လူငယ္မ်ားသိေစခ်င္။

ဒီမိုကေရစီစနစ္ ၊ ဒီမိုကေရစီလူ႕ေဘာင္ ၊ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈ႕ ၊ စတဲ့ အရာေတြအေၾကာင္း လူငယ္ေတြ အဓိကသိထားရမွာက ဒီျဖစ္စဥ္ေတြ ဒီလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြရဲ႕ ပန္းတိုင္းဆိုတာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတစ္ခုလို ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လို ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးညားၿပီး လူဆိုးႀကီးေသသြားေလသတည္းဆိုတာ မ်ဳိးမဟုတ္ဘူးဆိုတာဘဲ။
ဆိုလိုခ်င္တာက ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈ႕ဆိုတာ ၿပီးဆံုးသြားတယ္လို႔မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူေတြရဲ႕ အသိဥာဏ္နဲ႔ ပညာအရည္အခ်င္းေတြ ၊အေတြ႕အၾကံဳနဲ႔ အေတြးအေခၚရင့္က်က္မႈ႕ေတြေပၚမႈတည္ၿပီး တဆင့္ထက္တဆင့္ ျမင့္သြားတာေတာ့ ရွိတယ္။
ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာလဲ မတရားမႈ႕ေတြ မမွ်တမႈ႕ေတြရွိတာဘဲ။ လြတ္လပ္မႈ႕ကို ပိတ္ပင္မႈ႕ေတြ ေဘာင္ခတ္လိုမႈ႕ေတြ ရွိတာဘဲ။ ဒါကလဲ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ လူေတြနဲ႔ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ လူ႔အသိုင္းအဝန္းႀကီးထဲက လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေလးတစ္ခုထဲမွာ ေနထိုင္ေနၾကလို႔ဘဲ။ လူဆိုတာ သူမ်ားထက္သာခ်င္တယ္ ၊ သူမ်ားထက္ပိုခ်င္တယ္ ၊ သူမ်ားထက္လြတ္လပ္ခ်င္တယ္ စတဲ့စတဲ့ သေဘာထားေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ သတၱဝါေတြႀကီးပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုစိတ္ထားေတြကို တေျပးညီျဖစ္ဖို႔ရာမွာ အားလံုးလိုက္နာႏိူင္တဲ့ မွ်တၿပီး တရားတဲ့ ဥပေဒေတြကို ျပဌာမ္းၿပီး အဆိုပါလူ႔အသိုင္းအဝန္းႀကီးကိုထိမ္းေက်ာင္းရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုထိမ္းေက်ာင္းတဲ့ ဥပေဒေတြဟာ ဒီမိုကေရစီကိုလက္ခံတဲ့ အစိုးရေတြမွာသာမဟုတ္ဘဲ အာဏာရွင္အစိုးရေတြမွာလဲ ဒီလိုဘဲ ျပဌာမ္း အုပ္ခ်ဳပ္ၾကတာ ေတြ႕ရမွာျဖစ္တယ္။
ဒါဆိုဒီမိုကေရစီ အစိုးရနဲ႔ အာဏာရွင္အစိုးရ ဘာကြာလဲလို႔ ေမးစရာရွိလာတယ္။ ကြာတာကေတာ့အားလံုး သိၿပီးၾကတဲ့ အတိုင္းဘဲ ဒီမိုကေရစီ စနစ္မွာ ျပည္သူမ်ားဟာ အစိုးရဆိုသူေတြကို သေဘာတရားအရသာမကဘဲ လက္ေတြ႕နဲ႔ အႏွစ္သာရအရပါလူအမ်ားဆႏၵအရ ျဖဳတ္ခ်ခြင့္ရွိသလို ေရြးခ်ယ္ေရြးခ်ယ္ခြင္ရွိတယ္၊ တရားဥပေဒရဲ႕ အကာအကြယ္ကို သေဘာတရားအရသာမကဘဲ လက္ေတြ႕နဲ႔ အႏွစ္သာရအရပါလူအမ်ားက ထင္သာျမင္သာရွိရွိ ရရွိမွာျဖစ္သလိုမိမိတို႔အေပၚ မတရားသျဖင့္ စြတ္ဆြဲလာမႈ႕ေတြကိုလဲ လူအမ်ားျမင္သာေအာင္ ျပန္လည္ခုခံပိုင္ခြင့္ေတြ ရရွိမွာျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ မတရားတဲ့ မမွ်တတဲ့ဥပေဒေတြရွိခဲ့ရင္လဲ လူအမ်ားရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔အညီ ပယ္ဖ်တ္ႏိူင္ခြင္ေတြရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အာဏာရွင္တိုင္းျပည္ေတြမွာ က်င့္သံုးတဲ့ ဒီမိုကေရစီကေတာ့ အထက္က အခ်က္ေတြနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ဆိုတာ အထူးေျပာဖို႔ လိုမယ္မထင္ဘူး။
အားလံုးၿခံဳေျပာရရင္ေတာ့ လက္ရွိျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ႏိူင္ငံေရး၊ လူမႈ႕ေရး ျဖစ္စဥ္ေတြအားလံုးကို လက္ရွိထက္မနိမ့္သြားေအာင္ ထိမ္းသိမ္းရမွာျဖစ္သလို လက္ရွိျဖစ္စဥ္ေတြႏိူင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြ လူမႈ႕ေရးလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြကိုလဲ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တစ္ဖြဲ႕တစ္ပါတီရဲ႕ ထိမ္းခ်ဳပ္မႈ႕ေအာက္ကို မေရာက္သြားဖို႔ အားလံုးဝိုင္းၿပီး ကာကြယ္ရမွာ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီလိုထိမ္းသိမ္ျခင္းဟာလဲ ဒီမိုကေရဒီကိုကာကြယ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး အဲ့ဒီလိုထိမ္းသိမ္းႏိူင္ခြင္ဟာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရမ်ားမွာသာမက ျပည္သူမ်ားထံမွာပါရွိေနျခင္းဟာလည္း ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးေနတယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပေနတဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုဘဲ ျဖစ္တယ္။
ဒီမိုကေရစီရွင္သန္ျခင္းမွာ ၿပီးဆံုးသြားတဲ့ ပန္းတိုင္ဆိုတာ မရွိေပမဲ့။ ဒီမိုကေရစီေသဆံုးျခင္းမွာေတာ့ ပန္းတိုင္ဆိုတာရွိတယ္။ အဲ့ဒါကဘာလဲဆိုရင္ တစ္စုတစ္ဖြဲ႕တစ္ပါတီက ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး မိမိတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕အက်ဳိး ၊ မိမိနဲ႔ပက္သက္ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းစုေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ႀကိဳးစားလာၿပီး မိမိနဲ႔ဆန္က်င္ဘက္မွာရွိတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း လူပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဥပေဒနဲ႔ျဖစ္ေစ အာဏာနဲ႔ျဖစ္ေစ ထိမ္းခ်ဳပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာကို  ထိမ္းခ်ဳပ္ခံ လိုက္ရတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ တရားဥပေဒအရ ျပန္လည္ေျခပပိုင္ခြင့္ေတြ ၊တရားဥပေဒအရ အကာအကြယ္ရပိုင္ခြင့္ေတြကို မေပးေတာ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ေသးဆံုးသြားၿပီလို႔ မွတ္ယူရမွာဘဲျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ လူ႔အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူေတြ၊ ေဒသတြင္းဆံုးရံႈးေနတဲ့ မိမိတို႕ရဲ႕ရပိုင္ခြင့္ေတြကို ရရွိဖို႔ ေတာင္းဆိုလႈပ္ရွားသူေတြကို အစိုးရရဲ႕ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြက တရာဆြဲဆိုျခင္းဟာ ဒီမိုကေရစီဆံုးရံႈးတာလို႔ မယူဆေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီလိုတရားဆြဲဆိုမႈ႕ေတြကို လူအမ်ားျမင္သာမႈ႕ရွိေအာင္ ျပန္လည္ေျခပပိုင္ခြင့္ေတြ ဆံုးရံႈးၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ေသးဆံုးျခင္းဘဲ ျဖစ္တယ္လို႔ လူငယ္ေတြကို အၾကံျပဳပါရေစ။

credit: ကုိေအာင္မင္း face book page

Read More »

ႏိုင္ငံေရးပိုင္သူ ရွားပါး

က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းသမိုင္းကို ျပန္ေျပာင္းၾကည့္လိုက္ရင္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ခြဲျခမ္းသံုးသပ္ သိျမင္တတ္သူ အေတာ္ရွားပါးတာကို ေတြ႔ၾကရတယ္။ ေခတ္ပညာအသိ မႂကြယ္၀ေသးတဲ့ ပေဒသရာဇ္ဘုရင္ေခတ္ကို ထားလိုက္ေတာ့။ ေလာကဓာတ္ေက်ာင္းဆိုတာေတြ စတင္ေပၚေပါက္၊ ေနာက္ တကၠသိုလ္ထြက္ေပၚတဲ့ ကိုလိုနီေခတ္မွာကို ရွိသင့္ရွိအပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအသိရွိတဲ့သူ
အင္မတန္ ေခါင္းပါးတာကို ေတြ႔ၾကရတယ္။ ဥပမာ - ဂ်ာမဏီမွာ “အာဏာရွင္” ဟစ္တလာ (သူတို႔ေခတ္က ၀စၥေပါက္သံထည့္ၿပီး ရြတ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္မွ ၀စၥေပါက္သံ ေပ်ာက္ၿပီး “ဟစ္တလာ” ေခၚႀကတာ) ေပၚလာေတာ့ တတိုင္းတျပည္လံုး ဟစ္တလာ ဟစ္တလာ ျဖစ္လာတယ္။ အာဏာရွင္ အာဏာရွင္ ျဖစ္လာတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တဦးကိုေတာင္ “အာဏာရွင္ ဦးခ်စ္လိႈင္” ေခၚလိုက္ၾကေသး။ သီခ်င္းထဲမွာေတာင္ “အာဏာရွင္ ဟစ္တလာက ပ်ဳိရြယ္သူေတြ ယွဥ္ကာဖက္လို႔” ဘာညာ ဆိုလိုက္ၾကေသးတာကလား။

ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္နဲ႔ ေပါင္းတဲ့ထိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ေနာင္ ဦးသိန္းေဖျမင့္ (အဲဒီတုန္းက ရဲေဘာ္သိန္းေဖ) နဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ခ်ဳိအင့္လိုင္က “ကမာၻေပၚမွာ ကြန္ျမဴနစ္မွန္သမွ် ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္တာခ်ည္း၊ မင္းတို႔ ဗမာကြန္ျမဴနစ္ေတြပဲ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္နဲ႔ ပူးေပါင္းတယ္” လို႔ ရႈတ္ခ်တာ ျဖစ္တယ္ (စစ္အတြင္းခရီးသည္)။

တခါ အဂၤလိပ္ေခတ္က ကုလား-ဗမာအဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကုလားဆန္႔က်င္ေရးသမားေတြပါ။ ကုလားေတြကို ခ်ဖို႔ ဗမာဆင္းရဲသားေတြကို ေျမႇာက္ထိုးပင့္ေကာ္ လုပ္ခဲ့ၾကတာကလား။ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းပဲ “ကုလားအေရးေလာက္ကိုျဖင့္ ဓားေသြးေလာက္တယ္ ဆရာ မထင္လို႔မို႔” စသျဖင့္ ကဗ်ာဖြဲ႔ကာ အဓိက႐ုဏ္းရပ္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တယ္။

ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းၾကတဲ့အခါ လက္၀ဲသမားအမ်ားက နယ္ခ်ဲ႕သမားနဲ႔ ေစ့စပ္တယ္ ဘာညာ ေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ က်ဆံုးၿပီး ဦးႏုက ေစ့စပ္ေရးဆက္လုပ္ေတာ့လည္း ဆက္ေ၀ဖန္ၾကတာပဲ။ လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာၿပီးေတာ့လည္း ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက လြတ္လပ္ေရးမစစ္၊ အတုအေယာင္သာျဖစ္တယ့္လို႔ သံုးသပ္တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ဂီတပညာရွင္က “ႏု-အက္တလီစာခ်ဳပ္နဲ႔ ဗမာျပည္ႀကီးလည္း ေရာင္းစားခဲ့ၿပီေလ” လို႔ ေတးဟစ္တယ္။

ေနာင္ ႏွစ္အတန္ၾကာမွ ႐ုသွ်၊ တ႐ုတ္တို႔က ေလသံေျပာင္းကုန္မွ (သူတို႔ပါတီရဲ႕ ဒုတိယကြန္ဂရက္မွာ ထင္တယ္) ႏိုင္ငံေရးအရေတာ့ လြတ္လပ္ပါတယ္၊ စီးပြားေရးအရ မလြတ္လပ္ဘူး လုပ္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္၊ အလံနီ၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ စတဲ့ လက္၀ဲႏိုင္ငံေရးပါတီေတြရဲ႕ ေႂကြးေၾကာ္သံမွာ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးဆိုတာ ထိပ္တန္းက ရွိေနခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ျပည္တြင္းမွာ မရွိေတာ့တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ဆိုတာက တေစၦႀကီးတေကာင္လို ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခား ေနသမို႔ ျပည္တြင္းက ဖိႏွိပ္သူဆိုတာကို ဦးစားေပးရေကာင္းမွန္း မသိေတာ့သလို ျဖစ္ကုန္ေတာ့တယ္။ သူတို႔ကို ဆရာတင္ထားၾကတဲ့ ကဗ်ာဆရာဆိုသူေတြကလည္း ေရးလိုက္ရတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးကဗ်ာ၊ ေတာ္လွန္ကဗ်ာ၊ မိုးေ၀ကဗ်ာ ... စသျဖင့္ စသျဖင့္ ...။

၁၉၆၂ မွာ ဦးေန၀င္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ စစ္တပ္က တိုင္းျပည္ကို အာဏာသိမ္းေတာ့ ဗကပလို လက္၀ဲဆရာႀကီးေတြက လီနင္ကို ကိုးကားၿပီး ဒါ ပါလီမန္ စတဲ့ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ခ်ယ္လွယ္လို႔မရ၊ အံုႂကြလာတဲ့ ျပည္သူကို မဖိႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ ေနာက္ဆံုးပိတ္နည္းလမ္းအျဖစ္ နယ္ခ်ဲ႕က စစ္တပ္ကို သံုးတာ ျဖစ္တယ္လို႔ အေတြးေခါင္ ေ၀ဖန္ေသးတာကလား။ ဦးေန၀င္းတို႔ဟာ ဦးႏုအရပ္သားႏိုင္ငံေရးအုပ္စုနဲ႔လည္း မဆိုင္၊ အဂၤလိပ္- အေမရိကန္ နယ္ခ်ဲ႕အုပ္စုနဲ႔လည္း မပက္သက္၊ သီးျခားအုပ္စု၊ တတိယအုပ္စုသာျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို သေဘာမေပါက္ၾကဘူး။ နယ္ခ်ဲ႕တေစၦႀကီးက ပူးတုန္း။ သူတို႔နဲ႔ ေျပာင္းျပန္၊ လက္၀ဲႏိုင္ငံေရး ဆရာႀကီးတခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ဘယ္တုန္းကမွ သမိုင္းမေျပာင္ခဲ့တဲ့ ဦးေန၀င္းကို တကယ့္မ်ဳိးခ်စ္ႀကီး၊
တိုင္းျပည္ကယ္တင္ရွင္ႀကီးႏွယ္ ႐ိုေသျမတ္ႏိုး ဦးသံုးႀကိမ္ခ်ၾကေတာ့တာကလား။ တခ်ဳိ႕ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကဆိုရင္ ေခြးကတက္က အိပ္ရ အိပ္ရ ကၽြန္ခံပါရေစ ေႂကြးေၾကာ္ေတာ့တာ။

ဦးေန၀င္းက “ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္” ေၾကညာေတာ့ က်ေနာ္ဟာ အသက္သံုးဆယ္ မျပည့္ေသးပါဘူး။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ရင္း ေရဒီယိုက ဖတ္ျပတာကို နားေထာင္ေနမိရာက ေဘးက သူငယ္ခ်င္းကို “အလကားဟာႀကီး၊ ၿဖီးတာ ျဖန္းတာ” လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်မိတယ္။ အဲသလို ခ်ာတိတ္က်ေနာ္က သံုးသပ္မိခ်ိန္ က်ေနာ့္ထက္ အသက္ႏွစ္ဆမကႀကီးသူ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ားက က်ေနာ့္လို မျမင္၊ ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ျမင္ေနတာမ်ားကို က်ေနာ့္ ငယ္ႏုႏုဦးေႏွာက္က မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရေတာ့တယ္။

သူတို႔ ေျပာတာဆိုတာမ်ားကို ဆက္လက္ၾကားရေလေလ အံ့ၾသေလေလပါပဲ။ “က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံခ်စ္သူေတြဟာ ဂိုဏ္းဂဏစိတ္ေတြ ဖယ္ရွာသင့္ၿပီ၊ ငါတို႔ပါတီမွ ငါတို႔ပါတီဆိုတဲ့ အစြဲအလမ္းေတြ မထားသင့္ေတာ့ဘူး။ အခု ဦးေန၀င္းရဲ႕ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ဟာ က်ေနာ္တို႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ၊ အလံနီေတြ၊ ဆိုရွယ္နီေတြအားလံုး လက္ခံႏိုင္မယ့္ ဆိုရွယ္လစ္သေဘာတရားကို ဘံုသေဘာ ေရးဆြဲထားတာပဲ။ ဒီလမ္းစဥ္ႀကီးကို အေျခခံကာ အားလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ တည္ေထာင္ေရးကို ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ေဆာင္ၾကရမယ္” တဲ့။

အဲဒီလူေတြဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ကမၻာမွာ ေမာ္စကိုနဲ႔ ပီက်င္း ဘာေတြကြဲလြဲေနၾကတယ္ဆိုတာကို နကန္းတလံုး သိနားလည္ပံုမရွိ။ “လူလူခ်င္း ေခါင္းပံုျဖတ္မႈကင္းေသာ” ဘာညာ ၾကားလိုက္တာနဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ပဲလုိ႔ ေအာက့္ေမ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးမူလတန္းမေအာင္သူေတြသာ ျဖစ္ေတာ့တယ္။ သတၱ၀ါအနႏၱကို ေမတၱာထားရမယ္ ဆိုကာမွ်နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ၊ ဂ်ိန္းဘာသာ အတူတူပါပဲ ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ဳိး။ ဒါနဲ႔မ်ား ဒီလူေတြ ေတာထဲ၀င္လို၀င္၊ ၿမိဳ႕ခိုသူခိုကာ ဆယ္ႏွစ္ဆယ္မိုး ဆိုရွယ္လစ္ေတာ္လွန္ေရး လုပ္လိုက္ၾကေသးတယ္။ မေအာင္ျမင္တာ ဘာဆန္းသလဲ ေျပာရလိမ့္မယ္။

ေတာထဲေရာက္ေနသူႀကီးတဦးက ဦးေန၀င္း လက္ယပ္ေခၚလိုက္ရာ အူယားဖားယား ေျပး၀င္လာတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚေရာက္ေတာ့ သူ႔အလုပ္က မနက္တိုင္း ဗကပပ်က္၊ အလံနီပ်က္ေတြ မန္ေနဂ်ာလုပ္ေနတဲ့ အထူးျပည္သူ႔ဆိုင္ေပါက္ေစ့ ေလွ်ာက္သြားကာ ဒီဆိုင္က ဓာတ္ဗူး၊ ဟိုဆိုင္က ဓာတ္မီး၊ အဲဟိုဆိုင္က ႏို႔ဆီ၊ အဲဒီ့ဆိုင္က ႏို႔မႈန္႔ ရသမွ်ထုတ္ၿပီး ေမွာင္ခိုကုန္သည္ဆီသြင္းတဲ့အလုပ္ပါပဲ။ ေအာင္မယ္ေလးဟဲ့ ေတာခိုေတာ္လွန္ေရးသမားႀကီး။


ေခြးကတက္ကပဲ ေစာင့္ပါရေစဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ခိုဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကေတာ့ ေခြးကတက္ကေတာင္ ေစာင့္ခြင့္မရရွာ။ သူ႔တပည့္ သားေျမးေတြ ေပးစာကမ္းစာနဲ႔ပဲ အသက္ဆက္ေနခဲ့ရတယ္။ သူ႔တပည့္ေတြကိုေတာ့ ဦးေန၀င္းက အ႐ိုးအရင္းကိုက္ခြင့္ရတဲ့ ေနရာေလးေတြမွာ ထားေပးပါတယ္။ အဲ ကိုယ့္လူတို႔က သူတို႔ရတဲ့ အဲဒီေနရာေလးေတြမွာ စည္းစိမ္ေတာ့ အယစ္သား။ တခါက ပ်ဥ္းမနား လယ္ေ၀းမွာ
က်ေနာ္တို႔ စာေပေဟာေျပာပြဲ လုပ္ေနစဥ္ ႐ုသွ်ဆိုရွယ္လစ္စာေပအေၾကာင္း ထည့္ေျပာမိရာ ဆိုရွယ္နီကေန ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ေျပာင္းလာသူက တင္မိုး၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ က်ေနာ္တို႔ကို ညတြင္းခ်င္း သူ႔နယ္ေျမက ခြာေစ ႏွင္ခ်လို႔ ကေသာကေမ်ာ ေျပးခဲ့ရဖူးတယ္။

ေနာက္ ဦးေန၀င္းတို႔ အာဏာလက္လႊတ္ျဖစ္သြားေတာ့ အဲဒီ ဦးသာကူးဟာ NLD အမတ္ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ တခါ NLD အမတ္က ႏုတ္ထြက္တာ ၾကားရတယ္။ အခု အဲဒီ့ငနဲ ဘယ္ဇာတ္ထဲ ၀င္ေရာက္ ကျပေနေလၿပီမသိ။ ဒါ က်ေနာ္ လက္လွမ္းမီတဲ့ ထိပ္တန္းမွသည္ ေအာက္ေျခနားအထိ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူတခ်ဳိ႕ ႏိုင္ငံေရးအသိပညာ ႏံုနဲ႔ပံုနဲ႔ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ကင္းမဲ့ပံု သာဓကအခ်ဳိ႕ျဖစ္တယ္။

ႏိုင္ငံေရးပါတီတခုမွာ ေခါင္းေဆာင္ေနတယ္၊ ၀င္လုပ္ေနတယ္ ဆိုကတည္းက ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရား အထိုက္အေလ်ာက္ သိရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ခ်င့္ခ်ိန္သံုးသပ္ႏိုင္ရမယ္။ အဲသလို အစြမ္းအစမရွိဘဲ စားသာမယ္ထင္တိုင္း သာကူးလုပ္ေနလို႔ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားမဟုတ္၊ ႏိုင္ငံေရးဖြတ္က်ား၊ မဆလထဲ ၀င္ခဲ့တဲ့ ဗကပ၊ အလံနီ၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္၊ ဆိုရွယ္နီ၊ ဖဆပလ၊ ပထစ မွန္သမွ် ဒီအမ်ဳိးအစားထဲပါတယ္ (၀န္ထမ္းမို႔ မဆလျဖစ္ရသူမ်ား မဆိုင္)။

