးရ၏ အာဏာဖဲြ႕စည္းပုံတြင္ တစ္ခ်ိန္က စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႀကီးစိုးခဲ့ၿပီး ယခုအခါတြင္ သိသိသာသာ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႕ကပါ၀င္မႈ ပိုမ်ားလာသည္ကို ေတြ႕ႏုိင္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္တပ္က အေရးပါေသာ က႑တြင္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ ဥပမာဆိုရလွ်င္ ေမလတုန္းက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက သမၼတအိုဘားမားကို လာေတြ႕သည့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္၏ ခရီးစဥ္ကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႕မွာပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေ၀လြင္ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကိုကိုကဲ့သို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ပါ၀င္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း သမၼတဦးသိန္းစိန္က ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးမင္းေအာင္လႈိင္ကို အေမရိကခရီးစဥ္တြင္ ေခၚလာမည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ေစာေသးသည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ အိမ္ျဖဴေတာ္က ပယ္ခ်ခဲ့သည္။

၀ါရွင္တန္တြင္ သတင္းမီဒီယာမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံစဥ္က ဦးသိန္းစိန္က တပ္မေတာ္သည္ အစိုးရအဖဲြ႕တြင္ အေရးပါေသာက႑၌ အၿမဲတမ္းရွိေနသည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ထုိ႔အျပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ဖခင္ျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္ကို မိသားစုသဖြယ္ခ်စ္ခင္ပါသည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ ထို႔သို႔ ေျပာၾကားျခင္းကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္ခ်င္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေျပာၾကားျခင္းျဖစ္သည္ဟု အခ်ဳိ႕က ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တြင္လည္း စိန္ေခၚမႈမ်ား တစ္ပုံတစ္ပင္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအရ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာမ်ားက စစ္တပ္က ပိုင္ဆုိင္ထားသည္ျဖစ္သည့္အတြက္ စစ္တပ္ကို စစ္တန္းလ်ား ျပန္ပို႔ရန္အတြက္ပင္ စစ္တပ္အမတ္မ်ားက ေထာက္ခံမႈ လိုေသးသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကလည္း လက္ရွိ အာဏာရ အစိုးရဆီက ဖိအားေပးမႈမ်ား ခံေနရသည္။ စစ္တပ္ကို စစ္တန္းလ်ားဆီ ျပန္သြားေစခ်င္သူမ်ားက စစ္တပ္လက္၀ါးႀကီး အုပ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ဘီယာႏွင့္ ယမကာ၊ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွ ႐ုန္းထြက္မည့္ စီးပြားေရးစနစ္ကို တြန္းအားေပးေနၾကသည္။ ေရနံႏွင့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွာလည္း စစ္တပ္က ေနာက္ခံေပးထားေသာ ကုမၸဏီမ်ားကို ယခင္စစ္အစိုးရက ေပးအပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ စစ္တပ္ကပင္ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က စစ္တပ္ပုိင္ကုမၸဏီမ်ားကို အခြန္ေပးေဆာင္ရန္ႏွင့္ အျခားစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ တန္းတူလုပ္ရမည္ဟု သတ္မွတ္လုိက္ေသာအခါ ယခင္က အခြင့္ထူးခံျဖစ္ေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားအတြက္ အသက္ရွဴက်ပ္လာစရာျဖစ္လာသည္ဟု ၀ါရွင္တန္တကၠသိုလ္က ျမန္မာ့အေရးကၽြမ္းက်င္သူ မာရီကလယ္ဟန္က ေျပာၾကားသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ေျခာက္လအတြင္း ျမန္မာစစ္တပ္က လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားသည့္ ဘီယာႏွင့္ စီးကရက္လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ဟန္နီကန္၊ ကားလ္ဘတ္ ဘီယာမ်ား၊ ဂ်ပန္ေဆးလိပ္ကုမၸဏီႏွင့္ လန္ဒန္စီးကရက္ထုတ္လုပ္သည့္ ဘီေအတီကုမၸဏီမ်ား ၀င္ေရာက္လာျခင္းသည္ စစ္တပ္၏ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို အတိအလင္းစိန္ေခၚလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ထို႔အျပင္ စစ္တပ္က ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးထားသည့္ စီးပြားေရးသမားမ်ားႏွင့္ တ႐ုတ္ကုမၸဏီမ်ားက ေဒၚလာ ၁၄ ဘီလီယံျမႇဳပ္ႏွံထားေသာ အေျခခံအေဆာက္အအုံ စီမံကိန္းမ်ား ဖ်က္သိမ္းခံရသည္။ ထို႔အျပင္ အစိုးရက စစ္တပ္အသုံးစရိတ္ကိုလည္း ႏုိင္ငံေတာ္ အသုံးစရိတ္၏ ၂၂ ရာ ခိုင္ႏႈန္းရွိခဲ့ရာမွ ယခုႏွစ္တြင္ ၁၂ ရာခိုင္ႏႈန္းသို႔ ေလွ်ာ့ခ်ျဖတ္ေတာက္လုိက္သည္။

