ကာတြန္းတစ္ခုဖတ္ဖူးပါသည္။
ေကာင္ေလးက ေလးတံကုိကုိင္လ်က္။ သူကမိခင္၏ရင္ဝသုိ႔ ျမားႏွင့္ပစ္ ခဲ့သည္။
ျမားသည္ မိခင္ရင္ဝကုိ ထုတ္ခ်င္းေဖါက္သြားသည္။ သုိ႔စဥ္လ်က္
မိခင္ကၾကင္နာစြာျဖင့္ သူ႔သားဆုိးကုိ ေျပာျဖစ္ေအာင္ေျပာသည္။
"အေမစိတ္မဆုိးပါဖူးသားရယ္၊ အရမ္းအရမ္းနာသြားတာ တစ္ခုပါပဲ"
ကေလးငယ္၏ မုိက္မဲမႈႏွင့္ မိခင္ေမတၱာကုိပုံေဆာင္ျပေသာ ကာတြန္းေလးတစ္ခုျဖစ္သည္။ ေရွးေခတ္ လူႀကီးသူမေတြက မိဘဆုိဆုံးမခ်က္အားလုံးမွန္သည္။ မိဘစကားကို သားသမီးေတြက ဘာမဆို ေျမဝယ္မက် နားေထာင္ရမည္ဟု ဆုိသည္။
မိဘသည္အာဏာပုိင္။ မိဘစကားသည္ တရား ဥပေဒ။ မိဘစီရင္ခ်က္ခ်ရာ သားသမီးကငုံ႔ခံရသည္။ ဤသံမဏိစည္းမ်ဥ္းကုိ ယေန႔ေခတ္မိဘအခ်ဳိ႕က လက္ခံ က်င့္သုံးဆဲ။ ဤသည္မွာ လုံးဝဥႆုံ မွားပါသည္။ လူငယ္တုိ႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ လူႀကီးေတြက ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ရာေရာက္သည္။ ထုိအခါ လူငယ္ကလည္းငုံ႔မခံ။ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ ၏။ သူ႔ထံမွ လုယူသြားေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိျပန္လည္ရယူသည္။ "ကေလးငယ္၏ အလုိဆႏၵကုိ ခ်ဳိးေဖာက္သူ" အျဖစ္ လူႀကီးေတြကုိ မည္သူမွ် တရားမစဲြၾက။ ယေန႔ေခတ္ေက်ာင္းရွိ ပညာေရးသမား ေတြကလည္း စည္းကမ္းပုိင္းကုိ သင္ေပးဖုိ႔ အခ်ိန္မရွိၾက။
စည္းကမ္းလုိအပ္မႈ
ကေလးမ်ားအဖုိ႔စည္းကမ္းေတြလုိသည္။ သူတုိ႔လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ေဘာင္သတ္မွတ္ေပးမွ သူတုိ႔ဘဝေတြ ပုိလုံျခံဳမည္။ သတ္မွတ္ထားေသာစည္းမ်ဥ္းမွ ေက်ာ္နင္း၍ မျဖစ္ေၾကာင္း သူတုိ႔နားလည္ေအာင္ ေျပာထားရမည္။ အခ်ဳိ႕အခ်က္အလက္ေတြ ခြင့္ျပဳႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အခ်ဳိ႕အခ်က္ကုိ လုံးဝခြင့္မျပဳႏုိင္ ေၾကာင္း၊ အခ်ဳိ႕အခ်က္ေတြကုိလုပ္ႏုိင္၊ အခ်ဳိ႕ကုိေတာ့ မလုပ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ အခ်ဳိ႕ကားမွားၿပီး အခ်ဳိ႕ကား မွန္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာထားရမည္။
ကေလးသည္ သုံးႏွစ္သားအရြယ္တြင္ သူ႔ဖာသာသူ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးသည့္ အလုပ္ေတြကုိ လုပ္လာ မည္။ သူလုိခ်င္တာကုိ စကားေျပာၿပီး ေတာင္းဖုိ႔ သင္ယူတတ္ေျမာက္လာမည္။ သူ၏ အလုိဆႏၵေတြက လည္း မ်ားလာမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိဘႏွင့္သူ၏ ပဋိပကၡေတြလည္းပြားလာ၏ အသက္ (၂) ႏွစ္မွ (၅) ႏွစ္ အရြယ္ကေလးသည္ မိဘစကားကုိ နားမေထာင္သည္မွာ သဘာဝက်၏။ သူ၏ယုံၾကည္စိတ္ႏွင့္ သိႏိၷ႒ာန္တုိ႔ တုိးပြားလာ၍ျဖစ္၏။ စည္းစနစ္အတိအက် ႀကိဳက္ေသာမိဘမ်ားအဖုိ႔ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္စရာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ မိဘမ်ားအေနႏွင့္ မိမိတုိ႔ၾသဇာလည္း မထိခိုက္ေအာင္၊ ကေလးစိတ္အနာ တရလည္း မျဖစ္ေအာင္ ဂ႐ုတစုိက္ထိန္းသိမ္း ျပဳျပင္ေပးသင့္သည္။
စည္းကမ္းအေျခခံ
စည္းကမ္းအေျခခံဆုိတာဘာလဲ။ ကေလးကမိဘစကားနားေထာင္တာ၊ နားမေထာင္တာ ဘာျဖစ္လုိ႔ လဲ။ ကေလးက မိမိေျပာသလုိ မနာခံတာဘာေၾကာင့္လဲ။ ေၾကာက္လုိ႔လား။ တျခားအေၾကာင္းရွိေသး သလား။ စည္းကမ္းဆုိတာ အျပစ္ေပးမႈနဲ႔ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားလုိ႔ရသလား။
အျပစ္ေပးမွာေၾကာက္၍ စည္းကမ္းမေဖာက္ဖူးဆုိတာ တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ မိဘကုိခ်စ္လုိ႔ စည္းကမ္း မေဖာက္ဖူးဆုိတာ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ။ စည္းကမ္း၏ အဓိကအားမွာ မိဘႏွင့္ကေလး ဆက္ဆံေရးေပၚတြင္ မူတည္ပါသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး နားလည္မႈရွိဖုိ႔သာ အေရးႀကီး၏။ မိဘေမတၱာ ကုိ ခံယူတတ္မႈရွိရန္ လုိ၏။ မိဘကုိခ်စ္၍ မိဘမႀကိဳက္တာကုိ ေရွာင္ေသာအျဖစ္မ်ဳိးမွာ ပုိ၍သဘာဝက် ၏။
လူႀကီးေတြ၊ အရြယ္ေရာက္သူေတြေဆာင္ရန္၊ ေရွာင့္ရန္စည္းမ်ဥ္းမ်ဳိးေတြႏွင့္ ကေလးကုိသြားကုိင္၍ မရပါ။
မိဘ၏ အဆင့္
ကေလးတုိ႔သည္ မိဘမ်ားကုိ စံနမူနာယူတတ္သည္ကုိ သတိျပဳပါ။ မိဘေတြလုပ္ပုံကုိင္ပုံကုိ သူတုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေစာင့္ၾကည့္တတ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ မသိစိတ္က တုပတတ္၏။
မိဘ၏အဆင့္အတန္းႏွင့္တန္ဖုိးကုိ ကေလးက လက္ခံတတ္၏။ ဒါေတြက မွန္တယ္ဟု လက္ခံကာ သူကစံနမူနာယူသည္။ ၾကာလွ်င္ေတာ့ ဒါေတြကုိ သူစြန္႔ပယ္ခ်င္ စြန္႔ပယ္မည္။ ကေလးေပါက္စဘဝ တြင္ေတာ့သူက ဘာတစ္ခုမွ ျငင္းခ်က္မထုတ္ဘဲ မိဘပုံစံကုိ အတင္းလုိက္တုမည္သာ ျဖစ္၏။ မိဘက မိမိတုိ႔ကေလးကုိ မိမိကုိဘာျဖစ္ေစခ်င္သလဲ။ မိမိျဖစ္ေစခ်င္တာကုိ မိဘမ်ားကစ၍ လုပ္ျပရမည္။ ဤအခ်က္မွာ အေရးႀကီး၏။ ကုိယ္ေျပာတာလုပ္၊ ကုိယ္လုပ္တာမလုပ္နဲ႔ဟူေသာ မိဘမ်ဳိးကုိသားသမီး တုိ႔ကအထင္မႀကီးတတ္ပါ။ ေျပာသလုိလုပ္ျပတတ္သူမ်ားကုိသာ ကေလးေတြက သေဘာက်၏။
ကေလးတစ္ေယာက္က ဧည့္သည္ေတြေရွ႕မွာ ဆဲေရးတုိင္းထြာလုိက္၏။ ဒါကုိမိခင္ကရွက္သြားၿပီး "ဒီကေလး ဒါမ်ဳိးေတြ ဘယ္ကတတ္လာပါလိမ့္" ဟုဆူသည္။ ကေလးက "အေဖ့ဆီကတတ္တာ" ဟု ျပန္ပက္သည္။ မိခင္လုပ္သူက "အေဖကအေဖပဲ" ေဒါသႏွင့္ျပန္ေျပာသည္။ ကေလးက "က်မကလဲ က်မပဲ" ဟု ျပန္ဆုိေတာ့ အားလုံးအရွက္ကဲြသြားဖူးသည္။ မွန္ပါသည္။ ကေလးမဆဲေစလုိလွ်င္ မိဘေတြကလည္း မဆဲႏွင့္။ ကေလးယဥ္ေက်းေစခ်င္လွ်င္ မိဘေတြက အရင္ယဥ္ေက်းျပၾက။
