ကိုယ့္စကားကိုယ္ တာဝန္ယူရေသာကာလ

၁။ ကိုယ့္စကားကိုယ္ တာဝန္ယူရေသာ ကာလတစ္ခု ျဖစ္သည္။

၂။ လူတုိ႔သည္ စကားကို နည္းႏုိင္သမွ် နည္းေအာင္ ေျပာၾက၏။ လက္သေကၤတကို အသံုးမ်ားၾက၏။ ေျပာလိုသည္ကို ပံုျဖင့္ေရးဆြဲ ေဖာ္ျပၾက၏။ လူခ်မ္းသာတို႔သာ ပိုမိုစကားေျပာဆို ႏုိင္ၾကေလ၏။

၃။ ထိုသို႔မျပဳခ်င္၍ ေနလည္းမရ။ မည္သူမွ် မလြန္ဆန္ႏုိင္ေသာ ထိုအျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္လာပံုကား ...။

တစ္ကမာၻလံုး မဲေပးေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ခဲ့ေသာ ကမာၻ႔ သမၼတႀကီးက စတင္ခဲ့ေလသည္။ ကမာၻ႔ သမၼတႀကီးသည္ ကမာၻသူ ကမာၻသားတို႔၏ ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈကို အထူးရရွိခဲ့၍ မဲအျပတ္အသတ္ျဖင့္ အႏုိင္ရရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ ကမာၻတြင္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈမ်ားကို ရာႏႈန္းျပည့္ နီးပါး ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ကမာၻျခားေရး ဆက္ဆံမႈမ်ားကို အထူးအာ႐ံုစိုက္ကာ တုိးျမႇင့္ ေဆာင္ရြက္ေလ၏။
သုိ႔ေသာ္ စၾကဝဠာ ကုလသမဂၢ အစည္းအေဝးတစ္ခုတြင္ ေစတန္သားတို႔အေပၚ မွားယြင္းေသာ စကားတစ္ခြန္းကို ဆိုခဲ့မိေလ၏။ ကမာၻေပါင္းမ်ားစြာမွ တက္ေရာက္လာသူမ်ား ၾကားတြင္ မဟာအရွက္ေတာ္ ခြဲခံရေသာ ေစတန္သမၼတႀကီးသည္ က်ိန္စာတစ္ခု တုိက္လုိက္ေလ၏။

၄။ ထုိကာလသည္ ကမာၻေျမေပၚသို႔ ကမာၻ႔ သမၼတႀကီး ျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္လင္းစတြင္ စတင္ခဲ့ေလသည္။
သမၼတႀကီးသည္ ဒုတိယသမၼတႀကီးႏွင့္ အေရးေပၚ စၾကဝဠာအေရးမ်ား ေဆြးေႏြးေနခ်ိန္တြင္ သမၼတႀကီး၏ ပါးစပ္အတြင္းမွ ေရခဲေငြ႕မ်ားကဲ႔သို႔ အေငြ႕မ်ား ထြက္လာေလ၏။ ထုိအေငြ႕မ်ားသည္ သမၼတႀကီး ေျပာဆိုလုိက္ေသာ စကားလံုး အေရအတြက္အတုိင္း တိက်စြာ ထြက္လာ၏။ ထို႔ေနာက္ အျပင္ဘက္ေလႏွင့္ ထိေတြ႔ေသာအခါ စကားလံုး တစ္လံုးခ်င္းစီသည္ တစ္လက္မ ပတ္လည္ သစ္သားစာလံုးမ်ား ျဖစ္သြားေလ၏။ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ျမင္ေတြ႔ရေသာ ဒုတိယ သမၼတႀကီးသည္ အံ့အားသင့္ကာ “ဟာ... ဘာေတြလဲ” ဟု ေအာ္လိုက္ေလ၏။ ထိုစကားလံုးမ်ား အတုိင္း ဒုတိယသမၼတႀကီး ပါးစပ္မွအေငြ႕မ်ား ထြက္လာကာ ခ်က္ခ်င္းပင္ “ဟာ ဘာေတြလဲ” ဟူေသာ တစ္လက္မ ပတ္လည္ သစ္သားစာလံုးမ်ား ျဖစ္သြားေလ၏။ သမၼတႀကီးေရာ ဒုတိယသမၼတႀကီးပါ မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆန္ျပဴးႏွင့္ စကားေတြ ေျပာဆိုၾကျပန္၏။ ထိုအခါ ေျပာဆိုသမွ်ေသာ စကားလံုးမ်ားသည္ သစ္သားစာလံုးမ်ား ျဖစ္လာကာ သမၼတ႐ံုးခန္း အတြင္းတြင္ သစ္သားစကားလံုး ပံုႀကီး ျဖစ္ေပၚလာေလေတာ့၏။
ယခုထက္ အေျခအေန ပိုဆိုးလာႏုိင္သည္ကို ရိပ္မိ၍ သမၼတႏွစ္ဦးစလံုး ပါးစပ္ပိတ္ လုိက္ၾကေလ၏။ ႐ံုးခန္းအတြင္းမွ ထြက္ကာ ၾကည့္ေသာအခါ သမၼတ အိမ္ေတာ္အတြင္း ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေနေလေတာ့၏။ စကားလံုး အပံုႀကီးမ်ားသည္ ဟုိတစ္ပံု ဒီတစ္ပံုႏွင့္ လမ္းသြားရ ခက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္လာ ေလေတာ့သည္။

