အတၱဆူး

“အတၱ” ဆိုတာ လူတိုင္းမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလိုပင္ ရွိၾကစၿမဲပါ။ ကိေလသာကို မပယ္သတ္ႏိုင္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး အတၱ နဲ႔မကင္းႏိုင္ၾကပါဘူး၊ အတၱဆိုတာ အတိုင္းအတာ တစ္ခု ထက္ ေက်ာ္လြန္သြားရင္ “ အတၱလြန္ကဲသူ” ေတြ (တစ္ကိုယ္ေကာင္းသမား၊ တစ္ဘုိ႔တည္း ၾကည့္သူ၊ ကိုယ့္အတြက္ကိုသာ ၾကည့္တတ္သူ) ျဖစ္ သြားရပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ အရာရာမွာ ကိုယ့္ သေဘာ၊ ကိုယ့္ဆႏၵ၊ ကိုယ့္အက်ိဳး ေတြကိုသာ ေရွ႕တန္း တင္တတ္တဲ့သူေတြ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ လူတိုင္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္တတ္ၾကသူခ်ည္းပါ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာရ သလဲ ဆို ေယဘုယ်အားျဖင့္ အသက္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ ေဘးအႏၲရာယ္ တစ္ခုခုနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခ်ိန္မွာဆို အရင္ဆံုး ကိုယ္လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔အတြက္သာ အရင္ဦးဆံုး ဦးေႏွာက္ထဲ ေရာက္ လာတတ္တာ ပါ၊ ေနာက္မွသာ တျခားသူ မ်ားအတြက္ စိုးရိမ္ ပူပမ္မိတတ္ၾကတတ္ၾကတဲ့ သေဘာ တရား ရွိတတ္ပါတယ္ ။

“အတၱ” ဆိုတာကေတာ့ အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ရွိတတ္ၾကပါတယ္၊

“ မိဘက သား၊သမီးအေပၚ ထားတဲ့ အတၱ “

ကိုယ့္သား၊ သမီး ေကာင္းစားတာကိုပဲ ျမင္ခ်င္သူဆိုတာကေတာ့ မိဘတိုင္းရဲ႕ ရင္တြင္းဆႏၵေတြခ်ည္းပါပဲ။ သုိ႔ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေသာ မိဘမ်ားက ကိုယ့္ သား၊သမီးမွ ေတာ္တယ္၊ တတ္တယ္၊ ကိုယ့္သား၊ သမီးမွ အသံုးက်တယ္၊ ေနာက္ဆံုး ယုတ္အစြဆံုး ခ်စ္သူ၊ ရည္သူရည္းစားထားၾကတယ္ဆိုလွ်င္ေတာင္မွ ကိုယ့္သား၊ သမီး မွားေနခဲ့လွ်င္ေတာင္ ကိုယ့္သား၊ သမီးေျပာတာကိုပဲ ဇြတ္မွိတ္ ယံုၿပီး ကိုယ့္သား၊သမီးမွ အမွန္လုပ္တတ္သူလုိ႔ မွတ္ယူသူ မိဘေတြလည္း ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးကိုေတာ့ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ အတၱထက္လြန္ကဲသူ တစ္ဘုိ႔တည္းၾကည့္သူအျဖစ္သာ သတ္မွတ္လုိ႔ ရပါတယ္။ ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ သား၊သမီးတိုင္းကို မိဘတိုင္းက ခ်စ္တတ္ၾကတာပါပဲ၊ ေတာင္းဆိုး၊ ပလံုးဆိုး ကိုသာ ပစ္ရိုးထံုးစံရွိတယ္၊ သားဆိုး၊ သမီးဆိုးကို ပစ္ပယ္သြားတဲ့ မိဘဆိုတာ မရွိပါဘူး။ သုိ႔ေပသည့္ မိဘတိုင္း သား၊ သမီးတိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္ မိဘ၊ ကိုယ့္သား၊ သမီးကို ခ်စ္တတ္ၾကသူခ်ည္း ဆိုတာကို သိထား တယ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ “ငါ့သား၊သမီးမွ” ဆိုတာ ရွိလာလိမ့္မယ္ မထင္မိပါဘူး ။ ကၽြန္မ သတ္မွတ္ထားတဲ့ “မိဘ“ ဆို တာ “ ကိုယ့္သား၊ သမီးမဟုတ္တဲ့ တျခားသူေတြရဲ႕ သား၊ သမီးေတြကိုလည္း ကိုယ့္ သား၊သမီးပမာခ်စ္တဲ့သူမ်ိဳး “ ကိုသာ မိဘလုိ႔ သတ္မွတ္ထားတာပါ ။