ထို႔အတူ အရပ္သားအစိုးရ အသြင္ေျပာင္းေရးကလည္း အစိုးရအဖဲြ႕တြင္းမွာ ဆက္တုိက္လုပ္ေဆာင္ေနၿပီး စစ္တပ္အရာရွိႀကီးမ်ားမွာ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားအတြင္းမွ ဖယ္ရွားခံလာရသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ တစ္ႏွစ္တည္းမွာပင္ စစ္တပ္အရာရွိ ၇၀၀ ေက်ာ္က အစိုးရ႐ုံးဌာနအတြင္းမွ ရဲဌာနသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခံရသည္။

ၿခံဳငံုသုံးသပ္ရလွ်င္ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ယခင္ကလို ဆက္လက္ရပ္တည္ရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္တပ္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အာဏာရွိေနဆဲျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးျခင္းစေသာ အဓိကႏုိင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားတြင္ စစ္တပ္မပါဘဲ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဟု ႏုိင္ငံေရးပညာရွင္ အခ်ဳိ႕က ဆိုသည္။

သို႔ရာတြင္ စစ္တပ္အေနျဖင့္ ထိုအတုိင္းဆက္မသြားရန္ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္သည့္ အေနအထားရွိသလားဟု ေမးစရာရွိလာပါသည္။

အဆိုးျမင္သူမ်ားကမူ စစ္တပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ စစ္စရိတ္ျဖတ္ေတာက္ျခင္းႏွင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥမ်ားကို သေဘာမက်ဘဲ တုိင္းျပည္မွာ ဆူပူလႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖစ္လာေအာင္ မြတ္ဆလင္ဆန္႔က်င္ေရး ဘာသာေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေနာက္ကေန ေငြေၾကးပံ့ပိုးေနၿပီး တုိင္းျပည္ကို ေနာက္ျပန္လွည့္ေအာင္လုပ္ေနသည္ဟု ဆိုၾကသည္။

အေကာင္းျမင္သူမ်ားမူ ဦးသိန္းစိန္ဦးေဆာင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားမ်ားသည္ ေနာက္ျပန္လွည့္မည္မဟုတ္ဘဲ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အျပည့္အ၀အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မည္ဟု ေျပာသည္။

စီးပြားေရးအျမင္အရမူ ျမန္မာသည္ အိမ္နီးနားခ်င္း ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံကလိုပင္ ခရီးသြားမ်ား အဆမတန္မ်ားလာၿပီး ပ်က္စီးကာ ေလာဘႀကီးေသာ ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသားမ်ား လႊမ္းမိုးေသာ အစိုးရအဖဲြ႕ႏွင့္သာ အဆုံးသတ္ရရန္ ရွိပါသည။္

အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုသာ အားကိုးေနၿပီး ၎ၿပီးလွ်င္ ဆက္ခံအုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္မည့္သူ မရွိပါ။ ထုိ႔အျပင္ ျမန္မာ၏ နည္းလမ္းမက်ေသာ အေျခခံဥပေဒေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အစိုးရအၾကားတြင္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈမ်ား တုိးပြားလာေနသည္ကလည္း ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္ျပဳျပင္မွသာလွ်င္ ျမန္မာသည္ စစ္မွန္သည့္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို ရႏုိင္မည္ဟု ႏုိင္ငံေရးပညာရွင္အခ်ဳိ႕က ဆုိသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အာဏာအရွိန္ႀကီးမားသည့္ စစ္တပ္က တစ္ခါေလာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စေတးခံၿပီး ႏုိင္ငံေရးမွ စစ္တပ္၏အာဏာကို ဖယ္ရွားရန္ ေဆာင္ရြက္သင့္ၿပီဟု ဆုိသည္။

