ျပည္သူသေဘာမတူရင္ ေလတစ္႐ိႈက္မႇ ႐ႇဴခြင့္မရႇိ

 ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ

လူသားတို႔ရဲ႕ လူေနမႈဘ၀အစဟာ အေျခတက်မရႇိခဲ့ပါဘူး။ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ သြားလာရင္း နယ္ေျမသစ္ေတြ ရႇာေဖြခဲ့ၾကတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ မယဥ္ေက်းေသးတဲ့ ကမၻာရဲ႕ လူေနမႈဘ၀အစျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ထို႔အတူ လူတစ္စုခ်င္းစီဟာလည္း မိမိနယ္ေျမေဒသထြက္ စားစရာ၊ ေသာက္စရာေတြကို စား႐ံုသာ စားတတ္ၾကတဲ့ ကာလျဖစ္ေလေတာ့ စားစရာ၊ ေသာက္စရာကုန္ရင္ ေနာက္ထပ္အသင့္ စားလို႔ေသာက္လို႔ရတဲ့ နယ္ေျမသစ္ကို ရႇာေဖြၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ရႇာေဖြသြားလာရင္း လူ႔ဘ၀ကို ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္။

ဒီေနရာမႇာ ျပည္ျမန္မာ

ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းစြာ လူ႔သမုိင္းေတြ ျဖတ္သန္းလာရတဲ့ လူသားေတြအနက္ ျမန္မာဆိုတဲ့ နယ္ေျမေပၚမႇာ လူသားအခ်ဳိ႕ အေျခခ် ေနထိုင္လာၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာျပည္ဟာ ကမၻာေပၚမႇာ ေနရာတစ္ခု သတ္သတ္မႇတ္မႇတ္ ရရႇိရပ္တည္လာတာဟာ ႏႇစ္ေပါင္း တာရႇည္ခဲ့ပါၿပီ။ လူေတြ (လူမ်ဳိးရယ္လို႔ ေပၚခင္ကတည္းက) ဟာ တူရာစုေနထိုင္ၾကရင္း မိသားစု အသိုက္အျမံဳေလး ျဖစ္လာပါတယ္။
စတင္အေျခခ်ခါစ လူေတြဟာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေမတၲာရႇိလို႔၊ သံေယာဇဥ္တြယ္လို႔ အတူတကြ ယႇဥ္တြဲ ေနထိုင္ျဖစ္သြားၾကတာပါ။
ဒီလိုေမတၲာတရားနဲ႔ တစ္ဦးကို တစ္ဦး အျပန္အလႇန္မႇီခိုရင္း၊ အျပန္အလႇန္ အက်ဳိးျပဳရင္း၊ အျပန္အလႇန္ ႐ိုင္းပင္းကူညီရင္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနထိုင္လာရာမႇ အိမ္ေတြ၊ ရာေတြ တည္ေဆာက္ၾကရင္း နယ္ေျမပိုင္ဆုိင္မႈ ျပဳလုပ္လာၾကပါတယ္။ အိမ္ေတြကို ျခံစည္း႐ိုးကာရာမႇ ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီး ရြာေတြကို ရြာစည္း႐ိုး ကာလာၾကပါတယ္။ တုိင္းျပည္ကို စုေပါင္း တည္ေထာင္လာၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာျပည္ရယ္လို႔ ျဖစ္မလာမီ အေစာဆံုး အတိတ္ကာလ ၂ ရာစုေလာက္က ပ်ဴလူမ်ဳိးေတြဟာ ဧရာ၀တီျမစ္၀ႇမ္းကို စတင္၀င္ေရာက္လာပါတယ္။ ဒီေနာက္ ယခု ျပည္ၿမိဳ႕နယ္ မလႇမ္းမကမ္းမႇာ ၿမိဳ႕ငယ္၊ ရြာငယ္မ်ား တည္ေထာင္ကာ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။
ထို႔အတူ အေရႇ႕ဖ်ားေဒသမႇာလည္း မြန္မ်ဳိးႏြယ္ေတြဟာ ကမ္း႐ိုးတန္းတစ္ေလ်ာက္မႇာ အေျခခ်လာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပ်ဴ၊ ကမ္းယံ၊ သက္တို႔ဟာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ရဲ႕ ဘုိးေဘးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဆီက ရရႇိလာတဲ့ အေမြေတြဟာ တစ္သက္စားမကုန္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာတည္သေရြ႕ စားမကုန္တဲ့ ေရ၊ ေျမ၊ ေလ ေတြျဖစ္ပါတယ္။
လက္ရႇိ ၂၁ ရာစုမႇာ တစ္ခန္း တစ္က႑ ပါ၀င္ေနထိုင္ခြင့္ရထားတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ကြၽန္ေတာ္တို႔ မ်ဳိးဆက္ေတြဟာ ေနာင္ႏႇစ္ေပါင္းမ်ားစြာမႇာ (၃၁ ရာစု) က လူေတြရဲ႕ ဘိုးေဘးေတြအျဖစ္ သတ္မႇတ္ခံရမႇာပါ။
သူတို႔က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို မႇတ္ခ်က္ေပးၾကပါလိမ့္မယ္။ ေ၀ဖန္ၾကပါ လိမ့္မယ္။ ခ်ီးက်ဴးၾကပါလိမ့္မယ္။ ႐ႈတ္ခ်ၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ ေ၀ဖန္သံအမ်ဳိးမ်ဳိးရဲ႕ မႇတ္ေက်ာက္က ယေန႔လက္ရႇိ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ပါ။
မိမိတစ္သက္သာ (ႏႇစ္ ၆၀/ ၈၀) အတြက္သာ ေကာင္းစား႐ံု၊ ခံစားရ႐ံု၊ ရႇိသမွ် သယံဇာတေတြကို အ ကုန္ထုတ္သံုးပစ္လိုက္လို႔ မရပါဘူး။ အေမြေတြ ခ်န္ထားခဲ့ရပါမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္ေတြ မ်က္ႏႇာမငယ္ဖို႔၊ အသိပညာႂကြယ္ဖို႔၊ က်န္သင့္တာေတြ က်န္ေအာင္ ခ်န္သင့္တာေတြ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ရပါမယ္။
ဒါမႇ စတုရန္းမိုင္ေပါင္း ၂၆၁,၂၂၈ က်ယ္၀န္းတဲ့ ျမန္မာျပည္ နယ္နိမိတ္ႀကီးဟာ တစ္လက္မ မေလ်ာ့ဘဲ ကမၻာေျမေပၚမႇာ ထည္ထည္၀ါ၀ါ ရပ္တည္ေနႏိုင္မႇာပါ။