“ ေမာင္ႏွမသားခ်င္း အခ်င္းခ်င္းထားတဲ့အတၱ “

ဒါလည္း အေပၚက မိဘက သား၊သမီးအေပၚထားတဲ့အတၱနဲ႔ ဆင္ဆင္ပါပဲ။ တစ္ေလာကလံုးမွာ ကိုယ့္ ေမာင္ႏွမ လုပ္သမွ်၊ ေျပာသမွ်သာလွ်င္ မွန္တယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ထားၿပီး တရားမွ်တမႈ ရွိတယ္၊ မရွိဘူးဆိုတာ မရွိပါဘူး။ လူသားတိုင္းက အေသြးနဲ႔ကိုယ္၊ အသားနဲ႔ကိုယ္ တည္ေဆာက္ထားသူေတြမုိ႔ သူ႔ေမာင္၊ သူ႔ညီမ၊ ကိုယ့္ေမာင္၊ ကိုယ့္ ညီမ ထိရင္ နာတတ္သူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ကိုယ့္ရဲ႕ လက္ထိပ္ကို ဆိတ္ၾကည့္လုိ႔ နာတတ္ တယ္ဆိုရင္ သူမ်ားေတြလည္း ကိုယ္လိုနည္းတူ နာတတ္တယ္ဆိုတာ သိထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုး ပါပဲလုိ႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္ ။

“ အခ်စ္အေပၚထားတဲ့ အတၱ “

အခ်စ္ ဆိုတာ တကယ္တမ္းေတာ့ ရိုးစင္းတဲ့အျပင္ ျဖဴစင္တယ္လုိ႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္၊ ခ်စ္တဲ့သူေတြေပၚ သာမူတည္ၿပီး အေရာင္ေတြ ကြဲျပားသြားၾကတာပါ။ ခ်စ္တတ္ျခင္းဆိုတာ သူ႔အလိုလုိျဖစ္တည္ လာတဲ့ သေဘာ တရားတစ္ခုလုိ႔ သတ္မွတ္ထားသူပါ။ အခ်စ္တစ္ခုမွာ အေၾကာင္းျပခ်က္လည္း မရွိသလို၊ အတၱ လည္း ကင္းပါတယ္။ ခ်စ္ၾကတဲ့ သူတိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္ခ်စ္သူ ကိုယ့္ကို ခ်စ္တာကိုပဲ လိုလားၾကသူပဲ ေလ၊ ေနာက္ ကိုယ့္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ပဲ ေႏြးေထြးတဲ့ မိသားစုဘ၀ေလးကို ထူေထာင္ခ်င္ၾကသူခ်ည္းပါပဲ။ ဒီလို ေႏြးေထြး တဲ့မိသားစုဘ၀ တစ္ခုျဖစ္လာဖုိ႔ ခ်စ္သူ ႏွစ္ေယာက္အေပၚမွာလည္း မူတည္သလို သူ႔ဘက္၊ ကိုယ့္ဘက္ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔လည္း တနည္းတဖံု ဆက္စပ္ ေနတာပါ။ မတူညီတဲ့ လူသားႏွစ္ဦး ေပါင္းဖက္မႈမွာ ကာယကံရွင္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးက ေပါင္းကူးတံတား မွ်သာပါ၊ တကယ္ တမ္းေတာ့ ကာယကံရွင္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀တစ္ခု ေပါင္းစပ္မႈအျပင္ မတူညီတဲ့ အသိုင္းအ၀န္း ႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္မႈပါ။ “ခ်စ္သူ” ဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ သတ္မွတ္လုိ႔ မရပါဘူး၊ ခ်စ္သူ ဆိုတာ လူႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ႏွစ္သက္မိသြားတာ၊ ျမတ္ႏိုးမိသြားတာ၊ တန္ဘိုးထားတတ္သြားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူေတြ ခ်စ္ၾကတဲ့အခါမွာ “အတၱကင္း တဲ့အခ်စ္” ျဖစ္ဖုိ႔ လိုအပ္ပါသည္။ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ထူေထာင္လိုက္တဲ့ ဘ၀တစ္ခုကလည္း အတၱကင္းတဲ့ ေႏြးေထြး တဲ့ ဘ၀တစ္ခုျဖစ္ဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ ဆႏၵခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘဲ၊ သူ႔ ဆႏၵကိုပါ ကိုယ္က ျဖစ္ခြင့္ေပးရ မယ္ေလ၊ ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ဆႏၵခ်ည္းကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္မယ္ဆိုလွ်င္ ခ်စ္တာ ေတာ့ခ်စ္တာပါပဲ ဒါေပမယ့္ လိုခ်င္မႈ ရမၼနဲ႔ ကိုယ့္လိုအင္ဆႏၵျပည့္ဖုိ႔အတြက္ကိုသာ ဦးတည္သြားတဲ့ အတၱဆန္ တဲ့အခ်စ္ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္ ။

