ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ သာမန္ သူလိုကိုယ္လို တိုင္းသူျပည္သားေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လက္ေတြဟာ မင္းအစိုးရနဲ႔ ကယ္မေဆာင္ယူမယ့္သူေတြက ခ်ေပးခ်ီးျမႇင့္မယ့္ အခြင့္အေရး အေကာင္းအဆိုးေတြကိုသာ ခံယူဖို႔ ျဖန္႔ထားလို႔ရတဲ့ လက္ေတြ သတ္သတ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္စုံတစ္ရာ အားရွိတဲ့၊ တစ္စုံတစ္ဦးကို ဆြဲထူႏုိင္တဲ့၊ မတင္ႏိုင္တဲ့၊ ေခတ္တစ္ေခတ္ကို ထုဆစ္တည္ေဆာက္ႏိုင္တဲ့ လက္ေတြလည္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာ မေမ့ေလ်ာ့သင့္ပါဘူး။
‘လဲေနသူထူေပးပါ၊ အားငယ္သူအားေပးပါ’၊ ငယ္ငယ္က ဖတ္စာအုပ္ထဲမွာ သင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ႏွခါမ်ား၊ ဘယ္ႏွေယာက္ကိုမ်ား ထူေပးခဲ့ၿပီးၾကၿပီလဲ ခင္ဗ်ာ။ ဘယ္ေတာ့မွ မလဲတဲ့သူ မရွိႏိုင္ပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ မမွားတဲ့သူ မရွိႏိုင္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လဲက်တဲ့အခါမွာ တြဲထူမယ့္ လက္တစ္ဖက္ရဲ႕တန္ဖိုးကို ပိုနားလည္လာမွာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အမွားက်ဴးလြန္မိတဲ့အခါ ခြင့္လႊတ္ေပးတတ္မယ့္ စိတ္ထားတစ္ခုရဲ႕ တန္ဖိုးကို ပိုသိရွိခံစားလာႏိုင္မွာပါ။
လဲေနသူတစ္ေယာက္ကို ဥေပကၡာျပဳ ပစ္ပယ္ခဲ့ျခင္းက ခံစားရသူအတြက္ စိတ္ဒဏ္ရာ လြယ္လြယ္ေလး ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္သလို၊ အနည္းဆုံး ေနာင္အခါမ်ားမွာ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း လက္မကမ္း တတ္ေတာ့တဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္သြားေစႏိုင္ပါတယ္။
ကမ္းတတ္တဲ့လက္ မရွိေတာ့တဲ့ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းႀကီးဟာ အေမွာင္ေခတ္ကို အလိုလို ဦးတည္သြားေစႏိုင္တာေပါ့။ ‘ကိုယ္ထူကိုယ္ထ’ ေတြမ်ားလာတဲ့ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းမွာ တြဲထူမယ့္ လက္ေတြနဲ႔အတူ ပါလာတဲ့ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မႈ ဆိတ္သုဥ္းသြားမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
အမွားကို ျပင္လာသူတစ္ေယာက္အတြက္၊ အသြားမေတာ္လို႔ လဲက်ခဲ့ရသူ တစ္ေယာက္အတြက္ အမွားျပင္ခြင့္ဆိုတဲ့ ျပန္လည္ ရပ္တည္ခြင့္ဆိုတဲ့ ကမ္းလက္တစ္ဖက္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ လိုလိုလားလား မေပးသင့္ဘူးလားဗ်ာ။ အမွားျပင္ခြင့္ဆိုတာ အနည္းဆုံး တစ္ခါေတာ့ ရွိကိုရွိသင့္တယ္ မဟုတ္ပါလား။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံး ေမ့ေနတတ္တာက အမွားကို မျပင္ခ်င္တဲ့သူ မရွိသေလာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။