ယဥ္ေက်းလာေသာကမၻာ

သည္လိုနဲ႔ ကမၻာေပၚမႇာ လူသားေတြဟာ မိမိသေဘာက်တဲ့ နယ္ေျမသစ္မႇာ အေျခခ် ေနထိုင္လာၾကပါတယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့ေနရာေလးကို ပိုတိုးတက္ေအာင္၊ ပိုစည္ပင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရာက အနီးအနားက လူေတြကို မိတ္ေဆြဖြဲ႕၊ ပူးေပါင္းေနထိုင္လာၾကပါတယ္။ တူရာစုေတြ ေပါင္းဖက္ၾကရင္း ၿမိဳ႕ျပေက်းရြာေတြ ေပၚေပါက္ လာပါတယ္။
ယဥ္ေက်းတယ္ဆိုတာဟာ အသိၪာဏ္ျမင့္မားလာျခင္း၊ ပညာတတ္ေျမာက္လာျခင္း၊ အမႇန္နဲ႔ အမႇားကြဲကြဲျပားသိျမင္မႈ လြယ္ကူျခင္း၊ မတရားမႈကို ေရႇာင္ရႇားျခင္း၊ တရားမႈကို ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္လိုျခင္း၊ ကိုယ့္ႏုိင္ငံကို ေစာင့္ေရႇာက္ျခင္း၊ ကိုယ့္ျပည္သူကို အေလးအျမတ္ျပဳျခင္း စတာေတြ ျပည့္၀တာကို ဆိုလိုပါတယ္။
ေရႇးဘိုးဘြားဘီဘင္ေတြရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြေၾကာင့္ မိမိအေျခခ်ေနထိုင္လာတဲ့ နယ္ေျမကို ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ လူသားေတြက ျပဳျပင္ၾကပါတယ္။ ခိုင္ျမဲေအာင္ စီမံၾကပါတယ္။ လႇပေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၾကပါတယ္။ တိုးတက္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ၾကပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုတဲ့ နယ္ေျမကို ယဥ္ေက်းတဲ့ ကမၻာသူ ကမၻာသားေတြက ကမၻာမ်က္ႏႇာျပင္ေပၚမႇာ ေနရာတစ္ခု တရား၀င္ သတ္မႇတ္လိုက္ၾကပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက သူ႔နယ္နိမိတ္နဲ႔သူ၊ ႐ုရႇား၊ တ႐ုတ္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရႇ္၊ အိႏၵိယတို႔ကလည္း အလားတူ သူ႔နယ္နိမိတ္နဲ႔သူ သတ္သတ္မႇတ္မႇတ္ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆက္ဆံၾကပါတယ္။ ေလးေလးစားစား အသိအမႇတ္ျပဳၾကပါတယ္။
အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ နယ္ေျမထဲမႇာ ေရနံတြင္းရႇိတဲ့ ႏိုင္ငံကရႇိပါတယ္။ ေရပိုင္ နက္ က်ယ္က်ယ္ရၿပီး ငါးေပါတဲ့ႏုိင္ငံက ေပါပါတယ္။ ေျမဆီၾသဇာေကာင္းလို႔ ဆန္စပါးစိုက္ပ်ဳိးလို႔ ေကာင္းတဲ့ႏုိင္ငံက ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေတြဟာ သဘာ၀ရဲ႕ အကန္႔အသတ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြက တ႐ုတ္ျပည္က ျမစ္ ၀ါျမစ္ေရကိုမႇ ေသာက္သံုးခ်င္လို႔ မရပါဘူး။ ထို႔အတူ တ႐ုတ္ကလည္း ျမန္မာျပည္ လက္ပံေတာင္းေတာင္က ေျမေတြကိုမႇ လက္သိပ္ထုိး အေခ်ာင္လိုခ်င္လို႔ မရပါဘူး။