ေမာင္သာႏိုး
(NEWS WATCH သတင္းဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၇၊ အမွတ္ ၂၆ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။)
ေပးပို႔ - ေအာင္မ်ဳိးထြန္း

Read More »

အလုပ္ ႏွင္႔ လူငယ္

လူငယ္တစ္ေယာက္ ရဲ႕အခြင္႔အေရး လူငယ္ေတြ ယေန႔ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ႕ အခက္အခဲေတြကို သိေနၾကားေန ၿမင္ေန ရသမွ်ကို သိသေလာက္ေၿပာခ်င္ပါတယ္ ။ လူအသိုင္းအ၀ုိင္းၾကီး တစ္ခုလံုးအတြက္ လူခ်မ္းသာေတြ အတြက္ေတာ႔ မရည္ရြယ္ပါဘူး ။ ယေန႔တိုးတက္ေနတဲ႕ေခတ္မွာ သာမန္လူတန္းစားထဲက ကိုယ္လုိသူလို လူငယ္ေလးေတြ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတဲ႕ အၿဖစ္အပ်က္ေတြကို ေၿပာခ်င္တာပါ ။ လူငယ္ေတြ ဘက္ကလည္း ကိုယ္႔ အရည္အခ်င္းကို အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ေအာင္နဲ႕ အရိုးသားဆံုး ၿဖစ္ေအာင္လုပ္သင္႔တယ္လုိ႔ နိဒါန္း ခ်ီလုိက္ၿပီး ေၿပာလုိက္ခ်င္တယ္ ။
သာမန္ သူလုိကိုယ္လုိ လူတန္းစားလို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အတိုင္းအတာမွာ သာမန္လူ တန္း စားဦးေရဟာ ရာခိုင္ႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္ ။ တိုးတက္ေနတဲ႕ နယ္ပယ္နဲ႕ လူငယ္ေတြ ေတြ႔ၾက ၾကံဳၾက ရတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္က အခက္အခဲေလးေတြပါ ။ ပထမဆံုး သတိရမိလိုက္တာေလးကို ဟာသသေဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ေၿပာၿပ ခ်င္ပါတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အင္တာနက္သံုးေနတဲ႕ အေနာက္ကေန ရပ္ၾကည္႔ေန မိတယ္ ။ သူနဲ႕ ခ်က္တင္ (Chatting) မွာ စကားေၿပာ ေနတဲ႕ သူရဲ႕ custom message ကိုၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ စိတ္ ၀င္စား စရာ ေကာင္းတဲ႔စားသားေလးကို ေတြ႔ရပါတယ္ ။ ေရးထားကတာ “ ဘာကြ . . . မင္းတတ္တဲ႕ ကြန္ပ်ဴ တာပညာနဲ႕ တစ္လကို ေလးေသာင္းေပး မယ္တဲ႕ . . . . ဟုတ္လား ” ဒီလုိေလး ေရးထားတာေတြ႕ရပါတယ္ ။ လူငယ္ေတြ နည္းပညာေလာကကို စိတ္၀င္တစား လုိက္ေနၾကတဲ႕ ။ အနည္းဆံုး အင္တာနက္ဆိုတာကိုေတာ႔ နားလည္ခ်င္ၾကတယ္ ။ သိေအာင္ လုပ္ၾကတယ္ ။ မသံုးတတ္တဲ႕သူေတြကလည္း Internet ဆုိင္ေတြမွာ ဆိုင္က Staff ေတြကို ၿပခိုင္းၿပီးသံုးတတ္ ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္ ။ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းေတြတက္ၾကတယ္ ။ သင္တန္းေတြကလည္း မ်ိဳးစံုနဲ႕ ကိုယ္ႏွစ္ သက္တဲ႕ လုိင္းနဲ႕ အေကာင္းဆံုး သင္ၿပေပးႏိုင္မယ္ထင္တဲ႕ သင္တန္းေက်ာင္းေတြကို ေရြးတက္ၾကတယ္ ။ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းေတြတက္ၿပီး အေတြ႔အၾကံဳရေအာင္ လုပ္ ငန္းခြင္စ၀င္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ ေတြ႔ၾကံဳရတဲ႕ ၿပႆ နာကေတာ႔ လစာကိစၥပဲ ။ သင္တန္းေတြတက္ဖို႔ အိမ္ကေန ေထာက္ပံ႔ေပးထားတာလည္း သင္တန္းေၾကး ေတြက မနည္းေတာ႔ဘူး ။ လုပ္ငန္းခြင္စ၀င္မယ္ ကိုယ္တိုင္ ေငြရွာၿပီး ရပ္တည္ေတာ႔မယ္ဆိုရင္ အလုပ္က ေပးတဲ႕ လစာနဲ႕ ေန႔စဥ္ေနေရးထိုင္ေရးမွာ ကုန္က် မွာနဲ႕က ဘယ္လုိမွ အဆင္မေၿပၾကဘူးေလ ။ အမ်ားအား ၿဖင္႔ေတာ႔ နယ္ဘက္ကေန လာတဲ႕ေက်ာင္းသား လူငယ္ ေတြ မွာ ဒီလုိကိစၥေတြအၿဖစ္မ်ားၾကပါတယ္ ။
ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ရန္ကုန္က ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြအိမ္မွာ တည္း အဂၤလိပ္စာ ၊ ကြန္ပ်ဴတာ နဲ႕ အၿခား ကိုယ္စိတ္၀င္စား တဲ႕ နယ္ပယ္မ်ိဳးစံုမွာေလ႕လာၾကတယ္ ။ ေက်ာင္းကလည္း ဒုတိယႏွစ္ေလာက္ေရာက္ၿပီ ရန္ကုန္မွာေနလာတာကလည္း ၾကာၿပီ ။ အဂၤလိပ္စာ နဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာပညာကိုလည္း တီးမိေခါက္မိ ၿဖစ္လာ ၿပီဆိုတဲ႕ အခ်ိန္မွာ အိမ္ကို ဒုကၡမေပးခ်င္ၾကေတာ႔ဘူးေလ ။ ရန္ကုန္မွာေနတဲ႕ စရိတ္က သာမာန္ၾကည္႔ရင္ ေတာ႔ ဘာမွမသိသာပါဘူး ။ ခ်င္႔ခ်ိန္တြက္ဆၿပီး သံုးရတဲ႕ အေနအထားဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး သိသာပါ တယ္ ။ ေငြတစ္ေထာင္အိပ္ကပ္ထဲရွိလုိ႔ ဟုိနားဒီနား သြားလုိက္မယ္ဆိုရင္ လမ္းစရိတ္နဲ႕တင္ ဒီေငြကကုန္ သြားမွာပါ ။
အလုပ္မလုပ္ခင္က ဒါမ်ိဳးၾကိဳေတြးတာေတာ႔မေကာင္းဘူးလုိ႔ ေၿပာခ်င္ေၿပာၾကပါလိမ္႔မယ္ ။ သာမန္လူတစ္ ေယာက္အတြက္ တစ္လစရိတ္ကို တြက္ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ ထမင္းစရိတ္ကပဲ အနည္းဆံုး ၂၅၀၀၀ နဲ႕ အထက္ မွာ ရွိတယ္ ။ သြားစရိတ္လာစရိတ္ဆိုတာ လည္း ရန္ကုန္မွာ ထည္႔တြက္ရပါမယ္ ။ အေပၚယံအသံုးစရိတ္ ကိုပါထည္႔တြက္မယ္ ဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္ အတြက္ တစ္လကို ၅၀၀၀၀ အထက္ေလာက္မွ လံုေလာက္ရံု ရွိမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ။ လုပ္ငန္းခြင္စ၀င္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ အလုပ္ကေပးတဲ႕ လစာေငြဟာ ငါးေသာင္းထက္ မပို ပါဘူး ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ပညာေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ၿပည္႔၀ေနပါၿပီ ။ အလုပ္ေတာ႔လုပ္ေတာ႔မွ ၿဖစ္မယ္ဆိုၿပီး အလုပ္ ရွာတယ္ ။ လစာဘယ္ေလာက္ကစရသလဲဆိုေတာ႔ ၄၅၀၀၀ ေလာက္ကေနစရပါတယ္ ။ စလုပ္ၿပီ ။ လစာက ဘယ္ေလာက္ၾကာမွတိုးမယ္ဆိုတာ မေသခ်ာဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ရွိတယ္ဗ်ာ ။ သံုးေယာက္စလံုးက တစ္နယ္တည္းသားေတြပါပဲ ။ အေ၀း သင္တက္ေနၾကတယ္ ။ ရန္ကုန္ကို စေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းတက္ၾကတယ္ ။ ေနာက္ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းေတြတက္ၾကတယ္ ။ အဲ႔ဒီအထဲမွာ ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္စ၀င္ေတာ႔ အိမ္ကိုထမင္းဖိုးေတာင္မေပးႏိုင္ပါဘူး ။ လမ္းစရိတ္နဲ႕ ေက်ာင္းစရိတ္နဲ႕ အားတဲ႕ရက္မွာ ဟိုသင္တန္းဒီသင္တန္းေလး တက္တာနဲ႕ ဆိုေတာ႔ အၿပင္ဘာရိယဆိုလုိ႔ ဘာမွ မ၀ယ္ဘဲနဲ႕ ကိုယ္ရတဲ႕ေငြက တစ္လ မၿပည္႔လိုက္ဘူး ။ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ထဲမွာ က်န္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ ေၿပေၿပလည္လည္ေပါ႔ဗ်ာ။ အိမ္ကို ထမင္းစရိတ္ေပးၿပီး သင္တန္းေတြတက္ေနၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ရၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေနာက္တစ္ေယာက္က သူ႕အကို အဆက္နဲ႕ အလုပ္တစ္ခုမွာ အလုပ္ရတယ္လုိ႔ သတင္းၾကားတယ္ ။ အခုေတာ႔ သူလည္း အလုပ္မွာ အဆင္ေၿပေနတယ္လို႔ ေၿပာပါတယ္ ။ အတူတူလာတဲ႕အထဲမွာေနာက္ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ အခုထိအလုပ္ ရွာဆဲပဲ ရွိပါေသးတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ေၿပာၿပခ်င္တဲ႕အခ်က္ရဲ႕ အဓိကေန ရာနားကိုေတာ႔ ေရာက္လုနီးပါၿပီ ။
အခုအလုပ္ရေနတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအလုပ္က လစာသိပ္မေကာင္းဘူး ေအာက္ဆိုဒ္ရတယ္ဆိုတဲ႕ စကားကို ၾကားရတယ္ ။ ဒီေကာင္ကလည္း အခုေတာ႔ ေဘာစ္ ၿဖစ္ေနၿပီ လုိ႔ အလုပ္မရေသးတဲ႕ ေကာင္ကေၿပာတယ္။ စဥ္းစားစရာအခန္းကို ေရာက္လာပါၿပီ ။ အလုပ္ကေပးတဲ႕ လစာဟာ တစ္လအသံုးအတြက္ မေၿပာနဲ႕ ႏွစ္ပတ္ စာေတာင္ မရွိေပမယ္႔ ဒီေကာင္ ေဘာ႔စ္ၿဖစ္ေနတယ္ဆိုေတာ႔ မရိုးသားတဲ႕ အလုပ္ဒီေကာင္လုပ္ေနရၿပီ ဆို တာ ေသခ်ာေနပါၿပီ ။ အမ်ားမိုးခါးေရေသာက္လုိ႔ ကိုယ္လည္းေသာက္တယ္ဆိုတဲ႕သေဘာၿဖစ္ေနၿပီ ။ ဒီလုိမွ မလုပ္လဲ မရေတာ႔ဘူးဆိုတဲ႕ အခန္းေတြၿဖစ္လာေနၿပီ ။
လုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ႕ အယူအဆကေတာ႔ ဘယ္လုိရွိတယ္ဆုိတာ မသိဘူးဗ်ာ ။ ကိုယ္တိုင္က လုပ္ငန္းရွင္မွ မၿဖစ္ေသးတာပဲ ။ ကိုယ္လုပ္ခဲ႕ဘူးတဲ႕ အတိုင္းအတာမွာေတာ႔ အလုပ္သမားေတြကို ၾကိဳးၾကိဳးစားစား လုပ္ ေစခ်င္တယ္ ။ ေငြေတာင္းရင္လညး္ ရဲရဲေတာင္း လုပ္စရာရွိရင္လည္း မခိုမကပ္လုပ္ ။  ဒါမ်ိဳးၿဖစ္ေစခ်င္ခဲ႕ တာ ပါ ။ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမွာ ကန္ထရိုက္လုပ္ငန္းေလးလုပ္တံုးက ကိုယ္ၿဖစ္ေစခ်င္ခဲ႕တဲ႕ စိတ္ကို ေၿပာ တာပါ။ လုပ္ငန္းရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ရိုးသားၿပီးၾကိဳးစားသူဆုိတဲ႕ စကားကိုေတာ႔ အၿမဲတမ္း ေၿပာ တတ္ၾကပါတယ္။ ရိုးသားၿပီးၾကိဳးစားတဲ႕သူတစ္ေယာက္ကို ရဖို႔ ဘယ္လုိရွာေဖြၾကသလဲဆိုတဲ႕ နည္းစ  နစ္ေတြကိုလည္း လုပ္ငန္းရွင္ေတြပိုကၽြမ္းက်င္မွာပါ ။
ပုထုဇဥ္ေလာကကို တရားသေဘာအၿပည္႔အ၀နဲ႕ ေၿပာလုိ႔မရဘူးဆိုတာေတာ႔ အားလံုးသေဘာေပါက္ ၾကပါ တယ္။ ဦးသုမဂၤလေဟာတဲ႕ တရားထဲမွာ အူမေတာင္႔မွ သီလေစာင္႔မယ္ဆိုတဲ႕ စကားလံုးကို ဆရာေတာ္ ဘုရားက သီလေစာင္႔မွ အူမေတာင္႔မယ္ လို႔ ၿပန္ၿပင္ေပးထားပါတယ္ ။ မွန္ပါတယ္ ။ ေနာင္သံသရာ အတြက္ ဆရာေတာ္ ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာ ဂရုနာပါပဲ ။ ခိုးမွ စားရမယ္ဆိုရင္ ငတ္ၿပီးအေသခံလိုက္တဲ႕ ။
လုပ္ငန္းခြင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေအာက္ဆိုဒ္ဆိုတဲ႕ စကားလံုးကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္အသံုးၿပဳတာကို ေတြ႔ေနရတယ္ ။ ေအာက္ဆိုဒ္ဆိုကတည္းက အရွင္းဆံုးေၿပာရရင္ေတာ႔ လစာမဟုတ္ဘဲ အၿပင္အၾကံအဖန္ ခိုးယူရတဲ႕ အရာပဲ ။ ဒီစကားလံုးၾကီးနဲ႕ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ ဆံုးမၾသ၀ါဒနဲ႕ေတာ႔ လားလားၾကီးဆန္႔က်င္ေန ၿပီ ။ ဗုဒၶဘာသာဆိုေတာ႔  ဗုဒၶအဆံုးအမ နဲ႕ အေၿခခံၿပီးေၿပာရတာပါ ။
ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ႔ဗ်ာ လုပ္ငန္းရွင္ေတြအေနနဲ႕ အလုပ္စ၀င္တဲ လူငယ္ေလးေတြကို အေၿခခံအားၿဖင္႔ လူတစ္ေယာက္ ရပ္တည္ႏိုင္ေလာက္တဲ႕ လစာပမာဏကိုေတာ႔ ခ်င္႔ခ်ိန္တြက္စၿပီး ေပးသင္႔တယ္ဆိုတဲ႕ အခ်က္ပါပဲ ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ရိုးသားပါတယ္ဆိုတဲ႕ သူတစ္ေယာက္ေတာင္ သူ႕အတြက္ေလာက္ငမႈမရွိေတာ႔ ဘူးဆိုရင္ ဘယ္အေပါက္က အၾကံအဖန္ရမလဲ ရွာလာတတ္ၾကပါတယ္ ။ အနည္းဆံုး ရပ္တည္ႏိုင္တယ္ဆို ရင္ေတာ႔ မေကာင္းတဲ႕ အလုပ္ကို လုပ္ခ်င္တာေတာင္ ေရွာင္က်ဥ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကလိမ္႔မယ္ဗ်ာ။ဒီေခတ္ ဒီအေၿခအေနနဲ႕ သင္႔ေတာ္တဲ႕လစာပမာဏအတိုင္းအတာကို လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ေန႔စဥ္သံုးစြဲေနတဲ႕ ေငြပမာဏနဲ႕ တုိင္းတာၿပီး လူတစ္ေယာက္အတြက္ အေၿခခံလုိအပ္ခ်က္ ေလာက္ကိုေတာ႔ လုပ္သားေကာင္း ေတြရွာ ေနတဲ႕ လုပ္ငန္းရွင္ေတြသိၾကမွာပါ။
ဘ၀ခရီးလမ္းကို ေရွာက္လွမ္းေနၾကတဲ႕ လူငယ္ေတြ အေနနဲ႕ကလည္း ကိုယ္႔အရည္အခ်င္းနဲ႕ ကိုယ္ၾကိဳးစား ႏိုင္တဲ႕ စြမ္းအားကို အေကာင္းဆံုးလုပ္ၿပႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကပါ ။ အမ်ားမိုးခါးရည္ေသာက္လုိ႔ ေသာက္ရ တယ္ဆိုတာမ်ိဳးမၿဖစ္ၾကပါေစနဲ႕။ အခုေရာ ေနာင္သံတရာ အတြက္ပါ မေကာင္းတဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ေရွာင္ က်ဥ္ႏိုင္ ေအာင္ အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားၾကပါလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအတြက္ ေကာင္းၿမတ္ေသာ ေစတနာနဲ႕ ေရးသားအပ္ပါသည္ ။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ မင္းတုိ႔တက္တဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာပညာနဲ႕ တစ္လကို ၄၅၀၀၀ ဆိုေတာ႔ အသံေတာ႔ မၾကားခ်င္ဘူးကြာ ။ ၾကိဳစားၿပီး ရုိးသားတဲ႕ လူငယ္ေတြအတြက္ အေၿမာ္အၿမင္ရွိတဲ႕ လုပ္ငန္းရွင္ ေတြက ဒီအတုိင္းၾကည္႔ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔လဲ စကားလက္ေဆာင္ပါးလုိက္ပါတယ္ ။
 Ref: New Generation
credit:  Myanmar Talented Youth Club face book page

Read More »

အီလစ္တို႔ အဆီရစ္ေလေသာ္ႏႇင့္ ႏိုင္ငံေရးေလေျပ

အီလစ္ဆိုေသာအလႊာသည္ ပါးလႊာေသာ္လည္း အလြန္အသြားထက္ လက္တံရႇည္သျဖင့္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးတို့တြင္ သူတို့၏ ေနရာမႇာ မႇန္းဆသည္ထက္ က်ယ္၀န္းတတ္သည္။ အခ်ဳိးပ်က္ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈ သို့မဟုတ္ ႏိုင္ငံေရးအာဏာကို ပိုင္ဆိုင္ေသာ လူအနည္းငယ္ပါ၀င္သည့္အဖြဲ႕ သို့မဟုတ္ အီလစ္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ျဖစ္ေစ၊ စီးပြားေရးတြင္ျဖစ္ေစ အေျပာင္းအလဲကို ေခါင္းကိုင္သူမ်ား၊ ေနာက္ကြယ္မႇ ထိန္းေက်ာင္းသူမ်ားဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကင္ပြန္းတပ္ေလ့ရႇိသည္။ အီလစ္တို့သည္ မင္းအစိုးရတို့မႇ ေပးသနားေသာ အခြင့္အေရးမ်ားႏႇင့္ အဆီရစ္ေလေသာအခါ တိုင္းျပည္၏ ႏိုင္ငံေရးႏႇင့္ စီးပြားေရးဘ၀တို့သည္ ေလေျပျဖစ္လိုက္၊ မုန္တိုင္းျဖစ္လိုက္ ေျဗာင္းဆန္ေနႏိုင္သည္။
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ သမၼတ၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏႇင့္ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္မ်ားကို နလပိန္းတံုးမ်ားသဖြယ္ အီလစ္တို့က သမုတ္ၿပီး၊ သူတို့ကိုယ္သူတို့ အရိပ္အစိုးရအျဖစ္ တင္စားတတ္ၾကသည္။ အကယ္စင္စစ္ အီလစ္တို့သည္ အစိုးရ အႀကီးအကဲတို့၏ ဦးေႏႇာက္ေဖာက္စား ခံရသူမ်ားသာျဖစ္ၿပီး အစိုးရအဖြဲ႕၏ အေတြးအေခၚ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မ်ား အဆင့္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း အကဲခတ္မ်ားက သံုးသပ္ၾကသည္။ အီလစ္မ်ားသည္ အစိုးရအေနျဖင့္ အဆံုးအျဖတ္မ်ား ခ်မႇတ္ႏိုင္ရန္ အေထာက္အကူျဖစ္ေစမည့္ အခ်က္အလက္မ်ားကို ပံ့ပိုးေပးရသည့္အေလ်ာက္ အစိုးရ၏ အဆံုးအျဖတ္မ်ားအေပၚ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ လႊမ္းမိုးသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ဆံုးျဖတ္သူ မဟုတ္သည္ကို အမ်ားျပည္သူက ရႇင္းရႇင္းလင္းလင္း သိျမင္ရမည္။
ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရ ဖြဲ႕စည္းၿပီးခ်ိန္မႇစၿပီး အစိုးရသစ္သည္ ပညာရႇင္မ်ားကို စုစည္း၊ ခ်ဥ္းကပ္၊ တည္ေဆာက္လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အသိပညာရႇင္၊ အတတ္ပညာရႇင္တိုင္းသည္ အီလစ္ မဟုတ္ေသာ္လည္း အီလစ္တို့သည္ ပညာရႇင္မ်ားျဖစ္သည္။ သူတို့တြင္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ပူးကပ္ေနသူမ်ားလည္း ရႇိႏိုင္သည္။ အီလစ္မ်ားသည္ အာဏာကို ႀကိဳးကိုင္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ျခယ္လႇယ္ႏိုင္ေၾကာင္း ျပသလိုသူမ်ားလည္းျဖစ္ရာ သူတို့အစြမ္းထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာလြန္ႂကြား၀ါတတ္ၾကသည္မႇာလည္း သူတို့၏ အရည္အေသြးျဖစ္သည္။
ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး စသည့္နယ္ပယ္အသီးသီးတြင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္လာသည့္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ အီလစ္အလႊာသည္လည္း တျဖည္းျဖည္း ႐ုပ္လံုးေပၚလာေနသည္။ သူတို့သည္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အစိုးရကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး၊ အစိုးရ၏ မူ၀ါဒ၊ လမ္းစဥ္၊ စီမံကိန္းမ်ားကို ပံ့ပိုးအားေပးၾကသည္။ အီလစ္မ်ား ရြံ႕ေၾကာက္သည္မႇာ အသိပညာရႇင္၊ အတတ္ပညာရႇင္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ သူတို့သည္ အီလစ္တို့ က်ားကန္ေပးေလ့ရႇိေသာ အစိုးရ၏ အလြဲမ်ားကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္တတ္ၾကၿပီး၊ ေအာက္ေျခေက်ာမြဲအလႊာႏႇင့္ နီးစပ္သည့္အျပင္ အာဏာစက္၀န္းႏႇင့္ နီးျခင္း၊ ေ၀းျခင္းအေပၚ ေအးစက္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ထို့ေၾကာင့္ ပညာတတ္မ်ားသည္ အက်ဳိးစီးပြား ကင္းကြာၿပီး အီလစ္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။

မင္းအႀကိဳက္လိုက္၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးေတာင္း၊ ျပည္သူလူထုအေပၚ ဒုကၡပံုခ်ခဲ့သည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ အီလစ္တို႔ ျပည္သူလူထုအတြက္ လုပ္သည္က နည္းနည္း၊ အမ်ားသိေအာင္ ပံုႀကီးခ်ဲ့ေျပာသည္က ပိုမ်ားတတ္သည္ . . .