သို႔ေသာ္လည္း အနည္းဆုံးေတာ့ အထီးက်န္ကာလမ်ားမွ ယခုအခ်ိန္ထိ ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့သည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကဦးမည္သာျဖစ္သည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ႏုိင္ငံေရးအာဏာလို ၎၏ ဦးတည္ခ်က္ကို မွန္းဆကာ မေျပာႏုိင္ေသးေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံက ေျပာင္းလဲလႈပ္ရွားလာေနၿပီဆိုသည္ကမူ ေမးခြန္းထုတ္စရာ မလိုေအာင္ သိသာထင္ရွားေနသည္ မဟုတ္ပါလား ။ ။

Poreign Policy မဂၢဇင္းပါ GWENROBINSON ၏ The Contenders ကို ထားထားျမင့္ဘာသာျပန္ဆုိသည္။

Credit To 7Day News Journal

Read More »

“စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ညိႇႏႈိင္းတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ရိွဖုိ႔ လိုတယ္”

ဦးကိုကိုႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း
---------------------------
ေမးျမန္းသူ- ျပည္သိမ္း

မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒအပါအ၀င္ ဘာသာေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ထိလြယ္ရွလြယ္အျငင္းအခံုမ်ားက ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ထြက္ေပၚလာသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ႏုိင္ငံတကာမီဒီယာမ်ား၏ သံုးသပ္ေရးသားခ်က္မ်ားကလည္း ကမၻာအႏွံ႕က ႏိုင္ငံသားေပါင္းစုံ၏ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚျမင္သည့္ အျမင္ကုိ ေျပာင္းလဲလာေစသည္။ ႏုိင္ငံေရး အကူးအေျပာင္းကာလတြင္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဘာသာေရး အေျခခံသည့္ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ လႈပ္ရွားမႈထြက္ေပၚလာျခင္းအေပၚ ျပည္တြင္းရိွ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား၏ အသံမွာ အစိုးရနည္းတူေပ်ာက္ကြယ္ေနသည္ဟု ေ၀ဖန္မႈမ်ားလည္း ထြက္ေပၚလာေနသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ၿပီးလွ်င္ ျမန္မာလူထုအၾကားပံုရိပ္ႀကီးမားသည့္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအနက္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးကိုကုိႀကီးႏွင့္ 7 Day News က သီးသန္႔ေတြ႕ဆံုကာ ၎၏ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကုိ ေမးျမန္းေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။

ေမး-မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာသာေရးလႈပ္ရွားမႈေတြက အခုတိုင္းျပည္ကသြားေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းကုိ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ထင္ပါသလား။

ေျဖ-ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အမ်ိဳးဘာသာခ်စ္ျမတ္ႏိုးလုိ႔ လုပ္ေနသူ အားလံုးကုိ ပံ့ပိုးသြားမယ္။ ေလးလည္းေလးစားပါတယ္။ တစ္ခုပဲ စိုးရိမ္တယ္။ ေဆာင္ရြက္မႈေတြက အခ်င္းခ်င္းၾကားထဲမွာ စိတ္၀မ္းကြဲမႈေတြမျဖစ္ေအာင္ ႏုိင္ငံေရးသက္ေရာက္မႈ၊ ႏုိင္ငံေရးအျမင္၊ ဥပေဒအျမင္ေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔၀ိုင္း၀န္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ လုိတယ္လုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

ေမး-အခုလုိအခ်ိန္မွာ ဘာသာေရးလႈပ္ရွားမႈေတြေပၚလာတာ ဘယ္လုိ သက္ေရာက္မႈေတြ ရိွေစမယ္လုိ႔ ဦးကုိကုိႀကီးထင္ပါလဲ။

ေျဖ-ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မ်ိဳးဆက္ရဲ႕ ပခံုးေပၚကုိ ေရာက္လာတဲ့ တာ၀န္ေတြေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၈၇၊ ၈၈ ကတည္းက ႏုိ္င္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈထဲ ပါခဲ့ၾကတယ္။ တတ္စြမ္းသေလာက္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အခုအေျပာင္းအလဲကာလမွာ ဦးတည္ခ်က္မေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ကိုင္ၾကဖို႔ အေလးအနက္ထားေျပာခ်င္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အမ်ိဳးဘာသာခ်စ္တဲ့စိတ္က က်န္တဲ့လူေတြထက္ မေလ်ာ့ပါဘူး။ အဲဒါကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ နည္းလမ္းေတြေပါ့။ ဒါကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြးၾကဖို႔ လုိတယ္။ တစ္ခုတည္းမဟုတ္ဘဲ အျခားသူေတြရဲ႕ အျမင္ေတြကုိ အေလးအနက္ထားေဆြးေႏြးၾကဖုိ႔။ အမ်ိဳးသမီးအဖဲြဲ႕ေတြ၊ သံဃာအဖဲြ႕အစည္းေတြနဲ႔ေတြ႕စဥ္မွာလည္း ဒါပဲဦးတည္ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ေမး-ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ အားေကာင္းလာတာ၊ ဥပမာခုလုိ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒၾကမ္းေပၚလာတဲ့အေပၚ ဘယ္လုိျမင္ပါသလဲ။