ဘဂၤလားေဒ့ရႇ္ႏိုင္ငံသားက ျမန္မာျပည္ကထြက္တဲ့ ပုန္းရည္ႀကီးကိုမႇ စားခ်င္လို႔ မရပါဘူး။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံထြက္ကိုပဲ အဓိကထား စားၾကရမႇာပါ။ သံုးစဲြၾကရမႇာပါ။ ခိုးေခ်ာင္ခိုး၀ႇက္ ၀င္လာၿပီး ဟိုဟာႏိႈက္စား ဒီဟာႏိႈက္စား လြန္က်ဴးလာရင္ေတာ့ ယဥ္ေက်းတဲ့ ကမၻာရဲ႕ ဥပေဒအတိုင္း ဒဏ္ခတ္ခံရမႇာပါ။
မိမိမရႇိတာကို ယဥ္ေက်းတဲ့ ကမၻာမႇာ အဓမၼ မတရားယူလို႔မရပါဘူး။ လာဘ္ထိုးၿပီး မိမိကိုယ္က်ဳိး ရႇာလို႔မရပါဘူး။ ေက်းဇူးရႇင္ဆိုၿပီး တစ္သက္လံုး ကြၽန္ခံခိုင္းလို႔မရပါဘူး။ လက္နက္အားကိုး အာဏာအားကိုးနဲ႔ အႏိုင္က်င့္လုယူလို႔ မရပါဘူး။
ေငြေၾကးနဲ႔ ေရာင္း၀ယ္တဲ့စနစ္ကို ျပည္သူကိုခ်ျပ၊ ျပည္သူ႔ယံုၾကည္မႈကိုရယူ၊ ပြင့္လင္းတဲ့ သေဘာတူညီမႈေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းတဲ့ကမၻာမႇာ သံုးစြဲလာတာ အေျခက်အကြၽမ္းတ၀င္ ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ အစိုးရတစ္ဖြဲ႕တည္း သေဘာဆႏၵနဲ႔ တိတ္တိတ္ကေလး ႏႇစ္ဦး သေဘာတူလို႔ မရပါဘူး။
မိမိမႇာမရႇိတဲ့ ကုန္ပစၥည္းကို ေငြေၾကးနဲ႔ ၀ယ္ယူသံုးစြဲလာၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေငြရႇိတုိင္း ၀ယ္လို႔ရႏိုင္ပါသလား။ ေရာင္းတဲ့တိုင္းျပည္ကလည္း သူ႔ျပည္သူမ်က္ႏႇာကို ၾကည့္ၿပီးမႇ ေရာင္းသင့္တာကိုပဲ ေရာင္းရမႇာပါ။ ၀ယ္တဲ့တိုင္းျပည္ကလည္း ေနာက္ေက်ာဓားေထာက္ၿပီး အႏိုင္က်င့္၀ယ္လို႔ မရပါဘူး။
ယံုၾကည္မႈေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ၊ ျမတ္ႏုိးမႈေတြ၊ ေမတၲာတရားေတြ၊ သစၥာတရားေတြ၊ မွ်တမႈေတြ၊ တရားဥပေဒေတြ၊ ျပည္သူ႔ဆႏၵေတြ ဒါေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီးမႇ ၀ယ္လို႔ ရႏိုင္ပါတယ္၊ ေရာင္းလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။
သူတို႔က ၀ယ္တိုင္းေရာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ျပန္ေရာင္းသင့္သလား။ ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာ ေရာင္းလို႔ ၀ယ္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ေရာင္းမပစ္လိုက္မိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