အီလစ္တို့၏ အဓိကအားနည္းခ်က္မႇာ လူ့အဖြဲ႕အစည္း၏ေအာက္ေျခ ဆင္းရဲသားမ်ားႏႇင့္ ကင္းကြာျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ေအာက္ေျခဆင္းရဲသားမ်ား၏ ပကတိဘ၀ကို သေဘာေပါက္ နားလည္ႏိုင္စြမ္း မရႇိျခင္း၊ နားလည္ေအာင္လည္း အားမထုတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို့သည္ ပညာတတ္ႏႇင့္ အာဏာရ အထက္လႊာကိုသာ ရင္ခုန္စြာ ထိေတြ႕ဆက္ဆံေလ့ရႇိသည္။ သတင္းသမားမ်ား၊ စာနယ္ဇင္း သမားမ်ားသည္ လူ့အဖြဲ႕အစည္း၏ ေအာက္ေျခအလႊာမ်ားႏႇင့္ နိစၥဓူ၀ ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနသူမ်ား ျဖစ္သည့္အျပင္ ေအာက္ေျချပည္သူလူထု၏ ဘ၀မ်ားကို ထင္ဟပ္သည့္သတင္းမ်ား၊ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ေရးသားေသာအခါ အီလစ္တို့ႏႇင့္ စီးခ်င္းထိုးၾကရသည္။ ထို့အျပင္ သတင္းစာသမားမ်ားသည္ အီလစ္တို့၏ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ အၿဖီးအျဖန္းမ်ားႏႇင့္ ဆင္ေ၀ႇ႕ရန္ေရႇာင္ စကားမ်ားကို အမ်ားျပည္သူအၾကားတြင္ ေျဖခ်ျပၾကေသာအခါ၊ အီလစ္တို့ႏႇင့္ သတင္းသမားမ်ားသည္ လူ့အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း မၾကာခဏ ထိပ္တိုက္ေတြ႕လာၾကရသည္။
လူမႈသိပၸံပညာရႇင္ စီ႐ုိက္ေမးလ္ ျပဳစုေသာ အာဏာအီလစ္စာအုပ္အရ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ အစိုးရ အီလစ္အလႊာကို အစုသံုးစုႏႇင့္ စုစည္းထားသည္။ ပထမအစုတြင္ သမၼတအပါအ၀င္ အဓိကႏိုင္ငံေရး ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ၀န္ႀကီးအခ်ဳိ႕ႏႇင့္ အနီးကပ္ အႀကံေပးအခ်ဳိ႕ ပါ၀င္သည္။ ဒုတိယအစုတြင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရႇင္ႀကီးမ်ား၊ ေကာ္ပိုေရးရႇင္းႀကီးမ်ား၏ ပိုင္ရႇင္မ်ားႏႇင့္ ညႊန္ၾကားေရးမႇဴးမ်ား ပါ၀င္သည္။ တတိယအစုတြင္ စစ္တပ္အရာရႇိႀကီးမ်ား ပါ၀င္သည္။ စီ႐ုိက္ေမးလ္၏ တင္ျပခ်က္အရ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရႇင္ႀကီးမ်ားႏႇင့္ စစ္တပ္အႀကီးအကဲမ်ားသည္ အာဏာအီလစ္မ်ားကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ပတ္၀န္းက်င္တြင္ လတ္တေလာျဖစ္ရႇိေနေသာ အီလစ္အစုမ်ားသည္လည္း အေမရိကန္အီလစ္အစုမ်ားႏႇင့္ အေတာ္ဆင္တူသည္ဟု သံုးသပ္ႏိုင္သည္။
လူ့အဖြဲ႕အစည္း၏ အလြန္ပါးလႊာေသာ အနည္းစုကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ အီလစ္တုိ့သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို သူတို့ကယ္တင္မႇ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ေလလံုးထြားတတ္ၾကသည္မႇာလည္း ၀သီပင္ျဖစ္သည္။ သူတို့သည္ အာဏာရ အစိုးရအဖြဲ႕၏ အနီးအပါးတြင္ က်င္လည္က်က္စားၿပီး၊ တိုင္းျပည္ႏႇင့္ လူမ်ဳိးအက်ဳိးကို ေဖာ္ေဆာင္မည့္ အၾကံဥာဏ္တို့ကို ပံ့ပိုးေပးေနသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း သူတို့အက်ဳိးကို အနည္းႏႇင့္အမ်ား၊ အမ်ားအက်ဳိး ၾကားတြင္ညႇပ္ကာ အသားညွပ္ေပါင္မုန့္ လုပ္တတ္ၾကသည္မႇာလည္း အမႇန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုထိုအီလစ္တို့၏ အသားညႇပ္ေပါင္မုန့္ကို တစ္လႊာခ်င္း ခြာခ်တတ္သူမ်ားမႇာလည္း သတင္းသမားမ်ား၊ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ထို့ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ အီလစ္တို့သည္ သတင္းသမား၊ စာနယ္ဇင္းသမားတို့ကို မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းရသည္မ်ား ရႇိလင့္ကစား မုန္းတီး၊ အမ်က္ရႇအား ႀကီးမားသည္။
ႏိုင္ငံေရးပတ္၀န္းက်င္ႏႇင့္ စီးပြားေရး အ၀န္းအ၀ုိင္းတြင္ အီလစ္တို့ကို အၿမဲတမ္း မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသူမ်ားသည္ သတင္းသမားမ်ား၊ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ အီလစ္တုိ့၏ ေရႇ႕ေနာက္စကား မညီမႈမ်ား၊ ျပည္သူလူထုကို မ်က္လႇည့္ျပမႈမ်ား၊ ျပည္သူအေပၚ တလြဲလႊမ္းမိုးရန္ အားထုတ္မႈမ်ားကို သတင္းသမား၊ စာနယ္ဇင္းသမားတို့က ဖြင့္ခ်ၿပီး ျပည္သူကို မ်က္ႏႇာမူၾကသည္။ ျမန္မာ့လူ့အဖြဲ႕အစည္းတြင္လည္း အီလစ္တို့သည္ သတင္းသမား၊ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားကို အႏၲရာယ္ေကာင္မ်ား၊ ဒုကၡေပးမည့္သူမ်ားအျဖစ္ ျမင္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
သတင္းသမားမ်ားႏႇင့္ ပညာတတ္မ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ေပါင္းစည္းမိၿပီး အီလစ္မ်ား၏ ေျခလႇမ္းမ်ား၊ အလြဲမ်ား၊ လႇည့္စားမႈမ်ားကို အမ်ားသိရႇိေအာင္ ပညာရႇင္၊ သတင္းသမား ႐ႈေထာင့္တို့မႇ ေရးသားတင္ျပသျဖင့္ အီလစ္တို့ အက်ပ္႐ုိက္ေစခဲ့ရသည္မ်ားလည္း ရႇိသည္။ အစိုးရတစ္ခုသည္ ပညာတတ္မ်ား၊ သတင္းသမားမ်ား၏ ေရးသားခ်က္မ်ား၊ အၾကံျပဳခ်က္မ်ား၊ စကားမ်ားကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး၊ အီလစ္မ်ား ေျပာသမ်ကိုသာ အမႇန္ဟု ယံုၾကည္လာၿပီဆိုလ်င္ ထိုအစိုးရမင္းတို့သည္ ႀကီးစြာေသာ အက်ပ္အတည္းကို မၾကာမတင္ ရင္ဆိုင္ရလတၲံ့ဟု ေဟာကိန္းထုတ္ႏိုင္သည္။
ႏိုင္ငံေရးအီလစ္မ်ားကို လူ့အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတြင္ အေရးႀကီးေသာ အာဏာအစုအဖြဲ႕ဟု ကင္ပြန္းတပ္ႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံေရးအီလစ္မ်ားသည္ ဒီမိုကရက္တစ္ လူ့အဖြဲ႕အစည္းတြင္ပင္ တစ္ခါတစ္ရံ ဒီမိုကေရစီက်က် အလုပ္လုပ္ၾကရန္ မသိက်ဳိးကြၽံ ျပဳတတ္ၾကၿပီး၊ အေျပာင္းအလဲ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးႏႇင့္ ဒီမိုကေရစီတို့ကို မသိမသာ ေက်ာခိုင္းတတ္သည္ကိုလည္း သတိျပဳရမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရႇိ ႏိုင္ငံေရးအီလစ္ဟု ဆိုသူမ်ားသည္လည္း ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းကို ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားႏိုင္စြမ္း ရႇိၾကသည့္အျပင္ သူတို့ပံုေလာင္းလိုေသာ အေျပာင္းအလဲကို ပါးပါးနပ္နပ္ လမ္းေၾကာင္းေပးႏိုင္စြမ္းလည္း ရႇိသည္ဟု သံုးသပ္ၾကသည္။
အမ်ားအားျဖင့္၊ ႏိုင္ငံေရးအီလစ္တို့သည္ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီးကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ေျခအပိုင္းတြင္ အလြန္အားနည္းသည္ဟု သံုးသပ္ရမည္။ ႏိုင္ငံေရးအီလစ္တို့သည္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ၊ အယူအဆဆိုင္ရာတို့တြင္ တယူသန္စြာ သိရႇိနားလည္ၾကၿပီး၊ ေသနဂၤဗ်ဴဟာပိုင္း၊ ပရိယာယ္ပိုင္းတြင္ ကြၽမ္းက်င္ႏႇံ့စပ္လင့္ကစား ေအာက္ေျခေက်ာမြဲ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီး၏ ရင္ဘတ္ထဲကို မည္သို့၀င္ေရာက္ ၾကည့္႐ႈရမည္ကို နားမလည္ တတ္ၾကေပ။ သတင္းသမားမ်ားႏႇင့္ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးအီလစ္မ်ားႏႇင့္မတူ၊ တမူကြဲျပားသည္။ သတင္းသမားတို့သည္ ေအာက္ေျချပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီးႏႇင့္ နင္းျပားထုႀကီး၏ ရင္ဘတ္ကို မည္သို့ဖတ္႐ႈရမည္၊ မည္သို့နားလည္ေအာင္ လုပ္ရမည္တို့ကို ေကာင္းစြာပိုင္ႏိုင္ၾကသည္။ သို့ျဖင့္ အီလစ္မ်ားႏႇင့္ သတင္းသမားမ်ားအၾကား ပဋိပကၡသည္ ေနျမင့္ေလ အ႐ူးရင့္ေလ ျဖစ္လာတတ္သည္မႇာလည္း သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။
အခ်ဳိ႕ကလည္း ႏိုင္ငံေရးအီလစ္ကို အာဏာရႇိအီလစ္ သို့မဟုတ္ အီလစ္အသစ္ႏႇင့္ အာဏာမဲ့အီလစ္ သို့မဟုတ္ အီလစ္အေဟာင္းဟု ခြဲျခားၾကသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတြင္ အီလစ္တို့သည္ အစိုးရ၏ အာဏာသက္တမ္း အလိုက္သာ အာဏာစက္၀န္းႏႇင့္ နီးစပ္ၾကသည္။ အဆိုပါကာလ ေက်ာ္လြန္လ်င္ အီလစ္အေဟာင္းမ်ား ျဖစ္သြားတတ္ၾကသည္။ အီလစ္အေဟာင္းတို့သည္ လူ့အဖြဲ႕အစည္းႏႇင့္ ေအာက္ေျခလူမႈဘ၀ အေျခအေနမ်ားကို အေတာ္အသင့္ နီးစပ္တတ္ၾကသည္။ လူ့အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုတြင္ အီလစ္တို့ကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳေနေသာ၊ အားေပးေနေသာ ပညာရႇင္မ်ားလည္း အမ်ားအျပား ရႇိတတ္ၿပီး ပညာရႇင္မ်ားသည္ လူ့အဖြဲ႕အစည္း၀င္မ်ား၏ အေျခခံရပိုင္ခြင့္မ်ား၊ အခြင့္အေရးမ်ားကို အီလစ္တို့ထက္ ပိုမိုနားလည္ သေဘာေပါက္တတ္ၾကၿပီး၊ သူတို့သည္ အာဏာအီလစ္ သို့မဟုတ္ အီလစ္အသစ္တို့ႏႇင့္ ျခားနားသည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏႇင့္ ဥပေဒျပဳေရး လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ အလြန္အေရးႀကီးသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သို့ေသာ္ အတိုင္ပင္ခံ၊ အၾကံေပးေနရာတို့တြင္ ရပ္တည္ေနေသာ အီလစ္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကို မေကာင္းေျပာမည္။ အတင္းအဖ်င္းႏႇင့္ အသေရဖ်က္မည္။ အကယ္စင္စစ္၊ ဒီမိုကရက္တစ္ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းတြင္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ အဆံုးအျဖတ္ ေပးသူမ်ားျဖစ္ၿပီး ျပည္သူလူထု အေျခအေနကို အီလစ္တို့ထက္ ပိုမိုလက္ေတြ႕က်က် သိျမင္ကာ၊ ဘယ္ေကြ႕ကို ဘယ္တက္ႏႇင့္ ေလႇာ္ရမည္ကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံေရးသမားတိုင္းသည္ အီလစ္ မဟုတ္သကဲ့သို့၊ အီလစ္တိုင္းလည္း ႏိုင္ငံေရး နားမလည္ၾကေပ။
တပ္မေတာ္တြင္လည္း အီလစ္အလႊာသည္ အေရးပါ အရာေရာက္သည္။ တပ္မေတာ္ ထိပ္တန္းအရာရႇိႀကီးမ်ားသည္ တပ္မေတာ္၏ အီလစ္အလႊာကို ကိုယ္စားျပဳတတ္သည္။ သူတို့သည္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အာဏာအီလစ္တို့ႏႇင့္လည္း ခ်ိတ္ဆက္ေနတတ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ အရပင္၊ တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလႇယ္မ်ားသည္ ျပည္သူ့လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္၊ တိုင္းေဒသႀကီးလႊတ္ေတာ္ႏႇင့္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္ အလိုအေလ်ာက္ ပါ၀င္လ်က္ရႇိေနရာ တပ္မေတာ္တြင္ အီလစ္တို့၏ အခန္းက႑ႏႇင့္ အေရးပါမႈသည္ ပိုမိုအားေကာင္းလာဖြယ္ ရႇိေနသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ျပဳႏိုင္သည္။
သမိုင္းေၾကာင္းႏႇင့္ ျပန္ဆက္စပ္ေတြးလ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကိုလိုနီလက္ေအာက္ ေရာက္ခဲ့ရသည့္ျဖစ္စဥ္တြင္ ထိုေခတ္ အီလစ္တို့၏ လက္ရာမကင္းဟု သံုးသပ္မႈမ်ား ရႇိသျဖင့္ မ်က္ေမႇာက္ေခတ္ အီလစ္ဆိုသူတို့သည္လည္း သင္ခန္းစာယူ ေလ့လာၾကဖို့ေကာင္းသည္။ ရတနာပံု နန္းက်ခါနီး၊ နန္းတြင္းအခင္းအက်င္းတြင္ အီလစ္တို့ ေျခ႐ႈပ္ခဲ့ၾကသည္မႇာ မျငင္းႏိုင္ေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။ နန္းတြင္းအီလစ္ျဖစ္ေသာ ကင္း၀န္မင္းႀကီး ဦးေကာင္းသည္ အဂၤလန္ႏႇင့္ျပင္သစ္ကို အလည္အပတ္ ခရီးသြားေရာက္ၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္၊ အဂၤလိပ္ကို လက္နက္ခ်င္းယႇဥ္ဖို့ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သိျမင္လာခဲ့သည္။ စည္းမ်ဥ္းခံ ဘုရင္စနစ္ကို အဂၤလန္ကဲ့သို့ ေျပာင္းလဲတည္ေဆာက္ရန္ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့သည္မႇစ၍ အဂၤလိပ္တို့၏ အသံုးခ်ခံရကာ အရႇင္ႏႇစ္ပါးကို အဂၤလိပ္လက္ အသာတၾကည္ ထိုးအပ္ခဲ့ရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ေသာ သမိုင္းတြင္ အီလစ္တို့အတြက္ သင္ခန္းစာယူဖြယ္ ျဖစ္သည္။ အီလစ္တို့သည္ တိုင္းျပည္ေကာင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သကဲ့သို့ တစ္ဖက္တြင္လည္း အီလစ္တို့၏ ဆန္းသစ္ေသာ အေတြးအေခၚ၊ လုပ္ဟန္မ်ားေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ကို ပိုမို႐ႈပ္ေထြးေအာင္ ျဖစ္သြားေစႏိုင္သည္ကိုလည္း သတိခ်ပ္သင့္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ ဖဆပလေခတ္၊ မဆလေခတ္၊ စစ္အစိုးရေခတ္ အသီးသီးတြင္ အီလစ္တို့သည္ တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ၊ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္း ဆိုသကဲ့သို့ ဆက္စပ္ပတ္သက္ခဲ့သည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ မင္းအႀကိဳက္လိုက္၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးေတာင္း၊ ျပည္သူလူထုအေပၚ ဒုကၡပံုခ်ခဲ့သည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ အီလစ္တို့ ျပည္သူလူထုအတြက္ လုပ္သည္က နည္းနည္း၊ အမ်ားသိေအာင္ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ေျပာသည္က ပိုမ်ားတတ္သည္။
အီလစ္တို့ႏႇင့္ နီးစပ္ေသာ အသိပညာရႇင္၊ အတတ္ပညာရႇင္မ်ားသည္လည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေရႇ႕ခရီးတြင္ မရႇိမျဖစ္ အခရာမ်ားျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏႇစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ ကာလအတြင္း အာဏာရႇင္အစိုးရ အဆက္ဆက္သည္ ပညာတတ္မ်ားကို ခ်ဳိးႏႇိမ္ဖိႏႇိပ္ခဲ့ၾကသည္။ အာဏာစက္၀န္း၏ ထိပ္ပိုင္းတြင္ အီလစ္တို့ရႇိေနေသာ္လည္း၊ ပညာရႇင္မ်ားကို ေနရာေပးဖို့ အာဏာရႇင္ကို ေဖ်ာင္းဖ်ရန္ တြန့္ဆုတ္ေနတတ္သည္မႇာလည္း အီလစ္တို့၏ ေနရာဆံုး႐ႈံးႏိုင္ေျခအေပၚ အေၾကာက္တရားပင္ျဖစ္သည္။
နိဂံုး
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုေသာ္၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ အီလစ္တို့ႏႇင့္ ပညာရႇင္တို့၏ အခန္းက႑သည္ အလြန္အေရးႀကီးသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ျပဳႏိုင္သည္။ အီလစ္တို့သည္ ႏိုင္ငံေရးအာဏာႏႇင့္ စီးပြားေရးလုပ္ပိုင္ခြင့္တို့ကို ခုန္အုပ္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ ပညာရႇင္တို့သည္ ျဖစ္တန္စြမ္းကို တြက္ခ်က္ကာ၊ လာမည့္အက်ပ္အတည္း ကာလမ်ားအတြက္ ျပင္ဆင္တတ္ၾကသည္။
အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အီလစ္ႏႇင့္ ပညာတတ္တို့ ပဋိပကၡျဖစ္တတ္ၾကၿပီး၊ အီလစ္က လူနည္းစုအက်ဳိးကို အေလးထားသည့္ အခ်ိန္တြင္ ပညာတတ္တို့က လူအမ်ားအက်ဳိးကို ေရႇ႕တန္းထိုးတင္ တတ္ၾကသည္။ သတင္းသမားမ်ားႏႇင့္ အီလစ္တို့သည္ လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္ ေစာင္းခ်ိတ္ေနၾကသူမ်ားဟု ကင္ပြန္းတပ္ႏိုင္သည္။ သတင္းသမားမ်ားသည္ အီလစ္တို့၏ ေျခလႇမ္းမ်ားကို မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္လ်က္ အလြဲ၊ အမႇားမ်ားကို အမ်ားျပည္သူသိေအာင္ လုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ျပည္သူလူထု အက်ဳိးစီးပြားကို မ်က္ႏႇာမူေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အီလစ္တို့သည္ ေအာက္ေျချပည္သူလူထုကို လႇည့္စားႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းသစ္မ်ားကို အစိုးရအတြက္ ဦးေႏႇာက္စားေပး တတ္ၾကသည္။ ထို့ေၾကာင့္ အီလစ္တို့ အဆီမရစ္ၾကပါႏႇင့္၊ ႏိုင္ငံေရး မုန္တိုင္းကိုပင္ ႏိုင္ငံေရး ေလေျပျဖစ္ေအာင္ ျပည္သူကို မလႇည့္စားၾကပါႏႇင့္ ဟုသတိတရ မီးေမာင္းထိုးလိုက္ရပါသည္။
  
 ေဒါက္တာရန္မ်ဳိးသိမ္း  

http://www.first-11.com/index.php?option=com_content&view=article&id=16744:2012-12-10-05-06-16&catid=78:2009-11-13-06-25-17&Itemid=135

Read More »