ေျဖ-ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေဆြးေႏြးမႈေတြျဖစ္လာတာ ႀကိဳဆုိပါတယ္။ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါမွာ စိတ္ရွည္သည္းခံၿပီး မတူညီတဲ့ သေဘာတရားေတြ နားေထာင္ႏုိင္ဖို႔ ထည့္သြင္းေဆြးေႏြးႏုိင္ဖုိ႔လုိတယ္။ အခု ဒါေတြ ျဖစ္လာတာလည္း ရဟန္း ပုဂၢိဳလ္၊ လူပုဂိၢဳလ္ေတြထဲမွာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ဆုတ္ယုတ္မႈေတြ ရွိလာၿပီဆိုတဲ့ စုိးရိမ္စရာေတြ ေပၚလာတာျဖစ္တယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေလးအနက္ထားဖုိ႔ လုိတယ္။ စုိးရိမ္မႈေတြကုိ ေျဖရွင္းတဲ့ ေနရာမွာ ဘယ္လုိပံုစံနဲ႔ ေျဖရွင္းမလဲဆုိတာ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုရိွတာေပါ့။ အခုေဆြးေႏြးေနတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြက ဥပေဒပံုစံနဲ႔ လုပ္ဖို႔ ေဆြးေႏြးေနတာ ရိွတယ္။ အရင္လုိယဥ္ေက်းလိမၼာ သင္တန္းေတြနဲ႔ ကုိယ္ရဲ႕ဘာသာကုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေလးစားယံုၾကည္မႈရိွေအာင္ ႀကိဳးစားတာလည္းနည္းလမ္းတစ္ခုပဲ။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးၾကားထဲမွာလည္း ကုိယ္အမ်ိဳးဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကတာ၊ ေဟာေျပာပဲြေတြ လုပ္ၾကတာစသျဖင့္ ဒါေတြဟာ လုပ္ပံုကုိင္ပံုေတြပဲ။ တစ္ခုပဲ ရိွတယ္။ အျခားဘာသာ၀င္ဘက္က သူတုိ႔ရဲ႕အျမင္သေဘာထား မထိခိုက္ေအာင္ ၀ုိင္းၿပီး စဥ္စားေပးဖုိ႔လုိတယ္။ အခုအေျခအေန မၾကည့္ဘဲ ေရရွည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံကုိ ေနာင္ ၅ ႏွစ္၊ ၁၀ ႏွစ္ ဘယ္လုိျဖစ္ေစခ်င္လဲ။ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဘာသာေရးအရ က်န္တဲ့ ဘာသာ၀င္ေတြလည္း ဆက္ရိွေနမယ္။ အဲဒီဘာသာ၀င္ေတြၾကားထဲမွာ အခုလုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ စိတ္၀မ္းကဲြမႈေတြ ျဖစ္သြားမယ္ဆုိရင္ အက်ိဳးဆက္က ေနာင္လာမယ့္ ၅ ႏွစ္၊ ၁၀ ႏွစ္မွာ ေရာက္လာမယ္။ တစ္ဖက္က ကုိယ့္အမ်ိဳးဘာသာ၊ သာသနာေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ခံတယ္။ ေစာင့္ေရွာက္မယ့္ နည္းလမ္းေတြကုိ ၀ိုင္းေဆြးေႏြးၾကမယ္။ အခုကဥပေဒျပဳတာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ႏုိင္ငံရဲ႕ တည္ဆဲဥပေဒစိုးမုိးေရး အေျခအေနကုိ ၾကည့္ဖုိ႔လုိတယ္။ ဥပေဒေတြသာျပဳေနၿပီး အသက္မ၀င္ဘူး၊ ထိေရာက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ အျငင္းပြားမႈသာျဖစ္လာၿပီး ဥပေဒက အသက္၀င္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခုခုမလုပ္မီ ၀ိုင္း၀န္းစဥ္းစားဖုိ႔လုိတယ္။
သတင္းစာေတြ ဖတ္ရတယ္။ ေမာင္ေတာမွာ မွတ္ပံုမတင္ထားတဲ့ ကေလး ၆၀၀၀၀ ေက်ာ္ရိွတယ္။ ႏုိင္ငံတကာက ၀ုိင္း၀န္းျပစ္တင္ေ၀ဖန္ေနတဲ့ ဒီေနရာမွာ ဘာသာျခားေတြ ကေလးေမြးခြင့္မရ၊ လက္ထပ္ခြင့္မရနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ၫႊန္ၾကားခ်က္ထုတ္၊ အမိန္႔ေတြထုတ္ထားတယ္။ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ ထင္ရွားဆံုးနမူနာ တစ္ခုပဲ။ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ဆုိင္တယ္။ ကုိယ့္ဘာသာ၀င္ေတြၾကားမွာ ယံုၾကည္မႈေတြ ေလးေလးနက္နက္လက္ခံေအာင္လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။
အၾကမ္းဖက္မႈမျဖစ္ေအာင္ ဗုဒၶဘာသာက အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ ေတြလုပ္တာလုိ႔ ႏုိင္ငံတကာက ေျပာတာ လံုး၀လက္မခံႏုိင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗုဒၶဘာသာက အၾကမ္းဖက္မႈ မလုိလားတဲ့ ဘာသာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ လုိလားတဲ့ ဘာသာျဖစ္တယ္။ အမ်ိဳးသာသာရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ လိုလားတယ္ ပံုရိပ္ကုိ ျမႇင့္တင္ဖုိ႔ ဘာသာ၊ သာသနာခ်စ္စိတ္အတြက္ အေရးတႀကီးလုပ္ရမယ့္ ကိစၥျဖစ္တယ္။