႐ုိက္မည္ႏွက္မည္ၿခိမ္းေျခာက္၍ကား လိမၼာေရးျခားသည့္ကေလး ျဖစ္လာမည္မဟုတ္။ ႐ုိက္မွာ ေၾကာက္၍သာ ေရွ႕တြင္ကုပ္ေနမည္။ ကြယ္ရာတြင္ ယခင္အခ်ဳိးအတုိင္းသာ ျပန္ခ်ဳိးမည္။ မလုပ္သင့္ တာေတြကုိနားလည္ေအာင္ရွင္းျပမွသာ ကေလးစိတ္ထဲစဲြေနမည္။
႐ုိက္ႏွက္ အျပစ္ေပးျခင္း
စည္းကမ္းဆုိတာ အျပစ္ေပးမွဟု ထင္ေနၾက၏။ စိတ္ပညာရွင္မ်ား၏ အလုိအရ "႐ုိက္ႏွက္အျပစ္ေပးမႈ မလုိအပ္" ဟုဆုိသည္။
ေခြးတုိ႔၊ ျမင္းတုိ႔လုိ ကေလးငယ္သည္လည္း အ႐ုိက္ခံရလွ်င္ ခဏသာ။ ေနာက္ၿပီးလုပ္ခ်င္တာ ဆက္လုပ္တတ္ၾက၏။ ၾကာလာလွ်င္ အ႐ုိက္ခံရဖန္မ်ားေသာ ကေလးသည္ ခပ္ထုံထုံ ခပ္ထုိင္းထုိင္း ေလး ျဖစ္လာတတ္သည္။ မေပ်ာ္ရႊင္ေသာ လူႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတတ္၏။ လူေတြကုိ မေက်နပ္။ ေလာကႀကီးကုိ ႐ြံမုန္းေသာသူ ျဖစ္လာမည္။ အရာရာကုိ ဆန္႔က်င္ေသာ မေကာင္းျမင္ဝါဒီေတြ ျဖစ္လာ မည္။
ကေလးကုိေခ်ာက္တာထက္ ခ်ီးက်ဴးတာ ပုိထိေရာက္၏။ ကေလးေတြကုိ ေက်ာသပ္ရင္သပ္လုပ္ေပးဖုိ႔ လုိသည္။ ခ်ီးက်ဴးတာႏွင့္ ေမတၱာတရားက ႐ုိက္ေမာင္းပုတ္ေမာင္းလုပ္တာထက္ ပုိအက်ဳိးရွိ၏။ ခ်ီးက်ဴး လုိ႔ ခ်စ္ခင္လုိ႔၊ ဒုကၡေရာက္တာ မရွိႏုိင္ပါ။
ဒုတ္အားကုိး၊ ႀကိမ္လုံးအားကုိး၊ ခ်ိမ္းေျခာက္တာအားကုိးေသာ မိဘမ်ားအဖုိ႔ မိမိတုိ႔သည္ ကေလး ေတြႏွင့္ေဝးသည္ထက္ ေဝးလာၿပီဟုသာ မွတ္ယူၾကရမည္။ ဒါမ်ဳိးေတြအားကုိးလုိ႔ေတာ့ျဖင့္ လူလိမၼာ ေလးေတြ ျဖစ္မလာႏုိင္ပါ။
စည္းကမ္းအခ်က္အလက္မ်ား
အျပစ္မေပးမျဖစ္၍ အျပစ္ေပးရာတြင္ "တရားမွ်တမႈ" ရွိရန္ အေရးႀကီး၏။ ဒီကေလးက "စုန္းျပဴး" ေလးပဲဆုိကာ အၿမဲအျပစ္မျမင္သင့္။ ဒါဆုိလွ်င္ တျခားကေလးေတြက သူ႔အေပၚသာ အျပစ္ပုံခ်ၾက မည္။ အၿမဲအျပစ္တင္ခံေနရေသာ ကေလးကလည္း ငါေတာ့ဘယ္ေတာ့မွ အေကာင္းေျပာခံရမွာ မဟုတ္ပါဘူးဆုိကာ ပုိဆုိးလာတတ္သည္။ ဘာျဖစ္တာလဲဆုိတာ အခ်ိန္ယူ စုံစမ္းၿပီးမွ အျပစ္ေပးတန္ ေပးရမည္။ ေဒါသစိတ္မႊန္ကာ ကေလးေတြကုိ မစူးမစမ္း မဆင္မျခင္ အျပစ္မတင္ရ။
"ျပစ္မႈႏွင့္ ျပစ္ဒဏ္မွန္ကန္ရန္" လည္းအေရးႀကီး၏။ ကေလးကုိလည္း သူလုပ္ခဲ့ေသာအျပစ္ကုိသူသိရန္ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ရွင္းျပရမည္။ သူတုိ႔ကုိ အက်ဳိးႏွင့္အေၾကာင္းႏွင့္ရွင္းျပတာကုိ ကေလးေတြက ႀကိဳက္သည္။ အျပစ္ေပးလွ်င္လည္း ခ်က္ျခင္းအျပစ္ေပးတာက ေကာင္းသည္။ ၾကာမွအျပစ္ေပးလွ်င္ ကေလးက သူဘာက်ဴးလြန္ခဲ့သည္ကုိပင္ သိေတာ့မည္မဟုတ္။ "နင့္အေဖညဘက္ အိမ္ျပန္လာမွတုိင္ဦးမယ္၊ အဲဒီ ေတာ့မွနင္ေသေပေတာ့" ဆုိကာ အေဖအိမ္ျပန္လာသည္အထိ မေစာင့္ပါႏွင့္။ ကေလးအဖုိ႔ အေဖ မလာမခ်င္း တစ္ေနကုန္ေၾကာက္႐ြံ႕စုိးရိမ္ေနရမည္မွာ မတရားပါ။ အေမေျပာတာတစ္ခုထဲႏွင့္ အေဖက ဘုမသိဘမသိ ကေလးကုိထ႐ုိက္တာမ်ဳိးကလည္း သဘာဝမက်ပါ။ အေမႏွင့္အေဖအုပ္စုဖဲြ႕ၿပီးငါ့ကုိ သက္သက္ႏွိပ္စက္ေနတာပဲဟု ကေလးက ခံစားမိလွ်င္ မေကာင္းပါ။