လူငယ္မ်ားအတြက္ လက္ေတြ႕က်တဲ့ႏိူင္ငံေရး လုပ္ငန္းစဥ္။

လက္ရွိျမန္မာ့ႏိူင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြကိုၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ျပည္တြင္းလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြက ေတာ္ေတာ္အားရစရာေကာင္းတယ္။
 ေတာ္ေတာ္အားရစရာေကာင္းတယ္ဆိုတာကဟိုအရင္စစ္အစိုးရလက္ထက္လႈပ္ရွားမႈ႕ေတြနဲယွဥ္ၿပီးသံုးသပ္တာသာျဖစ္တယ္။
ဒီလိုသံုးသပ္မႈ႕ကလဲလက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့လႈပ္ရွားမႈ႕ေတြအေပၚမွာသာသံုးသပ္လို႔ရတာျဖစ္ၿပီးဒီလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြက ဘယ္လိုအႀကိဳးရလာဒ္ေတြဘယ္အခ်ိန္မွာရရွိလာမယ္ဆိုတာလက္ရွိလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြရဲ႕ဗဟိုမွာရွိေနသူေတြေတာင္ မသံုးသပ္ႏိူင္ဘူးဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္လက္ရွိလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြဟာအစိုးရရဲ႕ထိမ္းခ်ဳပ္မႈ႕ေအာက္မွာ ရွိေနလိုဘဲျဖစ္တယ္။ပည္ပ ျမန္မာ့ႏိူင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြကိုၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ျပည္ပႏိူင္ငံေတြက ျမန္မာႏိူင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြဟာ လမ္းဆံုလမ္းခြကို ေရာက္ေနတယ္လို႔သံုးသပ္လို႔ရတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏိူင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြဟာ သီယိုရီအရေရာဆက္စပ္လႈပ္ရွားမႈ႕နဲ႔လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ႕အပိုင္းေတြမွာပါဆက္ဆပ္ေနလို႔ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ ျပည္တြင္းလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြ အရႈိန္ျမင့္လာတာနဲ႔အမွ် ျပည္ပလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြဟာ ေမွးမွိန္သြားလိမ့္မယ္လို႔ယူဆရတယ္။ဒါကိုပညာရွင္ေတြက ေလဘူေဖာင္း သီယိုရီလို႔သံုးသပ္ၾကတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ေလဘူေဖါင္းတလံုးထဲမွာရွိတဲ့ ေလေတြဟာမည္သည့္သက္ေရာက္မႈ႕မွ မရွိရင္ ေလဘူေဖါင္းထဲမွာ မွ်တစြာရွိေနမွာျဖစ္ေပမဲ့တဖက္ဖက္ကေနဖိအားတစံုတရာရွိလာရင္ဖိအားမ်ားတဲ့ ဘက္က ေလေတြက ဖိအားနဲတဲ့ ဘက္ကိုသြားစုမွာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အေပၚမွာအေျခခံၿပီးသံုးသပ္တာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုဖိအား သက္ေရာက္မႈ႕ေတြက ေဝးခ်င္တယ္ဆိုရင္ သက္ဆိုင္ရာ ဘူေဖါင္းထဲမွာဘဲမတူညီတဲ့အကန္႔ေတြ ခြဲထားျခင္းအားျဖင့္အကန္႔တခုကဖိအားဟာအျခားအကန္႔တခုကိုသက္ေရာက္မႈ႕မရွိေအာင္ကာကြယ္ႏိူင္တယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြက ေထာက္ျပၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိူင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြကို ျပည္တြင္းျပည္ပအကန္႔ခြဲျခား လုပ္ကိုင္ၾကဖို႔လိုအပ္လာၿပီလို႔ ေထာက္ျပခ်င္တယ္။အထက္ကတင္ျပခဲ့တဲ့လမ္းဆံုလမ္းခြဆိုတာအဲ့ဒီအေျခအေနကို အမွန္တကယ္သိျမင္ရမဲ့အခ်ိန္ေရာက္ၿပီလို႔ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ဥပမာအားျဖင့္ဗီယက္နမ္ ႏိူင္ငံက ျပည္ပအတိုက္အခံ လႈပ္ရွားမႈ႕ေတြဟာလဲတခ်ိန္က ျပည္တြင္းလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြနဲ႔တဆက္တည္းတည္ရွိခဲတာၾကာင့္ ျပည္တြင္းမွာ ေျပာင္းလဲမႈ႕ေတြ ရွိလာတာနဲ႔အမွ်ျပည္ပလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြဟာ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရတယ္။ဒါေပမဲ့ ေတာင္အာဖရိကလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြကေတာ့ ပညာရွင္၊ ပညာသင္၊ပညာတတ္၊လက္နက္ကိုင္၊အေျခခံလူတန္းစားစတဲ့လႈပ္ရွားမႈ႕အဆင့္ေတြကိုစနစ္တက် ခြဲျခားထားႏိူင္တာေၾကာင့္လူျဖဴအစိုးရဖန္တီးတဲ့ ျပည္တြင္း ျပည္ပဖိအားအေျပာင္းအလဲေတြကို ေက်ာ္လြားႏိူင္ခဲ့တယ္။
ထမင္းစာပြဲ(ပါတီပြဲ)တခုမွာနယ္သာလန္က ျမန္မာ့အေရးစိတ္ဝင္စားတဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္နဲ႔ ျမန္မာႏိူင္ငံ အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာ့ႏိူင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြကိုဘယ္လိုျမင္လဲလို႔ ေမးေတာ့သူက"ၿပီးခဲ့တဲ့ကာလက ျမန္မာ့ႏိူင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈ႕ေတြဟာအေျပာင္းအလဲကိုတိုက္ရိုက္မဖန္တီးႏိူင္ေပမဲ့အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့အစိုးရကိုအေျပာင္းအလဲတခုခုလုပ္လာေအာင္ေတာ့ ဖိအားေတြ ေပးႏိူင္ခဲ့တယ္လို႔"သူကသံုးသပ္တယ္။လက္ရွိလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြကိုေရာ ေလ့လားျဖစ္ေသးလားလို႔ကၽြန္ေတာ္က ဆက္ေမးေတာ့သူက  ေအးနဲနဲပါးပါးေတာ့ ေလ့လာျဖစ္ပါတယ္။ဘယ္အခ်က္ကိုသံုးသပ္ေစခ်င္လဲတဲ့သူစဥ္းစားမိသေလာက္ သံုးသပ္ေပးမယ္တဲ့။ ေအးနင္ျမင္သေလာက္သာေျပာပါကြာလို႔ကၽြန္ေတာ္က ေမးၾကည့္တယ္။သူကလက္ရွိလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြကို သံုးသပ္ရသေလာက္လက္ေတြလႈပ္ရွားမႈ႕ေတြလုပ္လို႔ရေနတဲ့အခ်ိန္မွာနင္တို႔ဆီမွာရွိေနသူေတြကလက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ အလွမ္းေဝးေသးတဲ့သီယိုရီေတြနဲ႔အျငင္းအခုန္လုပ္ေနၾကတယ္လို႔ငါထင္တယ္တဲ့၊ဒါကလဲအခုလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ႀကံဳတတ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္တခုပါလို႔သူကဆက္ေျပာတယ္။အဲ့ဒီေနာက္သူကဆက္ၿပီးေထာက္ျပတာကအခုလိုစတင္ ပြင့္လင္းလြတ္လပ္လာတဲ့အေျခအေနမ်ဳိးမွာလူမ်ဳိးေရးအစြန္းေရာက္လႈပ္ရွားမႈ႕ေတြနဲ႔ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ လႈပ္ရွားမႈ႕ေတြဟာလြတ္လပ္မႈ႕ကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီးအျမစ္တြယ္ ေပါက္ဖြားလာတတ္တယ္ဆိုတာကိုနင္တို႔အားလံုး သတိႀကီးႀကီးထားဖို႔လိုတယ္ေနာ္တဲ့"။ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ႕ရဲ႕အႀကိဳးရလာဒ္ေတြဟာသတင္းေထာက္ေတြရဲ႕ကင္မရာမွန္ဘီလူး တေထာက္အကြာမွာဘဲရွိေသးသလို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ႕ေတြ ေရရွည္တည္တံ့ဖို႕လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့လႈပ္ရွာမႈ႕ေတြဟာလဲ ၿမိဳ႕ေပၚလူငယ္ေတြရဲ႕လႈပ္ရွားႏိူင္မႈ႕ ေဘာင္အတြင္းမွာဘဲရွိေသးတယ္လို႔သံုးသပ္လို႔ရတယ္။ျမန္မာ ႏိူင္ငံလူဦးေရရဲ႕ (၇၅)ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ေတာေနလူတန္းစားေတြျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ျမန္မာႏိူင္ငံမွာရွိတဲ့လူငယ္အမ်ားစုဟာ ေတာေနလူတန္းစားေတြလို႔ သက္မွတ္လို႔ရတယ္။သူတို႔ထဲကအမ်ားစုဟာ ေခတ္ပညာကိုမသင္ၾကားခဲ့ၾကရဘူး။ဒါေၾကာင့္ ေခတ္ပညာမတတ္ဘူးလို႔ ေရဘူယ သံုးသပ္လို႔ရတယ္။ၿမိဳ႕ေပၚလူငယ္ေတြရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္းစဥ္ေတြဟာ ႏိူင္ငံေရးအထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြ က်င္ပဖို႔၊လက္တေလာျပႆနာေတြျဖစ္တဲ့ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူေတြကိုအစားစာနဲ႔အဝတ္အထည္လွဴတန္းဖို႔သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိမ္းသိမ္းကာကြယ္ဖို႔လူ႔အခြင့္အေရးျမွင့္တင္ဖို႔၊ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ႀကီးေတြေအာက္မွာတေန႔(၂၄)နာရီဆိုတဲ့အခ်ိန္ေတြဟာ ကုန္လြန္ခဲ့ၾကရတယ္။(၇၅)ရာခိုင္ႏူန္းေသာ ေတာေနလူတန္းစားေတြရဲ႕ဘဝဟာၿမိဳ႕ေပၚက ႏိူင္ငံေရးတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြကို ေထာက္ခံပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးနဲ႔သာ ျမန္မာ့ႏိူင္ငံေရးမွာပါဝင္ေနၾကရၿပီး ႏိူင္ငံေတာ္ေရရွည္ဖြံ႕ၿဖိဳးဖို႔နဲ႔ ေတာသူေတာင္သားေတြရဲ႕ အလုပ္လက္မဲ့ႏူန္းက်ဆင္းေရးနဲ႔သူတို႔ရဲ႕သက္ဆိုင္ရာေဒသေတြကိုမစြန္႔ခြာဘဲအိုးမကြာအိမ္မကြာမိမိရပ္ရြာမွာ ေနထိုင္ၿပီး
 ျမန္မာ့ႏိူင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္ႀကီးတခုလံုးဟာသူတို႔ေတြနဲ႔လဲတိုက္ရိုက္ပတ္သက္တယ္ဆိုတာလက္ေတြ႕ ျပဖို႔လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြမွာလက္ေတြ႕က်ၿပီး ေတာေရာၿမိဳ႕ပါ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိူင္တဲ့လုပ္ငန္းစဥ္ေတြလိုေနၿပီလို႔ ေထာက္ျပခ်င္တယ္။ျမန္မာႏိူင္ငံကလူငယ္ေတြၾကားမွာ (၁၉၉၀)ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ေလာက္ကစၿပီးဒီကေန႔အထိႀကီးမားတဲ့ ေရာဂါႀကီးတခုဆြဲကပ္လာတာကို ေတြ႕ရတယ္။ အကယ္၍အဲ့ဒီေရာဂါႀကီးကို ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ကုသႏိူင္ရင္ေတာ့ ျမန္မာႏိူင္ငံအနာဂါတ္ဟာဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ႕ေတြ ေဝစာေနတဲ့ အနာဂတ္တခုျဖစ္ၿပီလို႔အခိုင္အမာအာမခံရဲတယ္။ဒါေပမဲ့အဲ့ဒီေရာဂါႀကီးဟာဒီကေန႔ ေခတ္မွာေတာ့ ေတာေနလူတန္းစားေတြရဲ႕ လက္ေတြ႕ဘဝေတြကိုလြမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားသလိုသူတို႔ရဲ႕အိမ္မက္ေတြကိုပါထုတ္ယူထားတာကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲ့ဒီေရာဂါႀကီးကဘာလဲဆိုေတာ့ ျပည္ပမွာသြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္မွႀကီးပြားမယ္ဆိုတဲ့ ေရာဂါဘဲျဖစ္တယ္။ ဒီေရာဂါႀကီးေၾကာင့္ ေတာသူေတာင္သားေတြဟာမိမိတို႕ေဒသမွာရွိတဲ့စိုက္ပ်ဳိးေရး၊ ေမြးျမဴေရးအလုပ္အကိုင္ေတြနဲ႔ အဲ့ဒီအလုပ္အကိုင္ေတြကရတဲ့ဝင္ေငြေတြကိုယံုၾကည္မႈ႕အားနဲလာၿပီး ျပည္ပတိုင္းျပည္ေတြကိုထြက္ခြာေနၾကတာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ႕အင္အားကိုက်ဆင္းေစၿပီးၿမိဳျပလူဦးေရကိုတိုးပြားေစတဲ့အတြက္အစားအေသာက္ကုန္ေစ်းႏူန္း ျမင့္မားမႈ႕ဆိုတဲ့ ဆိုက်ဳိးႀကီးကိုလဲတိုင္းျပည္နဲ႔အဝွမ္းခံစားရေစတယ္။ဒီေရာဂါရဲ႕အစဟာဘာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုေဆြးေႏြၿပီး အခ်ိန္ကုန္ခံေနမဲ့အစားဒီေရာဂါႀကီးကိုသက္သာ ေပ်ာက္ကင္းသြားေအာင္ဝိုင္းဝန္းကုသၾကဖို႔လူမႈ႕ေရးလုပ္ေဆာင္ေနသူေတြ အားလံုးမွာတာဝန္ရွိေနၿပီလို႔အၾကံေပးခ်င္တယ္။ေခတ္မွီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိူင္ငံတိုင္းကအစိုးရေတြဟာ ေက်းလက္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးေတြကို အဓိကေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ ေက်းလက္ကိုအေျခခံတဲ့ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းေတြေရးဆြဲက်င့္သံုးၾကတယ္။အစၥေရးႏိူင္ငံႀကီးကို လူငယ္ေတြနဲ႔စုေပါင္းဖြဲ႕စည္းထားတဲ့စုေပါင္းစိုက္ပ်ဳိးေရး၊စုေပါင္းေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းေတြကိုအေျခခံတဲ့ ေက်းရြာေတြကို အေျခခံၿပီးစတင္တည္ေထာင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေမာ္စီတုန္းဟာၿမိဳ႕ေပၚမွာအလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ ပါတီဝင္လူငယ္ေတြကို ေက်းရြာေတြကို ေစလြတ္ၿပီးလယ္သမားေတြရဲ႕စိုက္ပ်ဳိး ေမြးျမဴေရးအလုပ္ေတြကိုကူညီေစျခင္းအားျဖင့္လူငယ္ေတြရဲ႕ စီးကမ္းရွိမႈ႕၊အထက္ေအာက္အျပန္အလွန္ရိုေသမႈ႕တာဝန္သိတတ္မႈ႕ ေက်းလက္ရဲ႕တန္ဖိုးေတြကိုနားလည္မႈ႕စတဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြကို ပ်ဳိးေထာင္ေပးခဲ့သလို တိုင္းျပည္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးအတြက္လဲ စနစ္က်တဲ့ အင္အားစုေတြနဲ႔အရည္အခ်င္းျပည္ဝတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးနိူင္ခဲ့တယ္။ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိူင္ငံမွာရွိတဲ့ ႏိူင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ မိမိတို႔အသင္းအဖြဲေတြမွာရွိတဲ့ လူငယ္ေတြကို ေက်းရြာေတြကို ႏွစ္လတန္သည္ သံုးလတန္သည္ အလွည္က်ေစလြတ္ၿပီး ေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ႕ စိုက္ပ်ဳိးေရး ေမြးျမဴေရးအလုပ္ေတြကို ကူညီေစျခင္းဟာလဲလက္ေတြ႕က်တဲ့ ႏိူင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ျဖစ္တယ္လို႕အၾကံေပးခ်င္တယ္။အဲ့ဒီလိုလုပ္ခ်င္းအားျဖင့္ လူငယ္ေတြဟာမိမိတို႔ရဲ႕လုပ္အားကိုလက္ေတြက်က်ယံုၾကည္မႈ႕ရွိလာမွာျဖစ္သလို ေနရာေဒသစံုကလူငယ္ေတြ စုေပါင္းေနထိုင္ျခင္းအားျဖင့္တဦးနဲ႔တဦးအျမင္ျခင္းဖလွယ္ႏိူင္ၾကမွာျဖစ္ၿပီးပူေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းရဲ႕အက်ဳိးရလာဒ္ကိုလဲ လက္ေတြ႕ခံစားၾကရမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ဒီလုပ္ငန္းစဥ္ဟာလူငယ္အားလံုးအတြက္လက္ေတြ႕က်တဲ့ ႏိူင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အသိေပးပါရေစ။

credit ကုိေအာင္မင္း face book စာမ်က္ႏွာ

Read More »

ေလ့လာ သံုုးသပ္ၾကည့္ေစခ်င္တဲ့ ျမန္မာ့စစ္အုုပ္ခ်ဳပ္ေရး၏ ေက်ာရိုုး။

ျမန္မာ့နိုုင္ငံေရး အက်ဥ္းကိုု သံုုးသပ္ၾကည့္မယ္ဆိုုရင္ေတာ့ တကယ္တမ္းေတြးတက္ရင္ အျမင္ရွင္းေနပါတယ္။ က်ေတာ္ေမးခ်င္တာေးလးက ၁၉၈၈ မွာ ေတာခိုုသြားတာ ေက်ာင္းသားေတြပဲလား၊ ျပည္သူေတြေရာပါလား၊ ဒါနဲ ့အႏုုပညာသည္ေတြ ေတာခိုုတာလည္းၾကားရတယ္၊ ဒါဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြသိထားတဲ့ ၁၉၈၈ ကေတာခိုုသြားတဲ့ အင္အားစုုေတြေပါ့။
တကယ္တမ္းေျပာရရင္ေတာ့ က်ေတာ္ ေတာမခိုုဘူးပါ။
၁၉၈၈ ျမန္မာ့အေရးအခင္းႀကီးမွာေတာ့ က်ေတာ္ဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတာင္မျပည့္ခ
ဲ့ပါဘူး ဒါေၾကာင့္ က်ေတာ္ ဂုုဏ္ယူဝံ့ၾကြားစြားေျပာရရင္ေတာ့ ၈၈ ေက်ာင္းသားမဟုုတ္တဲ့ အေၾကာင္းပါပဲ။
ျမန္မာ့ျပည္သူေတြ နဲ ့ စစ္မွန္တဲ့ ျမန္မာ့နိုုင္ငံေရးသမားေတြကိုု သိေစခ်င္၊ သတိထားေစခ်င္မိတာကေတာ့ ခန္ ့မွန္းေခ် အရ ၁၉၈၈ တကယ္တမ္း ေတာခိုုသြားသူမ်ား၏ ၂၀ % မွာ စစ္အစိုုးရမွ လႊတ္ထားေသာ လည္းေကာင္းတိုု ့၏သတင္းေထာက္မ်ား ေက်ာင္းသား ႏွင့္ ျပည္သူ ့အေရာင္ေဆာင္ၿပီး ေတာခိုုခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္တယ္။ ထိုု ၂၀% အေရာင္ေဆာင္ေတာခိုုသူမ်ားတြင္ အဆင့္ျမင့္အတက္ အေရအခ်င္းျမင့္မားသည့္ ပညာသယ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္လိုု ့ခန္ ့မွန္းနုုိင္ ပါသည္။ သိုု ့မွသာလ ွ်င္ အစုုိးရအတိုုက္အခံ အဖြဲ ့အစည္းတြင္ အဆင့္ေနရာမ်ားကိုု ရယူနိုုင္မွာျဖစ္သည္။
ဒီအခ်က္ဟာတကယ္တမ္းေတာ့ ရိုုးရိုုးဆိုုေပမဲ ့စစ္အဏာပိုုင္ကိုု ၁၉၈၈-ယေန ့ထိတိုုင္စစ္အုုတ္ခ်ုဳပ္ေရးစႏွစ္ ကိုု ၾကာရွည္ခိုုင္ၿမဲေနေစရန္ ေထာက္ပံ့ထားျခင္း တခုုျဖစ္ေနသည္ကိုု က်ေတာ့အေနႏွင့္ျမန္မာျပည္သူမ်ားအား ျမင္ေစျခင္မိသည္။ အထိက ဆိုုလိုုရင္းကိုု ေျပာရမည္ဆိုုလ ွ်င္ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၊ ျမန္မာနိုုင္ငံေရး အတိုုက္အခံမ်ား ႏွင့္ စစ္လက္နက္ ႏွင့္ ရိက္ခါ ေထာက္ပံ့ေပးေနေသာ ကမ္ဘာ့ NGO အဖြဲ ့အစည္းမ်ားအား စစ္အစိုုးရမွ နားလွည့္ပါရိုုက္လိုုက္ ျခင္းသာျဖစ္သည္။ မည္သိုု ့နားလွည့္ပါးရိုုက္ပါ သနည္း ဆိုုရလ ွ်င္။
၁၉၈၈ခုုႏွစ္တြင္ ျမန္မာတနိုုင္ငံလံုုးႏွီးပါမွ ေက်ာင္းသားျပည္သူမ်ားေတာခိုုခ်င္း ျဖစ္သည့္အတြက္ မည္သူသည္ ေက်ာင္းသားေလာ၊ ျပည္သူေလာ ႏွင့္ ဓါးလ ွ်ိဳေလာမသိနိုုင္ေခ်။ ေခတ္ပညာ တက္ကၽြမ္းသူ ႏွင့္ မိုုက္ရဲ သူသာလ ွ်င္ ေတာတြင္းက ဘုုရင္၊ ျခေသၤ့ မင္းပါျဖစ္နုုိင္ေပမည္။

( ဥပမာ အဆိုုေတာ္ ကိုုထူအိမ္သင္ ဘာေၾကာင့္ အလင္းျပန္ဝင္ခဲ့သနည္း၊ သတ္တိ မရွိရ်္ မဟုုတ္။ ကိုုထူအိမ္သင္ ကဲ့သိုု ့အလင္းျပန္ဝင္လာ သူမ်ား မိမိပါတ္ဝန္းက်င္တြင္ရွိ ပါက ေမၾကည့္ေစလိုုပါသည္။ )

လည္းေကာင္း ပညာႏွစ္ရပ္စလံုုး ကိုုတက္ကၽြမ္းသူသည္ လည္း စစ္အစိုုးရ၏ အေထာက္ေတာ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ေတာတြင္း လက္ႏွက္ ကိုုင္သူမ်ား၏ ဘဝ သည္တကယ္တမ္းေျပာရလ ွ်င္ ျမန္မာျပည္တြင္း ေနထိုုင္သူထက္ မ်ားစြာ လူျဖစ္က်ိဳးႏွပ္လွပါသည္။ စာဝတ္ေနေရးအတြက္ ကမ္ဘာ့ NGO အဖြဲ ့အစည္းအသီးသီး မွ ရရွိၿပီး လံုုၿခံဳေရးအတြက္ေထာက္ပံ့ေသာ စစ္လက္ႏွက္မ်ားကိုုေတာ့ ျမန္မာ့ေရပိုုင္နက္တြင္ရွိ ကၽြန္းႀကီး ကၽြန္းငယ္မ်ားတြင္လုုပ္စားေနေသာ တံငါသယ္ မ်ားထံတြင္ လက္ႏွက္ျပရ်္ ဆက္ေၾကးေကာက္တက္ၾကၿပီး၊ ျမန္မာျပည္အတြင္းပိုုင္း ဥပမာေပးရလ ွ်င္ တနသၤာရီတိုုင္း မွ ေမာ္လၿမိဳင္ ကားလမ္းတေလ ွ်ာက္ႏွင့္ ထိုုင္းျမန္မာနယ္စပ္တေလ ွ်ာက္ ခရီးသယ္မ်ားႏွင့္ ေဒသခံမ်ားထံတြင္ NGO အဖြဲ ့၏ေထာက္ပံ့ထားေသား လက္ႏွက္မ်ားသံုုးရ်္ ဆက္ေၾကးေကာက္တက္ၾကသည္။ ၄င္းလုုပ္ရပ္မ်ားမွာ အစိုုးရႀကိဳးကိုုင္ နိုုင္ငံေရးအတုုအေယာင္မ်ားမွ ေသြးခြဲေသာ စစ္အစိုုးရ၏စနစ္တခုုျဖစ္သည္။ ၄င္းအေထာက္ေတာ္မ်ားသည္ ျပည္သူမ်ားထံတြင္ ေထာက္ပံ့ေၾကးမ်ားေကာက္ခံတက္ၿပီး ေငြအလႊဲသံုုးစား လုုပ္ၿပီး ျမန္မာျပည္သူမ်ား မွ ျမန္မာနိုုင္ငံေရးသမားမ်ား အားအၾကည္အညိုုပ်က္လာေစရန္ ရြံ ့ရွာလာေစရန္ဖန္တီး တက္သည္၊ ထုုို ့အျပင္စစ္မွန္ေသာ အတိုုက္အခံ နိုုင္ငံေရးသမား မ်ားအား စစ္အေထာက္ေတာ္မ်ားမွ ေျခာက္တြန္းခ်င္း၊ လ ွ်ိဳဝွက္စြာသက္ျဖတ္ျခင္းမ်ား ကိုု လုုပ္တက္ၾကသည္။