“ေခါင္းေဆာင္မႈမွာ မထားရွိသင့္တဲ့ အတၱ”

ေခါင္းေဆာင္ လို႔ဆိုတဲ့အခါမွာ လက္ရံုးရည္၊ ႏွလံုးရည္ျပည့္၀ရံုသာမက ကိုယ့္ရဲ႕ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြ အေပၚမွာပါ ကိုယ့္ရဲ႕ သား၊သမီးေတြလို ေမတၱာေရွ႕ထား အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ သူမ်ိဳးမွ သာ ေခါင္းေဆာင္လုိ႔သတ္မွတ္လုိ႔ရတာပါ။ ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္မႈ အရည္အခ်င္းက အသက္အရြယ္နဲ႔ လံုး၀သက္ဆိုင္ျခင္းမရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာပါ။ ပင္ကိုယ္ရွိ ရင္းစြဲ ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈ ရည္အခ်င္း နဲ႔ ျပည့္စံုသူမွသာလွ်င္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏိုင္မွာပါ။ စီမံခန္႔ခြဲမႈပညာရပ္ဆိုတာ သင္ယူႏိုင္ေပမယ့္ ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈ အရည္အခ်င္းဆိုတာ ပင္ကိုယ္ပါလာတဲ့ ပါရမီ တစ္မ်ိဳး ပါ။ ေခါင္းေဆာင္ လုိ႔သတ္မွတ္ထားတိုင္း ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ၊ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာ စတာေတြကို ေျပာခ်င္သလုိေျပာ၊ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ခံစားခ်က္ေတြကို စြန္႔လႊတ္ထားရတာမ်ားပါတယ္၊ ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ခံစားခ်က္ကို ေရွ႕တန္း တင္မယ္ဆို ရင္ ေခါင္းေဆာင္ ေနရာကို ေရာက္ေနတဲ့သူသာ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုတာလည္း အတၱႀကီးလြန္းသူ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ဟာ အတၱႀကီး လြန္းသူျဖစ္ေနခဲ့မယ္ဆိုလွ်င္ လက္လႊတ္ဆံုးရံႈးမႈ မ်ားမွာပင္ျဖစ္ပါတယ္ ။

“အတၱႀကီးလြန္းသူ”

လူတစ္ေယာက္ဟာ “ပင္ကိုယ္ ဗီဇ” ဆိုတာ ေမြးလာကတည္းက ပါလာတတ္ေလ့ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ထုိ႔နည္းတူ “အက်င့္” ဆိုတာကိုလည္း ေမြးဖြာလာစဥ္ကတည္းက စနစ္တက်ျပဳစု ပ်ိဳး ေထာင္ေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လိုသလို ျပဳစုျပဳပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ ေကာင္းတဲ့အက်င့္၊ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ စတဲ့ အက်င့္ တစ္ခု ကိုေတာ့ ပိုင္ဆိုင္သြားမွာပါ။ လူတိုင္းမွာကေတာ့ ၿပီးျပည့္စံုျခင္း “Perfect” ဆိုတာ မရွိၾကပါဘူး။ လူတစ္ ေယာက္မွာ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ရွိသလို မေကာင္းတဲ့ အက်င့္လည္းရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ေကာင္းတဲ့ဗီဇ ဓါတ္ခံရွိသလုိ၊ မေကာင္းတဲ့ ဗီဇဓါတ္ခံလည္း ရွိတဲ့သူ ရွိၾကပါတယ္။