မိမိ၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိလည္း မိဘမ်ားက မျပင္ပါႏွင့္။ အျပစ္ေပးရမည္ဟု ေျပာထားၿပီးေသာ ကေလးကုိ အျပစ္သာေပးပါ။ ေနာက္မွ စိတ္ေျပာင္းသြားၿပီး အျပစ္မေပးဘဲ ေနလုိက္လွ်င္ ကေလးကၾကာလွ်င္ မေၾကာက္ခ်င္ေတာ့။ စစ္ပဲြမွာတစ္ခါႏုိင္ဖူးေသာ ကေလးသည္ေနာက္လည္းႏုိင္ခ်င္လာမည္။ ေနာက္ တစ္ခါအျပစ္ေပးလွ်င္သူ႔မွာ အျပစ္ရွိေၾကာင္းသိပါလ်က္ ကေလးက မတရားအျပစ္ေပးခံရသည္ဟု ထင္သြားတတ္ပါသည္။
အျပစ္ဒဏ္ကႀကီးလြန္းလွ်င္လည္းေကာင္း၊ အျပစ္မရွိသူကုိမွားၿပီး အျပစ္ေပးမိလွ်င္လည္းေကာင္း၊ မိဘမ်ားက ကေလးကုိ ျပန္ေတာင္းပန္ရမည္။ ဒါကုိလည္း မရွက္ပါႏွင့္။
ဘာကုိလုပ္လွ်င္ အျပစ္ေပးမယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိအျပစ္ေပးမယ္။ ဆုိတာေတြကုိလည္း ကေလး ေတြကုိရွင္းျပထားေစလုိပါသည္။ အေသးအဖဲြတစ္ခုလုပ္မိ၍ တနလၤာေန႔တြင္ အႀကီးအက်ယ္ အ႐ုိက္ခံ ရၿပီး၊ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ အျပစ္လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း အဂၤါေန႔တြင္ မိဘကခြင့္လႊတ္တာမ်ဳိး မျဖစ္ေစလုိ ပါ။ မိဘကစိတ္ေကာင္းဝင္ေနလွ်င္ ဘာလုပ္လုပ္တျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ေနတတ္ၿပီး၊ စိတ္မေကာင္းခ်ိန္ တြင္ အေသးအဖဲြကအစ ကၽြဲ႐ုိက္ႏြား႐ုိက္တာမ်ဳိးသည္ မမွန္ကန္လွပါ။
အေဖကစည္းကမ္းႀကီးၿပီး အေမကေလွ်ာ့ရဲလွ်င္လည္း မေကာင္းလွပါ။ မိခင္က ဖုံးဖုံးဖိဖိလုပ္ၿပီး ကေလးဘက္မွကာေပး၊ ညာေပးတာလည္း မရွိသင့္ပါ။ အေဖကဆူစရာရွိ၍ဆူေနတာမ်ဳိးကုိ အေမက ဝင္မစြက္သင့္။ ကေလးဘက္မွ ေရွ႕ေနမလုိက္သင့္။ အေဖႏွင့္အေမသည္ ကေလးကြယ္ရာတြင္ ညႇိႏႈိင္း ေဆြးေႏြးၿပီး တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဝင္မစြက္ၾကေရးကုိ တုိင္ပင္သင့္သည္။ မိခင္လုပ္သူ၏ ကေလးကုိ အလုိလုိက္မႈေတြ ပုိေနတာကုိ ဖခင္က ကေလးကြယ္ရာတြင္ေျပာရမည္။ ဖခင္၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈၾကပ္တည္း ေၾကာင္းကုိလည္း မိခင္လုပ္သူက ကေလးကြယ္ရာတြင္ ညႇိသင့္သည္။
အခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္ ကေလးသည္ စည္းကမ္းလုိ၏။ စည္းကမ္းပုံစံသည္ သိပ္အေရးမႀကီး။ စည္းကမ္းေပးပုံ အမူအရာသည္ ပုိ၍အေရးႀကီး၏။ အေရးႀကီးတကာ့အေရးႀကီးဆုံးမွာ စည္းကမ္းထုတ္သူ မိဘႏွင့္ စည္းကမ္းလုိက္နာမည့္ ကေလးတုိ႔၏ ဆက္ဆံေရးသာ ျဖစ္သည္။