အျခားတဖတ္တြင္လည္း NGO ၏ေထာက္အပံ့ မ်ားကိုု ပံုုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ လိမ္စားရ်္ ကမ္ဘာ့အလယ္ တြင့္ ျမန္မာ့နိုုင္ငံေရးသမား စစ္စစ္မ်ားအား NGO အဖြဲ ့မ်ားမွ ႏွေခါင္းရႈံလာေစရန္ ဖန္တီးထားျခင္းျဖစ္သည္။

၄င္းစစ္အစိုုးရ၏ အေထာက္ေတာ္မ်ားသည္ ၄င္းတိုု ့၏ လုုပ္ေဖၚကိုုင္ဖက္ အေထာက္ေတာ္အခ်င္းခ်င္း မည္သိုု ့မည္ပံုု မဟုုတ္မမွန္လုုပ္သည္ကိုုလည္း ဖံုုးဖိတက္ၿပီး အုုတ္စုုဖြဲ ့ရ်္ ေဟာင္တက္ၾကသည္။
က်ေတာ္ ျမင္ဖူ၊ စကားေျပာဖူး၊ သိခဲ့ဖူး၊ ေထာက္ပံ့ေပးဘူးတဲ့ NLD၊ ABSDF၊ ဗကသ၊ လူ ့ေဘာင္သစ္၊ ဒီမိုုကရက္တစ္ မဟာမိတ္၊ NGCUB၊ အျပင္ မြန္ျပည္သစ္၊ ေရာင္ျခည္ဦး အလုုပ္သမားကာကြယ္ေဆာက္ေရွာက္ေရး မဲေဆာက္ မွ တခ်ိုဳ ့ေသာ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အဖြဲ ့ဝင္မ်ား ျပည္ပတြင္ခိုုလႈံခြင့္ရထားေသာ လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ား၊ အဖြဲ ့အစည္းေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏွင့္ အဖြဲ ့ဝင္မ်ား ဘာေတြလဲလိုု ့က်ေတာကိုု ေမးပါ။ သူတိုု ့ေတြရဲ့ လုုပ္ကိုုင္ပံုုေတြ၊ ေတြေခၚပံုုေတြ၊ ညီညႊတ္က်ပံုုေတြ ကိုု ေလ့လာၾကည့္ မိတဲ့ က်ေတာ့အမွား ကေတာ့ က်ေတာ္လိုုက္လိုု ့မမွီဘူးေတာ့ က်ေတာ့ကိုု က်ေတာ္ ဘာမွန္ေတာင္မသိ ေတာ့ဘုုူး။
က်ေတာ္ ကိုု က်ေတာ္ သိတာေလးတခုု ကိုုေျဖျပရရင္ေတာ့ က်ေတာ္ဟာ ျပည္ပမွာ ေထာက္ပ့ံေၾကး စားေနတဲ့ ေရာင္ဝါးတယာက္ပါ။က်ေတာ္ ေနာ္ေဝး မွာေနတယ္ဆိုုလိုု ့အထင္မႀကီးပါနဲ ့ဦးခ်စရာ ေစတီမရွိပါ၊
တကယ္တမ္း က်ေတာ္အတိုုၿခံဳရရင္ ျမန္မာနိုုင္ငံရဲ့ နုုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ စစ္အစိုုးရသက္တမ္းတေလ ွ်ာက္လံုုး ဒုုတ္ခ ခံစားရင္း က်ိဳးပမ္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္တြင္းက ခင္ ဗ်ားတိုု ့သာလ ွ်င္ ျမန္မာနိုုင္ငံကိုု ဆက္လက္ဦးေဆာင္သင့္ပါတယ္။
မည္သည့္ ျပည္ပေရာက္ေသာ ျမန္မာနိုုင္ငံေရးသမားမ်ား (သိုု ့) စစ္အစိုုးရ၏အေထာက္ေတာ္မ်ား၏ လက္ထည္း သိုု ့ျမန္မာအေရးအား ဦးေဆာင္ရန္လက္မလႊဲသင့္ေပ။
က်ေတာ္ရဲ့ ႏုနည္တဲ့ နိုုင္ငံေရးသံုုးသက္ခ်က္ မွားယြင္းပါကလဲ က်ေတာ့စာဖတ္ ပရိတ္သတ္မ်ားအား က်္ေနရာမွပင္ ေတာင္းပန္လိုုက္ ပါတယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ေရႊျပည္အိမ္

Read More »

လက္ပံေတာင္းေတာင္ရွိ ျပည္သူမ်ားအား ေရွ႕ေနမ်ားကြန္ရက္မွ ဥပေဒေၾကာင္းအရ အကူအညီေပးမည္

မံုရြာခ႐ိုင္ ဆားလင္းႀကီးၿမိဳ႕နယ္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ရွိ ျပည္သူမ်ားအား ေရွ႕ေနမ်ားကြန္ရက္မွ ဥပေဒေၾကာင္းအရ အကူအညီေပးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရွ႕ေနမ်ားကြန္ရက္မွ တရားလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန ဦးသိန္းသန္းဦးက ေျပာပါသည္။ ထို႔သို႔အကူအညီေပးရန္အတြက္ ဆားလင္းႀကီးၿမိဳ႕နယ္ လက္ပံေတာင္းေတာင္သို႔လည္း ေရွ႕ေနမ်ားကြန္ရက္အေနျဖင့္ သြားေရာက္ၿပီး ေဒသခံမ်ား၊ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔၊ ဗကသ စသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။
“ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရွ႕ေနမ်ားကြန္ရက္အေနနဲ႔ ဥပေဒအရ ဘာမ်ားလုပ္ေပးႏိုင္မလဲေပါ့ေနာ္။ မႏၲေလးမွာစၿပီး တရားစြဲေနၿပီ။ ဒီေတာ့ သူတို႔ကိုလည္း မစြဲဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဒသခံရြာသူရြာသားေတြကို ဥပေဒေၾကာင္းအရ အကူအညီေပးသြားမယ္” ဟု ေရွ႕ေနမ်ားကြန္ရက္မွ တရားလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန ဦးသိန္းသန္းဦးက ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။
ထို႔အျပင္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကိုလည္း ေရွ႕ေန႔မ်ားကြန္ရက္မွ ေစာင့္ၾကည့္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ဦးသိန္းသန္းဦးက ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ထို႔အျပင္ ေရွ႕ေနမ်ားကြန္ရက္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ေတြ႕ဆံုပြဲကို ဒီဇင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ City Star ဟိုတယ္တြင္ ျပဳလုပ္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။မံုရြာခ႐ိုင္ ဆားလင္းႀကီးၿမိဳ႕နယ္ရွိ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္း ရပ္စဲေပးေရးအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပေနေသာ သပိတ္စခန္းမ်ားကို ႏို၀င္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔ နံနက္ ၃နာရီ (တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည) က အင္အားသံုး ၿဖိဳးခြင္းခဲ့သည္။

လက္ပံေတာင္း မီးေလာင္သံဃာ ေဆးကုသစရိတ္ မလံုေလာက္

လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္း သပိတ္စခန္းကို အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြင္းမႈေၾကာင့္ မီးေလာင္ ဒဏ္ရာရခဲ့ေသာ သံဃာေတာ္မ်ား ေဆးကုသမႈစရိတ္ အခက္အခဲျဖစ္ေနၿပီး အစုိးရက ကတိစကားအတုိင္း တာ၀န္ယူရန္ တုိက္တြန္း ေျပာဆုိေနၾကသည္။
“ေတာင္းပန္ပြဲ လုပ္တဲ့ေနကတည္းက ၀န္ႀကီး ဦးလွထြန္း ကိုယ္တုိင္လည္း ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီသံဃာေတြအတြက္ လုိအပ္ရင္ လုိအပ္သလုိ ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္ဆုိတဲ့ စကားခင္းသြားတယ္။ ဒီ ဒဏ္ရာရ သံဃာေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ ေဆးကုသ စရိတ္ကိစၥေတြဟာ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရမွာ လံုး၀ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ဦးဇင္းတို႔ သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။ သတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ အတုိင္းပဲ ေတာင္းဆုိတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ဒါကို ေျပာခဲ့တယ္” ဟု လက္ပံေတာင္းသပိတ္တြင္ ဒဏ္ရာရသံဃာမ်ား အကူအညီေပးေရး စုဖြဲ႔တာ၀န္ယူခဲ့သူ တဦးျဖစ္သည့္ ဘ၀အလင္းဆရာေတာ္ ဦးေသာဘိတက မိန္႔ၾကားသည္။
ေဆးကုသေရး ကုန္က်စရိတ္အတြက္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရ သံဃာမ်ားအေနျဖင့္ စိတ္ပူေနရမည္ဆုိပါက ႐ုပ္ပိုင္းခံစားမႈအျပင္ စိတ္ပိုင္း ခံစားမႈလည္း ထိခိုက္ခံစားရမည္ကို ႏုိင္ငံေတာ္အေနျဖင့္ အေလးဂ႐ုျပဳသင့္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္က ဆက္လက္ မိန္႔ၾကားသည္။
မႏၲေလးၿမိဳ႕ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ ဆရာေတာ္ ဦး၀ီရသူကလည္း လက္ပံေတာင္း သပိတ္စခန္း အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြင္းမႈေၾကာင့္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရ သံဃာမ်ား၏ က်န္းမာေရး ကုန္က်စရိတ္ အားလံုးသည္ ျမန္မာအစုိးရမွာသာ တာ၀န္ရွိေၾကာင္း မၾကာေသးခင္က ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
မီးေလာင္ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္သည့္ ဦးတိကၡဉာဏအား ထုိင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ လာေရာက္ ေဆးကုသခံယူမႈအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ထုိင္း ဘတ္ေငြ ၁ သန္း၊ လက္ပံေတာင္းေကာ္မရွင္မွ အေမရိကန္ ေဒၚလ ၃၅၀၀ ႏွင့္ တျခား အလႉရွင္မ်ား၏ လႉဒါန္းေငြ သိန္း ၁၂၀ တုိ႔ျဖင့္ လာေရာက္ကုသေနေၾကာင္း၊ မီးေလာင္ဒဏ္ရာတြင္ ေရာဂါပိုးကူးစက္မႈ ျဖစ္၍ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ အထူးၾကပ္မတ္ေဆာင္တြင္ ထားရွိကုသမႈခံယူခဲ့ရာ ၃ ရက္တာ ကုန္က် စာရိတ္မွာ ဘတ္ေငြ ၁ သန္း ၃ ေသာင္း ၄ ေထာင္ ေဆး႐ံုကုန္က်စရိတ္ ေတာင္းခံလႊာ ထြက္လာခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
မူလက အားလံုး ကုန္က်စရိတ္သည္ ဘတ္ေငြ ၁ သန္းခြဲခန္႔သာ ကုန္က်ႏုိင္သည္ဟု ခန္႔မွန္းခဲ့ရာ အမွန္တကယ္ကုသမႈ ခံယူရာတြင္ အသားအစားထိုးသည့္ အဆင့္အထိ စုစုေပါင္း ဘတ္ေငြ သန္း ၂၀ ေက်ာ္ ကုန္က်ႏုိင္ေၾကာင္း ဦးတိကၡဉာဏ၏ မိသားစု၀င္မ်ားထံမွ သိရသည္ဟု ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူ ဦးကိုကိုႀကီးက ေျပာသည္။
ဦးကိုကိုႀကီးသည္ ယမေန႔က ဘန္ေကာက္ေဆး႐ံုႀကီးသို႔ သြားေရာက္ကာ ဦးတိကၡဉာဏကို ဖူးေမွ်ာ္အားေပးစကား ေျပာခဲ့သည္။
“ဆရာေတာ္က စိတ္ဓာတ္ႀကံ့ခိုင္ပါတယ္။ မႏၲေလးမွာ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္တဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ္က ေျပာျပေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔လည္း ခြင့္လႊတ္ပါတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဒါမ်ိဳးေတြ ေနာက္မျဖစ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိတယ္လုိ႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြကို ဒီေလာက္အထိ ထိခိုက္နစ္နာေအာင္ လုပ္တာမ်ိဳးဟာ ေနာက္မျဖစ္သင့္ဘူးလုိ႔ ဆရာေတာ္က အဲလို မိန္႔ပါတယ္” ဟု ဦးကိုကိုႀကီးက ေျပာသည္။
ဦးတိကၡဉာဏ၏ သမီးျဖစ္သူ မေနသႏၲာခိုင္က ယခုကဲ့သို႔ ကုသစရိတ္ ႀကီးျမင့္သြားျခင္းသည္ ဒဏ္ရာမွ အနာမ်ားမွ ပိုး၀င္သြား၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
“အခုဟာက ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက အနာေတြထဲကဆင့္ ပုိး၀င္လာတယ္။ အသားေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ ဆဲလ္ေတြကို ျခစ္ထုတ္ပစ္ရတယ္။ ျခစ္ထုတ္ပစ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ပိုးလံုး၀ မရွိေတာ့မွ အေရျပားက အစားထုိးလုိ႔ရမယ္။ အခုဟာက ပုိးသတ္တဲ့ အဆင့္ပဲရွိေသးတယ္။ ဆရာ၀န္ ေျပာတာကေတာ့ ေနာက္ ၂ ပတ္ေလာက္ အနည္းဆံုး ၾကာဦးမယ္” ဟု သူက ဆုိသည္။
ဦးတိကၡဉာဏ၏ မိသားစု၀င္မ်ားလည္း ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနၿပီး သားျဖစ္သူ ေဒါက္တာ ေနသူရိန္သည္ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးကို အေျခအေနေျပာျပ အကူအညီေတာင္းခံရန္ ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားခဲ့ေၾကာင္း၊ အေထြအေထြ ေဆးကုသမႈ စရိတ္ က်ပ္သိန္း ၅ ေထာင္ ေက်ာ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ လက္ပံေတာင္း စံုစမ္းေရး ေကာ္မရွင္ထံသုိ႔လည္း အခက္အခဲႏွင့္ အေျခအေနကို အေၾကာင္းၾကားထားၿပီး ျပန္ၾကားခ်က္ မရေသးေၾကာင္း သိရသည္။
ျမန္မာသံ႐ံုးမွ တာ၀န္ရွိသူတခ်ိဳ႕လည္း လာေရာက္ၾကည့္႐ႈၿပီး လုိအပ္သည္မ်ားကို ေမးျမန္းေၾကာင္းလည္း သိရွိရသည္။
ေရႊည၀ါ ဆရာေတာ္ ဦးပညာသီဟ၊ အေမရိန္မွ ထိုင္းသို႔ ေခတၱေရာက္ရွိေနသူ ဦးေအာင္ဒင္ႏွင့္ ဦးကိုကိုႀကီးတုိ႔သည္ ဘန္ေကာက္ေဆး႐ံုႀကီးတြင္ ေဆးကုသမႈ ခံယူေနသည့္ ဦးတိကၡဉာဏအား သြားေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္အားေပးခဲ့ရာ ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္အေနအထားႏွင့္ ေဆးပိုက္မ်ား အဆက္မျပတ္ သြင္းေနသည္ကို ေတြ႔ရေၾကာင္း၊ ယခုအဆင့္သည္ ပုိးသတ္ေနသည့္ အဆင့္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေနာက္တဆင့္အေနျဖင့္ အသားအစားထုိးရမည့္ အဆင့္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအဆင့္သည္ပင္ အခ်ိန္ၾကာႏုိင္ေၾကာင္း ဦးကိုကိုႀကီးက ဆုိသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ မီးေလာင္ဒဏ္ရာ ကုသမႈ ခံယူေနသည့္ ကိုရင္ သဇၨန သည္လည္း ေရာဂါပိုး၀င္ေနၿပီး အေျခအေန မေကာင္းသည့္အတြက္ ဘန္ေကာက္တြင္ ဆက္လက္ ကုသမႈခံယူရန္ လက္ပံေတာင္း စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ႀကိဳးပမ္းေနေၾကာင္း သိရသည္။

ဦးပိုင္ႏွင့္ ဝမ္ေပါင္ ကုမၸဏီကို ေဒသခံမ်ား တရားစြဲမည္

စစ္တပ္ပိုင္ ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဦးပိုင္လီမီတက္ႏွင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံပိုင္ ၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီတို႔အား လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံံကိန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဒသခံလယ္သမားမ်ားက တရားလိုလုပ္ကာ တရားစြဲဆိုမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
စစ္ကိုင္းတိုင္း ဆားလင္းႀကီးေဒသရွိ ေၾကးနီစီမံကိန္းေၾကာင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈ၊ ေဒသခံ လယ္သမားမ်ား၏ နစ္နာဆုံး႐ွႈံးမႈ၊ မၾကာေသးခင္က အၾကမ္းဖက္ခံရမႈေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရသြားသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေဒသခံျပည္သူမ်ားအတြက္ တရားစြဲဆိုမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ထိုအမႈကုိ လိုက္ပါ ေဆာင္ရြက္ေပးမည့္ အက်ဳးိေဆာင္ ေရွ႕ေန ဦးေရာဘတ္စန္းေအာင္က ေျပာသည္။
ထိုအမႈကို ေဒသခံလယ္သမားမ်ားက တရားလို အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ကာ ျပည္ေထာင္စု တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္၌ ပုဒ္မ ၁၁ အရ သႀကၤန္မတိုင္ခင္ တရားစြဲဆိုမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တရားစြဲဆိုမႈကုိ ေဒသခံမ်ားႏွင့္အတူ ၎တို႔ေရွ႕ေနအဖြဲ႔က အခမဲ့ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ဦးေရာဘတ္စန္းေအာင္က ဆိုသည္။
“က်ေနာ္တို႔ တရားစြဲမွာက ထာ၀ရ တား၀ရမ္းနဲ႔ နစ္နာမႈေတြအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စု တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က လက္မခံရင္ စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး တရား႐ုံးမွာ စြဲမွာပါ” ဟု ၎က ဆက္ေျပာသည္။
စီမံကိန္း ရပ္တန္႔ေရးအတြက္ သပိတ္စခန္းေဆာက္၍ ဆႏၵျပေနၾကေသာ ေဒသခံမ်ားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ လုံၿခဳံေရးတပ္ဖြဲ႔၏ အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြင္းျခင္း ခံရၿပီးေနာက္ပိုင္း ထိုစီမံကိန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ စုံစမ္းေရး ေကာ္မရွင္ကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္ စုံစမ္းစစ္ေဆးေနသည္။
ထိုစုံစမ္းေရး ေကာ္မရွင္၏ ထြက္ေပၚလာမည့္ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ အေျခခံ၍ တရားစြဲဆိုရာတြင္ အသုံးျပဳသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စီးပြားေရး ဦးပိုင္ ကုမၸဏီႏွင့္ ၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီတို႔ကုိ တရားစြဲဆိုရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေရွ႕ေနမ်ားသာမက တျခားႏိုင္ငံမ်ားမွ ေရွ႕ေနမ်ားကလည္း ပါ၀င္ကူညီမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔ထံမွ အကူအညီမ်ား ေတာင္းခံထားေၾကာင္းလည္း ဦးေရာဘတ္စန္းေအာင္က ရွင္းျပသည္။
တရားစြဲဆိုရာတြင္ ေၾကးနီစီမံကိန္း ေဒသတ၀ိုက္ရွိ ေက်းရြာ ၂၆ ရြာမွ ေဒေသခံျပည္သူမ်ား ပါ၀င္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စုံစမ္းေရး ေကာ္မရွင္၏ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကုိ ေခတၱေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီး ထူးျခားမႈ တစုံတရာ ထြက္ေပၚမလာပါက စီမံကိန္း လုံး၀ရပ္ဆိုင္းသည္အထိ ဆက္လက္ဆႏၵျပသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆႏၵျပရာတြင္ ဦးေဆာင္ပါ၀င္သူ ကုိသက္က ေျပာသည္။
ထိုေၾကးနီ စီမံကိန္းသည္ ဦးပိုင္ ကုမၸဏီႏွင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံပိုင္ ၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီတို႔က အက်ဳိးတူပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကမူ ထိုစီမံကိန္းအား ရပ္တန္႔လိုသည့္ ဆႏၵမရွိေၾကာင္း သတင္းမီဒီယာမ်ားကုိ ေျပာဆိုထားသည္။


ဖမ္းထားသည့္ အိုင္ဗင္ဟို ဝန္ထမ္းႏွစ္ဦးကို မံုရြာခ႐ိုင္႐ံုးတြင္ တရားစြဲ

ေၾကးနီ ၃၃၈ တန္ အလြဲသုံးစားလုပ္သည္ဟု စြပ္စြဲကာ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသည့္ ျမန္မာအုိင္ဗင္ဟုိ ေကာ့ပါးကုမၸဏီလီမိတက္ (MICL) မွ ဦးေအာင္ေလာဟာႏွင့္ ဦးေက်ာ္စိုးတို႔ကို အမ်ားပိုင္ပစၥည္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈ ဥေပဒ (အပက ၃) ျဖင့္ မံုရြာခ႐ိုင္ တရား႐ံုးတြင္ တရားစြဲဆိုလိုက္ေၾကာင္း သိရသည္။ ဒီဇင္ဘာ ၁၉ ရက္ေန႔ ႐ံုးခ်ိန္းၿပီးေနာက္ ေနာက္တရက္တြင္ မံုရြာေထာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔လိုက္ေၾကာင္း ဦးေအာင္ေလာဟာ၏ ညီျဖစ္သူ ဦးေအာင္ေလာကီးက ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။ ဆားလင္းႀကီး တရား႐ံုးတြင္ ၃ လၾကာ စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၀ ရက္တြင္ အပက ၃ ျဖင့္ ခ႐ိုင္တရား႐ုံးတြင္ ေျပာင္းလဲ တရားစြဲဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ပစၥည္းတန္ဖိုးမ်ားသျဖင့္ အပက ၃ ျဖင့္ အျပစ္ရွိေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရပါက ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူကို အနည္းဆံုး ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္မွ တသက္တကၽြန္းအထိ ခံရႏိုင္ေၾကာင္း၊ ထို အပက ၃ ပုဒ္မကို စီရင္ပိုင္ခြင့္မွာ ခ႐ိုင္တရား႐ံုးတြင္သာ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။



NLABR
Web-site: www.nlabr.com
Facebook: Sa Maung

Read More »

ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈ၊ ဇာတ္ေကာင္မ်ားႏွင့္ သမိုင္းေနာက္ခံပံုရိပ္မ်ား