ေမး-လူအခ်ိဳ႕ကလည္း မ်ိဳးေစာင့္ ဥပေဒက လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ မညီဘူး။ ဒီမုိကေရစီစံႏႈန္းနဲ႔ မညီဘူး။ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ေတာင္ မညီဘူး။
တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုရိွတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ဒီဥပေဒေၾကာင့္ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံ ေပၚေပါက္ဖုိ႔ ျပႆနာရိွတယ္လုိ႔ သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ ဒီလုိထင္ျမင္ခ်က္ေတြအေပၚ ဘယ္လုိျမင္ပါသလဲ။

ေျဖ-ဒါေတြက က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေဆြးေႏြးၿပီး လူ႔အခြင့္အေရး ႐ႈေထာင့္က တင္ျပတာေတြ႕ရိွလာမယ္။ တုိင္းရင္းသားေတြဘက္ကလည္း သူတုိ႔အျမင္ေတြ တင္ျပလာတာရိွမယ္။ ဒီကိစၥအေပၚ စိတ္၀င္စားသူအားလံုး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေဆြးေႏြးလုိက္ရင္ ဒီအေပၚမွာ အားလံုးလက္ခံတဲ့ အေျဖတစ္ခုကေတာ့ ထြက္လာမယ္။

ေမး-မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒျပ႒ာန္းလုိက္ရင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြၾကား ဘာသာေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ခဲြျခားမႈေတြမ်ား ထပ္မံႀကံဳေတြ႕လာႏုိင္မႈ
မ်ားရိွႏုိင္မလား။

ေျဖ-လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးက သူ႕လူမ်ိဳးကုိခ်စ္တာ သူ႔ဘာသာကုိ ခ်စ္တာသဘာ၀ပဲ။ ဒါက လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေျခခံစိတ္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္နားလည္ဖုိ႔ ကုိယ္ဟာဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးျဖစ္သလုိ၊ ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံသား တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံသားက ေယဘုယ်က်တယ္။ ႏိုင္ငံသားဆုိတဲ့ အေျခခံမူေပၚမွာ စဥ္စားမွ လူမ်ိဳးကဲြဘာသာကဲြေတြကုိ ႏုိင္ငံမွာ ဘယ္လုိေနႏုိင္မလဲဆုိတာစဥ္းစားရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ ေျပာရရင္ေတာ့ အေျခခံအက်ဆံုးက ႏုိင္ငံသားပဲ။ ႏုိင္ငံသားတုိင္း တန္းတူညီမွ်ျဖစ္ရမယ္ဆုိတာကုိ အာ႐ံုစိုက္ေစခ်င္တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဆုိ ၿပီး ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္ေမြးရင္ ျပႆနာေတြကုိ မိသားစုျပႆနာလုိ ေျဖရွင္းႏုိင္လိမ့္မယ္။

