Friday, July 12, 2013

၀လံုးေလးကုိ ၀ိုင္း၀ိုင္းေရးမယ္


ေရးသားသူ- ထားထားျမင့္

ရွားရွားပါးပါး မနည္းလိုက္ရွာ၀ယ္ထားရေသာ ေလးေၾကာင္းမ်ဥ္းစာအုပ္ေပၚမွာ ဂ်က္ဆီကာက ၀လံုးမ်ားကို ဂ႐ုတစိုက္ေရးေနပါသည္။ ၀ိုင္းစက္ေနေသာ ျမန္မာအကၡရာမ်ားကုိ လွလွပပေရးႏိုင္ရန္ ၀လံုးကို ေသခ်ာေရးတတ္ဖို႔လိုၿပီး ေလးေၾကာင္းမ်ဥ္းႏွင့္ေရးမွ လက္ေရးပိုလွမည္ဟု ဂ်က္ဆီကာ၏ ျမန္မာစာဆရာမက ေျပာထားသည့္အတြက္ျဖစ္သည္။

“ဒီစာလံုးေလးေတြကုိ က်င့္ေနတာျမင္ရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘာလဲလို႔ ေမးၾကတယ္။ အဲဒီက ၀ိုင္း၀ိုင္းလံုးေလးတစ္လံုးရယ္ ဆီမီးေကာ္လံလို အစက္ကေလးႏွစ္စက္က စကားတစ္လံုးရဲ႕အဓိပၸာယ္ကုိ ရွင္းျပလိုက္မွ သူတို႔အံ့ၾသသြားတယ္။ ဒီလိုဘာသာစကား တစ္ခုကိုသင္ရတာ ကၽြန္မေတာ့ ဂုဏ္ယူတယ္”

ျမန္မာစာကို ေျခာက္လသင္ၿပီး ျမန္မာစကားကို အေတာ္အတန္နားလည္ေနေသာ ဂ်က္ဆီကာကရွင္းျပပါသည္။ ဂ်က္ဆီကာက အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ၀ါရွင္တန္ဒီစီရွိဘာသာစကားေက်ာင္းတစ္ခုမွာျမန္မာစာသင္ၾကားေနတာ တစ္ပတ္ေတာင္မျပည့္ေသးပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေျပာင္းလဲလာၿပီး ကမၻာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက တစ္ေခတ္ဆန္းခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံတကာမွာ ဂ်က္ဆီကာကဲ့သို႔ ျမန္မာစာသင္ၾကားသူအေရအတြက္က မသိမသာျမင့္တက္လာသည္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏွင့္ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္ရန္ စီးပြားေရးအက်ဳိးတူပူးေပါင္းရန္ စိုင္းျပင္းေနသည့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုလိုႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံကုိအေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ မၾကာခဏေရရွည္ဆက္ဆံပတ္သက္ရမည့္သူမ်ားက ျမန္မာစကားကို အေျခခံေတာ့ သင္ယူခ်င္ၾကသည္။ အဂၤလိပ္စကားေျပာတတ္လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အလုပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံ၏ေအာက္ေျခယဥ္ေက်းမႈကို ထဲထဲ၀င္၀င္သိရန္အတြက္ ျမန္မာစကားေျပာကို အေျခခံေတာ့သိခ်င္ၾကသည္။ ၿမိဳ႕ေပၚက ပညာတတ္ျမန္မာမ်ားႏွင့္သာမက ေက်းလက္ကအဂၤလိပ္စာမတတ္ေသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ပါ သူတို႔က ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာခ်င္၊ ဆက္ဆံခ်င္သည္။ ေရးတတ္၊ ဖတ္တတ္၊ သိရန္အတြက္ ျမန္မာစာကုိ သင္ခ်င္ၾကသည္။

အေမရိကန္ႏွင့္ျမန္မာဆက္ဆံေရး ေရႊလမ္းေငြလမ္းေဖာက္လုပ္သည့္အခ်ိန္ကစၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္၀ါရွင္တန္ဒီစီႏွင့္ အေမရိကန္ၿမိဳ႕ႀကီး အေတာ္မ်ားမ်ားက ဘာသာစကားသင္တန္းေက်ာင္းမ်ားမွာ ျမန္မာစာဆရာကို အလုပ္ေလွ်ာက္လႊာေတြထဲမွာ ထည့္သြင္းလာ
ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ဘာသာစကားသင္တန္းေက်ာင္းတစ္ခုမွာ ျမန္မာစာ ဆရာျဖစ္ဖုိ႔က မလြယ္ကူပါ။ အေမရိကမွာ ျမန္မာလူဦးေရ အေတာ္မ်ားေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာစာဆရာ အေရအတြက္က နည္းပါးပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
အေမရိကမွာ ျမန္မာစာသင္ၾကားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ ဘာသာစကားသင္တန္းေက်ာင္းမ်ားက သတ္မွတ္ထားေသာ အရည္အခ်င္းက အကန္႔အသတ္ရွိသည့္အတြက္ျဖစ္ပါသည္။