က်ေနာ္တို႔ဆီမွာေတာ့ ေဆာင္းဝင္ေစာတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ေအးစက္စက္ေလေတြက ၿဖတ္ကနဲေရာက္လာတယ္။ သစ္ပင္တခ်ိဳ႕က နီေစြးေနၿပီး တခ်ိဳ႕အပင္ေတြကေတာ့ အဝါေရာင္ေတြနဲ႔ လွလွပပ ဖိတ္စင္ေနတယ္။ မႀကာခင္ ႏွင္းက်ေတာ့မယ္။ သစ္ပင္ေတြက က်ေနာ္တို႔ကို စကားအမ်ားႀကီး ေၿပာသြားတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေဆာင္းအဝင္ဇာတ္သိမ္းသြားပံုက က်ေနာ္တို႔ၿမန္မာၿပည္က ေႏြဦးလို မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ-- ေႏြဦး ဆိုတာက ရိုးတံၿပိဳင္းၿပိဳင္း၊ ရြက္ဝါေတြ ေသြ႕ေၿခာက္၊ ေလနွင္ရာဝဲ၊ စိတ္က လြင့္ေနခ်င္တာမ်ိဳး---
ေဆာင္းမွာ ေႀကြတဲ့ သစ္ရြက္ေတြက အဲ့သလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ႀကမ္းတမ္းေတာ့မဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ကို တစိမ့္စိမ့္ခံရင္း အလွပဆံုးအေရာင္ေတြၿပၿပီး ေႀကြသြားႀကတာ။
 သစ္ပင္ေတြ အေရာင္ေၿပာင္းေနတဲ့ ၿမင္ကြင္းေတြက က်ေနာ္တို႔ကို သတိတရားနဲ႔ သတၱိရိွရိွခ်စ္ၿပေနတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကို ေတြ႕ရသလိုမ်ိဳးပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ လူေတြကလည္း အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ၿဖတ္သန္းေနႀကတာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔အိမ္ေရွ႕နဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရိွတဲ့ ေၿမေတြကိုတူးဆြၿပီး ေႏြဦးအတြက္ ပန္းမ်ိဳးေစ့ေတြ ၿမွဳပ္ႀကတယ္။ ေၿမေတြကို အသစ္ေၿပာင္းပစ္ႀကတယ္။  ဂြ်န္လေလာက္မွာ အေအးဓါတ္လည္း ေလ်ာ့သြားေရာ------ ေႏြးဦးမွာ အေစာဆံုးပြင့္ေလ့ရိွတဲ့ ပန္းေတြက ႏွင္းရိုက္ထားတဲ့ ေၿမေတြေပၚမွာ လူးလြန္႔ပြင့္လာခဲ့ႀကတယ္။
က်ေနာ္ကလည္း ဘာရယ္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီရာသီ ဆိုရင္- က်ေနာ္ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ေလးေတြမွာ ရိွေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြရဲ႕အေရာင္ေတြ၊ လူေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို စိတ္ဝင္တစားႀကည့္ေနမိတယ္။ လူေတြက အႀကမ္းတမ္းဆံုးရာသီဥတုကိုရင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ ၿပင္ဆင္ထားယံုသာ မကဘူး။ ေႏြဦးပန္းေတြကို ေပြ႔ဖက္ဖို႔အတြက္လည္း သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ကူးေလးေတြကို ရာသီတခုစာ ၿမွဳပ္ႏွံထားခဲ့ႀကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတခုမွာ ေမြးဖြားႀကီးပ်င္းခဲ့သူေတြက ကံအလြန္ေကာင္းပါတယ္။ တိုင္းၿပည္မွာ ၿပည္တြင္းစစ္မရိွေတာ့ လံုလံုၿခံဳၿခံဳေနလို႔ရတယ္။ သူတို႔မွာ သူတို႔လုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးေလးေတြကို ပံုေဖၚဖို႔အတြက္ အရာအားလံုးက အလြယ္တကူဝယ္ယူလို႔ရတယ္။ အသင့္ၿဖစ္ေနတယ္။
တခုေတာ့ ရိွပါတယ္။ ခ်မ္းသာႀကြယ္ဝတဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံၿဖစ္ဖို႔ဆိုတာ သမိုင္းကို လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ၿဖတ္သန္းဖို႔ဆိုတာေတာ့ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကြ်န္စံနစ္၊ လူထုအခြင့္အေရးတိုက္ပြဲ၊ ကမၻာစစ္ႀကီးအတြင္းမွာ လူရည္လည္မႈ---- စတဲ့အခ်က္ေတြအၿပင္၊ လူဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈေတြကလည္း အဓိက အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ေတြၿဖစ္တယ္။
ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ႀကမ္းတမ္းတဲ့ရာသီဥတုဒဏ္ကို ၿပင္ဆင္ထားႏိုင္သူေတြကသာ အလွပဆံုးေႏြဦးကို ခံစားခြင့္ရိွတတ္တယ္ ဆိုတဲ့ အဆိုအမိန္႔တခုကို သတိယမိတယ္။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္-  မေန႔ညက O' Donnell ရဲ႕ Democratic Consolidation and Illusion ဆိုတဲ့အယူအဆတခုကို ၿပန္ဖတ္ႀကည့္မိတယ္။
ရင့္က်က္ၿပည့္စံုတဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံၿဖစ္ဖို႔အတြက္ အေၿခခံ လိုအပ္ခ်က္ေတြက ဘာေတြၿဖစ္ႏိုင္မလဲ။ ဘယ္လိုဇာတ္ေကာင္ေတြက ဘယ္လို ထိန္းညွိလႈပ္ရွားႀကမွာလဲ။
လြတ္လပ္တဲ့အာရွအသံရဲ႕ ေသာႀကာေန႔မနက္ပိုင္းအစီစဥ္မွာ တင္ဆက္ခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးေလးပါ။
ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား

ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေၿပာင္းေရးကာလေတြ ဆိုတာ ထိလြယ္ရွလြယ္ၿပီး၊ အခန္႔မသင့္ရင္ အာဏာရွင္အသစ္ေတြရဲ႕ လက္ထဲကို က်ေရာက္သြားတတ္ေလ့ရိွတဲ့ အၿဖစ္အပ်က္ေတြကို ႀကံဳေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ အစိုးရအသစ္ေတြရဲ႕ ကတိစကားေတြက ၿပည္သူလူထုေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုမ်ိဳးၿဖစ္မလာတဲ့အခါမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ လူထုက သူတို႔ရဲ႕ဘဝလံုၿခံဳမႈမရိွေတာ့တဲ့အတြက္ စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခါမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ အီဂ်စ္၊ လစ္ဗ်ား၊ တူနီးရွား နဲ႔ အသြင္ကူးေၿပာင္းဆဲ ႏိုင္ငံေတြမွာ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ လူထုမၿငိမ္သက္မႈေတြကို ေတြ႔ရိွေနရမွာၿဖစ္ပါတယ္။ အာဂ်င္တီးနားႏိုင္ငံမွာ ဆိုရင္၊ လူထုအစိုးရတလွည့္ စစ္အာဏာသိမ္းမႈတလွည့္၊ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ အသြင္ကူးေၿပာင္းခဲ့ဘူးတဲ့ ကာလေတြကို ၿဖတ္သန္းခဲ့ရဘူးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အသြင္ကူးေၿပာင္းမႈဆိုတာ အာဏာရွင္စံနစ္ကေန ဒီမိုကေရစီ တဝက္၊ အာဏာရွင္တဝက္ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ အစိုးရတရပ္ဆီကို ဦးတည္သြားႏိုင္သလို၊ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရတရပ္ဆီကိုလည္း ဦးတည္ႏိုင္ပါတယ္။ အာဏာရွင္လက္သစ္ေတြရဲ႕ လက္ထဲကို ၿပန္လည္က်ေရာက္ႏိုင္တဲ့အေနအထားမ်ိဳးလည္းရိွႏိုင္ပါတယ္။ ဒါၿဖင့္ ရင့္က်က္ၿပည့္စံုတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္တရပ္ၿဖစ္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုအေၿခအေန၊ ဘယ္လိုဇာတ္ေကာင္ေတြ လိုအပ္ပါသလဲ။
ႏိုင္ငံေရးသိပၸံပညာရွင္ ဖရန္စစ္ဖူကူရားမား ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈ ဆိုတာ ရင့္မွဲဲ႕ၿပည့္စံုတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ တခုကို တည္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ အဓိက ေသာ့ခ်က္ တခုၿဖစ္တယ္ လို႔ ေထာက္ၿပေဝဖန္ခဲ့ဘူးပါတယ္။


ဒီတပတ္မွာေတာ့ ဒီမိုကရက္တစ္ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ မရိွမၿဖစ္လိုအပ္တဲ့ အေနအထားေတြကို သံုးသပ္တင္ၿပထားတဲ့ အၿမင္ သံုးမ်ိဳးကို ေလ့လာႀကည့္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ၿမန္မာႏိုင္ငံ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အေၿခအေနေတြ နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ႀကည့္ႀကရေအာင္ပါ။

ပညာရွင္တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရင့္မွဲ႕တဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္ႏိုင္ငံေတာ္တခုကို သြားဖို႔အတြက္ ၿမင္သာထင္ရွားတဲ့ အစိုးရ ယႏၱရားေတြအၿပင္၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး နဲ႔ လူထုအဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ ေကာင္းမြန္တိုးတက္ေရးဟာ အေရးပါတယ္ လို႔ ေထာက္ၿပေဝဖန္ႀကပါတယ္။ ဒါ့အၿပင္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ နဲ႔ အဲ့ဒီေရြးေကာက္ပြဲေတြအတြက္ လြတ္လပ္သန္႔ရွင္းမႈကို ေဖၚေဆာင္ေပးမဲ့ အေၿခအေနေတြအၿပင္၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈ ဆိုတာကလည္း မရိွမၿဖစ္ လိုအပ္တဲ့ အရာေတြၿဖစ္တယ္ လို႔ ေလးေလးနက္နက္ေၿပာခဲ့ပါတယ္။

ဒီအခ်က္ကို စဥ္းစားႀကည့္ႀကရေအာင္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္မွ ဒီမိုကေရတက္အစိုးရတရပ္ဆီကို အသြင္ကူးေၿပာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့အခါ၊ လိုအပ္တဲ့ လူထုအဖြဲ႔အစည္းေတြ ရဲ႕ အေနအထားဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ကထက္စာရင္ ပိုမိုတိုးတက္ေကာင္းမြန္လာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ နဲ႔ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ ဆိုတာေတြကေတာ့ အားလံုးသိၿမင္ေနႀကတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ရခိုင္ၿပည္နယ္က လူထုဆႏၵၿပပြဲ၊ တရားမဝင္ေနထိုင္မႈၿပႆနာနဲ႔ လူဝင္မႈႀကီးႀကပ္ေရး၊ လယ္ေၿမသိမ္းပိုက္မႈ အေပၚတုန္႔ၿပန္မႈမ်ား၊ ၿမိဳ႕ၿပဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး စီမံကိန္းဆီက အၿငင္းအခုန္မ်ား၊ --- စတဲ့အၿဖစ္အပ်က္ေတြဟာ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ မရိွတဲ့အတြက္ ေပၚေပါက္ေနရတဲ့ ၿပႆနာေတြပဲၿဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ ေလ်ာ့နည္းေနတာကို ေတြ႔ရတဲ့အတြက္ ေကာင္စီတရပ္ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေပမဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈေကာင္စီဟာ ဒီအၿဖစ္အပ်က္ေတြေပၚမွာ ကိုင္တြယ္ႏိုင္မႈမရိွေသးခဲ့ပါဘူး။ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈေကာင္စီဟာ ဥပေဒမဲ့လုပ္ရပ္ေတြအေပၚမွာ ဘယ္လိုတားဆီးႏိုင္မလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္က ဒီမိုကရက္တစ္ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အဆင့္အတန္းကို သတ္မွတ္ႏိုင္မွာၿဖစ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးသိပၸံပါေမာကၡ အို ဒြန္နယ္ ကေတာ့ ဒီမိုကရက္တစ္ႏိုင္ငံေတာ္တခုကို တင္းၿပည့္က်ပ္ၿပည့္ရဖို႔အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒသေတြ နဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြဆိုတာ အဓိက စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းတဲ့အရာေတြမဟုတ္ဘူး။ တရားဝင္ၿပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒသေတြ နဲ႔ တရားမဝင္တည္ရိွေနတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြရဲ႕ ဆက္သြယ္လႈပ္ရွားမႈ၊ ေပါင္းစည္းမႈေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္သံုးသပ္ႀကည့္ၿခင္းက ပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတယ္ လို႔ ယံုႀကည္ပံုရပါတယ္။ တရားမဝင္ၿဖစ္ေနတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ တရားဝင္တည္ရိွေနတဲ့ ဥပေဒသေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရဲ႕ ၿပ႒ာန္းမႈေအာက္ကို လုိက္ပါႏိုင္တဲ့အခါ၊ ရင့္က်က္ၿပည့္စံုတဲ့ ဒီမိုကေရစီစံနစ္ဆီကို ဦးတည္သြားတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။
အုိ ဒြန္နယ္ တင္ၿပတဲ့အခ်က္မွာ အၿဖစ္အပ်က္ႏွစ္မ်ိဳးရိွႏိုင္ပါတယ္။ အၿမင္မတူတဲ့ အုပ္စုေတြ အေပးအယူလုပ္ခိုင္းတာလည္း ၿဖစ္ႏိုင္သလို၊ တရားဝင္တည္ရိွေနဆဲ ဥပေဒသေတြေအာက္မွာ အားလံုးဝင္ပါခိုင္းႏိုင္တာလည္း ၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့  လႊတ္ေတာ္ၿပင္ပႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ နဲ႔ တရားမဝင္အဖြဲ႔အစည္းေတြ ဇာတ္ေကာင္ေတြရဲ႕ အခန္းက႑ ဟာ အေရးပါေနဆဲၿဖစ္ေနသလို၊
၂၀၀၈ အေၿခခံဥပေဒအေပၚ လက္မခံႏိုင္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြ နဲ႔ သစၥာဆိုၿပီးသားအဖြဲ႔အစည္းေတြ ရဲ႕ ေပါင္းကူးမႈေတြကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းေနမွာ အမွန္ပါ။

ပညာရွင္ အယ္မြန္ နဲ႔ ဗာဘာ ကေတာ့ လူထုႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈကို ပိုၿပီး ေဇာင္းေပးေဆြးေႏြးခ်င္ပံုရပါတယ္။
 လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္းမွာ လူေတြဟာ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားေပၚမွာ အေၿခခံၿပီး ရပ္တည္ေလ့ရိွတယ္။ ဒီ အေၿခခံအက်ိဳးစီးပြားေတြကို တေယာက္နဲ႔တေယာက္ တန္ဘိုးထားၿပီး ဘယ္လိုေပါင္းစည္းလုပ္ကိုင္ႀကမလဲ။ လူတဦးခ်င္း၊ အဖြဲ႕႔အစည္းတခုခ်င္းဟာ တေယာက္ရဲ႕တန္ဘ္ိုး နဲ႔ သေဘာထားေတြကို ဘယ္လိုပါဝင္လႈပ္ရွားႀကမလဲ။
လုူတိုင္းဟာ တေယာက္ရဲ႕တည္ရိွမႈကို တေယာက္က အသိအမွတ္ၿပဳၿပီး၊ အဲ့သလို ပူုးေပါင္းပါဝင္ႏိုင္ၿပီဆိုရင္ ရင့္မွဲ႕တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္တခုဆီကို တက္လွမ္းဖို႔ လမ္းစရွာေတြ႕ၿပီ လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ ကိုလိုနီလက္ေအာက္က လြတ္ေၿမာက္ၿပီးစ ႏိုင္ငံေတြမွာ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ပဋိပကၡေတြ၊ ဖက္ဒရယ္ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရး နဲ႔ အမ်ိဳးသားေသြးစည္းညီညြတ္မႈၿပိဳကြဲေရးေတြ အတြက္ အဓိက စဥ္းစားစရာတခုလိုၿဖစ္လာပါတယ္။ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ တေယာက္ရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ နဲ႔ တည္ရိွမႈကို အသိအမွတ္မၿပဳတဲ့အခါ စစ္ပြဲေတြဆီကို ဦးတည္သြားေလ့ရိွတဲ့ သမိုင္းအၿဖစ္အပ်က္ေတြကလည္း ၿပည့္ႏွက္ေနတတ္ပါတယ္။
လက္ရိွအစိုးရသစ္ဟာ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ အသံေတြ၊ နစ္နာခ်က္ေတြ၊ တန္းတူေရးအခြင့္အေရးေတြကို ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ေၿဖရွင္းမလဲ၊ သူတို႔ရဲ႕ တန္ဘိ္ုးကုိ ေနရာေပးလို႔ရမဲ့ ႏိုင္ငံေရးရာသီဥတုတခုကို ဘယ္လိုဖန္တီးေပးမလဲဆိုတဲ့အခ်က္က အေလးအနက္စဥ္းစားစရာကိစၥတခု ၿဖစ္ေနပါတယ္။

ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား

ပညာရွင္အုပ္စုသံုးစု တင္ၿပတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအရဆိုရင္ေတာ့ ၿပည့္စံုရင့္မွဲ႔တဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္ႏိုင္ငံေတာ္တရပ္ကို တည္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံေတြဟာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ႀကာယူခဲ့ႀကရမွာ အေသအခ်ာပါ။ လူမ်ိဳးစုၿပႆနာေတြ၊ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုင္ရာ ဥပေဒသေတြ နဲ႔ တရားမဝင္အဖြဲ႔အစည္းေတြအတြက္ လံုၿခံဳမႈမေပးႏိုင္ေသးတဲ့အေနအထားေတြဟာ အသြင္ကူးေၿပာင္းေရးကာလေတြမွာ ပထမဆံုးဦးစားေပးစဥ္းစားရမဲ့အရာေတြၿဖစ္ပါတယ္။
ႏွစ္ဘက္စလံုးအႏိုင္ရမဲ့ ကစားပြဲဆိုတာ အရားအားလံုးကို လက္နက္ခ်ေခါင္းလွ်ိဳဝင္ေရးမဟုတ္သလို၊ ဘက္တဘက္ကေန အေပၚစီးက ၿပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒသေတြလည္း မၿဖစ္သင့္ပါဘူး။ ေသာတရွင္တို႔လည္း ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဆံုဆည္းႏိုင္ႀကပါေစ။

 Credit: Ko Aung Moe Win
http://www.facebook.com/notes/aung-moe-win

Read More »

ျပည္သူသေဘာမတူရင္ ေလတစ္႐ိႈက္မႇ ႐ႇဴခြင့္မရႇိ

 ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ

လူသားတို႔ရဲ႕ လူေနမႈဘ၀အစဟာ အေျခတက်မရႇိခဲ့ပါဘူး။ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ သြားလာရင္း နယ္ေျမသစ္ေတြ ရႇာေဖြခဲ့ၾကတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ မယဥ္ေက်းေသးတဲ့ ကမၻာရဲ႕ လူေနမႈဘ၀အစျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ထို႔အတူ လူတစ္စုခ်င္းစီဟာလည္း မိမိနယ္ေျမေဒသထြက္ စားစရာ၊ ေသာက္စရာေတြကို စား႐ံုသာ စားတတ္ၾကတဲ့ ကာလျဖစ္ေလေတာ့ စားစရာ၊ ေသာက္စရာကုန္ရင္ ေနာက္ထပ္အသင့္ စားလို႔ေသာက္လို႔ရတဲ့ နယ္ေျမသစ္ကို ရႇာေဖြၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ရႇာေဖြသြားလာရင္း လူ႔ဘ၀ကို ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္။

ဒီေနရာမႇာ ျပည္ျမန္မာ

ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းစြာ လူ႔သမုိင္းေတြ ျဖတ္သန္းလာရတဲ့ လူသားေတြအနက္ ျမန္မာဆိုတဲ့ နယ္ေျမေပၚမႇာ လူသားအခ်ဳိ႕ အေျခခ် ေနထိုင္လာၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာျပည္ဟာ ကမၻာေပၚမႇာ ေနရာတစ္ခု သတ္သတ္မႇတ္မႇတ္ ရရႇိရပ္တည္လာတာဟာ ႏႇစ္ေပါင္း တာရႇည္ခဲ့ပါၿပီ။ လူေတြ (လူမ်ဳိးရယ္လို႔ ေပၚခင္ကတည္းက) ဟာ တူရာစုေနထိုင္ၾကရင္း မိသားစု အသိုက္အျမံဳေလး ျဖစ္လာပါတယ္။
စတင္အေျခခ်ခါစ လူေတြဟာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေမတၲာရႇိလို႔၊ သံေယာဇဥ္တြယ္လို႔ အတူတကြ ယႇဥ္တြဲ ေနထိုင္ျဖစ္သြားၾကတာပါ။
ဒီလိုေမတၲာတရားနဲ႔ တစ္ဦးကို တစ္ဦး အျပန္အလႇန္မႇီခိုရင္း၊ အျပန္အလႇန္ အက်ဳိးျပဳရင္း၊ အျပန္အလႇန္ ႐ိုင္းပင္းကူညီရင္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနထိုင္လာရာမႇ အိမ္ေတြ၊ ရာေတြ တည္ေဆာက္ၾကရင္း နယ္ေျမပိုင္ဆုိင္မႈ ျပဳလုပ္လာၾကပါတယ္။ အိမ္ေတြကို ျခံစည္း႐ိုးကာရာမႇ ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီး ရြာေတြကို ရြာစည္း႐ိုး ကာလာၾကပါတယ္။ တုိင္းျပည္ကို စုေပါင္း တည္ေထာင္လာၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာျပည္ရယ္လို႔ ျဖစ္မလာမီ အေစာဆံုး အတိတ္ကာလ ၂ ရာစုေလာက္က ပ်ဴလူမ်ဳိးေတြဟာ ဧရာ၀တီျမစ္၀ႇမ္းကို စတင္၀င္ေရာက္လာပါတယ္။ ဒီေနာက္ ယခု ျပည္ၿမိဳ႕နယ္ မလႇမ္းမကမ္းမႇာ ၿမိဳ႕ငယ္၊ ရြာငယ္မ်ား တည္ေထာင္ကာ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။
ထို႔အတူ အေရႇ႕ဖ်ားေဒသမႇာလည္း မြန္မ်ဳိးႏြယ္ေတြဟာ ကမ္း႐ိုးတန္းတစ္ေလ်ာက္မႇာ အေျခခ်လာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပ်ဴ၊ ကမ္းယံ၊ သက္တို႔ဟာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ရဲ႕ ဘုိးေဘးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဆီက ရရႇိလာတဲ့ အေမြေတြဟာ တစ္သက္စားမကုန္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာတည္သေရြ႕ စားမကုန္တဲ့ ေရ၊ ေျမ၊ ေလ ေတြျဖစ္ပါတယ္။
လက္ရႇိ ၂၁ ရာစုမႇာ တစ္ခန္း တစ္က႑ ပါ၀င္ေနထိုင္ခြင့္ရထားတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ကြၽန္ေတာ္တို႔ မ်ဳိးဆက္ေတြဟာ ေနာင္ႏႇစ္ေပါင္းမ်ားစြာမႇာ (၃၁ ရာစု) က လူေတြရဲ႕ ဘိုးေဘးေတြအျဖစ္ သတ္မႇတ္ခံရမႇာပါ။
သူတို႔က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို မႇတ္ခ်က္ေပးၾကပါလိမ့္မယ္။ ေ၀ဖန္ၾကပါ လိမ့္မယ္။ ခ်ီးက်ဴးၾကပါလိမ့္မယ္။ ႐ႈတ္ခ်ၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ ေ၀ဖန္သံအမ်ဳိးမ်ဳိးရဲ႕ မႇတ္ေက်ာက္က ယေန႔လက္ရႇိ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ပါ။
မိမိတစ္သက္သာ (ႏႇစ္ ၆၀/ ၈၀) အတြက္သာ ေကာင္းစား႐ံု၊ ခံစားရ႐ံု၊ ရႇိသမွ် သယံဇာတေတြကို အ ကုန္ထုတ္သံုးပစ္လိုက္လို႔ မရပါဘူး။ အေမြေတြ ခ်န္ထားခဲ့ရပါမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္ေတြ မ်က္ႏႇာမငယ္ဖို႔၊ အသိပညာႂကြယ္ဖို႔၊ က်န္သင့္တာေတြ က်န္ေအာင္ ခ်န္သင့္တာေတြ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ရပါမယ္။
ဒါမႇ စတုရန္းမိုင္ေပါင္း ၂၆၁,၂၂၈ က်ယ္၀န္းတဲ့ ျမန္မာျပည္ နယ္နိမိတ္ႀကီးဟာ တစ္လက္မ မေလ်ာ့ဘဲ ကမၻာေျမေပၚမႇာ ထည္ထည္၀ါ၀ါ ရပ္တည္ေနႏိုင္မႇာပါ။

