ကမာၻေပၚက အလွဴအတန္းမ်ားအေၾကာင္းကုိ တစ္ခါတစ္ခါေတြးေနမိပါတယ္။ ကြမ္း၀ယ္ရာကအအမ္းျပန္ရတဲ့ အေၾကြတစ္ရာကို လမ္းေပၚထိုင္ေနတဲ့ အဘြားအိုဆီ လွဴလိုက္တယ္။ ဒါက ေသးေသးမႊားမႊား။ သူငယ္ခ်င္းအေယာက္သံုးေလးဆယ္စုျပီး စားနပ္ရိကၡာနဲ႔ေဆး၀ါးအခ်ိဳ႕ကို ဒုကၡသည္ေတြဆီလွဴလိုက္တယ္။ ဒါက တစ္ပုိင္တစ္နိုင္။ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာကို မည္သည့္လုပ္ငန္းစုၾကီးမွ မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္းထံ အလွဴေငြေပးအပ္လွဴဒါန္းပြဲအခမ္းအနားဆိုျပီး အခမ္းအနားၾကီးတစ္ခုက်င္းပလို႔ လွဴလိုက္တယ္။ ဒါက ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္။ ရွိေစေတာ့။ ဘယ္လိုလွဴပံုတန္းပံုမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ လက္ကမ္းသူေရာ၊ လက္ခံသူေရာ၊ ျမင္ရၾကားရသူေရာ သံုးဦးသံုးဖက္စိတ္ၾကည္နူးစရာေကာင္းလွတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြပါပဲ။ ေထာင္ျမင္ ရာစြန္႔ေသာ အလွဴမ်ားက လြဲလို႔၊ ေညာင္ပင္ၾကီးရခ်င္လို႔ ေညာင္ေစ့ေလးပ်ိဳးေသာ အလွဴမ်ားက လြဲလို႔၊ ငါးစိမ္းကိုျမင္လို႔ ငါးကင္ပစ္ေသာ အလွဴမ်ားက လြဲလို႔၊ ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာ၀င္ခင္းေသာ အလွဴမ်ားက လြဲလို႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခင္ဗ်ားတို႔ ေပးကမ္းလိုက္ေသာ အရာမ်ားဟာ ကိုယ့္ပိုင္ဆိုင္မႈ၊ ကိုယ့္ေ၀စုထဲက အစိတ္အပိုင္းေသးေသးကေလးတခ်ိဳ႕ပါ။ ဘယ္သူကမ်ား "ငါ့မွာတစ္ေသာင္းရွိတယ္။ ေရာ့ နင္ငါးေထာင္၊ ငါငါးေထာင္လို႔"လမ္းေဘးက ကေလးငယ္ကို ေပးမွာလဲ။ ဘယ္သူကမ်ား "ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကားသံုးစီးရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ နွစ္စီးယူလိုက္"လို႔ ေပးမွာလဲ။ ကိုယ့္ေ၀စုထဲက၊ ကိုယ့္ရပိုင္ခြင့္ထဲက တစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္(သို႔မဟုတ္)အားလံုးနီးနီးကို ေပးလွဴလိုက္သူေတြရွိပင္ရွိေသာ္ျငား ဒီလိုလူေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ခ်ိဳးေရတြက္နိုင္တယ္မဟုတ္လား။ ဒီလိုလူနည္းစုထဲမွာမွ နိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲတစ္ေယာက္လည္း ပါ၀င္ေနတာကျဖင့္ ထူးဆန္းမႈတစ္ခုလို႔ ခံစားမိတာပါပဲ။ ေပးသူထက္ ယူသူေတြမ်ားေသာ ေဟာဒီကမာၻၾကီးေပၚမွာေလ။
ငယ္စဥ္က ႏြမ္းပါးနံုခ်ာေသာဘ၀၊ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးေျပာက္က်ားရဲေဘာ္ဘ၀၊ သည့္ေနာက္ အက်ဥ္းစံဘ၀၊ သည့္ေနာက္ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ဘ၀၊ ၀န္ၾကီးဘ၀တို႔ကေန ေနာက္ဆံုး သမၼတၾကီးဘ၀အထိ တက္လွမ္းလာခဲ့သူပါ။ ကမာၻ႔အဆင္းရဲဆံုးသမၼတၾကီးလို႔ အားလံုးကခ်စ္စနိုးနဲ႔ ေခၚေ၀ၚၾကပါတယ္။ သူကေတာ့ ဥရုေဂြးနိုင္ငံသမၼတၾကီး José Mujica ပါ။ စပိန္ဘာသာစကားအရ ဇို(ရွိႈ)ေဆးမူဇီ(ရွီ)ကာလို႔ အသံထြက္ရတဲ့ သူ႔ကို ၁၉၃၅ခုနွစ္၊ ေမလ ၂၀ရက္ေန႔မွာ စပိန္ႏြယ္ဖြားဖခင္ Demetrio Mujica နဲ႔ အီတာလ်ံႏြယ္ဖြားမိခင္ Lucy Cordano တို႔ကေန ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ အသက္(၅)နွစ္အရြယ္မွာ ဖတဆိုးျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ မူဇီကာေလးဟာ မိခင္နဲ႔အတူ ဘ၀ကို ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာျဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္။ စပ်စ္ျခံေသးေသးေလးကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေနရင္းနဲ႔ နိုင္ငံရဲ႕အေရးအေပၚ စိတ္၀င္စားလာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၀ျပည့္နွစ္၀န္းက်င္မွာ ဆင္းရဲတဲ့ၾကံခင္းအလုပ္သမားမ်ားနဲ႔
ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား အစျပဳခဲ့ၾကတဲ့ Tupamaros ဆိုတဲ့ေတာ္လွန္ေရးၾကီးတစ္ရပ္ အသက္၀င္လာပါတယ္။ ၁၉၇၁ခုနွစ္မွာေတာ့ မူဇီကာဟာ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအျဖစ္ အျခားရဲေဘာ္ေတြနဲ႔အတူ အဖမ္းဆီးခံခဲ့ရပါတယ္။ သူဟာ နိုင္ငံေတာ္အဆင့္အေရးၾကီးအက်ဥ္းသားအျဖစ္ ၁၄နွစ္ေက်ာ္ေထာင္နန္းစံျပီးခ်ိန္ ၁၉၈၅ခုနွစ္မွာေတာ့ ဥရုေဂြးနိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီလမ္းကိုေလွ်ာက္တဲ့ နိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္ထိ မူဇီကာဟာ ဘ၀ၾကမ္းၾကမ္းနိုင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္ အျဖစ္သာ ရွိေနပါေသးတယ္။ ေထာင္ကထြက္ျပီး ၇နွစ္အၾကာမွာ မူဇီကာဟာ သူယံုၾကည္ရာ နိုင္ငံေရးခံယူခ်က္အတြက္ တရား၀င္ပါတီတစ္ခု တည္ေထာင္နိုင္ေအာင္ၾကိဳးပမ္းပါေတာ့တယ္။ ယာသီညြန္႔ေပါင္းအစိုးရအဖြဲ႔ကလည္း ခြင့္ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၉၄အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွာ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ျပီး ၁၉၉၉မွာေတာ့ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္အျဖစ္
ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ပါတယ္။ မူဖီကာရဲ႕ စည္းရံုးမႈစြမ္းရည္ေၾကာင့္ သူကို္ယ္စားျပဳတဲ့ နိုင္ငံေရးပါတီဟာ ျပည္သူေတြၾကားမွာ အလြန္လူၾကိဳက္မ်ားေအာင္ျမင္လာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၄ခုနွစ္မွာေတာ့ မူဇီကာ အထက္လႊတ္ေတာ္အမွတ္အျဖစ္ ထပ္မံအေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရျပီး ၂၀၀၅ခုနွစ္ကေန ၂၀၀၈ခုနွစ္အတြင္းမွာ နိုင္ငံရဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ေရလုပ္ငန္း၀န္ၾကီးအျဖစ္တာ၀န္ယူခဲ့ပါတယ္။ ဥရုေဂြးနိုင္ငံရဲ႕ ၂၀၀၉ ခုနွစ္အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲအျပီးမွာေတာ့ မူဇီကာဟာ သမၼတျဖစ္လာခဲ့ျပီး ၂၀၁၀ခုနွစ္၊ မတ္လ ၁ရက္ေန႔က စလို႔ ကမာၻၾကီးထံ သူ႔ကိုယ္သူအပ္နွံလိုက္ပါေတာ့တယ္။
သမၼတဆိုတာ နိုင္ငံတစ္ခုလံုးရဲ႕အၾကီးအကဲမဟုတ္ဘူးလား။ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးကို ခ်ဳပ္ကိုင္အုပ္မိုးထားရသူမဟုတ္ဘူးလား။ ဘယ္သူကမွမကဲ့ရဲ႕မေထာက္ျပၾကမယ့္(သို႔မဟုတ္) ဘယ္သူကမွကဲ့ရဲ႕ေထာက္ျပလို႔ မရမယ့္ အခြင့္အေရးအမည္မတပ္ေသာ အခြင့္အေရးေတြကို သူယူလို႔မရနိုင္ဘူးလား။ ဂုဏ္သိကၡာအရ၊ လံုျခံဳေရးအရ၊ က်န္းမာေရးအရ၊ နိုင္ငံေရးအရ သင့္တင့္ေသာ အခြင့္အေရးေတြကို နိုင္ငံတစ္ခုအေပၚ ကိုင္တြယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနရသူတိုင္း ရယူပိုင္ခြင့္ရွိေနပါတယ္။ ဥပမာ- ေနာက္ဆံုးေပၚက်ည္ကာကားစီးမယ္။ ဘာျဖစ္သလဲ။ ဒါဟာ နိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာအရေရာ လံုျခံဳေရးအရပါ ျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥပါ။ သမၼတၾကီးရဲ႕ေနအိမ္ဟာ ရာသီဥတုပူျပင္းတဲ့ ေဒသမွာရွိေနလို႔ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕လုိေနရာမ်ိဳးမွာ
ေႏြရာသီအားလပ္ရက္အတြင္းအပန္းေျဖဖို႔ အိမ္တစ္လံုးအပို၀ယ္ထားတယ္။ ဘာျဖစ္သလဲ။ ဒါဟာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ က်န္းမာေရးကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ေနတာပဲေလ။ ဒီလိုသာမန္အခြင့္အေရးေတြကိုေတာင္ ျငင္းပယ္ထားတဲ့ ဥရုေဂြးနိုင္ငံသမၼတၾကီး မူဇီကာရဲ႕ အေၾကာင္းဟာ လုပ္ၾကံဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္လို၊ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္ရပါလိမ့္မယ္။
ဒါဟာ ျမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕အလည္ဗဟို၊ အခ်က္အခ်ာေနရာ လူကံုထံရပ္ကြက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂိတ္တံခါးအထပ္ထပ္နဲ႔ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြမရွိပါဘူး။ လက္နက္အျပည့္အစံုနဲ႔ အထူးလံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြ မရွိပါဘူး။ လူနွစ္ရပ္မကျမင့္တဲ့ အုတ္တံတိုင္းၾကီးနဲ႔ စံအိမ္ေတာ္ၾကီးမရွိပါဘူး။ အဆင့္ျမင့္လံုျခံဳေရးကင္မရာမ်ားနဲ႔ အထူးေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့ အယ္လ္ေဇးရွင္းေခြးၾကီးေတြမရွိပါဘူး။
ျခံထဲမွာလွပသန္႔ရွင္းတဲ့ ေရကူးကန္ၾကီးနဲ႔ ပန္းေတြဖူးပြင့္ေ၀ဆာေနတဲ့ပန္းဥယ်ာဥ္ၾကီးမရွိပါဘူး။ အိမ္ထဲကို ၀င္သြားရင္လည္း တန္ဖိုးၾကီးအရက္ဘား၊ တန္ဖိုးၾကီးပရိေဘာဂမ်ားနဲ႔၊ တန္ဖိုးၾကီး ပန္းပုရုပ္မ်ား၊ ပန္းခ်ီကားမ်ား၊ ဒါေတြတစ္ခုမွ မရွိပါဘူး။ မြန္တီဗီဒီရိုျမိဳ႕အစြန္ကို ထြက္ခဲ့ပါ။ျခံ၀န္းေရွ႕ကိုေရာက္တဲ့အခါ နွစ္ဦးတည္းေသာ ရဲတပ္သားေတြကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပျပီးရင္ ၀င္လာခဲ့လို႔ရပါတယ္။ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ျမက္ေတြေပါက္ေနတဲ့ ေျမလမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးကေန ယာခင္းစိမ္းစိမ္းေတြကို
ျဖတ္သြားလိုက္ရင္ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေဆာက္ထားတဲ့ တစ္ထပ္တိုက္ကေလးကို ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။ ေဘးမွာလည္း ေရစင္ျမင့္ျမင့္ၾကီးနဲ႔ေပါ့။ အဲဒီတိုက္ျဖဴျဖဴေလးနားကို ကပ္သြားတဲ့အခါ ဘယ္ဘက္လက္တစ္ဖက္မရွိရွာတဲ့ ဒုကၡိတေခြးကေလး Manuelaက
ေဟာင္ခ်င္ေဟာင္မွာေပါ့။ ဒါကလည္း ကိစၥမရွိပါဘူး။ သူ႔သခင္ အဘိုးၾကီးက ထြန္စက္ေပၚက ဆင္းလာျပီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊
ေရတြင္းကေလးနားမွာ ေရပိုက္ေတြကို ျပင္ဆင္ေနရင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စပ်စ္စင္ေအာက္က ကုလားထိုင္အိုၾကီးေပၚကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ ကားဂိုေဒါင္ထဲက ထြက္လာျပီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဟန္႔ ေပးပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအဘိုးၾကီးက သမၼတၾကီးပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဥရုေဂြးနိုင္ငံသမၼတၾကီးမူဇီကာရဲ႕ ေနအိမ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ အလည္သြားၾကည့္ၾကျခင္းပါပဲ။
သမၼတစ္ဦးရဲ႕ေနအိမ္ဟာ ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ရိုးရွင္းျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းေနရတာလဲ။ အပိုဆာဒါးပကာသနေတြ မရွိရံုတင္မဟုတ္ဘဲ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ အေဆာင္အေယာင္ေတြပါ ဘာလို႔မရွိရတာလဲ။ ဒီအခ်က္နဲ႔တင္ အံ့ၾသတၾကီးျဖစ္ေနၾကရမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ သမၼတၾကီးမူဇီကာရဲ႕အေၾကာင္းကို ထဲထဲ၀င္၀င္သိရတဲ့အခါ ပိုျပီးအ့ံၾသရသလို သူ႔ကို ပိုျပီးေလးစားမိပါေတာ့တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ သမၼတၾကီးဟာ သူ႔လစာေငြရဲ႕ ၉၀% ျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၂၀၀၀ ကို လူမႈေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ပရဟိတေဂဟာေတြထံ လစဥ္လွဴဒါန္းေနလို႔ပါပဲ။ ဒါဆို ေမးစရာေတြရွိလာပါတယ္။ သူဟာ တိုင္းျပည္ကိုဦးေဆာင္ေနရတဲ့သမၼတတစ္ဦးျဖစ္သလို မိသားစုကိုဦးေဆာင္ေနရတဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနမွာလည္း အေသအခ်ာပါပဲ။ လစာရဲ႕ ၉၀% ကို လွဴဒါန္းပစ္လိုက္သူဟာ ဘယ္၀င္ေငြ၊ ဘယ္ပိုက္ဆံနဲ႔မ်ား မိသားစုလိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးမွာပါလိမ့္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းပါ။ ပန္းေတြ၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကို အလုပ္တာ၀န္မ်ားအားလပ္ခ်ိန္တိုင္းမွာ ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳးေရာင္းခ်ပါတယ္။ ဥရုေဂြးနိုင္ငံရဲ႕ ဥပေဒအရ သမၼတျဖစ္ျပီးမၾကာခင္မွာ ပိုင္ဆိုင္မႈစာရင္းဇယားကို နိုင္ငံသိ မျဖစ္မေနထုတ္ျပန္ေပးရပါတယ္။ ၂၀၁၀ခုနွစ္မွာ သမၼတၾကီးမူဇီကာရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈဟာ ေငြေၾကးအားျဖင့္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၈၀၀ သာရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ယေန႔အခ်ိန္ထိ သူေမာင္းနွင္သြားလာအသံုးျပဳေနတဲ့ ၁၉၈၇ေမာ္ဒယ္ Volkswagen Beetle ကားေလးရဲ႕ တန္ဖိုးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ဆင္းရဲသားၾကီးကို ပါရမီျဖည့္ေပးေနသူကေရာ ဘယ္သူမ်ားပါလဲ။ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ Lucia Topolansky ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သမၼတၾကီးဟာ ၂၀၁၂ခုနွစ္အေရာက္ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြထပ္ျပီးထုတ္ျပန္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ ဇနီးျဖစ္သူရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကိုပါ ထည့္ေပါင္းခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ဇနီးေမာင္နွံစိုက္ပ်ိဳးေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္ျခံေျမရယ္၊ ထြန္စက္ေတြရယ္၊ တစ္လံုးတည္းေသာ ေနအိမ္ရယ္၊ ဒီတန္ဖိုးေတြကို ထည့္ေပါင္းလိုက္တဲ့အခါ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၁၅၀၀၀ အထိေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီပမာဏဟာ သူ႔လက္ေအာက္က ဒုတိယသမၼတရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈ သံုးပံုပံုနွစ္ပံုမွ်သာ ရွိပါတယ္။ "ကမာၻ႔အဆင္းရဲဆံုးသမၼတၾကီး၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ မဆင္းရဲေတာ့ဘူး"လို႔ ရင္းနွီးသူတခ်ိဳ႕က ေနာက္ေျပာင္တဲ့အခါ "ကၽြန္ေတာ့္ဟာမဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးဟာေတြပါ"လို႔ သမၼတၾကီးက ရယ္ရယ္ေမာေမာျပန္ေျပာတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္အရိပ္ကိုယ္ေတာင္မယံုရတဲ့ကမာၻမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဇြတ္အတင္းယံုစရာမလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ယံုခဲ့ရပါျပီ။ ေနာက္ဆံုး အျပစ္ရွာျပီးေတြးတဲ့အေတြးမ်ိဳးနဲ႔ "ဒီအဘိုးၾကီး၊ အဘြားၾကီး လင္မယား၊ ဒီေလာက္ပဲရွိတယ္ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ သူ႔သားသမီးေတြကို လႊဲေပးထားတာျဖစ္ရမယ္"လို႔ ေတြးမိခဲ့ရင္ေတာင္ အဲဒီအေတြးကို
ေခါင္းထဲကေန ျမန္ျမန္ထုတ္လိုက္ပါ။ သူတို႔မွာ သားသမီးလည္း မထြန္းကားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါပဲ။ သမၼတၾကီးမူဇီကာနဲ႔ ဇနီးတိုပိုလန္းစကီး တို႔ဟာ ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္ေသာ ဘ၀ကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ရရွိေနတဲ့ ကမာၻသူကမာၻသားေတြထဲက နွစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ရယ္ရခက္၊ ငိုရခက္ၾကီးမဟုတ္လား။ နိုင္ငံေတာ္သမၼတနဲ႔အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဇနီးေမာင္နံွတို႔ရဲ႕ တစ္ခုမက်န္ထည့္ေပါင္းထားေသာ ပိုင္ဆိုင္မႈတန္ဖိုးဟာ ေဒၚလာ၂သိန္းေက်ာ္ေက်ာ္သာ ျဖစ္သည္တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ကာတြန္းတစ္ကြက္ကို သိပ္မၾကာခင္က ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါတယ္။ နိုင္ငံျခားကာတြန္းတစ္ကြက္ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ ပံုမွာ မေကာင္းတဲ့အစိုးရလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတယ္။ ပံုထဲမွာက လူေတြဟာ ျမားၾကီးတစ္ေခ်ာင္းကို ပင္ပန္းတၾကီးထမ္းလို႔၊ လူတစ္ေယာက္က အဲဒါၾကီးေပၚမွာ အခန္႔သားထိုင္လို႔၊ အားစိုက္ထမ္းထားတဲ့လူေတြကို ၾကာပြတ္နဲ႔ရိုက္ျပီးအမိန္႔ေပးလို႔။ သေဘာကိုေျပာရရင္ လူေတြက ျပည္သူေတြေပါ့၊ အခန္႔သားထိုင္ေနသူက အုပ္ခ်ဳပ္သူအစုိးရျဖစ္မွာေပါ့၊ ျမားၾကီးကေတာ့ သြားရမယ့္လမ္းေၾကာင္း၊ ေရွ႕ေလွ်ာက္ရမယ့္ ပန္းတိုင္ခရီးတစ္ခုကို နမိတ္ပံုအျဖစ္တင္စားထားျခင္းေပါ့။ ေနာက္တစ္ပံုမွာေတာ့ ခုနကပံုအတိုင္းပါပဲ။ ကြာျခားသြားတာကေတာ့ ခုနကအခန္႔သားထိုင္ေနသူဟာ ေအာက္ကလူေတြနဲ႔အတူ ျမားၾကီးကို