နိဒါန္း
လတ္တေလာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး တိမ္းညြတ္ရာသည္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ဒီဘိတ္ ျဖစ္ေနၿပီး ဤၾကားထဲတြင္ ျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ အသစ္ ေရးဆြဲေရး လမ္းေၾကာင္း ႏွစ္ရပ္ ေရးေရး ေပၚလာေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။ လြတ္လပ္ေရး ရရွိၿပီး ေနာက္ပိုင္း လက္ဝဲ-လက္ယာ ႏိုင္ငံေရး အယူအဆေရးရာ ကြဲျပား ျခားနားမႈတို႔ ကင္းေဝးေနေသာ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရား၏ ဦးတည္ရာသည္လည္း လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးသာ ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထူေထာင္မႈတြင္လည္း အားလုံး ပါဝင္မႈ ျမင့္မားလာသည္ႏွင့္ အမွ် အရွိန္အဟုန္ ေႏွးေကြးေနေသာ္ျငားလည္း တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ႏွင့္ ေရွ႕ သို႔ ႏွင္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေတြ႕ရွိရသည္။ မ်က္ႏွာစာ အားလုံးတို႔၏ ဆုံခ်က္သည္ အေျခခံဥပေဒ ျဖစ္လာေနၿပီျဖစ္ရာ Feel Good ႏွင့္ Make Good ပိုင္းျခား သုံးသပ္ရန္ လိုအပ္လာၿပီ ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေပါင္း (၁၉) ႏိုင္ငံ အေတြ႕အႀကံဳ
US Institute of Peace-USIP ႏွင့္ UNDP တို႔ ပူးေပါင္း၍ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္အထိ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေပါင္း (၁၉) ႏိုင္ငံ၏ အသြင္ ကူးေျပာင္းမႈမ်ား ကို ေလ့လာထားေသာ Framing the State in Times of Transition စာတမ္းပါ သုံးသပ္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို ေလ့လာ ၾကည့္ရာတြင္ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးႏွင့္ ပဋိပကၡအလြန္ ႏိုင္ငံ ထူေထာင္ေရး ျဖစ္စဥ္မ်ား၌ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒမ်ား၏ အခန္းက႑ကို အထင္အရွား ေတြ႕ရွိရသည္။ ယင္းေလ့လာခ်က္တြင္ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားဆဲ သို႔မဟုတ္ ပဋိပကၡ လြန္ေျမာက္စ သို႔မဟုတ္ လြတ္လပ္ေရးရကာစ ႏိုင္ငံေပါင္း ကိုးႏိုင္ငံ အာဖဂန္ နစၥတန္၊ ေဘာ့စနီးယားႏွင့္ ဟာဇီဂိုးဗီးနား၊ ကေမၻာဒီးယား၊ ကိုလံဘီယာ၊ အေရွ႕တီေမာ၊ အီရီထရီးယား၊ အီရတ္၊ နမီးဘီးယား၊ ႏိုင္ကာရာဂြါ၊ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းစ ႏိုင္ငံေပါင္း ငါးႏိုင္ငံ အယ္ေဘးနီးယား၊ ဟန္ေဂရီ၊ ပိုလန္၊ ေတာင္အာဖရိက၊ စပိန္ႏွင့္ အေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ အက်ပ္အတည္း သို႔မဟုတ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ႏိုင္ငံ ငါးႏိုင္ငံ ဘရာဇီး၊ ဖီဂ်ီ၊ ယူဂႏၶာ၊ ဗင္နီဇြဲလား၊ ဇင္ဘာေဘြမ်ား ပါဝင္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။
ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ (၁) လႊတ္ေတာ္တြင္း ေဆြးေႏြး ညႇိႏိႈင္းမႈ ရွိ-မရွိ၊ (၂) မဲဆႏၵ နယ္ေျမအလိုက္ သေဘာထား ေကာက္ယူမႈ ရွိ-မရွိ၊ (၃) အားလုံး ပါဝင္သည့္ ညီလာခံ က်င္းပျခင္း ရွိ-မရွိ၊ (၄) သီးျခား ေကာ္မရွင္တစ္ရပ္ ခန္႔အပ္ တာဝန္ေပးမႈ ရွိ-မရွိ၊ (၅) စားပြဲဝိုင္း ေဆြးေႏြးပြဲ ပါဝင္ျခင္း ရွိ-မရွိ၊ (၆) ျပည္သူလူထု ပါဝင္မႈအတြက္ လမ္းဖြင့္ေပးသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ ပါဝင္ျခင္း ရွိ-မရွိ၊ (၇) ျပည္သူလူထု၏ အတည္ျပဳခ်က္ကို ရယူေသာ ျပည္လုံးကြၽတ္ ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပျခင္း ရွိ-မရွိ၊ (၈) အသြင္ ကူးေျပာင္းေရး ကာလအတြက္ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား ပါဝင္ျခင္း ရွိ-မရွိ၊ (၉) Judicial Review လုပ္ငန္းစဥ္ ျပ႒ာန္းထားျခင္း ရွိ-မရွိ ဟူေသာအခ်က္ ကိုးခ်က္ျဖင့္ တိုင္းတာ အကဲျဖတ္ထားသည္။
သူ႔အရပ္ႏွင့္ သူ႔ဇာတ္
ထူးျခားေသာ ေတြ႕ရွိခ်က္မွာ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး၊ ေရး ဆြဲေရးအတြက္ သီးျခား လြတ္လပ္ေသာ ေကာ္မရွင္ ဖြဲ႕စည္း တာဝန္ေပးအပ္ မႈမွာ အာဖဂန္နစၥတန္၊ အီရီထရီးယား၊ ဖီဂ်ီ၊ ယူဂႏၶာႏွင့္ ဇင္ဘာေဘြ ငါးႏိုင္ငံ တြင္သာ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။ အာဖဂန္နစၥတန္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက စီမံသည့္ ၃၅ ဦးပါ ေကာ္မရွင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး အီရီထရီးယားတြင္ သီးျခားလြတ္လပ္ေသာ အဖြဲ႕ဝင္ ၅၀ ဦးပါ ေကာ္မရွင္ ျဖစ္ ကာ ဖီဂ်ီႏိုင္ငံတြင္မူ သံုးဦးသာ ပါရွိေသာ ျပန္လည္ ေလ့လာ သုံးသပ္ေရး ေကာ္မရွင္အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ေစခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယူဂႏၶာတြင္မူ အစိုးရက ထိန္းခ်ဳပ္ေသာ ေကာ္မရွင္သာျဖစ္ၿပီး ဇင္ဘာေဘြတြင္ အဖြဲ႕ဝင္ ၅၀၀ ဦးပါ အစိုးရ ထိန္းခ်ဳပ္ေသာ ေကာ္မရွင္ ျဖစ္သည္။
Stakeholder မ်ား ပါဝင္ေစေသာ စားပြဲဝိုင္း ေဆြးေႏြးပြဲ Round Table မွာ ဟန္ေဂရီႏွင့္ ပိုလန္ ႏွစ္ႏိုင္ငံတြင္သာ ပါဝင္ခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။ Judicial Review လုပ္ငန္းစဥ္မွာ ကိုလံဘီယာႏွင့္ ဟန္ေဂရီ ႏွစ္ႏိုင္ငံတြင္သာ ပါဝင္ေၾကာင္းလည္း ေတြ႕ရွိရသည္။ ျပည္သူလူထု ပါဝင္မႈအတြက္ လမ္းဖြင့္ေပးသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ Public Participation Process မွာ အာဖဂန္ နစၥတန္၊ အယ္ေဘးနီးယား၊ ဘရာဇီး၊ ကေမၻာဒီးယား၊ အေရွ႕တီေမာ၊ အီရီထရီးယား၊ ဖီဂ်ီ၊ ႏိုင္ကာရာဂြါ၊ ေတာင္အာဖရိက၊ ယူဂႏၶာႏွင့္ ဇင္ဘာေဘြ တို႔တြင္ ပါဝင္ခဲ့ေသာ္လည္း အယ္ေဘးနီးယား၊ ဘရာဇီး၊ ကိုလံဘီယာ၊ ႏိုင္ကာရာဂြါ၊ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံ ငါးႏိုင္ငံ တို႔တြင္သာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး က်န္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အားနည္း ခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။