ယဥ္ေက်းလာေသာကမၻာ

သည္လိုနဲ႔ ကမၻာေပၚမႇာ လူသားေတြဟာ မိမိသေဘာက်တဲ့ နယ္ေျမသစ္မႇာ အေျခခ် ေနထိုင္လာၾကပါတယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့ေနရာေလးကို ပိုတိုးတက္ေအာင္၊ ပိုစည္ပင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရာက အနီးအနားက လူေတြကို မိတ္ေဆြဖြဲ႕၊ ပူးေပါင္းေနထိုင္လာၾကပါတယ္။ တူရာစုေတြ ေပါင္းဖက္ၾကရင္း ၿမိဳ႕ျပေက်းရြာေတြ ေပၚေပါက္ လာပါတယ္။
ယဥ္ေက်းတယ္ဆိုတာဟာ အသိၪာဏ္ျမင့္မားလာျခင္း၊ ပညာတတ္ေျမာက္လာျခင္း၊ အမႇန္နဲ႔ အမႇားကြဲကြဲျပားသိျမင္မႈ လြယ္ကူျခင္း၊ မတရားမႈကို ေရႇာင္ရႇားျခင္း၊ တရားမႈကို ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္လိုျခင္း၊ ကိုယ့္ႏုိင္ငံကို ေစာင့္ေရႇာက္ျခင္း၊ ကိုယ့္ျပည္သူကို အေလးအျမတ္ျပဳျခင္း စတာေတြ ျပည့္၀တာကို ဆိုလိုပါတယ္။
ေရႇးဘိုးဘြားဘီဘင္ေတြရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြေၾကာင့္ မိမိအေျခခ်ေနထိုင္လာတဲ့ နယ္ေျမကို ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ လူသားေတြက ျပဳျပင္ၾကပါတယ္။ ခိုင္ျမဲေအာင္ စီမံၾကပါတယ္။ လႇပေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၾကပါတယ္။ တိုးတက္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ၾကပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုတဲ့ နယ္ေျမကို ယဥ္ေက်းတဲ့ ကမၻာသူ ကမၻာသားေတြက ကမၻာမ်က္ႏႇာျပင္ေပၚမႇာ ေနရာတစ္ခု တရား၀င္ သတ္မႇတ္လိုက္ၾကပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက သူ႔နယ္နိမိတ္နဲ႔သူ၊ ႐ုရႇား၊ တ႐ုတ္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရႇ္၊ အိႏၵိယတို႔ကလည္း အလားတူ သူ႔နယ္နိမိတ္နဲ႔သူ သတ္သတ္မႇတ္မႇတ္ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆက္ဆံၾကပါတယ္။ ေလးေလးစားစား အသိအမႇတ္ျပဳၾကပါတယ္။
အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ နယ္ေျမထဲမႇာ ေရနံတြင္းရႇိတဲ့ ႏိုင္ငံကရႇိပါတယ္။ ေရပိုင္ နက္ က်ယ္က်ယ္ရၿပီး ငါးေပါတဲ့ႏုိင္ငံက ေပါပါတယ္။ ေျမဆီၾသဇာေကာင္းလို႔ ဆန္စပါးစိုက္ပ်ဳိးလို႔ ေကာင္းတဲ့ႏုိင္ငံက ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေတြဟာ သဘာ၀ရဲ႕ အကန္႔အသတ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြက တ႐ုတ္ျပည္က ျမစ္ ၀ါျမစ္ေရကိုမႇ ေသာက္သံုးခ်င္လို႔ မရပါဘူး။ ထို႔အတူ တ႐ုတ္ကလည္း ျမန္မာျပည္ လက္ပံေတာင္းေတာင္က ေျမေတြကိုမႇ လက္သိပ္ထုိး အေခ်ာင္လိုခ်င္လို႔ မရပါဘူး။
ဘဂၤလားေဒ့ရႇ္ႏိုင္ငံသားက ျမန္မာျပည္ကထြက္တဲ့ ပုန္းရည္ႀကီးကိုမႇ စားခ်င္လို႔ မရပါဘူး။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံထြက္ကိုပဲ အဓိကထား စားၾကရမႇာပါ။ သံုးစဲြၾကရမႇာပါ။ ခိုးေခ်ာင္ခိုး၀ႇက္ ၀င္လာၿပီး ဟိုဟာႏိႈက္စား ဒီဟာႏိႈက္စား လြန္က်ဴးလာရင္ေတာ့ ယဥ္ေက်းတဲ့ ကမၻာရဲ႕ ဥပေဒအတိုင္း ဒဏ္ခတ္ခံရမႇာပါ။
မိမိမရႇိတာကို ယဥ္ေက်းတဲ့ ကမၻာမႇာ အဓမၼ မတရားယူလို႔မရပါဘူး။ လာဘ္ထိုးၿပီး မိမိကိုယ္က်ဳိး ရႇာလို႔မရပါဘူး။ ေက်းဇူးရႇင္ဆိုၿပီး တစ္သက္လံုး ကြၽန္ခံခိုင္းလို႔မရပါဘူး။ လက္နက္အားကိုး အာဏာအားကိုးနဲ႔ အႏိုင္က်င့္လုယူလို႔ မရပါဘူး။
ေငြေၾကးနဲ႔ ေရာင္း၀ယ္တဲ့စနစ္ကို ျပည္သူကိုခ်ျပ၊ ျပည္သူ႔ယံုၾကည္မႈကိုရယူ၊ ပြင့္လင္းတဲ့ သေဘာတူညီမႈေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းတဲ့ကမၻာမႇာ သံုးစြဲလာတာ အေျခက်အကြၽမ္းတ၀င္ ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ အစိုးရတစ္ဖြဲ႕တည္း သေဘာဆႏၵနဲ႔ တိတ္တိတ္ကေလး ႏႇစ္ဦး သေဘာတူလို႔ မရပါဘူး။
မိမိမႇာမရႇိတဲ့ ကုန္ပစၥည္းကို ေငြေၾကးနဲ႔ ၀ယ္ယူသံုးစြဲလာၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေငြရႇိတုိင္း ၀ယ္လို႔ရႏိုင္ပါသလား။ ေရာင္းတဲ့တိုင္းျပည္ကလည္း သူ႔ျပည္သူမ်က္ႏႇာကို ၾကည့္ၿပီးမႇ ေရာင္းသင့္တာကိုပဲ ေရာင္းရမႇာပါ။ ၀ယ္တဲ့တိုင္းျပည္ကလည္း ေနာက္ေက်ာဓားေထာက္ၿပီး အႏိုင္က်င့္၀ယ္လို႔ မရပါဘူး။
ယံုၾကည္မႈေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ၊ ျမတ္ႏုိးမႈေတြ၊ ေမတၲာတရားေတြ၊ သစၥာတရားေတြ၊ မွ်တမႈေတြ၊ တရားဥပေဒေတြ၊ ျပည္သူ႔ဆႏၵေတြ ဒါေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီးမႇ ၀ယ္လို႔ ရႏိုင္ပါတယ္၊ ေရာင္းလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။
သူတို႔က ၀ယ္တိုင္းေရာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ျပန္ေရာင္းသင့္သလား။ ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာ ေရာင္းလို႔ ၀ယ္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ေရာင္းမပစ္လိုက္မိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

ျပန္လည္ျပည့္ၿဖိဳးၿမဲ

ေရာင္းမႇျဖစ္မယ္။ ေရာင္းရင္ ျပည္သူေတြ အက်ဳိးရႇိမယ္။ ႏိုင္ငံအတြက္ အက်ဳိးရႇိမယ္လို႔ ေသခ်ာေပါက္ ယံုၾကည္ရင္ ျပည္သူေတြ လက္ခံလာေအာင္ စိတ္ရႇည္ရႇည္ ရႇင္းျပၿပီးမႇ သေဘာတူညီမႈ တစ္ခုရလာ ၿပီးမႇ ေရာင္းရပါမယ္။ ေရာင္းသင့္တာကို ေရာင္းၿပီးရင္လည္း အဲဒီ ေရာင္းလိုက္တဲ့ ပစၥည္းမ်ဳိး ျပန္လည္ထုတ္လုပ္ၾကရပါမယ္။ စိုက္ပ်ဳိးရပါမယ္။ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းစံုနဲ႔ ျပန္လည္ အစားထိုးထားရပါမယ္။ထာ၀ရ ေျမပေဒသာပင္ႀကီး ျဖစ္ေနေစရပါမယ္။
မူလရႇိရင္းစြဲ အေျခအေနကေန ေလ်ာ့မသြားေအာင္ ေရာင္းသူနဲ႔ ထုတ္လုပ္သူတို႔ အခ်ဳိးက်က် ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ၾကရပါမယ္။ ေရာင္းသူက ဗုံးေပါလေအာ ထင္သလို ေရာင္းခ်လိုက္လို႔ မရပါဘူး။ ကုန္ထုတ္လုပ္ တဲ့ သေဘာသဘာ၀ကုိ နားလည္ရပါမယ္။ ကုန္ထုတ္ေပးႏုိင္သူေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားရပါမယ္။ သူတို႔ေတြ ေခတ္မီေနရပါမယ္။ဒါမႇ ျမန္မာ့ေရ၊ ေျမသယံဇာတဟာ ျပန္လည္ ျပည့္ၿဖိဳးျမဲအတိုင္း ထာ၀ရ စည္ပင္သာယာ၀ေျပာေနမႇာပါ။

ေငြေၾကးနဲ႔ ေရာင္း၀ယ္တဲ့စနစ္ကို ျပည္သူကိုခ်ျပ၊ ျပည္သူ႔ယံုၾကည္မႈကိုရယူ၊ ပြင့္လင္းတဲ့ သေဘာတူညီမႈေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းတဲ့ကမၻာမႇာ သံုးစြဲလာတာ အေျခက်အကြၽမ္းတ၀င္ ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ အစိုးရတစ္ဖြဲ႕တည္း သေဘာဆႏၵနဲ႔ တိတ္တိတ္ကေလး ႏႇစ္ဦး သေဘာတူလို႔ မရပါဘူး.....

အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ

ေရႇးေခတ္ဘုရင္မ်ား လက္ထက္က သက္ဦးဆံပိုင္ အာဏာရႇင္ ျဖစ္ေလေတာ့ သူႏိုင္ငံေတာ္ဟာ သူတစ္ဦးတည္းအမိန္႔နဲ႔ အျခားႏုိင္ငံကို ေပးခ်င္တာေပးမယ္။ လႇဴခ်င္တာ လႇဴမယ္။ ဘယ္သူကမႇ ကန္႔ကြက္လို႔ မရပါဘူး။ တစ္ခါတရံ စစ္ေျပၿငိမ္းဖို႔၊ ႏႇစ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရးရဖို႔ဆိုၿပီး မိမိရဲ႕သမီးေတာ္၊ ဒါမႇမဟုတ္ မိမိႏိုင္ငံတြင္း မိန္းမလႇလႇေလး တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လက္ေဆာင္ပ႑ာအျဖစ္ ေပးဆက္ၾကတဲ့ အစဥ္ အလာေတြရႇိခဲ့ပါတယ္။
ဒါမႇမဟုတ္ မိမိျပည္တြင္းကထြက္တဲ့ စိန္၊ ေရႊ၊ ေက်ာက္သံ ပတၲျမား စတာေတြကိုလည္း ဘုရင္တစ္ပါးတည္းရဲ႕ဆႏၵနဲ႔ အျခားႏုိင္ငံကို ေပးခ်င္ ေပးတတ္ပါတယ္။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာဟာ ဘုရင္ရဲ႕ႏႈတ္ဖ်ားမႇာ ရႇိပါတယ္။
ဒါမ်ဳိး ဒီေခတ္မႇာ လံုး၀မရႇိေစရပါ။ ယဥ္ေက်းလာတဲ့ ကမၻာမႇာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံဆီအတြက္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔တစ္ႏိုင္ငံ ေလးစားမႈကို ျပသတဲ့ အထြတ္အထိပ္ယဥ္ေက်းမႈ ျပယုဂ္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ႏုိင္ငံနဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံ မေစာ္ကားရပါဘူး။ မေလးမစား မျပဳရပါဘူး။ ႏိုင္ငံတြင္းရႇိ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံ၊ ဘာသာေရး အေဆာက္အဦ၊ လူမႈေရး အသိုက္အ၀န္း၊ ေရ၊ ေျမ၊ ေတာေတာင္၊ ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္၊ေျမေပၚ ေျမေအာက္ သယံဇာတ အလံုးစံုဟာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာေအာက္မႇာ စုစည္းတည္ရႇိေနတာပါ။
အခ်ဳပ္အျခာရဲ႕ မူလပိုင္ရႇင္ဟာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ ျဖစ္ေနေလေတာ့ ျမန္မာျပည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကမႇ ခြင့္မျပဳရင္ သေဘာမတူရင္ ဘယ္ေျမတစ္လက္မ၊ ဘယ္ေရတစ္စက္၊ဘယ္ေလတစ္႐ႇိဳက္ကိုမႇ ျပည္ပကို မိမိတစ္ဦးတည္းသေဘာနဲ႔ ထုတ္ေရာင္းလို႔ မရပါဘူး။ မိမိတစ္ဖြဲ႕တည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔မႇ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လို႔မရပါဘူး။ ထင္သာျမင္သာျဖစ္ေအာင္ ျပည္သူအမ်ားစုသိေအာင္ လုပ္ၿပီးမႇ ျပည္သူသေဘာထား တုံ႔ျပန္မႈနဲ႔အညီ ေဆာင္ရြက္ၾကရမႇာပါ။
လက္ပံေတာင္းေတာင္လို အျဖစ္မ်ဳိး ေနာက္ထပ္ထပ္မၾကံဳခ်င္ရင္ ျပည္သူကိုတိုင္ပင္ပါ။ ျပည္သူကို အသိေပးပါ။ ျပည္သူ႔သေဘာထားရယူပါ။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာရဲ႕ ပိုင္ရႇင္အ စစ္အမႇန္ဟာ ျပည္သူပါ။
အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ပိုင္ရႇင္ရင္း ျပည္သူကို ၀န္းရံရင္း တပ္မေတာ္၊  အစိုးရအားလံုး ၀ိုင္း၀န္းကာကြယ္ ေစာင့္ေရႇာက္ၾကရပါမယ္။ဒီလိုတပ္မေတာ္၊ အစိုးရ၊ ျပည္သူက်စ္လ်စ္ ညီညြတ္ေနမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေလတစ္႐ႇိဳက္ကို ဘယ္တိုင္းတစ္ပါးကမႇ က်ဴးေက်ာ္ ႐ႇဴ႐ိႈက္ခြင့္ ရၾကမႇာ မဟုတ္ပါဘူး။

 ေမာင္တင္ဦး (ေျမာင္ျမ)
credit  http://www.first-11.com

Read More »

သံခ်ပ္ကာကား မ်ား ေဒါ့ဖုန္းယန္ေရာက္ရွိ

ဗန္းေမာ္ – မိုးေမာက္ – ၿမိဳ႕သစ္ လမ္းေၾကာင္းမွခ်ီတက္လာေသာ ၁၀၅ မမ (၂)လက္ႏွင့္ သံခ်ပ္
ကာ ကား(၂)စီး တင္ေဆာင္လာေသာ စစ္ယာဥ္တန္း(၂၀)ကို ဒီဇင္ဘာလ(၂၀)ရက္ မနက္(၃)နာ
ရီအခ်ိန္တြင္တာလီအနီးKIAတပ္ဖြဲ႕မွၾကားျဖတ္ဟန္႔တားတိုက္ခိုက္ခဲ့ရာ ျမန္မာအစိုးရတပ္ဖြဲ႕
၀င္မ်ား ထိခိုက္မႈရွိေၾကာင္း သိရွိရသည္။ ဆက္လက္ခ်ီတက္လာေသာစစ္ယာဥ္တန္းကိုမနက္(၄)
နာရီအခ်ိန္တြင္ ႏြမ္လန္း(Num Lang)ႏွင့္ အူထန္ယန္ (U Htang Yang)ၾကားတြင္ထပ္မံၾကားျဖတ္
ဟန္႔တား တိုက္ခိုက္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။မနက္(၅)နာရီအခ်ိန္တြင္ ယင္းယာဥ္တန္းသည္
ေဒါ့ဖုန္းယန္သို႔ေရာက္ရွိကာ လက္နက္ႀကီးတင္ေဆာင္ထား ေသာ ယာဥ္(၇)စီးသည္ အေျမာက္
တပ္ရင္း(၃၆၄) တည္ရာ ခန္းကိုင္ေတာင္သို႔ ေရာက္ရွိေၾကာင္း သိရွိရသည္။၎စစ္ေၾကာင္းသည္ KIO ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ကို မုန္းလဲေခ်ာင္း(Mung Lai Hka)အတိုင္း ခ်ီတက္ထိုးစစ္ဆင္ရန္ စီစဥ္လ်က္ရွိကာ ခန္းကိုင္ေတာင္မွ ၁၀၅ မမ အေျမာက္မ်ားျဖင့္ လိုင္ဇာၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ပစ္ခတ္ရန္ စီမံလ်က္ရွိ ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

 (source-MKN)

Read More »

KIA အား ထိေရာက္စြာအေရးယူရန္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးႏွင့္ ကာခ်ဳပ္ထံေတာင္းဆို

Thursday, 20 December 2012

ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း Social Network ေပၚတြင္ KIA အား ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးႏွင့္ ကာခ်ဳပ္တို႔မွ ထိေရာက္စြာအေရးယူေပးပါရန္ ေတာင္းဆိုသည့္ Comment မ်ား အမ်ားအျပား ေတြ႕လာရသည္။

ကခ်င္ စစ္ပြဲသည္ အခ်ိန္ၾကာေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ေဒသခံျပည္သူတို႔က သီးမခံေတာ့ျခင္း၊ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းႏွင့္ KIA အဖြဲ႕တို႔၏ မီဒီယာထိုးႏွက္မႈအျဖစ္ ဖမ္းမိထားေသာ အစိုးရစစ္သားမ်ားႏွင့္ အေမးအေျဖျပဳလုပ္ခဲ့ပံုမ်ားကို အင္တာနက္တြင္ထုတ္လႊင့္ခဲ့ျခင္း၊ ေရွ႕တန္းတြင္က်ဆံုးၿပီးက်န္ရွိေနသည့္ အစိုးရစစ္သားမ်ား၏ ဓာတ္ပံု မ်ားကို Internet တြင္ထုတ္လႊင့္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ ေနာက္ဆံုး (၁၈-၁၂-၂၀၁၂) ရက္ေန႔က ကာမိုင္းရွိ အင္အား ၁၇ဦးရွိေသာ ရဲစခန္းတစ္ခုအား KIA အဖြဲ႔မွ လက္နက္ႀကီးမ်ား အသံုးျပဳၿပီး အင္အား ၈၀ေက်ာ္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ရဲတစ္ဦးႏွင့္ အရပ္သားႏွစ္ဦး ေသဆံုးမႈျဖစ္စဥ္မ်ားျဖစ္ပြားၿပီးေ နာက္ပိုင္း တြင္ ယခုကဲ့သို႔ Online ေပၚတြင္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ပိုမိုမ်ားျပားလာျခင္းျဖစ္သည္။

ထို႔အျပင္ အစိုးရ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကမ္းလွမ္းခ်က္မ်ားအား KIA မွ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ ေရႊ႕ဆိုင္းေနျခင္းႏွင့္ KIA အဖြဲ႕မ်ား အား တရုတ္ႏိုင္ငံမွ ေထာက္ပံ့ေပးေနျခင္းတို႔က Online အသံုးျပဳသူမ်ားမွ KIA အဖြဲ႕အား မေက်နပ္မႈမ်ား ပိုမို မ်ားျပားေစပါသည္။

(၂၀-၁၂-၂၀၁၂) ရက္ေန႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲျပဳလုပ္ရန္ အစိုးရကမ္းလွမ္းခ်က္ကို KIO အေၾကာင္းျပန္မႈမရွိေသးဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ Online အသံုးျပဳသူ လူငယ္တစ္ဦးမွ KIA အေနျဖင့္ အျခားတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို နမူနာယူသင့္ေၾကာင္းႏွင့္ အပစ္အခတ္ အရင္မရပ္စဲဘဲ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတာ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွမရွိေၾကာင္း ေရးသားထားသည္။

ထို႔အျပင္ Online အၿမဲအသံုးျပဳသူ အင္ဂ်င္နီယာလူငယ္တစ္ဦၤးမွ KIA အေနျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုဆက္ၿပီး လ်စ္လ်ဴရႈ ထားမယ္ဆိုရင္ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း ျပည္သူမ်ားဆက္ၿပီး ဒုကၡေရာက္ၾကဖို႔ပဲရွိပါတယ္။

တိုက္ပြဲေတြၾကာ လာၿပီး ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္းရွိ ျပည္သူမ်ားမွ သီးမခံႏိုင္ေတာ့သည့္ အခ်ိန္ေရာက္လို႔ ျပည္သူေတြက KIO/KIA ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူေပးပါရန္ အစိုးရထံ ေတာင္းဆိုလာရင္ေတာ့ အစိုးရတာ၀န္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ KIO/KIA မွသာ ေခါင္းခံရမယ္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ေရးသားထားပါတယ္။