အင္တိုက္အားတိုက္၀င္ေရာက္ထမ္းပိုးေနပံုပါ။ ဒီပံုမွာေတာ့ ေကာင္းမြန္တဲ့အစိုးရ လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားပါတယ္။ ဥရုေဂြးသမၼတၾကီးမူဇီကာလုိ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရမ်ိဳးဆိုရင္ ဒီကာတြန္းထဲမွာ ဘယ္လိုထည့္ဆြဲရင္ေကာင္းမလဲ။ စိတ္ကူးၾကည့္ရေအာင္ေလ။ ဒုတိယပံုထဲကလို အတူ၀င္ေရာက္ထမ္းပိုးေနတာကိုမွ အနည္းငယ္ျပင္ၾကည့္ခ်င္မိတယ္။ အတူပါ၀င္ေနတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရကို ျပည္သူအားလံုးရဲ႕ေရွ႕မွာ ဦးေဆာင္သူအျဖစ္ေနရာခ်ထားေပးမယ္။ ဒါဟာ ဥရုေဂြးျပည္သူေတြအတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စံျပလူသားအျဖစ္ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပေပးေနတဲ့ သမၼတၾကီးမူဇီကာနဲ႔ အကိုက္ညီဆံုးျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
BBC သတင္း႒ာနရဲ႕ေမးျမန္းမႈတစ္ခုအေပၚမွာ သမၼတၾကီးက ဒီလိုေျပာခဲ့ပါတယ္။
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆင္းရဲတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဆင္းရဲတယ္လို႔ မခံစားရဘူး။ ခ်မ္းသာခ်င္စိတ္ရွိတဲ့သူေတြက အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့၊ တန္ဖိုးၾကီးတဲ့၊ ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္တဲ့ ဘ၀ေနနည္းအတြက္ အျပင္းအထန္ၾကိဳးစားၾကတယ္။ ေလာဘတက္လာေလပိုျပီးၾကိဳးစားရေလပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြသာကုန္သြားတယ္။ အခ်ိန္ျပည့္နီးနီးၾကိဳးစားေနရေတာ့ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့၊ တန္ဖိုးၾကီးတဲ့၊ ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္တဲ့ဘ၀အတြက္ အခ်ိန္မေပးနိုင္ေတာ့ျပန္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ခုလိုဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္အခ်ိန္ေပးေနနိုင္တဲ့အတြက္ ေက်နပ္ပါတယ္"။
သမၼတၾကီးရဲ႕ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္မွာလည္း အလုပ္အကိုင္ေနရာမွာ ဥယ်ာဥ္ျခံစိုက္ပ်ိဳးသူ လို႔သာ တရား၀င္ေရးထားပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ အင္တာဗ်ဴးသမားတစ္ေယာက္က က်ီစယ္တဲ့အေနနဲ႔ "သမၼတၾကီးရဲ႕ ျခံထြက္ပစၥည္းေတြထဲမွာ ဘယ္အရာက ေရာင္းအားအေကာင္းဆံုးလဲ"ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေမးခဲ့ပါတယ္။ သမၼတၾကီးမူဇီကာကေတာ့ "ဂႏၶာမာပန္းေတြဗ်၊ ဟုတ္တယ္၊ ဂႏၶာမာပန္းေတြကို လူေတြၾကိဳက္ၾကတယ္"လို႔ ရိုးသားစြာ အတည္အတံ့ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ဒုကိၡတေခြးကေလး Manuela ဟာ သမၼတၾကီးရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးေခြးကေလးပါ။ စိုက္ပ်ိဳးေရးအျပင္ သူ႔ရဲ႕အျခား၀ါသနာကို ေမးေတာ့ သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ 1987ေမာ္ဒယ္ Volkswagen Beetle ကားကေလးကို ျပဳျပင္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ "ကၽြန္ေတာ့္ကားက မျပင္ရတဲ့ေန႔မရွိဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ၀ါသနာပါလိုက္ရေတာ့တာပဲဗ်ာ"လို႔လည္း အရႊန္းေဖာက္တတ္ပါတယ္။
