(ေနသန္ေမာင္)
နိဒါန္း
ေမွာင္အတိစိုးမိုးထားေသာ ညဥ့္၏နက္႐ိႈင္းမႈ ျပယ္လြင့္ေတာ့မည့္ အရိပ္အေယာင္ကို မေတြ႕ရေသးေသာ္လည္း ရန္ကုန္ျမစ္အတြင္း အသင့္ အေနအထား ရွိေနသည့္ စစ္သေဘၤာ တစ္စင္းသည္ အခ်ိန္တစ္ခုကို ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။ နာရီလက္တံမ်ား တေရြ႕ေရြ႕ လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ေအးျမေသာ ေဆာင္းေလအေဝွ႔တြင္ စစ္သေဘၤာမွ အလံတိုင္ေပၚထက္ဝယ္ ယူနီယံဂ်က္အလံသည္ တဖ်တ္ဖ်တ္ လြင့္ေနသည္။ ဘာမင္ဟမ္ စစ္သေဘၤာအနီးရွိ ဘင္ခရာတပ္ဖြဲ႕သည္ အဆင္သင့္ အေနအထားျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။ အ႐ုဏ္သည္ မၾကာမီ ေရာက္လာေတာ့မည္။ ေန႔သစ္တစ္ခုကုိ မၾကာမတင္ စတင္ရေတာ့မည္။ ထိုေန႔သည္ လြန္စြာအေရးပါေသာ သမိုင္းဝင္ေန႔တစ္ေန႔ ျဖစ္လာမည္။
နံနက္ ၄ နာရီ မိနစ္ ၂၀ တိတိတြင္ ဘာမင္ဟမ္ စစ္သေဘၤာေပၚမွ အေျမာက္မ်ား စတင္ ပစ္ေဖာက္လိုက္သည္ႏွင့္ ဘင္ခရာအဖြဲ႕သည္ ၿဗိတိသွ် အမ်ဳိးသားသီခ်င္းကို တီးခတ္ေလသည္။ ထိုအခါ အလံတိုင္ေပၚရွိ ယူနီယံဂ်က္အလံသည္ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာက်လာသည္။ သေဘၤာဥၾသဆြဲသံမ်ား ရန္ကုန္ျမစ္အတြင္း ဆူေဝသြားသည္။ မီးက်ည္မီးပန္းမ်ား ဒိန္းခနဲဒိန္းခနဲ ပစ္ေဖာက္သံျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္ ႐ုတ္ျခည္းႏိုးထသြားသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမွ ေခါင္းေလာင္းသံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ ထိုအ႐ုဏ္တက္သည္ က်က္သေရမဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုလွေသာ အခါသမယႀကီးတစ္ခု ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။
ရဲစိုေသာ အနီေရာင္ေအာက္ခံ၏ အျပာေရာင္ေထာင့္ခ်ဳိးေပၚမွ ၾကယ္ျဖဴငါးလံုးပါ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အလံသည္ အမ်ဳိးသားသီခ်င္းသံ ႏွင့္အတူ အလံတိုင္ေပၚ တလူလူ လြင့္တက္သြားသည္။ ထိုတစ္ခဏသည္ လြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံေတာ္တစ္ခုကို ေမြးဖြားေပးလိုက္ေလသည္။ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ခန္းမေရွ႕ အလံတိုင္ေပၚသို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ သစ္တစ္ခု ေမြးဖြားလိုက္သည့္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ အမ်ဳိးသားအလံမွာ တဖ်တ္ဖ်တ္လြင့္ေနသည္။
နံနက္ ၄ နာရီ မိနစ္ ၄၀ တြင္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ခန္းမ အတြင္းရွိ စု႐ံုးေရာက္ရွိေနေသာ မင္းပရိသတ္တို႔ ေရွ႕ေမွာက္ ဂုဏ္က်က္သေရ ျမင့္မားလွေသာ သမၼတႀကီး စဝ္ေရႊသိုက္သည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သခင္ႏု၊ ပါလီမန္ ယာယီဥကၠ႒ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမ ႏွင့္အတူ ဝင္ေရာက္လာသည္။ သမၼတႀကီး စင္ျမင့္ေပၚ ေနရာယူၿပီးသည့္ေနာက္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၏ သမၼတရာထူးကို လက္ခံယူေၾကာင္း ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ကိုင္တြယ္ကာ က်မ္းက်ိန္သစၥာဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုသည္ မိန္႔ခြန္း စတင္ႁမြက္ၾကားသည္။