(၁၄-၁၂-၂၀၁၂) ရက္ေန႔တြင္ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ လဂ်ားယန္တိုက္ပြဲမွာ KIA ဘက္မွ လိုင္ဇာသို႔ ခ်ီတက္ တိုက္ခိုက္ရန္ ခ်ီတက္လာသည့္ စစ္ေၾကာင္းအား ေခ်မႈန္းခဲ့သည္ ဟု ေရးသားထားေသာ္လည္း ေဒသခံတို႔၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ ၎စစ္ေၾကာင္းသည္ လဂ်ားယန္ေက်းရြာအနီးတြင္ စခန္းခ်ထားသည့္ အစိုးရစစ္တပ္မွ စခန္းတစ္ခု ထံသို႔ ရိကၡာပို႔ရန္ တစ္လတစ္ခါ ပံုမွန္လာေရာက္သည့္ စစ္ေၾကာင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ၎အင္အား (၅၀)ပါ စစ္ေၾကာင္းအား KIA အင္အား (၄၀၀)ေက်ာ္မွ ေစာင့္ႀကိဳ၍ ၀ိုင္း၀န္းၿခံဳခို မိုင္းေထာင္တိုက္ခိုက္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ထို႔အျပင္ ပန္၀ါေဒသ မိုင္တိုင္(၆)အနီးရွိ အစိုးရစခန္းမ်ားအား တိုက္ခိုက္ရာတြင္လည္း KIA မွ လူ၊ လက္နက္၊ ရိကၡာမ်ားကို တရုတ္ႏုိင္ငံတြင္းမွျဖတ္၍ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ားျဖင့္ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္းသိရွိရသည္။

Credit : Myanmar Online News

Read More »

ေခါင္းေဆာင္ မတင္ထုိက္သူမ်ား

“ဂဏန္း၊ ပုတ္သင္၊ ၀ါးပင္ ၊ ႏြားသုိး၊ လိပ္မ်ဳိး၊ ေခြးအ၊ ဤေျခာက္၀ နာယက မတင္ထိုက္။”

၁။ ဂဏန္း = လက္မေထာင္ျခင္း

၂။ ပုတ္သင္ = ေျပာသမွ်ေခါင္းၿငိမ့္ျခင္း

၃။ ၀ါးပင္ = ေလသင့္ရာယိမ္းတတ္ျခင္း

၄။ လိပ္မ်ိဳး = မိမိဘက္သုိ႔ယက္တတ္ျခင္း

၅။ ႏြားသုိး = ႐ွဴး႐ွဴးဒုိင္းဒုိင္းလုပ္တတ္ျခင္း

၆။ ေခြးအ = ေကာက္က်စ္ျခင္း ဤေျခာက္၀ မွတ္ပါ အနာယက ။


၁။ ဂဏန္းနဲ႔တူတဲ့ လူစားမ်ဳိးတဲ့။ ဂဏန္းဆုိတဲ့ ေကာင္ဟာ အျမဲတမ္း လက္မ တစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႔ ရွိတတ္ပါတယ္။ ငါမွတတ္တာ၊ မင္းတုိ႔ကဘာမွ သိ တာမဟုတ္ဘူး။ ငါ့ဆရာလာမလုပ္နဲ႔ဆုိတဲ့ လူစားမ်ဳိးပါ။ ေအာက္လက္ငယ္ သားကုိ ကၽြန္လုိ ဆက္ဆံတတ္တဲ့ သူမ်ဳိးကို ဆရာမတင္ထုိက္ဘူး။

၂။ ပုတ္သင္လုိ လူစားမ်ဳိးတဲ့။ ဒီေကာင္ကေတာ့ ကိုယ္ပုိင္အရည္အခ်င္းဘာမွ မရွိပါဘူး။ သူမ်ားေျပာတုိင္း ေခါင္းညိတ္တယ္၊ ဘယ္သူက ေျပာေျပာ “ေအးလုပ္လုိက္ဆုိတာခ်ည္းပဲ”။ အဲဒိလုိ လူမ်ဳိးဆရာတင္မိျပန္ရင္လည္း ငါးပါးမကဘူး။ ဆယ့္ငါးပါးေလာက္ေမွာက္ေရာ။

၃။ ၀ါးပင္လုိ လူစားမ်ဳိးတဲ့။ ဒီလူကေတာ့ ခပ္ညံ့ညံ့လူစားမ်ဳိး၊ ကုိယ္ပုိင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မရွိဘူး။ကိုယ္ပုိင္ရပ္တည္မႈ မရွိဘူး၊ ေနရာတကာ ေရလုိက္ ငါးလုိက္ဆုိတဲ့ လူစားမ်ုိး၊ အစြယ္ေကာင္းရင္ ပါသြားတာခ်ည္းပဲ၊ ေကာင္း တာ ဆုိလည္း အစြယ္ေကာင္းရင္ လုပ္တယ္။ မေကကာင္းတာဆုိရင္လည္း မက္လုံးေကာင္းရင္လုပ္တယ္။ ေပ်ာ့ညံ့လူစားမ်ဳိး၊ ဒီလုိလူစားမ်ုးိလည္း ဆ၇ာတစ္ေယာက္အေနဲ႔ အားမကုိးထုိက္ျပန္ဘူး။

၄။ ႏြားသုိး နဲ႔တဲ့ လူမ်ဳိး။ ဒီေကာင္ကေတာ့ ဘာမဆုိ အမွားအမွန္ မေ၀ခြဲ ဘူး။ ေနရာတကာ ရႈးဒုိင္းဒုိင္းနဲ႔ စြတ္လုပ္တတ္တယ္။ ႏွလုံးေရ နည္းျပီး၊ လက္ရုံးေရ အားကုိးတဲ့ လူစားမ်ဳိးေပါ့။ ဒီလုိလူမ်ဳိးေခါင္းေဆာင္ တင္မိရင္ လည္း အားလုံးပ်က္ဆီးဘုိ႔မ်ားျပီ။

၅။ လိပ္နဲ႔တူတဲ့ လူစား။ ဒီလူမ်ဳးိကေတာ့ အတၱၾကိးတဲ့ လူစားေပါ့။ ဘာမဆုိ သူ႕အတြက္ပဲ သူသိတယ္။ “ငါေခါင္းေဆာင္၊ ငါေပးမွ မင္းတုိ႔ရမယ္၊ ငါျပီး မွ ျပီးမယ္”ဆုိတဲ့လူစားမ်ဳိး၊ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြါးပဲ သိတယ္။ အမ်ားအတြက္ ထဲ့မတြက္တတ္တဲ့လူစားမ်ဳိး။(ပရဟိတ စိတ္မ၀င္စားတဲ့ လူစားမ်ဳိး)

၆။ ေခြးအနဲ႔ တူတဲ့ လူမ်ဳိး။ ဒီလူစားကေတာ့ ေကာက္က်စ္တယ္။ ဘယ္ေနရာ မဆုိ နည္းမွန္၊ လမ္းမွန္က မသြားတတ္ဘူး။ ဘယ္သူ႕ကိုမဆုိ လွည့္စားလုိက္ ရမွ စား၀င္ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့လူမ်ဳိး။ ကိုယ့္လက္ေအာက္ငယ္သားကို ကိုယ့္လက္ ခုတ္ထဲက ေရလုိ၊ ကိုယ္လုိတဲ့ ေနရာမွာပဲ အသုံးခ်တတ္တယ္။

ကဲ...ေခါင္းေဆာင္မ်ား စဥ္းစားၾကည့္ပါ၊ ငါဘယ္နံပါတ္နဲ႔ ျငိေနလည္းဆုိတာ၊ ဘယ္နံပါတ္နဲ႔မွ မျငိဘူးဆုိ၇င္ေတာ့ သင္လူေကာင္းျဖစ္ျပီ၊ ေခါင္းေဆာင္ေ ကာင္းျဖစ္၊ မျဖစ္ေတာ့ ေနာက္တင္ျပမယ့္ “ေခါင္းေဆာင္အဂၤါ”နဲ႔ ဆက္ျပီး တုိက္ဆုိင္ၾကည့္ရပါမယ္။


(သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္ကို ကုိးကားပါသည္....)

Read More »

ေၾကးနီစီမံကိန္းႏွင့္ KIA တုိက္ပဲြ ဆက္စပ္မႈ စစ္ေရးေလ့လာသူ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး

ဒီဇင္ဘာလ 20 ရက္ 2012 ခုႏွစ္ သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္ အင္တာဗ်ဴး

ဦးပိုင္ကုမၸဏီႏွင့္ တ႐ုတ္ဝမ္ေပါင္ကုမၸဏီတို႔ ဖက္စပ္လုပ္ကိုင္ေနသည့္ မုံရြာခရိုင္ ဆားလင္းႀကီးၿမိဳ႕နယ္ လက္ပန္ေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္း ဖ်က္သိမ္းေရး ကန႔္ကြက္ ဆႏၵျပမွုမ်ား လြန္ခဲ့သည့္ ႏုိဝင္ဘာလအတြင္းက က်ယ္ျပန႔္စြာ ျဖစ္ပြားခဲ့ အၿပီး ယခုလဆန္းပိုင္းမွစ၍ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း အစိုးရတပ္ႏွင့္ KIA အဖြဲ႕တို႔အၾကား ႏွစ္ဘက္ တိုက္ပြဲမ်ား ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ ။

ထိုသို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာ ေၾကးနီစီမံကိန္းကန႔္ကြက္မွုမ်ားအေပၚ တ႐ုတ္ျပည္မွ မေက်နပ္သျဖင့္ KIA အဖြဲ႕ကို ေထာက္ခံအားေပး ေန၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္သူလူထုအၾကား သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚေနသည့္ အေျခအေနႏွင့္ ပတ္သက္၍ သၽွမ္းသံေတာ္ဆင့္မွ တ႐ုတ္ နယ္စပ္ စစ္ေရးႏုိင္ငံေရး ေလ့လာသူ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာႏွင့္ ေတြ႕ဆုံးေမးျမန္း ထားခ်က္မ်ားအား တင္ျပလုိက္ပါတယ္။

ေမး - လက္ပန္ေတာင္းေတာင္ကိစၥ အၿပီးမွာ အစိုးရတပ္နဲ႔ ေကအိုင္ေအတို႔ တိုက္ပြဲေတြပိုျဖစ္လာတာေပါ့ေနာ္ ဘာေၾကာင့္ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္လာသလဲဆိုတာ အရင္ေျပာေပးပါ။

ေၿဖ - လက္ပန္ေတာင္းေတာင္ကိစၥ အၿပီး တိုက္ပြဲေတြပိုမ်ားလာတာ ဆိုတဲ့ကိစၥက ေအာက္တိုဘာလကုန္ပိုင္း ေရြလီ ေဆြး ေႏြးပြဲ အၿပီးမွာ အစိုးရဘက္က Target ေျပာင္းသြားတယ္လို႔ ယူဆရတယ္။ မူလက အဲဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရး မလုပ္ခင္ ျမင္ေနရတာက ေခၽြစစ္သေဘာမ်ိဳး အၿမဲမျပတ္ထိေတြ႕ၿပီး ခ်ဳံ႕ထားတဲ့ အေနအထား ေနရာအႏွံ႔ ေသနတ္သံျမည္ေနေအာင္ လုပ္ထားတာေပါ့။


ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ရွိတဲ့ စစ္ပြဲလကၡဏာမ်ိဳးမေတြ႕ရဘူး တပ္ေတြအမ်ားႀကီးသုံးမယ္ ျဖန႔္ထားတယ္ ထိေတြ႕မွု ယူတယ္ အေျမာက္ ႀကီး ေတြနဲ႔ပစ္တယ္ အေႏွာက္အယွက္လုပ္တယ္ အဲလိုေပါ့ တိုတိုေျပာရရင္ ခ်ံဳ႕ငင္တဲ့စစ္ပြဲတစ္ခုကို ဖန္တီးထားတာ။

ဒီလိုတိုက္ပြဲေတြ ေန႔စဥ္ျဖစ္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ အရာရာတိုင္းမွာ ဖိအားရွိေနတယ္ ဒီအက်ပ္အတည္း ေတြထဲကေန ျပည္သူ နဲ႔ ေကအိုင္ေအတပ္ ၊ အထက္နဲ႔ေအာက္ ေသြးကြဲေအာင္ဖန္တီးထားတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ဗမာတပ္ဘက္ကစဥ္းစားခ်က္ေျပာင္းသြား ပုံရတယ္ ေကအိုင္ေအနဲ႔တိုက္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲကာလမွာ သူ႔ဘက္က အဆုံးအ႐ူံးကမ်ားတယ္ ေနာက္တစ္ေခါက္ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုရင္ အေပၚစီးရတဲ့ ေဆြးေႏြးမွုမ်ိဳးလိုခ်င္တယ္ အဲဒီ ေတာ့ အစိုးရဘက္က လုပ္ႏုိင္တဲ့ဟာႏွစ္ခုရွိတယ္ တစ္ခုက ေကအိုင္ေအဗဟိုကို ထိန္းခ်ဳပ္တာရယ္ ဗဟိုနဲ႔ေအာက္မွာ ရွိေန တဲ့တပ္ေတြကို ျပတ္သြားေအာင္ႀကိဳးစားတာရယ္ေပါ့။

ေမး - အဲဒီစစ္ပြဲအေနအထားကို ထင္သာျမင္သာရွိေအာင္ ေျပာျပေပးပါ ။

ေၿဖ - အခုလတ္တေလာ လဂ်ားယန္မွာ ျဖစ္သြားတဲ့ တိုက္ပြဲေတြမွာ သိပ္သိသာတယ္ MI24 ကိုအဓိကက်တဲ့ ႏွစ္ေနရာ မွာ ရည္မွန္းခ်က္ရွိတဲ့ႏွစ္ေနရာကိုပစ္တယ္ ဘြန္လြယ္ကိုပစ္တယ္ တကယ္လို႔ဘြန္လြယ္ကိုရသြားရင္ ေကအိုင္ေအ ဗဟို ေဒသ ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္မယ္လို႔ ယူဆပုံရတယ္ ဒါေၾကာင့္ဘြန္လြယ္ကို အႀကီးအက်ယ္ ထိုးဖို႔ျပင္တာ ေနာက္လည္း ထပ္ထိုးမဲ့ အလားအလာေတြ ျမင္ေနရတယ္။

ေကအိုင္ေအဆီကေန သူလိုခ်င္တဲ့ စခန္းေတြရရင္ စစ္ေရးအသာစီးနဲ႔ စားပြဲေပၚ ေရာက္ေအာင္ေခၚမယ္ အဲလိုစဥ္းစားပုံ ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ နံပတ္တစ္က ဘြန္လြယ္စခန္းကိုထိုးတယ္ ေနာက္ တစ္ခုက ပန္ဝါနားမွာကပ္ေနတဲ့ နယ္စပ္မ်ဥ္း ၅၊၆ နားကစခန္းကို ထိုးတယ္။

ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားမေျပာခင္မွာ ပန္ဝါနားမွာ ေကအိုင္ေအမရွိေရးဆိုတဲ့ေပၚလစီ ဗမာ အစိုးရမွာ ရွိပုံရတယ္ အဲဒီမွာလည္း အထူးအေလးထားခ်က္အရ MI 24 ေတြကိုသုံးခဲ့တယ္။

ေမး - ေနာက္တစ္ခုက ျပည္တြင္းလူထုၾကားမွာ ေကအိုင္ေအကို တ႐ုတ္က ေထာက္ခံအားေပးေနတယ္လို႔ ေျပာသံေတြ ၾကားေနရေတာ့ ဒီကိစၥအေပၚ ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ။

ေၿဖ - ေကအိုင္ေအဟာ အိမ္နီးနားခ်င္းနိူင္ငံႀကီးရဲ့ ေထာက္ပံ့မွုေတြရထားလို႔ တိုက္ပြဲေတြ မျပတ္တိုက္ႏုိင္တယ္လို႔ေျပာ ေနတာက လက္ေတြ႕မက်ဘူး။

ျပည္တြင္းမွာ ဗမာအစိုးရဟာ သူ႔ရဲ့စစ္ေရး႐ူံးနိမ့္မွုေတြကို ကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႔ စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရးသုံးၿပီး ၀ါဒျဖန႔္ ေနတာ ျဖစ္တယ္ အခုလက္ပန္ေတာင္းေတာင္ကိစၥျဖစ္တယ္ တ႐ုတ္ျပည္ကမေက်နပ္ဘူး ဒါေၾကာင့္မို႔ ၀ေတြ ကခ်င္ေတြကို ေျမႇာက္ေပးတယ္ ဆိုတဲ့ အရပ္သားစဥ္းစားနည္းမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ဗမာအစိုးရက ျဖန႔္ခ်ီေနတာ ျဖစ္တယ္။

ေမး - KIA နဲ႔တ႐ုတ္ဆက္ဆံေရး အေျခအေနေရာ ဘယ္လိုရွိပါသလဲ

ေၿဖ - ေကအိုင္ေအက တ႐ုတ္အစိုးရနဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္း လကၡဏာေဆာင္တဲ့ ဆက္ဆံေရးရွိတာ မွန္တယ္ ဆိုလိုတာက ေကအိုင္ေအနဲ႔ဆိုရင္ ထိန္ခ်ံဳးအထူးခရိုင္၊ တယ္ဟုန္အထူးတိုင္း ၊ ေပါင္စန္းစစ္ေဒသခြဲစတဲ့ ဒီလို နယ္စပ္ျခင္းကပ္ေနတဲ့ ေဒသေတြ က တစ္စုံတစ္ရာ ဆက္စပ္မွုရွိတာအမွန္ပဲ။

တ႐ုတ္အစိုးရအေနနဲ႔ အရင္တုန္းက ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ကူညီခဲ့သလိုမ်ိဳး အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ဘယ္သူ႔ကိုမွမကူညီဘူး ေကအိုင္ေအဘက္က ပိုရွင္းတယ္ ေကအိုင္ေအေခါင္းေဆာင္အားလုံးဟာ တ႐ုတ္ျပည္က ကခ်င္တစ္ေယာက္မွ မပါဘူး ဗမာ ျပည္က ကခ်င္ေတြျဖစ္တယ္။

ေနာက္တစ္ခုက တ႐ုတ္ျပည္ဟာဆိုလို႔ရွိရင္ ဗမာအစိုးရရဲ့ေလသံကိုလိုက္ၿပီး သူ႔ျပည္တြင္းထဲမွာရွိေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကို ေကအိုင္ေအနယ္ထဲကိုေမာင္းသြင္းတယ္ ေမာင္းသြင္းတဲ့အတြက္ ေကအိုင္ေအမွာ ႀကီးစြာအထုတ္အပိုးျဖစ္ခဲ့တယ္။

ျမစ္ဆုံကိစၥမွာ ဆိုရင္လည္း တ႐ုတ္အစိုးရဟာ ေကအိုင္ေအကို ေတာ္ေတာ္ေလးကို နာက်ဥ္းတယ္ ျမစ္ဆုံကိစၥကို စတင္ ကန႔္ကြက္တာ ေကအိုင္ေအျဖစ္တယ္ ျမစ္ဆုံမွာ လုပ္တဲ့ကုမၸဏီႀကီးရဲ့႒ာနခ်ဳပ္မွာ တႏွစ္ေလာက္က ဗုံးကြဲမွုျဖစ္တယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ေကအိုင္ေအက အေမရိကန္အပါအဝင္ အေနာက္နိူင္ငံေတြနဲ႔ ဆက္စပ္မွုရွိတယ္ ဘာသာေရးအရလည္း အေနာက္နိူင္ငံေတြႀကိဳက္တဲ့ ဘာသာေရးကိုးကြယ္မွုရွိတယ္ အဲဒီေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ေကအိုင္ေအနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သံသ ယေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ က်ေနာ္တို႔သိသေလာက္ေျပာရရင္ ကြန္ျမဴပါတီကတဆင့္ရခဲ့ဖူးတဲ့ လက္နက္ခဲယမ္းက လြဲရင္ တ႐ုတ္ျပည္က ဘာမွမရပါဘူး။

ေမး - ႏွစ္ဘက္ စစ္ေရးအေျခအေနကိုေရာ ဘယ္လိုသုံးသပ္မိပါသလဲ။

KIAဘက္က ႏုိင္ငံေရးစင္ျမႇင့္တစ္ခုရဖို႔ မလြဲသာ ၊ မေရွာင္သာ တိုက္ေနရတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ၊ သူ႔အတြက္ ၀န္ထုတ္ ၀န္ပိုး သိပ္ႀကီးပါတယ္ ၊ စစ္ပြဲကိုလိုလားတဲ့အေနအထားမရွိပါဘူး ဒါေၾကာင့္ အျပန္အလွန္လက္ခံႏုိင္မယ့္ ႏုိင္ငံေရးစင္ျမင့္ တစ္ခုရၿပီ ဆိုရင္ သူ႔ဘက္က မုခ်အပစ္ရပ္မဲ့အေနအထားပါ။

လတ္တေလစစ္ပြဲမွာ သိသာပါတယ္။ ေကအိုင္ေအက ခံစစ္ေသသက္သက္လုပ္သြားတယ္၊ ခံစစ္ရွင္လိုမ်ိဳး ျပန္လွန္ ထိုးတာတို႔ ၀ိုင္းပတ္တာတို႔ ထိုးစစ္ဆင္တာတို႔ လုပ္ခဲ့ရင္ အစိုးရတပ္ဟာဒီထက္မကနာႏုိင္ပါတယ္ ဥပမာကုန္းတစ္ကုန္းကို ထိုးတယ္ဆိုရင္ ရန္သူ႔ဘက္က လွန္က်သြားတယ္ဆိုရင္ ေအာင္ပြဲကိုခ်ဲ႕ထြင္တဲ့အေနနဲ႔ ေျပးတဲ့တပ္ကို ပတ္တာတို႔ ၀ိုက္တာ တို႔ ပိတ္တာတို႔ေပါ့ေနာ္ အဲလိုအလုပ္ေတြ ေကအိုင္ေအက မလုပ္ခဲ့ဘူး သူ႔စခန္းကို သူေစာင့္တာပဲ သူ႔ဆီဝင္လာ ရင္ပစ္ တယ္ မဝင္ရင္မပစ္ဘူး။

အစိုးရဘက္ကေတာ့ နည္းပရိယာယ္အရ ေကအိုင္ေအရဲ့အဓိကစခန္းေတြကို သိမ္းၿပီး စစ္ေရးအရအားေပ်ာ့ သြားေအာင္ အေပၚစီးက ရေအာင္ယူၿပီး စကားေျပာဖို႔ျပင္တာျဖစ္တယ္။

ဒါေပမဲ့လည္း လက္နက္ႀကီးေတြ ေလေၾကာင္းပစ္ကူေတြ ဘယ္ေလာက္သုံးသုံး ဗမာစစ္တပ္ရဲ့အေျခအေနဟာ အေတာ္ ေလးကို ဆိုးဝါးေနတယ္ တိုက္ခိုက္ေရးစိတ္ဓါတ္အနိမ့္ဆုံးျဖစ္တယ္ အေပၚကေခါင္းေဆာင္ေတြက အတင္းတိုး တိုက္ခိုင္း ေပမဲ့ ေအာက္မွာ တိုက္နိူင္တဲ့ အဂၤါရပ္မရွိေတာ့ဘူး အဓိကကေတာ့ မေသမေပ်ာက္နဲ႔ျပန္ရဖို႔ပဲ စစ္တိုက္ေနရတာေပါ့ စစ္ တပ္ထဲမွာ ရဲေဘာ္စိတ္မရွိေတာ့ဘူး။

Read More »