၅။ စကားလံုး အပံုေတြ မ်ားျပားလာေသာေၾကာင့္ ကားလမ္းမ်ား ပိတ္ကုန္၏။ ရထားမ်ားႏွင့္ သေဘၤာမ်ား သြားလာရ ခက္ခဲကုန္၏။ ထုိအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို တုိက္႐ိုက္ ေၾကညာေနေသာ သတင္းေထာက္မ်ားသည္ မိမိတို႔ ေျပာဆိုလုိက္ေသာ စကားလံုး အပံုမ်ားၾကားတြင္ ညပ္ကုန္၏။ အေျခ အေနဆိုးတို႔သည္ ဒီေရကဲ႔သို႔ တရိပ္ရိပ္ ထိုးတက္လာခဲ့ေလၿပီ။

၆။ မြန္းလြဲပိုင္း မတုိင္မီပင္ သမၼတ႐ံုးက အမိန္႔ျပန္တမ္း တစ္ရပ္ ထြက္လာေလ၏။
“ကမာၻသားအားလံုး လုိက္နာေစရန္ သမၼတ႐ံုးက ထုတ္ျပန္လုိက္သည္။
(၁) ယခုလက္ရွိ ကာလကို မိမိစကား မိမိတာဝန္ ယူရမည့္ ကာလအျဖစ္ သတ္မွတ္သည္။
(၂) မိမိကိုယ္တုိင္ ရွင္းလင္းႏုိင္ေသာ စကားလံုးအေရအတြက္ (သို႔မဟုတ္) ပမာဏကိုသာ ေျပာဆိုရမည္။
(၃) မိမိစကားေၾကာင့္ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈ မျဖစ္ေစရ။
(၄) (ပညာရွင္မ်ား၏ စမ္းသပ္ခ်က္အရ) စကားလံုးမ်ားသည္ ဓား၊ လႊ စသည္တုိ႔ႏွင့္ ခုတ္ထစ္ ပိုင္းျဖတ္၍မရ။ မီး႐ႈိ႕၍မရ။ ထို႔ေၾကာင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ စကားအမိႈက္ကန္အတြင္း စနစ္တက် စြန္႔ပစ္ရမည္။
(၅) ကမာၻသားတုိင္း ပံုဆြဲတတ္ရမည္။ လက္သေကၤတ အသံုးျပဳတတ္ရမည္။ (အိမ္ေထာင္စု ဝင္ေငြေပၚ မူတည္၍ သင္တန္းေၾကး ကင္းလြတ္ခြင့္ ယူႏုိင္သည္။)
(၆) အမိန္႔တစ္စံုတစ္ရာ ထပ္မထြက္မခ်င္း ဤအမိန္႔သည္ ဥပေဒ ကဲ႔သို႔ အာဏာတည္ေစရမည္”

(၇) စာသင္ခန္းတို႔သည္ တိတ္ဆိတ္ကုန္၏။ ေဈး၊ ဘူတာ႐ံုႏွင့္ ကားဂိတ္မ်ားတြင္ ယခင္အတုိင္း လူမ်ားႀကိတ္ႀကိတ္ တိုးေနေသာ္လည္း ဆူပူသံတို႔ နည္းသြား၏။