ေမး-ႏုိင္ငံရဲ႕ ခုလုိ အကူးအေျပာင္း ကာလမ်ားကုိ ဦးကုိကုိႀကီးအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံအတြက္စိတ္အပူပန္ဆံုးက ဘာလဲ။

ေျဖ-စုိးရိမ္တာတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံဟာ စစ္အာဏာရွင္ေအာက္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အရပ္ဘက္အဖဲြ႕အစည္းေတြနဲ႔ အေျခအေနေတြက မ်ားစြာ အားနည္းခဲ့တယ္။ အရပ္ဘက္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းေတြ အားနည္းရင္ စစ္ဘက္အဖဲြ႕အစည္းေတြက အားေကာင္းလာမယ္။ သူ႕မွာက အမိန္႔နဲ႔ ဖဲြ႕စည္းပံုက အခုိင္အမာရိွၿပီးသားပဲ။ ေနာက္အရပ္ဘက္ အဖဲြ႕အစည္းအားနည္းတာ၊ တစ္ခ်ိန္တည္း လံုၿခံဳေရးအဖဲြ႕အစည္းေတြလည္း အားနည္းတာပဲ။ လံုၿခံဳေရးအဖဲြ႕အစည္း အားနည္းမႈက ဒီမုိကေရစီမွာဆုိရင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအကူအညီ ေတာင္းရတဲ့ အဆင့္မ်ိဳးေတြျဖစ္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္။ စစ္တပ္က အရပ္ဘက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ၀င္လုပ္ေနရၿပီး ေရရွည္မွာသူတုိ႔ သိကၡာက်ဆင္းမႈမ်ဳိးကုိ မလုိလားဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံဟာ လက္ရိွ အခင္းအက်င္းထဲမွာ စစ္တပ္ကုိ သူ႔ေနရာသူျပန္ေရာက္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔ဆိုရင္ အရပ္ဖက္ အဖဲြ႔အစည္းေတြအေနနဲ႔ အားေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ အရပ္ဘက္အဖဲြ႕အစည္းေတြက မထိန္းႏုိင္လို႔ စစ္တပ္က ၀င္ပါလာတာ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိအတြက္ ေကာင္းတဲ့ အလားအလာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

ေမး-၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အႏၲရာယ္ အႀကီးဆံုးျပႆနာက ဘာလုိ႔ ဦးကုိကုိႀကီး ထင္ပါသလဲ။

ေျဖ-အဓိက အက်ဆံုးကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥပဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိတာ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ား သာမကဘဲ ျပည္တြင္းမွာျဖစ္ေနတဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ရပ္တန္႔ၿပီး တရားဥပေဒစိုးမုိးဖုိ႔၊ ႏုိင္ငံသားရဲ႕ အခန္းက႑ျမႇင့္တင္ဖုိ႔၊ အဓိက က်တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရိွရင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ မရိွဘူး။ ႏုိင္ငံအတြင္း ျပည္ပရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ၀င္ေရာက္မႈ၊ စီးပြားေရး ဖံြ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက မ်ားစြာအေရးႀကီးတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တည္ၿငိမ္ေရးလုိ႔ေျပာရင္ အရင္ကအမိန္႔ေပးထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔၊ ေၾကာက္လုိ႔ မလုပ္ရဲတာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းက မတူကြဲျပားတဲ့ အျမင္သေဘာထားေတြၾကားထဲမွာ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းၿပီး ေျပာၾက၊ ဆုိၾကရင္းနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔ တည္ၿငိမ္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကုိ ရဖို႔လုိတယ္။

ေမး-လက္ရိွအစိုးရက မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒကိစၥကုိ Public Debate အေနနဲ႔ ျမင္တယ္ဆုိၿပီး ဒီတုိင္းထားထားတယ္။ ဒီကိစၥက ႏုိင္ငံသားေတြအတြင္း ႏွစ္ျခမ္းကဲြစရာ ျဖစ္လာတယ္လုိ႔ ေျပာၾကတာေတြရိွေတာ့ အစိုးရအေနနဲ႔ ဒီလုိ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္မႈ ျပႆနာေတြအေပၚမွာ ဘယ္လုိ တာ၀န္မ်ိဳးရိွတယ္လုိ႔ ဦးကုိကုိႀကီး ေျပာခ်င္ပါသလဲ။

ေျဖ-ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အရပ္ဘက္အဖဲြ႕အစည္းမွာ လံုၿခံဳေရးအဖဲြ႕အစည္းေတြပါတယ္။ ဘာသာေရးအဖဲြ႕အစည္းေတြပါတယ္။ အဲဒီအဖဲြ႕ၾကားမွာ ေဆြးေႏြးညိႇႏႈိင္းမႈကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္ၿပီဆိုရင္ အစိုးရအခန္းက႑က မလုိဘူး။ အၾကမ္းဖက္မႈျဖစ္လာရင္ လံုၿခံဳ ေရးတပ္ဖဲြ႕ေတြ ၀င္ေရာက္ဟန္႔တားေျဖရွင္းတာေတြလုပ္ရမယ္။ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ကုိ အစိုးရအကာအကြယ္ေပးရမယ္ဆုိတဲ့ တာ၀န္ရိွတယ္။ အဓိကေတာ့ အဲဒီအဆင့္ကုိ မေရာက္ေအာင္ အရပ္ဘက္အဖဲြ႕အစည္းေတြက အားေကာင္းဖုိ႔လုိတယ္။ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ညိႇႏႈိင္းတဲ့ အေလ့အက်င့္ရိွ ဖို႔ လုိတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ အစိုးရရဲ႕ အခန္းက႑ကေလ်ာ့သြားတယ္။

ေမး-သာသာေရးကိစၥေတြၿပီးေတာ့ ဦးကုိကုိႀကီးတုိ႔ အဖဲြ႕အေၾကာင္း ေမးခ်င္ပါတယ္။ ၈၈ က အခု အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုအေနနဲ႔ မွတ္ပံုတင္
လုိက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ၂၀၁၅ အတြက္ ၈၈ အဖဲြ႕ရဲ႕လမ္းေၾကာင္းက ဘယ္လုိလဲလို႔ ျပည္သူေတြကေမးရင္ ဦးကုိကုိႀကီးက ဘယ္လုိ ေျဖခ်င္ပါသလဲ။

ေျဖ-အခုဟာက (NGO) လူမႈေရး အဖဲြ႕အစည္းအေနနဲ႔ မွတ္ပံုတင္ဖုိ႔ လုပ္ေနတယ္။ ရွစ္ေလးလံုးေငြရတုအခမ္းအနားၿပီးရင္ ဆက္လုပ္သြားမယ္။ ၈၈ အဖဲြ႕ထဲမွာ လႊတ္ေတာ္ ႏုိင္ငံေရးကုိ ေဇာက္ခ်ၿပီး လုပ္ကုိင္ခ်င္သူေတြ ေပၚလာဖုိ႔ရိွသလုိ၊
အရပ္ဘက္အဖဲြ႕အစည္းေတြ အားေကာင္းေအာင္ ဆက္လုပ္မယ့္သူေတြလည္း ဆက္ရိွေနမယ္။

ေမး-လက္ရိွ လႊတ္ေတာ္အတြင္း မဲခဲြဆံုးျဖတ္မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေ၀ဖန္မႈေတြရိွတယ္။ ဥပမာ မီဒီယာဥပေဒ၊ ဆက္သြယ္ေရး၊ တင္ဒါကိစၥေတြမွာေပါ့။ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြကုိ အားကုိးလို႔ မျဖစ္ဘူးလုိ႔ေျပာၾကတယ္ဆုိေတာ့ လက္ရိွ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းကုိ သံုးသပ္ေပးပါ။