ကေလး၏ပထမငါးႏွစ္
ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ျပဳစုသည္
Credit: http://www.maukkha.org
ကေလးငယ္၏ မုိက္မဲမႈႏွင့္ မိခင္ေမတၱာကုိပုံေဆာင္ျပေသာ ကာတြန္းေလးတစ္ခုျဖစ္သည္။ ေရွးေခတ္ လူႀကီးသူမေတြက မိဘဆုိဆုံးမခ်က္အားလုံးမွန္သည္။ မိဘစကားကို သားသမီးေတြက ဘာမဆို ေျမဝယ္မက် နားေထာင္ရမည္ဟု ဆုိသည္။
မိဘသည္အာဏာပုိင္။ မိဘစကားသည္ တရား ဥပေဒ။ မိဘစီရင္ခ်က္ခ်ရာ သားသမီးကငုံ႔ခံရသည္။ ဤသံမဏိစည္းမ်ဥ္းကုိ ယေန႔ေခတ္မိဘအခ်ဳိ႕က လက္ခံ က်င့္သုံးဆဲ။ ဤသည္မွာ လုံးဝဥႆုံ မွားပါသည္။ လူငယ္တုိ႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ လူႀကီးေတြက ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ရာေရာက္သည္။ ထုိအခါ လူငယ္ကလည္းငုံ႔မခံ။ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ ၏။ သူ႔ထံမွ လုယူသြားေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိျပန္လည္ရယူသည္။ "ကေလးငယ္၏ အလုိဆႏၵကုိ ခ်ဳိးေဖာက္သူ" အျဖစ္ လူႀကီးေတြကုိ မည္သူမွ် တရားမစဲြၾက။ ယေန႔ေခတ္ေက်ာင္းရွိ ပညာေရးသမား ေတြကလည္း စည္းကမ္းပုိင္းကုိ သင္ေပးဖုိ႔ အခ်ိန္မရွိၾက။
စည္းကမ္းလုိအပ္မႈ
ကေလးမ်ားအဖုိ႔စည္းကမ္းေတြလုိသည္။ သူတုိ႔လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ေဘာင္သတ္မွတ္ေပးမွ သူတုိ႔ဘဝေတြ ပုိလုံျခံဳမည္။ သတ္မွတ္ထားေသာစည္းမ်ဥ္းမွ ေက်ာ္နင္း၍ မျဖစ္ေၾကာင္း သူတုိ႔နားလည္ေအာင္ ေျပာထားရမည္။ အခ်ဳိ႕အခ်က္အလက္ေတြ ခြင့္ျပဳႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အခ်ဳိ႕အခ်က္ကုိ လုံးဝခြင့္မျပဳႏုိင္ ေၾကာင္း၊ အခ်ဳိ႕အခ်က္ေတြကုိလုပ္ႏုိင္၊ အခ်ဳိ႕ကုိေတာ့ မလုပ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ အခ်ဳိ႕ကားမွားၿပီး အခ်ဳိ႕ကား မွန္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာထားရမည္။
ကေလးသည္ သုံးႏွစ္သားအရြယ္တြင္ သူ႔ဖာသာသူ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးသည့္ အလုပ္ေတြကုိ လုပ္လာ မည္။ သူလုိခ်င္တာကုိ စကားေျပာၿပီး ေတာင္းဖုိ႔ သင္ယူတတ္ေျမာက္လာမည္။ သူ၏ အလုိဆႏၵေတြက လည္း မ်ားလာမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိဘႏွင့္သူ၏ ပဋိပကၡေတြလည္းပြားလာ၏ အသက္ (၂) ႏွစ္မွ (၅) ႏွစ္ အရြယ္ကေလးသည္ မိဘစကားကုိ နားမေထာင္သည္မွာ သဘာဝက်၏။ သူ၏ယုံၾကည္စိတ္ႏွင့္ သိႏိၷ႒ာန္တုိ႔ တုိးပြားလာ၍ျဖစ္၏။ စည္းစနစ္အတိအက် ႀကိဳက္ေသာမိဘမ်ားအဖုိ႔ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္စရာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ မိဘမ်ားအေနႏွင့္ မိမိတုိ႔ၾသဇာလည္း မထိခိုက္ေအာင္၊ ကေလးစိတ္အနာ တရလည္း မျဖစ္ေအာင္ ဂ႐ုတစုိက္ထိန္းသိမ္း ျပဳျပင္ေပးသင့္သည္။