“ျမန္မာစာကို မဟာဘြဲ႕ရသူမွ လိုခ်င္တယ္။ ျမန္မာစာမဟာဘြဲ႕အျပင္ စာကိုေသခ်ာရွင္းျပႏိုင္ဖို႔ ျမန္မာစာကုိ အဂၤလိပ္စကားသံုးၿပီး အေသအခ်ာရွင္းျပဖို႔လည္း အဂၤလိပ္စာလည္း ေကာင္းရဦးမယ္။
ၿပီးေတာ့ သင္ၾကားေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေတြ႕အႀကံဳရွိမွလည္း အလုပ္ခန္႔တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာေက်ာင္းမွာ သင္ရသလိုမဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းသားက လက္ခံလာေအာင္ ဟာသ၊ ဗဟုသုတအရႊန္းေဖာက္ၿပီး သင္တတ္ရတယ္။ ႏို႔မုိ ေက်ာင္းသားေတြက မႀကိဳက္ရင္ ခ်က္ခ်င္းအလုပ္ျဖဳတ္ပစ္လိုက္တာေလ” ဟု ၀ါရွင္တန္ဒီစီရွိ ဘာသာစကားသင္တန္းေက်ာင္းတစ္ခုမွ ျမန္မာစာဆရာတစ္ဦးကေျပာ
ၾကားသည္။

ထုိ႔အျပင္ ျမန္မာစာဆရာတစ္ဦးျဖစ္ရန္အတြက္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ အၿမဲတမ္းေနထုိင္ခြင့္ကတ္ (သို႔မဟုတ္) ႏိုင္ငံသားျဖစ္မွသာ ထုိအလုပ္မ်ားကို ေလွ်ာက္ထားခြင့္ရွိပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္နာရီလွ်င္ ေဒၚလာ ၃၀ နီးပါးမွ်ရသည့္ ၀င္ေငြေကာင္းအလုပ္တစ္ခုျဖစ္ေသာ ျမန္မာစာဆရာအလုပ္ကို လုပ္ကိုင္သူအေရအတြက္နည္းပါးသည္။

ျမန္မာစာသင္ၾကားသူနည္းသလုိ ျမန္မာစာသင္ၾကားေရးတြင္ အသံုးျပဳေနေသာ သင္ၾကားေရးဆိုင္ရာ အေထာက္အကူစာအုပ္ စာတမ္းကလည္း သိပ္မရွိလွပါ။ ျမန္မာေက်ာင္းေတြမွာသံုးသည့္ ျမန္မာစာသင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းက ျမန္မာႏိုင္ငံက မူလတန္းေက်ာင္းမ်ားမွာ ကေလးမ်ားကို သင္ၾကားသည့္ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းကိုသံုးၿပီး သင္ၾကားလို႔မရပါ။ ပညာႏွင့္ဉာဏ္ရည္ထက္ျမက္ၿပီးသား ဘာသာစကားတစ္ခုကို အခ်ိန္တိုအတြင္း သင္ၾကားလိုသည့္ႏိုင္ငံျခား ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းစာအုပ္ ရွားပါးလွေၾကာင္း ျမန္မာစာသင္ၾကားေနသည္မွာ တစ္ႏွစ္ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္ေသာ မုိက္ခ္က ညည္းညဴေျပာၾကားပါသည္။

“ျမန္မာစာေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အႀကီးမားဆံုး အခက္အခဲကေတာ့ စာအုပ္စာတမ္းေကာင္းေကာင္းမရွိတာဘဲ။ အထူးသျဖင့္ သဒၵါသင္ရင္ပိုဆိုးတယ္။ တျခားဘာသာစကားေတြ ကၽြန္ေတာ္သင္တုန္းက စကားေျပာေတြ၊ သဒၵါေတြသင္ဖို႔ စာအုပ္အစံုရွိတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ျမန္မာစာသင္ဖို႔သံုးေနတဲ့ စာအုပ္က ဂ်င္းမက္ရွာရဲ႕ စာအုပ္ပဲ။ သူကလည္း အေျခခံအဆင့္ပဲရွိတယ္”

၀ါရွင္တန္ဒီစီရွိ ဘာသာစကားသင္တန္းေက်ာင္းမ်ားမွ ျမန္မာစာဆရာမ်ားက ကိုယ္ပိုင္ရွာေဖြျပဳစုထားေသာ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းမ်ားႏွင့္သာ သင္ၾကားေနစၿမဲျဖစ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ား အေျခစိုက္ရာ ၀ါရွင္တန္ဒီစီမွာ ျမန္မာစာသင္ၾကားသူ ေက်ာင္းသားမ်ားက အစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို အလုပ္တာ၀န္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ပတ္သက္ရန္အတြက္ ျမန္မာစာကို သင္ၾကားသူမ်ားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမ်ားစုက ေျခာက္လ၊ တစ္ႏွစ္အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ တစ္ေန႔ကို ေျခာက္နာရီႏႈန္းျဖင့္ ျမန္မာစာကို အျမန္ဆံုးတတ္ခ်င္သူေတြမ်ားသည္။