တခ်ိဳ႕သူေတြက ကိုယ့္တစ္ဘုိ႔အတြက္သာ ၾကည့္တတ္သူေတြပါ။ လူတစ္ေယာက္မွာရွိတဲ့ အတၱတစ္ခုထက္ ေက်ာ္ လြန္ၿပီး ကိုယ့္သေဘာ၊ ကိုယ့္ ဆႏၵေတြကိုသာ အရာရာမွာ ေရွ႕တန္း တင္လြန္း သူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒီလိုသူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရသူ အနည္း၊ အမ်ားကေတာ့ စိတ္ကသိကေအာင့္ျဖစ္ျခင္း၊ ေနရထိုင္ရ ဆက္ဆံရတာ အဆင္မေျပမႈမ်ားနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ျခင္း စတာေတြကို ေတြ႕ႀကံဳ ရမွာပါ။ ေနာက္ အတၱႀကီးလြန္းသူေတြနားမွာ မိတ္ေဆြ ၿမဲၿမံေနတယ္ ဆိုတာ ရွားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရာရာမွာ ကိုယ္အႏိုင္ရၿပီးေရာ ကိုယ့္ရဲ႕ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ အတၱတစ္ခုကို ေရွ႕တန္းတင္ လြန္းသူေတြ ကိုေတာ့ အတၱႀကီးလြန္းသူ အျဖစ္ သတ္မွတ္လုိ႔ရပါတယ္ ။ အတၱႀကီးလြန္းသူေတြဟာ တစ္ဖက္ သတ္တည္း ၾကည့္တတ္သူေတြမ်ားပါတယ္ ။
အတၱႀကီးလြန္းသြားရင္ ပူေလာင္လြန္းသြားပါတယ္။

လူတိုင္းမွာ ဆႏၵ ဆိုတာရွိၾကပါတယ္။ ကိုယ့္မွာလည္း ဆႏၵ ရွိသလို၊ တစ္ဖက္သားဘက္မွာလည္း ဆႏၵ ဆိုတာ ရွိၾကပါတယ္ဆိုတာကို နားလည္လက္ခံ က်င့္သံုးထားလိုက္မယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ကိုယ့္ အတၱႀကီးမႈေၾကာင့္ တစ္ဖက္သားမွာ ထိခိုက္သြားစရာ၊ နစ္နာသြားစရာအေၾကာင္း နည္းပါးသြားမွာ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကိုယ္တိုင္သည္လည္း အတၱတစ္ခုကို စည္းတစ္ခုထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး က်င့္သံုးသူ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူးရွင္ ။

ေနာက္တစ္ခ်က္က “ငါစြဲ အတၱ ၀ါဒီ” နဲ႔ “အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာအေပၚထားတဲ့ အတၱ၀ါဒီ” ပါ။ ေနရာ တိုင္းမွာ ငါ၊ ငါ့မိသားစု၊ ငါ့အတြက္ဆိုတဲ့ ငါစြဲ အတၱ၀ါဒီ ကိုယ့္တစ္ဦးတည္း ေကာင္းစားဖုိ႔ အတြက္သာ ၾကည့္ေသာ အတၱမ်ိဳးထက္ ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္၊ ငါ့အမ်ိဳးဘာသာ၊ သာသနာအေပၚမွာ ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ထားတဲ့ အတၱက မိမိအတြက္မဟုတ္တဲ့ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို ေလာင္ကၽြမ္းခံတဲ့ အတၱမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ အတၱ ခ်င္းတူေပမယ့္ ထားရွိတဲ့ စိတ္ထား ကြဲျပားသြားတာနဲ႔ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြဟာ အမ်ားႀကီး ကြဲျပားသြားပါတယ္။ အတၱ ဆိုတာကေတာ့ ရွိသင့္ရွိ ထိုက္တဲ့ အတိုင္းအတာတစ္ခုထက္ ေက်ာ္လြန္သြားရင္ မေကာင္းပါဘူး ။ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ေသာ္လည္း ေကာင္း၊ တစ္ဖက္သားကိုေသာ္လည္းေကာင္း ပူေလာင္မႈေတြ ျဖစ္ေစပါတယ္ ။

ကၽြန္မ ျမင္ေတြ႕ရတဲ့ အတၱ ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္လြန္းအားႀကီးတာပါ။ တနည္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္ တဲ့အခ်စ္က ရွိသင့္တဲ့၊ ခ်စ္သင့္တဲ့ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထက္ ေက်ာ္လြန္သြားတာ ပါ။ ဒီမွာ တစ္ဖက္သတ္ အျမင္၊ သေဘာထား၊ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ျဖစ္ကုန္တာပါ။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ “အတၱ” ကို အမ်ား အတြက္၊ အမ်ိဳးဘာသာ၊ သာသနာ အတြက္ ေလာင္ကၽြမ္းေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းမြန္တဲ့အတိုင္းအတာ တစ္ခု ထိေတာ့ အမ်ိဳး၊ဘာသာ၊ သာသနာ အတြက္ ေလာင္ကၽြမ္းေနမွာပါ ။

ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ အတိုင္းအတာတစ္ခုထက္ ေက်ာ္လြန္သြားရင္ ဘာအရာမွ မေကာင္းပါဘူး၊ ခ်စ္လြန္းတာ လည္း မေကာင္းပါဘူး၊ မုန္းလြန္းတာလည္း မေကာင္းပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္လြန္းအားႀကီး သြားရင္ အတၱဆိုတဲ့ ဆူးက ကိုယ္ကိုယ္ကို ျပန္စူး တတ္တယ္ဆိုတာပါပဲ ။

"အတၱဆူး"

ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ လိုခ်င္မႈထက္လြန္ကဲလြန္းသြားရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ စူးတတ္တယ္ ..

ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ပညတ္ခ်က္ေတာ္ ႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ “အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နာေထာ” နဲ႔ “အတၱသမံ ေပမံ နတၳိ” စကား ေတာ္ကို တခ်ိဳ႕သူတို႔သည္ အဓိပၸါယ္လြဲမွားစြာ မွတ္ယူက်င့္သံုးေနတာ ကို ျမင္ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားမိန္႔ဆိုခဲ့သည့္ ဤ ပညတ္စကားေတာ္ႏွစ္ရပ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္အဓိပၸါယ္က ေလာကလူသား ေတြအဖို႔ ရွင္သန္မႈျဖစ္လာသမွ် ေလာကဓံတရားကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းၾကရာမွာ ကိုယ့္ခြန္၊ ကိုယ့္အားနဲ႔သာ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းနည္းသည္သာ အမွန္ကန္အသင့္ေလွ်ာ္ဆံုး နည္းလမ္းႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့သူမ်ား ျဖစ္ၾကသူမ်ားဆိုလ်င္ ကိုယ့္ကိုယ္မွာ တြယ္ကပ္ေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကိေလသာ တရားေတြကို ပယ္သတ္ႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ေအာင္ (မိမိကိုယ္ကို ေအာင္ႏိုင္တဲ့သူအျဖစ္) ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ ပညတ္ခ်က္ထား ခဲ့ ေတာ္ မူျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားက အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နာေထာ “မိမိကိုယ္သာ ကိုးကြယ္ရာ၊ မိမိကိုယ္သာ အားထားရာ” ပညတ္ခ်က္ကို တလြဲမွတ္ယူၿပီး အရာရာမွာ ကိုယ့္ စိတ္ဆႏၵ ကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္သူေတြ နဲ႔  အတၱသမံ ေပမံ နတၳိ “မိမိနဲ႔တူေသာ ခ်စ္ျခင္းမည္သည္ မရွိ။(တနည္း -) မိမိကုိယ္ သာ မိမိအခ်စ္ဆုံး ”  လုိ႔ ဆိုရာမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ ကိုးကြယ္တယ္ ဆိုတဲ့ “ငါစြဲ အတၱ” ကို လြဲမွားက်င့္သံုး တာေတြလည္း ေတြ႕ဖူးပါတယ္။

အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နာေထာ

“မိမိကုိယ္သာ ကုိးကြယ္ရာ။ မိမိကုိယ္သာ အားထားရာ။” ဆိုရာတြင္ -
အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နာေထာ ဆိုတာ မိမိသာလွ်င္ မိမိ၏ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္တယ္ လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။ ဒါက ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားတဲ့စကားျဖစ္တယ္။ ေလာက လူသားေတြက အဲ့ဒီအတိုင္း မိမိသာလွ်င္ ကိုးကြယ္ ရာဟု ဒီလိုသတ္မွတ္ၾကသလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ မိမိမွတစ္ပါး အားကိုးရာ တစ္ခုရွာၿပီး ထားၾကတယ္၊ ဘယ္သူ႔ကို အားကိုးၾကသလဲ မိဘ၊ မိတ္ေဆြသဂၤဟေတြကို အားကိုးၾကတယ္၊ ေဆြးမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ၊ ကိုယ္နဲ႔ ခင္မင္ရာ ပုဂိၢဳလ္ေတြကို အားကိုးၾကတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားက ငါ့ အားကိုးၾကလုိ႔ ေဟာထားတာမရွိပါဘူး၊ သို႔ေသာ္ လူေတြက ဘာကို အားကိုးရွာၾကသလဲဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ မိသားစုထဲက ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦး ဦးကို အားကိုးရွာ ၾကတယ္။ ပုဂိၢဳလ္ဆိုတာ တကယ္အားကိုးရာ မဟုတ္ပါဘူး ၊ ျမတ္စြာ ဘုရားက ထာဝရအားကိုးရာဟာ ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုသာျဖစ္တယ္လုိ႔ ေဟာထားတာပဲ။ တကယ္ေတာ့ အားကိုးရာအစစ္က မိမိမွတစ္ပါး ဘယ္သူမွ အားကိုးရာ အစစ္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