စည္းကမ္းအေျခခံ
စည္းကမ္းအေျခခံဆုိတာဘာလဲ။ ကေလးကမိဘစကားနားေထာင္တာ၊ နားမေထာင္တာ ဘာျဖစ္လုိ႔ လဲ။ ကေလးက မိမိေျပာသလုိ မနာခံတာဘာေၾကာင့္လဲ။ ေၾကာက္လုိ႔လား။ တျခားအေၾကာင္းရွိေသး သလား။ စည္းကမ္းဆုိတာ အျပစ္ေပးမႈနဲ႔ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားလုိ႔ရသလား။
အျပစ္ေပးမွာေၾကာက္၍ စည္းကမ္းမေဖာက္ဖူးဆုိတာ တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ မိဘကုိခ်စ္လုိ႔ စည္းကမ္း မေဖာက္ဖူးဆုိတာ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ။ စည္းကမ္း၏ အဓိကအားမွာ မိဘႏွင့္ကေလး ဆက္ဆံေရးေပၚတြင္ မူတည္ပါသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး နားလည္မႈရွိဖုိ႔သာ အေရးႀကီး၏။ မိဘေမတၱာ ကုိ ခံယူတတ္မႈရွိရန္ လုိ၏။ မိဘကုိခ်စ္၍ မိဘမႀကိဳက္တာကုိ ေရွာင္ေသာအျဖစ္မ်ဳိးမွာ ပုိ၍သဘာဝက် ၏။
လူႀကီးေတြ၊ အရြယ္ေရာက္သူေတြေဆာင္ရန္၊ ေရွာင့္ရန္စည္းမ်ဥ္းမ်ဳိးေတြႏွင့္ ကေလးကုိသြားကုိင္၍ မရပါ။
မိဘ၏ အဆင့္
ကေလးတုိ႔သည္ မိဘမ်ားကုိ စံနမူနာယူတတ္သည္ကုိ သတိျပဳပါ။ မိဘေတြလုပ္ပုံကုိင္ပုံကုိ သူတုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေစာင့္ၾကည့္တတ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ မသိစိတ္က တုပတတ္၏။
မိဘ၏အဆင့္အတန္းႏွင့္တန္ဖုိးကုိ ကေလးက လက္ခံတတ္၏။ ဒါေတြက မွန္တယ္ဟု လက္ခံကာ သူကစံနမူနာယူသည္။ ၾကာလွ်င္ေတာ့ ဒါေတြကုိ သူစြန္႔ပယ္ခ်င္ စြန္႔ပယ္မည္။ ကေလးေပါက္စဘဝ တြင္ေတာ့သူက ဘာတစ္ခုမွ ျငင္းခ်က္မထုတ္ဘဲ မိဘပုံစံကုိ အတင္းလုိက္တုမည္သာ ျဖစ္၏။ မိဘက မိမိတုိ႔ကေလးကုိ မိမိကုိဘာျဖစ္ေစခ်င္သလဲ။ မိမိျဖစ္ေစခ်င္တာကုိ မိဘမ်ားကစ၍ လုပ္ျပရမည္။ ဤအခ်က္မွာ အေရးႀကီး၏။ ကုိယ္ေျပာတာလုပ္၊ ကုိယ္လုပ္တာမလုပ္နဲ႔ဟူေသာ မိဘမ်ဳိးကုိသားသမီး တုိ႔ကအထင္မႀကီးတတ္ပါ။ ေျပာသလုိလုပ္ျပတတ္သူမ်ားကုိသာ ကေလးေတြက သေဘာက်၏။
ကေလးတစ္ေယာက္က ဧည့္သည္ေတြေရွ႕မွာ ဆဲေရးတုိင္းထြာလုိက္၏။ ဒါကုိမိခင္ကရွက္သြားၿပီး "ဒီကေလး ဒါမ်ဳိးေတြ ဘယ္ကတတ္လာပါလိမ့္" ဟုဆူသည္။ ကေလးက "အေဖ့ဆီကတတ္တာ" ဟု ျပန္ပက္သည္။ မိခင္လုပ္သူက "အေဖကအေဖပဲ" ေဒါသႏွင့္ျပန္ေျပာသည္။ ကေလးက "က်မကလဲ က်မပဲ" ဟု ျပန္ဆုိေတာ့ အားလုံးအရွက္ကဲြသြားဖူးသည္။ မွန္ပါသည္။ ကေလးမဆဲေစလုိလွ်င္ မိဘေတြကလည္း မဆဲႏွင့္။ ကေလးယဥ္ေက်းေစခ်င္လွ်င္ မိဘေတြက အရင္ယဥ္ေက်းျပၾက။