ျပန္လည္ျပည့္ၿဖိဳးၿမဲ

ေရာင္းမႇျဖစ္မယ္။ ေရာင္းရင္ ျပည္သူေတြ အက်ဳိးရႇိမယ္။ ႏိုင္ငံအတြက္ အက်ဳိးရႇိမယ္လို႔ ေသခ်ာေပါက္ ယံုၾကည္ရင္ ျပည္သူေတြ လက္ခံလာေအာင္ စိတ္ရႇည္ရႇည္ ရႇင္းျပၿပီးမႇ သေဘာတူညီမႈ တစ္ခုရလာ ၿပီးမႇ ေရာင္းရပါမယ္။ ေရာင္းသင့္တာကို ေရာင္းၿပီးရင္လည္း အဲဒီ ေရာင္းလိုက္တဲ့ ပစၥည္းမ်ဳိး ျပန္လည္ထုတ္လုပ္ၾကရပါမယ္။ စိုက္ပ်ဳိးရပါမယ္။ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းစံုနဲ႔ ျပန္လည္ အစားထိုးထားရပါမယ္။ထာ၀ရ ေျမပေဒသာပင္ႀကီး ျဖစ္ေနေစရပါမယ္။
မူလရႇိရင္းစြဲ အေျခအေနကေန ေလ်ာ့မသြားေအာင္ ေရာင္းသူနဲ႔ ထုတ္လုပ္သူတို႔ အခ်ဳိးက်က် ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ၾကရပါမယ္။ ေရာင္းသူက ဗုံးေပါလေအာ ထင္သလို ေရာင္းခ်လိုက္လို႔ မရပါဘူး။ ကုန္ထုတ္လုပ္ တဲ့ သေဘာသဘာ၀ကုိ နားလည္ရပါမယ္။ ကုန္ထုတ္ေပးႏုိင္သူေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားရပါမယ္။ သူတို႔ေတြ ေခတ္မီေနရပါမယ္။ဒါမႇ ျမန္မာ့ေရ၊ ေျမသယံဇာတဟာ ျပန္လည္ ျပည့္ၿဖိဳးျမဲအတိုင္း ထာ၀ရ စည္ပင္သာယာ၀ေျပာေနမႇာပါ။

ေငြေၾကးနဲ႔ ေရာင္း၀ယ္တဲ့စနစ္ကို ျပည္သူကိုခ်ျပ၊ ျပည္သူ႔ယံုၾကည္မႈကိုရယူ၊ ပြင့္လင္းတဲ့ သေဘာတူညီမႈေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းတဲ့ကမၻာမႇာ သံုးစြဲလာတာ အေျခက်အကြၽမ္းတ၀င္ ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ အစိုးရတစ္ဖြဲ႕တည္း သေဘာဆႏၵနဲ႔ တိတ္တိတ္ကေလး ႏႇစ္ဦး သေဘာတူလို႔ မရပါဘူး.....

အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ

ေရႇးေခတ္ဘုရင္မ်ား လက္ထက္က သက္ဦးဆံပိုင္ အာဏာရႇင္ ျဖစ္ေလေတာ့ သူႏိုင္ငံေတာ္ဟာ သူတစ္ဦးတည္းအမိန္႔နဲ႔ အျခားႏုိင္ငံကို ေပးခ်င္တာေပးမယ္။ လႇဴခ်င္တာ လႇဴမယ္။ ဘယ္သူကမႇ ကန္႔ကြက္လို႔ မရပါဘူး။ တစ္ခါတရံ စစ္ေျပၿငိမ္းဖို႔၊ ႏႇစ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရးရဖို႔ဆိုၿပီး မိမိရဲ႕သမီးေတာ္၊ ဒါမႇမဟုတ္ မိမိႏိုင္ငံတြင္း မိန္းမလႇလႇေလး တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လက္ေဆာင္ပ႑ာအျဖစ္ ေပးဆက္ၾကတဲ့ အစဥ္ အလာေတြရႇိခဲ့ပါတယ္။
ဒါမႇမဟုတ္ မိမိျပည္တြင္းကထြက္တဲ့ စိန္၊ ေရႊ၊ ေက်ာက္သံ ပတၲျမား စတာေတြကိုလည္း ဘုရင္တစ္ပါးတည္းရဲ႕ဆႏၵနဲ႔ အျခားႏုိင္ငံကို ေပးခ်င္ ေပးတတ္ပါတယ္။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာဟာ ဘုရင္ရဲ႕ႏႈတ္ဖ်ားမႇာ ရႇိပါတယ္။
ဒါမ်ဳိး ဒီေခတ္မႇာ လံုး၀မရႇိေစရပါ။ ယဥ္ေက်းလာတဲ့ ကမၻာမႇာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံဆီအတြက္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔တစ္ႏိုင္ငံ ေလးစားမႈကို ျပသတဲ့ အထြတ္အထိပ္ယဥ္ေက်းမႈ ျပယုဂ္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ႏုိင္ငံနဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံ မေစာ္ကားရပါဘူး။ မေလးမစား မျပဳရပါဘူး။ ႏိုင္ငံတြင္းရႇိ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံ၊ ဘာသာေရး အေဆာက္အဦ၊ လူမႈေရး အသိုက္အ၀န္း၊ ေရ၊ ေျမ၊ ေတာေတာင္၊ ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္၊ေျမေပၚ ေျမေအာက္ သယံဇာတ အလံုးစံုဟာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာေအာက္မႇာ စုစည္းတည္ရႇိေနတာပါ။
အခ်ဳပ္အျခာရဲ႕ မူလပိုင္ရႇင္ဟာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ ျဖစ္ေနေလေတာ့ ျမန္မာျပည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကမႇ ခြင့္မျပဳရင္ သေဘာမတူရင္ ဘယ္ေျမတစ္လက္မ၊ ဘယ္ေရတစ္စက္၊ဘယ္ေလတစ္႐ႇိဳက္ကိုမႇ ျပည္ပကို မိမိတစ္ဦးတည္းသေဘာနဲ႔ ထုတ္ေရာင္းလို႔ မရပါဘူး။ မိမိတစ္ဖြဲ႕တည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔မႇ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လို႔မရပါဘူး။ ထင္သာျမင္သာျဖစ္ေအာင္ ျပည္သူအမ်ားစုသိေအာင္ လုပ္ၿပီးမႇ ျပည္သူသေဘာထား တုံ႔ျပန္မႈနဲ႔အညီ ေဆာင္ရြက္ၾကရမႇာပါ။
လက္ပံေတာင္းေတာင္လို အျဖစ္မ်ဳိး ေနာက္ထပ္ထပ္မၾကံဳခ်င္ရင္ ျပည္သူကိုတိုင္ပင္ပါ။ ျပည္သူကို အသိေပးပါ။ ျပည္သူ႔သေဘာထားရယူပါ။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာရဲ႕ ပိုင္ရႇင္အ စစ္အမႇန္ဟာ ျပည္သူပါ။
အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ပိုင္ရႇင္ရင္း ျပည္သူကို ၀န္းရံရင္း တပ္မေတာ္၊  အစိုးရအားလံုး ၀ိုင္း၀န္းကာကြယ္ ေစာင့္ေရႇာက္ၾကရပါမယ္။ဒီလိုတပ္မေတာ္၊ အစိုးရ၊ ျပည္သူက်စ္လ်စ္ ညီညြတ္ေနမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေလတစ္႐ႇိဳက္ကို ဘယ္တိုင္းတစ္ပါးကမႇ က်ဴးေက်ာ္ ႐ႇဴ႐ိႈက္ခြင့္ ရၾကမႇာ မဟုတ္ပါဘူး။

 ေမာင္တင္ဦး (ေျမာင္ျမ)
credit  http://www.first-11.com