အေမရိကန္မကၠဆီကန္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ေအာ္စကာက သူ၏မိခင္ဘာသာစကားျဖစ္ေသာ စပိန္ဘာသာမွာ ျမန္မာဘာသာလိုပင္
အဂၤလိပ္ဘာသာႏွင့္ သဒၵါပံုစံကြဲလြဲတာခ်င္းတူသျဖင့္ သင္ရသည္မွာလြယ္ကူသည္ ဟုဆိုသည္။

“အကၡရာေတြကုိ သင္ရတာကေတာ့ အစမွာ မနည္းလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြကိုရသြားေတာ့ သင္လို႔သံုးလအၾကာမွာ ျမန္မာစာကုိ ေကာင္းေကာင္းဖတ္ႏိုင္လာတယ္။ စကားလံုးအေတာ္မ်ားမ်ားက အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ စာလံုးႏွစ္လံုးေပါင္းတာေတြမ်ားေတာ့ မွတ္မိလြယ္တယ္။ ႐ုပ္ရွင္လိုမ်ဳိးေပါ့။ ႐ုပ္နဲ႔ ရွင္တာလို စကားႏွစ္လံုးကို ေပါင္းထားတာ။ ၀င္ကြန္ဆင္ျပည္နယ္သား မုိက္ခ္အတြက္မူ “ခ်စ္တယ္၊ ျခစ္တယ္” စေသာအသံခပ္ဆင္ဆင္တူေသာစကားလံုးမ်ားက ျမန္မာစာသင္ရာမွာ အခက္ခဲဆံုးျဖစ္ၿပီး ထိုစကားလံုးမ်ားအတြက္ ေနာက္ကအဓိပၸာယ္ႏွင့္ ဆက္စပ္မႈကိုသာစဥ္းစားၿပီး နားလည္ရသည္ဟု ရွင္းျပပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ဆက္စပ္ပတ္သက္ေသာ အလုပ္အကိုင္မ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာစာကုိ သင္ၾကားရသူမ်ားေသာ္လည္း ေလ့လာသင္ယူရင္းႏွင့္မွ ျမန္မာစာကုိ သင္ယူရင္းႏွင့္ လွပေသာထူးျခားခမ္းနားေသာယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို တီးေခါက္မိၿပီး သင္ၾကားရသည္မွာ ပုိစိတ္၀င္စားလာသည္ဟု ျမန္မာစာေက်ာင္းသားမ်ားကဆိုပါသည္။

အေမရိကရွိ ဘာသာစကားသင္တန္းေက်ာင္းမ်ားမွာ ဘာသာစကားသင္ၾကားရသည္ဆိုေသာ္လည္း အေမရိကန္ေက်ာင္းသားအမ်ားစုႏွင့္ သိပ္မရင္းႏွီးေသးေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည့္အတြက္ ျမန္မာစာဆရာမ်ားက ေက်ာင္းသားမ်ားကို ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့မ်ားကိုလည္း ဘာသာစကားသင္ရင္း ထည့္သြင္းသင္ၾကားရေလ့ရွိပါသည္။ ျမန္မာ့႐ိုးရာဓေလ့ထံုးစံမ်ားအတိုင္း ေန႔နံအလိုက္ နာမည္ေပးျခင္း စေသာယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ျမန္မာစာသင္ယူသူမ်ားက အထူးစိတ္၀င္စားၿပီး သူတို႔နာမည္မ်ားကိုလည္း ျမန္မာမ်ားကဲ့သို႔ ေန႔သင့္နံသင့္မွည့္ထားၾကပါသည္။ တနဂၤေႏြသမီးျဖစ္သည့္အတြက္ သူ႔ကိုယ္သူ ျမန္မာနာမည္ ေအးေအးေအာင္ဟု နာမည္ေပးထားသူ ဂ်က္ဆီကာက “ျမန္မာစာက ေရွးက်ၿပီး ၿပိဳင္စံကင္းတဲ့ဘာသာစကားတစ္ခုပါ။ ျမန္မာလို လွပတဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခုက ႏိုင္ငံတကာကို ႀကိဳဆုိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္ကိုသြားဖုိ႔ ျမန္မာစကားသင္ရတာဂုဏ္ယူတယ္။ ၿပီးေတာ့ စာသင္ၾကားရင္းနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္ေတြက ဒီဘာသာစကားမွာ အေျမာက္အျမားရွိေနတာကိုသိရေတာ့ ပိုဂုဏ္ယူတယ္”

ဂ်က္ဆီကာလို လူမ်ဳိးေတြရွိေနသေရြ႕ ၀ါရွင္တန္ဒီစီက ဘာသာစကားသင္တန္းေက်ာင္းမ်ားမွာ ၀လံုးေရးနည္းသင္ခန္းစာမ်ားက ပိုမုိၿမိဳင္ဆိုင္လာေနဦးမည္သာ။

Credit To 7Day News Journal

Related Articles:

Post a Comment