အထက္ပါ ႏိုင္ငံမ်ား၏ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ျခင္း။ ေရးဆြဲျခင္း ျဖစ္စဥ္မ်ား ကို ေလ့လာခ်က္မ်ားအရ အဓိက တာဝန္ယူရသူမ်ားအၾကား ဒီမိုကရက္တစ္ နည္းလမ္းက်က် ကိုယ္စားျပဳႏိုင္မႈ Democratic Represen-tativeness ႏွင့္ အားလုံး ပါဝင္မႈ inclusiveness in Society တို႔အေပၚ မူတည္၍ သက္ဆိုင္ရာ လူပုဂၢဳိလ္၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအၾကား စစ္မွန္ေသာ လူမႈ ပဋိညာဥ္ Social Contract ကို သက္ေရာက္ေစႏိုင္ေၾကာင္း ေလ့လာခ်က္က ဆိုသည္။ အလားတူ မည္သူ ပါဝင္သင့္သည္၊ မည္သူမ်ား ကိုယ္စားျပဳသင့္သည္ စသည္တို႔ကိုလည္း ပါဝါ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသူမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား၊ တိုင္းရင္းသား မ်ား၊ လူနည္းစုမ်ား၊ အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ား သာမက တက္ၾကြ လႈပ္ရွားသူမ်ား၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားပါ ပါဝင္သင့္ေၾကာင္း ေလ့လာခ်က္က ဆိုသည္။
အထူးသျဖင့္ သေဘာထား ကြဲျပားေနေသာ လူမ်ဳိးစုမ်ား အၾကား၊ အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရး အားနည္း ေနေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအၾကား အခ်ဳိးအစား ညီညြတ္ မွ်တစြာ ကိုယ္စားျပဳ ပါဝင္ႏိုင္ရန္ အေရးႀကီးၿပီး က်ယ္ျပန္႔စြာ ပါဝင္ေသာ ေကာ္မရွင္သည္ အဓိက အခန္းက႑မွ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ေၾကာင္း ေလ့လာ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္က ဆိုသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ားတြင္ ကိုယ္စားျပဳမႈ၊ အားလုံး ပါဝင္မႈတို႔ကို ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့ၾကေသာ္လည္း လက္ေတြ႕ ေဖာ္ေဆာင္ရာတြင္ ျပည့္စုံ လုံေလာက္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမ်ား တရားမွ်တစြာ က်င္းပျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီ ကူးေျပာင္းေရးအတြက္ အေရး ပါေသာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္မွန္ၿပီး အမ်ား လက္ခံႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ ေပၚထြန္းေရးက အဓိက က်ေၾကာင္း ေလ့လာခ်က္က ဆိုသည္။
အားလုံးပါဝင္မႈ အဓိက
အခ်ဳိ႕ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အတိုက္အခံမ်ားကသပိတ္ေမွာက္ျခင္း၊ အာဏာ လက္ရွိ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက အတိုက္အခံမ်ားကို ဖယ္ၾကဥ္ထားျခင္း၊ အားလုံး ပါဝင္ခြင့္ မရရွိေစရန္ တံခါးပိတ္ထားျခင္း စသည္တို႔ ေၾကာင့္ အဓိကက်ေသာ Stakeholder မ်ား အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ ကင္းကြာ ခဲ့ရၿပီး အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ အားလုံး သေဘာတူညီ လက္ခံႏိုင္ေသာ အေျခအေနႏွင့္ ကင္းေဝးခဲ့သည္ ဟု ဆိုသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ားတြင္ အားလုံး ပါဝင္မႈ၊ အားလုံး ကိုယ္စားျပဳမႈ ျပည့္စုံေအာင္ ေဆာင္ ႐ြက္ျခင္းေၾကာင့္ အခ်ိန္ကာလ ရွည္ၾကာၿပီး အခက္အခဲမ်ား ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ ရေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။