“ေတာ္လွန္ေရးဆိုတဲ့ လမ္းစဥ္ႀကီးမွာဆိုရင္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ဟဲ့ ဆိုၿပီး ေသြးေခ်ာင္းစီးရတဲ့ လူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပဲ။ ကိုယ္လက္အဂၤါ ပ်က္စီးၾကရတဲ့ လူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပဲ။ အႏွိပ္အစက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးခံၾကရတဲ့ လူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပဲ။ ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခံရတဲ့ လူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပဲ။ ေနာက္ဆံုးလြတ္လပ္ေရး ဆိုတဲ့ ယစ္ပလႅင္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အေပါင္းပါ ဝန္ႀကီးမ်ားမွာ ေသြးနဲ႔ ပူေဇာ္သြားၾကရရွာတယ္။ အဲဒီလို ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေသမင္းနဲ႔ ဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္ၿပီး က်ဆံုးသြားၾကတဲ့ ႀကီးငယ္မဟူ က်ား-မ မေရြး ပုဂိၢဳလ္အားလံုးရဲ႕ ပေယာဂေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တေတြဟာ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး လြတ္လပ္ေရးဆိုတဲ့ ဆုထူးဆုျမတ္ကို ပန္ဆင္ႏိုင္ၾကရတယ္။ ဒီေတာ့ လြတ္လပ္ေရးဟာ ဒီပုဂိၢဳလ္ေတြရဲ႕ ေက်းဇူးပဲ။ ဒီေန႔လိုမ်ဳိးမွာဆိုရင္ ဒီပုဂိၢဳလ္ေတြရဲ႕ေက်းဇူးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ မေတြးေတာ မေအာက္ေမ့ဘဲ မေနႏိုင္ဘူး။ ေတြးမိရမွာပဲ။ ေအာက္ေမ့မိရမွာပဲ။ ဒီေန႔မွာဆိုရင္ ေနဝန္းမထြက္မီ ေရာင္နီေပၚခါစ ကတည္းက ဒီပုဂိၢဳလ္ေတြရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဗမာ ျပည္ႀကီးဟာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ လြတ္လပ္ေသာ သမၼတႏိုင္ငံ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေနာင္အနာဂတ္ အတြက္မွာဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဗမာႏိုင္ငံသားမ်ားဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အလိုဆႏၵအတိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေနာင္ေရးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပဳျပင္ဖန္တီးသြားႏိုင္ၿပီ” (မူရင္းသတ္ပံုအတိုင္း)
ေကာင္းကင္တြင္ ေရာင္နီပ်ဳိးေလၿပီ။
အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ လက္လြတ္ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရသည့္ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္မွ စတင္ကာ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီေအာက္ က်ေရာက္ခဲ့ရသည့္ အဆိုပါ တိုင္းျပည္သည္ ယခုအခါ လြတ္လပ္ေသာ သမၼတႏိုင္ငံေတာ္သစ္ တစ္ခုအျဖစ္ က်က္သေရရွိစြာ ေပၚထြန္းလာခဲ့ၿပီ။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အမ်ဳိးသားေရး ဂုဏ္သေရကို ျပန္လည္ အရယူေပးႏိုင္ခဲ့ေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္ လြန္ခဲ့သည့္ ေျခာက္လခန္႔၌ လြတ္လပ္ေရးလမ္းေပၚ တိုင္းျပည္ႀကီးကို ဆြဲတင္ေနစဥ္ က်ဆံုးခဲ့သည္။ ထိုပုဂိၢဳလ္၏ ေက်းဇူးတရားကို လူတိုင္း အထူးတလည္ ေအာက္ေမ့သတိရ ေနၾကသည္။ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၏ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ ကိုေအာင္ဆန္းေၾကာင့္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးသို႔ ဝင္ေရာက္ကာ ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈတြင္ သခင္ႏု ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာၿပီး ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ဒုတိယဥကၠ႒ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဦးေအာင္ဆန္းေၾကာင့္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္၏ နာယက ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အနား ထိုသူကား မရွိေတာ့။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
Credit To The Voice Weekly
Post a Comment