ေျဖ-လႊတ္ေတာ္ႏုိင္ငံေရးက ပီပီျပင္ျပင္ေပၚမလာေသးဘူး။ လက္ရိွ လႊတ္ေတာ္ပံုသ႑န္ကုိက အျငင္းပြားစရာျဖစ္ေနတယ္။ ၂၀၀၈
ဖဲြ႕စည္းပံု၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြေတြနဲ႔ စတည္ထားတာ။ တကယ္သာ လူထုကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ စစ္စစ္မွန္မွန္ လႊတ္ေတာ္ႏုိင္ငံေရးေပၚလာရင္ ျပႆနာေျဖရွင္းမႈ ဆံုခ်က္က လႊတ္ေတာ္မွာ ျဖစ္ရမယ္။ လႊတ္ေတာ္မွာ ဥပေဒျပဳျပ႒ာန္းမယ္။ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဥပေဒကုိ တိတိက်က် က်င့္သံုးႏုိင္တဲ့ အစိုးရျဖစ္ဖုိ႔ဆုိရင္ ျပႆနာေတြ လမ္းေပၚမွာေျဖရွင္းတာ ေလ်ာ့သြားမယ္။ ဒီမိုကေရစီမွာ လမ္းေပၚမွာ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တာေတြရိွေနတယ္။ ဒါက ျပႆနာေတြကုိ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြ သိေအာင္ ေဖာ္ထုတ္တာပဲျဖစ္တယ္။ ဒီျပႆနာေတြကုိ တကယ္ေျဖရွင္းတာက လႊတ္ေတာ္ေတြ၊ တရား႐ံုးေတြျဖစ္ရမယ္။ ဒီလိုစနစ္အားေကာင္းရင္ လူမႈေရးျပႆနာ၊ စီးပြားေရး၊ ျပႆနာေျဖရွင္းတာ လႊတ္ေတာ္ျဖစ္သြားမယ္။

ေမး-ဟုိတစ္ေလာက ေရပန္းစားေနတဲ့ သမၼတကိစၥ ဦးကုိကုိႀကီးၾကားၿပီးသားပါ။ ဦးကုိကုိႀကီးေရာ ျပည္သူက ဆႏၵရိွတယ္ဆုိရင္ သမၼတလုပ္ဖုိ႔ဆႏၵရွိပါသလား။

ေျဖ-ကၽြန္ေတာ္ရယ္စရာ ေျပာမယ္။ ကၽြန္ေတာ္အေနအထိုင္မတတ္လုိ႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ။(ရယ္လ်က္) ကၽြန္ေတာ္ႀကံဳခဲ့ရတာနဲ႔ ျဖတ္သန္း ခဲ့ရတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာလုပ္ေပးႏုိင္မလဲဆိုတာပဲ။ အခုလည္း ျပႆနာျဖစ္တဲ့ ကိစၥေတြကုိ လက္မေရွာင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ႏုိင္ငံေရးကုိ စီးပြားေရး၊ ေ၀ါဟာရအရ ေျပာရရင္ (Service) ၀န္ေဆာင္မႈေပးခ်င္တာပါ။ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ ၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္း။ ႏုိင္ငံေတြသားရဲ႕ ၀န္ကုိဘယ္ေလာက္ထိထမ္းေဆာင္ႏုိင္မလဲဆုိတာကုိ ဦးစားေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ႏိုင္ငံေရး ဒီထက္ပုိၿပီး လႊတ္ေတာ္ႏုိင္ငံေရးလုပ္ရင္လည္း ဘယ္ေလာက္၀န္ေဆာင္မႈ ေပးႏိုင္မလဲဆုိတဲ့ အေပၚမွာပဲ သက္ဆိုင္ရာ ႏုိင္ငံသား မဲဆႏၵရွင္ေတြက ဆံုးျဖတ္သြားမယ္ ထင္တယ္။

ေမး-ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြက ဘာသာေရးကိစၥမွာ ၿငိမ္သက္ေနတာကုိ အားမလုိအားမရ ေ၀ဖန္ေနတာေတြရိွ တယ္။ ဦးကုိကုိႀကီးကုိ ဒီမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒလႈပ္ရွားမႈကုိ ေထာက္ခံတဲ့ ဘက္ကလားလုိ႔ေမးရင္ ဘယ္လုိေျဖမလဲ။

ေျဖ-အခုလိုအင္တာဗ်ဴးေနတာကုိက ႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ထြက္ေျပာေနတာေလ။ အျခားႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ တာ၀န္ရိွသူေတြအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္မွာ ျဖစ္လာတဲ့ အက်ပ္အတည္းေတြ၊ အမ်ားနဲ႔ ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးၿပီး ကုိယ့္သေဘာထားက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သိေအာင္လုပ္သင့္တယ္။ ထိေရာက္တဲ့ေျဖရွင္းမႈေတြမွာလည္း ပူးေပါင္းပါ၀င္ေဆာင္ရြက္သင့္တယ္။ ကုိယ့္အျမင္၊ ကုိယ့္ရပ္တည္ခ်က္ကုိ ျပည္သူကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်ျပေျပာသင့္တယ္။ ။
Credit To 7Day News Jouranl

Read More »