ပံုဆြဲသင္တန္းႏွင့္ လက္သေကၤတ အသံုးျပဳနည္း သင္တန္းတို႔ အဆမတန္ မ်ားျပားလာ၏။ စကားနည္းေသာသူကို ပိုမိုခ်စ္ခင္လာၾက၏။ အာ႐ံုေလးပါးျဖင့္သာ ခ်စ္ၾက၏။ အဆိုေတာ္မ်ားကို အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္မႈ နည္းပါးလာ၏။ ေရွ႕ေနတို႔က ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ပံုမ်ား၊ လက္ သေကၤတမ်ားျဖင့္ ေလွ်ာက္လဲၾက၏။ အခ်ဳိ႕ေသာ အဆိုေတာ္မ်ား စကားလံုးနင္၍ ေသၾက၏။
အခ်င္းခ်င္း အျမင္ကတ္လြန္းေသာ အိမ္္နီးခ်င္းတို႔သည္ ညသန္းေခါင္တြင္ စကားမ်ားစြာကို အိမ္နီးခ်င္း အိမ္ေရွ႕တြင္ တီးတိုးသြားေရာက္ ေျပာဆိုကာ ဒုကၡေပးၾက၏။ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာေသာ သူေဌးမ်ားက စကားလံုးက်ဳံးရန္ အလုပ္သမားမ်ားစြာကို ငွားရမ္း ထားၾကေသာေၾကာင့္ အလုပ္သစ္ တစ္ရပ္ ေပၚလာ၍ ကမာၻ႔ ဂ်ီဒီပီ ပိုမိုေကာင္းမြန္လာ၏။ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္း ေလ်ာ့ပါးလာ၏။
အပတ္စဥ္၊ လစဥ္ စကားအနည္းဆံုး ေျပာဆိုႏုိင္သူဆုကို ႏုိင္ငံအလုိက္ ခ်ီးျမႇင့္၏။ ေမြးရာပါ ဆြံ႕အ ေနသူတို႔က ဆုေရြးခ်ယ္စာရင္းတြင္ သူတို႔မပါဝင္၍ ႏုိင္ငံအားလံုးမွ ဆြံ႕အသူတို႔ စုေပါင္းကာ “ဒါလား ဒီမိုကေရစီ” ဟူေသာ ဆုိင္းဘုတ္မ်ား ေထာင္ကာ ဆႏၵျပၾက၏။ ပင္လယ္ျပင္အတြင္း လက္လြတ္ စပယ္ စကားေျပာဆိုသူ မ်ားေၾကာင့္ ထိုသစ္သား စကားလံုးမ်ားနင္ကာ ငါးႀကီးမ်ား ေသဆံုးၾကရ၏။
စကားလံုးစစ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကေသာ ေဘာလံုးနည္းျပမ်ားသည္ ကယ္ရီေကးခ်ားမ်ားကို ေရးဆြဲ၍ ဆက္လက္ တုိက္ခုိက္ၾက၏။
မည္သို႔မွ် ဖ်က္ဆီး၍ မရေသာ စကားလံုးမ်ားကို လမ္းလုပ္သားတို႔က ခ်ဳိင့္ခြက္မ်ားတြင္ ထည့္၍ သဲေလာင္းကာ ကတၱရာျဖင့္ လမ္းဖာၾက၏။ စကားလံုး စြန္႔ပစ္ေျမမ်ားကို ဝယ္ယူ၍ တန္ဖိုးနည္း တုိက္ခန္းမ်ား ေဆာက္ေသာ လုပ္ငန္းရွင္တို႔သည္ တုိက္ၿပိဳက် ပ်က္စီးမႈမ်ားေၾကာင့္ တရား႐ံုးသို႔ ေရာက္ၾကရေလ၏။