႐ုိက္မည္ႏွက္မည္ၿခိမ္းေျခာက္၍ကား လိမၼာေရးျခားသည့္ကေလး ျဖစ္လာမည္မဟုတ္။ ႐ုိက္မွာ ေၾကာက္၍သာ ေရွ႕တြင္ကုပ္ေနမည္။ ကြယ္ရာတြင္ ယခင္အခ်ဳိးအတုိင္းသာ ျပန္ခ်ဳိးမည္။ မလုပ္သင့္ တာေတြကုိနားလည္ေအာင္ရွင္းျပမွသာ ကေလးစိတ္ထဲစဲြေနမည္။
႐ုိက္ႏွက္ အျပစ္ေပးျခင္း
စည္းကမ္းဆုိတာ အျပစ္ေပးမွဟု ထင္ေနၾက၏။ စိတ္ပညာရွင္မ်ား၏ အလုိအရ "႐ုိက္ႏွက္အျပစ္ေပးမႈ မလုိအပ္" ဟုဆုိသည္။
ေခြးတုိ႔၊ ျမင္းတုိ႔လုိ ကေလးငယ္သည္လည္း အ႐ုိက္ခံရလွ်င္ ခဏသာ။ ေနာက္ၿပီးလုပ္ခ်င္တာ ဆက္လုပ္တတ္ၾက၏။ ၾကာလာလွ်င္ အ႐ုိက္ခံရဖန္မ်ားေသာ ကေလးသည္ ခပ္ထုံထုံ ခပ္ထုိင္းထုိင္း ေလး ျဖစ္လာတတ္သည္။ မေပ်ာ္ရႊင္ေသာ လူႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတတ္၏။ လူေတြကုိ မေက်နပ္။ ေလာကႀကီးကုိ ႐ြံမုန္းေသာသူ ျဖစ္လာမည္။ အရာရာကုိ ဆန္႔က်င္ေသာ မေကာင္းျမင္ဝါဒီေတြ ျဖစ္လာ မည္။
ကေလးကုိေခ်ာက္တာထက္ ခ်ီးက်ဴးတာ ပုိထိေရာက္၏။ ကေလးေတြကုိ ေက်ာသပ္ရင္သပ္လုပ္ေပးဖုိ႔ လုိသည္။ ခ်ီးက်ဴးတာႏွင့္ ေမတၱာတရားက ႐ုိက္ေမာင္းပုတ္ေမာင္းလုပ္တာထက္ ပုိအက်ဳိးရွိ၏။ ခ်ီးက်ဴး လုိ႔ ခ်စ္ခင္လုိ႔၊ ဒုကၡေရာက္တာ မရွိႏုိင္ပါ။
ဒုတ္အားကုိး၊ ႀကိမ္လုံးအားကုိး၊ ခ်ိမ္းေျခာက္တာအားကုိးေသာ မိဘမ်ားအဖုိ႔ မိမိတုိ႔သည္ ကေလး ေတြႏွင့္ေဝးသည္ထက္ ေဝးလာၿပီဟုသာ မွတ္ယူၾကရမည္။ ဒါမ်ဳိးေတြအားကုိးလုိ႔ေတာ့ျဖင့္ လူလိမၼာ ေလးေတြ ျဖစ္မလာႏုိင္ပါ။
စည္းကမ္းအခ်က္အလက္မ်ား
အျပစ္မေပးမျဖစ္၍ အျပစ္ေပးရာတြင္ "တရားမွ်တမႈ" ရွိရန္ အေရးႀကီး၏။ ဒီကေလးက "စုန္းျပဴး" ေလးပဲဆုိကာ အၿမဲအျပစ္မျမင္သင့္။ ဒါဆုိလွ်င္ တျခားကေလးေတြက သူ႔အေပၚသာ အျပစ္ပုံခ်ၾက မည္။ အၿမဲအျပစ္တင္ခံေနရေသာ ကေလးကလည္း ငါေတာ့ဘယ္ေတာ့မွ အေကာင္းေျပာခံရမွာ မဟုတ္ပါဘူးဆုိကာ ပုိဆုိးလာတတ္သည္။ ဘာျဖစ္တာလဲဆုိတာ အခ်ိန္ယူ စုံစမ္းၿပီးမွ အျပစ္ေပးတန္ ေပးရမည္။ ေဒါသစိတ္မႊန္ကာ ကေလးေတြကုိ မစူးမစမ္း မဆင္မျခင္ အျပစ္မတင္ရ။
"ျပစ္မႈႏွင့္ ျပစ္ဒဏ္မွန္ကန္ရန္" လည္းအေရးႀကီး၏။ ကေလးကုိလည္း သူလုပ္ခဲ့ေသာအျပစ္ကုိသူသိရန္ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ရွင္းျပရမည္။ သူတုိ႔ကုိ အက်ဳိးႏွင့္အေၾကာင္းႏွင့္ရွင္းျပတာကုိ ကေလးေတြက ႀကိဳက္သည္။ အျပစ္ေပးလွ်င္လည္း ခ်က္ျခင္းအျပစ္ေပးတာက ေကာင္းသည္။ ၾကာမွအျပစ္ေပးလွ်င္ ကေလးက သူဘာက်ဴးလြန္ခဲ့သည္ကုိပင္ သိေတာ့မည္မဟုတ္။ "နင့္အေဖညဘက္ အိမ္ျပန္လာမွတုိင္ဦးမယ္၊ အဲဒီ ေတာ့မွနင္ေသေပေတာ့" ဆုိကာ အေဖအိမ္ျပန္လာသည္အထိ မေစာင့္ပါႏွင့္။ ကေလးအဖုိ႔ အေဖ မလာမခ်င္း တစ္ေနကုန္ေၾကာက္႐ြံ႕စုိးရိမ္ေနရမည္မွာ မတရားပါ။ အေမေျပာတာတစ္ခုထဲႏွင့္ အေဖက ဘုမသိဘမသိ ကေလးကုိထ႐ုိက္တာမ်ဳိးကလည္း သဘာဝမက်ပါ။ အေမႏွင့္အေဖအုပ္စုဖဲြ႕ၿပီးငါ့ကုိ သက္သက္ႏွိပ္စက္ေနတာပဲဟု ကေလးက ခံစားမိလွ်င္ မေကာင္းပါ။