အတၱသမံ ေပမံ နတၳိ

“ မိမိနဲ႔တူေသာ ခ်စ္ျခင္းမည္သည္မရွိ။(တနည္း -) မိမိကုိယ္သာ မိမိအခ်စ္ဆုံး။” ဆိုရာတြင္ -
ဒီစကားက ပုထုဇဥ္သတၱဝါမ်ား ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာကုိ ေျပာထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္သတၱဝါေတြဟာ တဏွာမာနဒိ႒ိ တရားမ်ားရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈေၾကာင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ အျမဲေရွးတန္း တင္ကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဦးစားေပး မႈေတြရွိတတ္တဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အခ်စ္ဆုံးလုိ႔ ထင္ေနတတ္တဲ့ သေဘာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတဏွာမာနစတဲ့ တရားေတြေၾကာင့္ မိမိရဲ႕႐ုပ္နာမ္ေတြမွာ တဏွာနဲ႔စြဲလမ္းခ်စ္ခင္ တြယ္တာေနၿပီး အဲဒီလုိ မိမိကုိယ္ကုိ ခ်စ္ခင္မႈေၾကာင့္ပဲ မိမိနဲ႔ပတ္သက္ရာ၊ မိမိခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိး ေလးစားရာ ေတြမွာလည္း ခ်စ္ခင္တြယ္တာေနမိေတာ့ တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဝါအမ်ား ခ်စ္ေလ့ရွိတာက ငါဆုိတဲ့အတၱကုိ ခ်စ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အခ်စ္က အတၱကုန္ရာ၊ တဏွာကုန္ရာကုိ ခ်စ္ေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က မိမိကုိယ္ကုိ တကယ္ခ်စ္တယ္လုိ႔ဆုိရင္ ထုိမိမိကုိယ္ကုိ ေကာင္းစြာေစာင့္ ေရွာက္ရာ၏လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားေတာ္က ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ တကယ္ခ်စ္ရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ုိက္ေတြက ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး အက်င့္ သီလကုိ ေကာင္းစြာေစာင့္ထိန္းကာ ကိေလသာကုန္ရာကုိ သုတ္သင္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းေတာ္မူထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ယခုေဖာ္ျပခဲ့သည့္ “အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နာေထာ” နဲ႔ “အတၱသမံ ေပမံ နတၳိ”  ျမတ္စြာဘုရား၏ ပညတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္၏ မူရင္း အဓိပၸါယ္ အႏွစ္သာရပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။
ကိေလသာမကုန္ခမ္းေသးသေရြ႕ လူသားမွန္သမွ် အတၱ သမားမ်ားသာျဖစ္ၾကတာမုိ႔ တစ္ဘုိ႔တည္းတာ ၾကည့္ တတ္သူ ငါစြဲ အတၱဝါဒီ လက္ကိုင္ထားသူမ်ား မျဖစ္ၾကပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆႏၵျပဳရင္းျဖင့္ မိမိသည္လည္း မည္သည့္ အမ်ိဳးအစားထဲတြင္ ပါ၀င္ေနသည္ကို ကိုယ္တိုင္သံုးသပ္၊ ၾကည့္ျမင္တတ္ၾကပါေစလုိ႔ ။

ပန္းအိ

ကိုးကား
အတၱာဟိ၊ အတၱာေနာ နာေထာ၊ ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D)၏ တရားအလွဴေတာ္ မွတ္တမ္း PDF

ေရႊေဒါင္းေတာင္မွကူးယူေဖၚျပသည္။