ဆံပင္ေမႊးေတြဆြတ္ဆြတ္ျဖဴလုိ႔၊ မရွိေတာ့တဲ့သြားေတြေၾကာင့္ ပါးစံု႔ၾကီးေတြ အတြင္းထဲခ်ိဳင့္လို႔၊ မ်က္နွာက အျမဲျပံဳးခ်ိဳလို႔၊ အျပာေရာင္ကားစုတ္ကေလးကို ေမာင္းလို႔၊ ဒုကၡိတေခြးနက္ကေလးနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လို႔၊ ဂႏၶာမာပန္းစည္းၾကီးကို ေပြ႔ပိုက္လို႔။ ဒီလိုအဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္ဟာ နိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ အျမင့္ဆံုးရာထူးကို လက္ခံရရွိထားသူဆိုတာ ဘယ္သူယံုနိုင္ပါ့မလဲ။ လစာရဲ႕ ၉၀%ကို ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြဆီ လွဴဒါန္းေနသူ၊ ဥယ်ာဥ္ျခံကေလးတစ္ခုနဲ႔တင္ ၀မ္းေရးကိုေျဖရွင္းေနသူ။ ဒီအခ်က္နွစ္ခ်က္ထဲနဲ႔တင္ ဥရုေဂြးနိုင္ငံသားတို႔ဟာ လက္မေထာင္ခ်င္ေထာင္ေနနိုင္တာပဲေလ။ မိဘရဲ႕ခ်စ္ျမတ္နိုးယုယၾကင္နာျခင္းကို ခံရတဲ့သားသမီးနဲ႔ မိဘရဲ႕ရိုက္နွက္နွိပ္စက္ျခင္းကို ခံရတဲ့သားသမီး။ ဒီနွစ္မ်ိဳးကို ေလာကထဲ လႊတ္ထည့္လိုက္တယ္ဆိုပါေတာ့။ သာမန္အားျဖင့္ေတာ့ အျမဲရိုက္နွက္နွိပ္စက္ခံေနရသူဟာ နာက်င္ျခင္း၊ နာက်ည္းျခင္း၊ မ်ိဳသိပ္ျခင္း၊ ေခါင္းငံု႔ခံျခင္းေတြကို အက်င့္ရေနျပီျဖစ္လို႔ ေလာကရဲ႕အထုအေထာင္းလွည့္ကြက္မုန္တိုင္းေတြထဲမွာ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံနိုင္မွာပဲလို႔ ထင္စရာရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ကေပးေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ ကိုယ္ျပန္ရေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြေၾကာင့္သာ ေလာကၾကီးကို ေအာင္နိုင္၀ံ့တာပါ။
"ေမတၱာတရားမွာ
ေၾကာင္လိမ္ေလွကားမလို
အေျဖာင့္အတိုင္း ေဒါင္လိုက္တက္ဖို႔ပဲလိုတယ္"လို႔ ကဗ်ာဆရာမင္းခ်မ္းမြန္က သူ႔ရဲ႕"ရႊဲရႊဲစိုေအာင္ ရြာလိုက္မိုး"ကဗ်ာထဲမွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေပးသူကလည္း ေမတၱာတရားကို အေျဖာင့္အတိုင္း ေပး၊ ယူသူကလည္း အၾကင္နာတရားကို အေျဖာင့္အတိုင္း ယူ။ မွ်ေ၀သူကလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကို အေျဖာင့္အတိုင္း မွ်၊ လက္ခံသူကလည္း ငဲ့ညွာမႈကို အေျဖာင့္အတိုင္း လက္ခံ။ ဘယ္ေလာက္ေက်နပ္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ ေလာကၾကီးပါလဲ။ သမၼတၾကီးမူဇီကာကလည္း ျပည္သူေတြအေပၚ ခ်စ္ျခင္းတရား ေဒါင္လိုက္၊ သူ႔ျပည္သူေတြကလည္း သမၼတၾကီးအေပၚ ခ်စ္ျခင္းတရား ေဒါင္လိုက္။ ဘယ္လိုေၾကာင္လိမ္ေလွကားနဲ႔မွ မေကြ႔ေၾကး၊ မ၀ိုက္ေၾကး၊ မလိမ္ေၾကး၊ မေ၀့ေၾကး။ ေကြ႔ပတ္ရႈပ္ေထြးေပြလီလွတဲ့ေဟာဒီကမာၻၾကီးေပၚမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူအေပါင္းေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ေရာ သမၼတၾကီးမူဇီကာရဲ႕တစ္၀က္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ အေျဖာင့္အတိုင္းစီးဆင္းလိုက္ၾကဖို႔ ေနာက္မက်ေသးဘူးလို႔ ထင္မိေတာ့တာပါပဲ။
Credit To ဟိန္း
15.5.13
ကိုးကား -
en.wikipedia.org
www.bbc.co.uk
www.nytimes.com
ဆရာမင္းခ်မ္းမြန္(ရႊဲရႊဲစိုေအာင္ရြာလိုက္မိုး)
Post a Comment