အထူးသျဖင့္ ျပည္သူလူထု တိုက္႐ိုက္ ပါဝင္မႈကို လမ္းဖြင့္ေပးရာတြင္ လည္း ျဖစ္စဥ္ အခ်ဳိ႕တြင္ ျပည္သူ႔ သေဘာဆႏၵကို ေတာင္းခံျခင္း မဟုတ္ ဘဲ ျပည္သူကို ပညာေပး ရွင္းလင္း ေဟာေျပာျခင္း မ်ားသာ ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ထိုသို႔လူထု ပါဝင္မႈ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္ ပဋိပကၡအလြန္ ႏိုင္ငံမ်ား၌ ပဋိပကၡ မ်ားသို႔ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိသြားေစတတ္ေၾကာင္း ေလ့လာခ်က္က ဆိုသည္။
အခ်ိန္ၾကာတာ ေကာင္းသလား၊ အခ်ိန္ျမန္တာ ေကာင္းသလား ဟူေသာ ဤေမးခြန္းကို ေျဖဆိုရာတြင္ တန္ဖိုးရွိေသာ သင္ခန္းစာမွာ အခ်ိန္ကိုက္ျဖစ္မႈ Timing သည္ အဓိက အေရးႀကီးေၾကာင္း၊ ျပင္ပ အင္အားစုမ်ားက သတ္မွတ္ေပးေသာ အခ်ိန္ဇယားေၾကာင့္ အီရတ္၊ အေရွ႕တီေမာ၊ ဇင္ဘာေဘြ သံုးႏိုင္ငံတြင္ ျပည္တြင္း လိုအပ္ခ်က္မ်ား၊ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ မျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ အလားတူ အက်ဳိးစီးပြား ဦးစားေပးေသာ အာဂ်င္ဒါမ်ားေၾကာင့္ ဗင္နီဇြဲလားတြင္ အခ်ိန္ ႏွစ္လခြဲသာ ၾကာျမင့္ခဲ့ ရေၾကာင္း၊ ယင္းသို႔ ကြဲျပား ျခားနားေသာ အက်ဳိးဆက္မ်ားအရ ပိုလန္ အေတြ႕အႀကံဳမွာ အသင့္ေလ်ာ္ဆုံး နမူနာ ျဖစ္သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ် ခဲ့သည္။ ၾကာျမင့္စြာ အခ်ိန္ယူၿပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ညႇိႏိႈင္း ေဆာင္႐ြက္ကာ ဟန္ခ်က္ ညီမွ်ေစေသာ အေျခခံဥပေဒ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ သည္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ကာလႏွင့္ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြ ျဖစ္ေစႏိုင္ေၾကာင္း ေလ့လာခ်က္က ဆိုသည္။
အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ကာလတြင္ ေတြ႕ႀကံဳရေသာ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို အေျခခံ၍ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ မည္သို႔ ျဖစ္သင့္သည္ကို ျပင္ဆင္ႏိုင္သည့္အျပင္ အျခားေသာ အသြင္ကူးေျပာင္းသည့္ ႏိုင္ငံမ်ား၏ သာဓကမ်ားကိုလည္း ရယူႏိုင္ခဲ့သည္။ အစိုးရဌာနမ်ား အေနႏွင့္ ဒီမိုကရက္တစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို မည္သို႔ ေဖာ္ေဆာင္သင့္သည္ဟူေသာ သင္ခန္းစာမ်ား ရရွိ႐ုံသာမက မီဒီယာ အပါအဝင္ အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အေနႏွင့္လည္း အသြင္ ကူးေျပာင္းေနသည့္ ကာလတြင္ ရင့္က်က္ ျပည့္ဝကာ အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ ေရးဆြဲသည့္ စင္သို႔ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ တက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ သည္။ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံ ျဖစ္စဥ္တြင္ အခ်ိန္ သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္ ၿပီးစီးရမည့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ႀကဳိတင္ ခ်မွတ္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ တန္ျပန္ ဆိုးက်ဳိး မ်ား ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ရသည္။ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ျဖစ္စဥ္မ်ား၏ အရွိန္အဟုန္၊ အေ႐ြ႕ႏွင့္ ေအာင္ျမင္မႈတို႔မွာ တိတိက်က် ႀကဳိတင္ ခန္႔မွန္းႏိုင္၍ မရႏိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။