မိမိ၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိလည္း မိဘမ်ားက မျပင္ပါႏွင့္။ အျပစ္ေပးရမည္ဟု ေျပာထားၿပီးေသာ ကေလးကုိ အျပစ္သာေပးပါ။ ေနာက္မွ စိတ္ေျပာင္းသြားၿပီး အျပစ္မေပးဘဲ ေနလုိက္လွ်င္ ကေလးကၾကာလွ်င္ မေၾကာက္ခ်င္ေတာ့။ စစ္ပဲြမွာတစ္ခါႏုိင္ဖူးေသာ ကေလးသည္ေနာက္လည္းႏုိင္ခ်င္လာမည္။ ေနာက္ တစ္ခါအျပစ္ေပးလွ်င္သူ႔မွာ အျပစ္ရွိေၾကာင္းသိပါလ်က္ ကေလးက မတရားအျပစ္ေပးခံရသည္ဟု ထင္သြားတတ္ပါသည္။
အျပစ္ဒဏ္ကႀကီးလြန္းလွ်င္လည္းေကာင္း၊ အျပစ္မရွိသူကုိမွားၿပီး အျပစ္ေပးမိလွ်င္လည္းေကာင္း၊ မိဘမ်ားက ကေလးကုိ ျပန္ေတာင္းပန္ရမည္။ ဒါကုိလည္း မရွက္ပါႏွင့္။
ဘာကုိလုပ္လွ်င္ အျပစ္ေပးမယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိအျပစ္ေပးမယ္။ ဆုိတာေတြကုိလည္း ကေလး ေတြကုိရွင္းျပထားေစလုိပါသည္။ အေသးအဖဲြတစ္ခုလုပ္မိ၍ တနလၤာေန႔တြင္ အႀကီးအက်ယ္ အ႐ုိက္ခံ ရၿပီး၊ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ အျပစ္လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း အဂၤါေန႔တြင္ မိဘကခြင့္လႊတ္တာမ်ဳိး မျဖစ္ေစလုိ ပါ။ မိဘကစိတ္ေကာင္းဝင္ေနလွ်င္ ဘာလုပ္လုပ္တျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ေနတတ္ၿပီး၊ စိတ္မေကာင္းခ်ိန္ တြင္ အေသးအဖဲြကအစ ကၽြဲ႐ုိက္ႏြား႐ုိက္တာမ်ဳိးသည္ မမွန္ကန္လွပါ။
အေဖကစည္းကမ္းႀကီးၿပီး အေမကေလွ်ာ့ရဲလွ်င္လည္း မေကာင္းလွပါ။ မိခင္က ဖုံးဖုံးဖိဖိလုပ္ၿပီး ကေလးဘက္မွကာေပး၊ ညာေပးတာလည္း မရွိသင့္ပါ။ အေဖကဆူစရာရွိ၍ဆူေနတာမ်ဳိးကုိ အေမက ဝင္မစြက္သင့္။ ကေလးဘက္မွ ေရွ႕ေနမလုိက္သင့္။ အေဖႏွင့္အေမသည္ ကေလးကြယ္ရာတြင္ ညႇိႏႈိင္း ေဆြးေႏြးၿပီး တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဝင္မစြက္ၾကေရးကုိ တုိင္ပင္သင့္သည္။ မိခင္လုပ္သူ၏ ကေလးကုိ အလုိလုိက္မႈေတြ ပုိေနတာကုိ ဖခင္က ကေလးကြယ္ရာတြင္ေျပာရမည္။ ဖခင္၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈၾကပ္တည္း ေၾကာင္းကုိလည္း မိခင္လုပ္သူက ကေလးကြယ္ရာတြင္ ညႇိသင့္သည္။
အခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္ ကေလးသည္ စည္းကမ္းလုိ၏။ စည္းကမ္းပုံစံသည္ သိပ္အေရးမႀကီး။ စည္းကမ္းေပးပုံ အမူအရာသည္ ပုိ၍အေရးႀကီး၏။ အေရးႀကီးတကာ့အေရးႀကီးဆုံးမွာ စည္းကမ္းထုတ္သူ မိဘႏွင့္ စည္းကမ္းလုိက္နာမည့္ ကေလးတုိ႔၏ ဆက္ဆံေရးသာ ျဖစ္သည္။
ကေလး၏ပထမငါးႏွစ္
ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ျပဳစုသည္
Credit: http://www.maukkha.org
Post a Comment