“စကားတစ္လံုးျဖင့္ လိုရာေရာက္ေအာင္ ေျပာနည္း” ကဲ႔သို႔ စာအုပ္မ်ား အလုအယက္ ထြက္ေပၚလာၾက၏။ ေရာင္းေကာင္း၏။ ထို႔ေၾကာင့္ “နာမ္ တစ္လံုး စိတ္ႀကိဳက္သံုး”၊ “အာေမဍိတ္သံ မထြက္နည္းမ်ား”၊ “တိုထိတိက် နာမဝိေသသန အလံုး ၁၀၀”၊ “ဘဝတြက္တာ ႀကိယာ ၁၀၀” စေသာ စာအုပ္မ်ား အၿပိဳင္းအ႐ိုင္း ထြက္လာေလေတာ့၏။ ထုိအထဲတြင္“လိင္ သဏၭာန္ေဆာင္ စုတ္ခ်က္ ေရွာင္ရွားနည္းမ်ား” စာအုပ္မွာ ေရာင္းအေကာင္းဆံုး ျဖစ္ခဲ့ေလ၏။
ႏုိင္ငံေရးသမား တခ်ဳိ႕သည္ စကားေကာက္သူမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားေလ၏။ ၿပိဳင္ဘက္ ႏုိင္ငံေရးသမားတို႔၏ လွ်ဳိ႕ဝွက္ေျခလွမ္းမ်ားကို သိရွိ ႏုိင္ရန္အတြက္ စကားအမိႈက္ကန္မ်ား နားတြင္ ႐ုပ္ဖ်က္၍ ေမႊေႏွာက္ ေထာက္လွမ္းရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ဆုိင္းဘုတ္မ်ားလည္း မ်ားလာ၏။ “႐ံုးခန္းအတြင္း စကားမေျပာရ”၊ “လမ္းမေပၚ စကားမေျပာရ”၊ “ကိုယ့္စကား ကို္ယ္ရွင္းပါ”၊ “သင့္စကားေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ ဟန္ခ်က္လႊဲႏုိင္သည္”၊ “ျမစ္အတြင္း စကား မပစ္ရ”၊ “သတ္မွတ္ေနရာ အတြင္း၌သာ စကားေျပာ၍ ကမာၻႀကီးသား ပီသေအာင္ ျပဳမူေနထုိင္ပါ”၊ “စကားသံ ကင္းမဲ့ဇုန္”၊ “သင္ စကားမည္မွ် ေျပာဆိုသည္ကို ေနရာတုိင္းတြင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္” စသည္ျဖင့္ စံုလွေပသည္။
အိမ္မ်ား၊ တုိက္မ်ားႏွင့္ ၿခံဝမ်ားတြင္လည္း တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ခ်ိတ္ဆြဲ လာၾက၏။ “စကားနည္းမွ အိမ္လာ”၊ “ဧည့္သည္ေကာင္း စကားနည္း၏”၊ “သတိ သင္စကားမ်ားမ်ားေျပာဖို႔ ေနရာက်ယ္က်ယ္မရွိပါ”၊ “စကားနည္းေလ ဂုဏ္တင့္ေလ”၊ “စကားေျပာတတ္သလို စကားရွင္းတတ္ပါ”၊ “ဆင္ျခင္ဉာဏ္သည္ ေျပာဆုိေသာ စကားအေရအတြက္ႏွင့္ ညီမွ်၏” စသည္ျဖင့္ မ်ားေျမာင္ လွေပ၏။

စည္းကမ္းမဲ့ စကားေျပာဆုိ သူတို႔ေၾကာင့္ လမ္းေခ်ာ္၏။ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္၏။ စကားလံုးမ်ားကို ခလုတ္တုိက္ လဲၾက၏။ ရန္ျဖစ္လွ်င္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ေကာက္ေပါက္ၾက၏။ ႏုိင္ငံေရးသမားတို႔ မဲဆြယ္ရာတြင္ စင္ေရွ႕ က်င္း နက္နက္က်ယ္က်ယ္ တူးထားရ၏။ စကားလံုး အပံုႀကီးမ်ား ျဖစ္ေပၚမလာေစရန္ ထိုသို႔ျပဳလုပ္ျခင္း ျဖစ္၏။ စာေရး၊ စာဖတ္လုပ္သူမ်ား အဆမတန္ တုိးပြားလာ၏။ သို႔ေသာ္ေန႔စဥ္သံုး စကားမ်ားကို ေရးၾက၊ ဖတ္ၾကျခင္းသာ ျဖစ္၏။
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ကာကြယ္ေရး အဖြဲ႕မ်ားကလည္း စုေပါင္း လမ္းေလွ်ာက္ပြဲမ်ား က်င္းပ၍ စကားလံုးမ်ားေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ မထိခိုက္ေရး၊ ေဂဟစနစ္ မပ်က္ယြင္းေရးကို ဂ႐ုျပဳၾကဖို႔ ႏိႈးေဆာ္ၾက၏။
တစ္ကမာၻလံုးကား စကားလံုးမ်ားေၾကာင့္ တာဝန္မ်ား မ်ားသထက္ မ်ားလာေနၾက၏။ ေကာင္းက်ဳိးထက္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားကို ပိုမိုႀကံဳေတြ႔လာၾကရ ၏။

၈။ သို႔ေသာ္ ...
စာဖတ္သူ အေဆြ႕အေနႏွင့္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ ႀကီးစြာ ျဖစ္စရာ မလိုေတာ့။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ...
ထိုကာလကား လြန္ေျမာက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေလ၏။
ကိုယ့္စကားကိုယ္ တာဝန္ယူရေသာ ကာလကား က်န္ခဲ့ေလၿပီ။

၉။ ယခုကာလသည္ကား ...
Credit To  http://www.thevoicemyanmar.com