ေတာင္အာဖရိက ျဖစ္စဥ္မွာ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး မူေဘာင္ကို ဦးစြာ သေဘာတူညီေအာင္ ႀကဳိးပမ္း ၿပီးမွ Two-Stage Constitution-Making Process ကို ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အီရတ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္စဥ္တြင္ အခ်ိန္ကိုက္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္မႈ အခက္အခဲမ်ားစြာ ႀကံဳေတြ႕ရျခင္းမွာ အီရတ္ ျပည္တြင္း အေျခအေနမ်ားကို ထင္ဟပ္ႏိုင္မႈ မရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အျပင္ ျပင္ပ ဖိအားေပးမႈသည္လည္း အဓိက အေၾကာင္း အခ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံအလိုက္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား၊ စံႏႈန္းမ်ား၊ ျပည္သူမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရး ေရခ်ိန္၊ အခြင့္အေရးႏွင့္ တာဝန္ ခြဲေဝမႈ စသည္တို႔ ကြဲျပား ျခားနားခ်က္မ်ားသည္လည္း အခ်ိန္ၾကာ-မၾကာကို သက္ေရာက္ေစႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေျခခံဥပေဒအား ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ ရာတြင္ လုံေလာက္ေသာ အခ်ိန္ေပး၍ ညႇိႏိႈင္း ေဆာင္႐ြက္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း USIP ႏွင့္ UNDP ပူးေပါင္းအဖြဲ႕က ဆိုသည္။ ေလးနက္ က်ယ္ျပန္႔ၿပီး လႊမ္းၿခံဳ ျပည့္စုံ ေကာင္းမြန္ေသာ အေျခခံ ဥပေဒတစ္ခု ေပၚထြန္းေရးမွာ အေရးႀကီးလွသျဖင့္ အခ်ိန္ လုံေလာက္ျခင္းသည္သာ တိုင္ပင္ ညႇိႏိႈင္းမႈ၊ အားလုံး ပါဝင္မႈ၊ ညီညြတ္ မွ်တမႈတို႔အတြက္ အခ်ိန္ယူသင့္သည္ဟု ဆိုသည္။
နိဂုံး
ႏိုင္ငံမ်ား၏ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈ ဟူသည္ မ်ဥ္းတန္းသေဘာ ဆက္စပ္၍ မရႏိုင္ေသာ္လည္း အျခား ႏိုင္ငံမ်ား၏ အေတြ႕အႀကံဳ၊ သင္ခန္းစာမ်ားကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားေသာ္ ဆိုးက်ဳိး မျဖစ္ႏိုင္ဟု ယူဆႏိုင္သည္။ မိမိအရပ္ မိမိဇာတ္ျဖစ္ေသာ မိမိႏိုင္ငံ၏ သမိုင္း ျဖစ္စဥ္မ်ားမွာလည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ဓေလ့ႏွင့္ အနီးစပ္ဆုံး ထင္ဟပ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ယခုပင္လွ်င္ အားလုံး ပါဝင္ခြင့္ မည္မွ်ရ-မရတြင္ သေဘာထား အမ်ဳိးမ်ဳိး ထြက္ေပၚလာေနၿပီး လႊတ္ေတာ္တြင္း ျပင္ဆင္ေရး၊ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ ျပင္ဆင္ေရး မူကြဲ မ်ား ျမင္ေတြ႕ေနရၿပီ ျဖစ္သည္။ အေဟာင္းျပင္မယ့္ အဖြဲ႕ႏွင့္ အသစ္ထြင္ မယ့္ အဖြဲ႕မ်ားလည္း ကြဲျပားလာေနရာ မိမိတို႔၏ လာရင္းကိစၥမွာ ‘ျပင္ဆင္ေရး’ သာ ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳရန္ လိုအပ္ေပမည္။ မ်ားစြာ အေရး ႀကီးသည္မွာ သန္း (၆၀) အတြက္ Feel Good ျဖစ္ေစမည္လား၊ Make Good ျဖစ္ေစမည္လား ကြဲျပားမွသာ လက္ေတြ႕က် အလုပ္ျဖစ္ေသာ တစ္ခုလုံး သေဘာကို အေလးဂ႐ုျပဳႏိုင္ပါမည့္အေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုး တင္ျပလိုက္ရေပသည္။
(မွဴးေဇာ္)
Credit To The Voice Weekly