HIV ပိုး ကူးစက္ခံထားရတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ဦးအတြက္ ေဖးမႏွစ္သိမ့္မယ့္ ကမ္းလက္တစ္စုံ ရွိသင့္ပါတယ္။ စိတ္လိုက္မာန္ပါ အမွားတစ္ခုအတြက္ ေပးဆပ္ၿပီးလို႔ ေထာင္ထဲက ျပန္ထြက္လာတဲ့ လူမိုက္ေပါက္စေလးတစ္ဦး အတြက္ ေဖးမႏွစ္သိမ့္မယ့္ ကမ္းလက္တစ္စုံ ရွိသင့္ပါတယ္။ စကားတစ္ခြန္း၊ အဆုံးအျဖတ္တစ္ခု လြဲေခ်ာ္သြားခဲ့လို႔ မ်က္ႏွာမြဲ အရွက္ရခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦးအတြက္ ေဖးမႏွစ္သိမ့္မယ့္ ကမ္းလက္တစ္စုံ ရွိသင့္ပါတယ္။
မွားခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုအတြက္ ခြင့္လႊတ္နားလည္ ေပးႏိုင္မယ့္ ႏွလုံးသားတစ္ခုဟာ နီးနီးနားနားမွာ ရွိေနသင့္ပါတယ္။ လူ႔ေဘာင္၊ လူ႔ေလာကအတြက္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ စကားလုံးေတြမပါတဲ့ မထင္မရွား အက်ဳိးျပဳ လက္တစ္စုံရဲ႕ပိုင္ရွင္ဟာ သင္ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ခါျပလို႔လည္းရတဲ့ လက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ၊ ကမ္းလာမယ့္လက္ကို ပုတ္ထုတ္လို႔လည္းရတဲ့ လက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုပါ သတိျပဳမိေစခ်င္ပါတယ္။ ျပင္ခြင့္မရႏိုင္ေတာ့လို႔ အမွားေတြနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ရတဲ့သူေတြဟာ အသိုင္းအဝိုင္း တစ္ခုလုံးအတြက္ အလဟႆ ျဖစ္သြားရၿပီး အခန္႔မသင့္တဲ့ အခါမ်ားမွာ အသိုင္းအဝုိင္း တစ္ခုလုံးကို ထိခိုက္လာတတ္ပါေသးတယ္။
စိတ္ဒဏ္ရာ အနာတရျဖစ္ခဲ့တဲ့ AIDS ေဝဒနာရွင္က ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ျဖန္႔ေဝေပးခဲ့လို႔ ျပန္႔ပြားကူးစက္ ခံလိုက္ရတဲ့ သားေကာင္ေတြ အမ်ားအျပားပဲ ရွိေနတာ ပုံျပင္မဟုတ္ပါ။ စိတ္ဒဏ္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ လူမိုက္တစ္ဦးဟာ ပိုအဆင့္ျမင့္တဲ့ လူယုတ္မာ လူမိုက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ပိုခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ ရာဇဝတ္မႈေတြကို စိတ္ပါလက္ပါ က်ဴးလြန္လာခဲ့တာေတြဟာလည္း ပုံျပင္မဟုတ္ပါ။
စိတ္အမာရြတ္ က်န္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦးဟာ အခြင့္သင့္တဲ့ တစ္ခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံနဲ႔လူမ်ဳိး အလုံးစုံကို ထိုးေကြၽးေပးတာ၊ ေရာင္းစားပစ္တာမ်ဳိး မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ အာမခံႏိုင္သူရွိရဲ႕လား။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ေတြမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လူ႔ေဘာင္ကို အဲဒီလို အျဖဴကေန အမည္း၊ အမည္းကေနအျဖဴ ေျပာင္းလဲ ပုံေဖာ္ေပးႏိုင္ေလာက္တဲ့ စြမ္းအားရွိေနတာကို မေမ့ေလ်ာ့သင့္ပါ။
သိပ္ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္မဟုတ္ပါ။ သိပ္ခက္ခဲတဲ့ စိတ္ထားမဟုတ္ပါ။ ေလာကလူ႔ေဘာင္ထဲမွာ တစ္ေန႔ ကိုယ္တိုင္ႀကံဳႏိုင္တဲ့ ေလာကဓံ အနိမ့္အျမင့္ေတြပါ။ ကိုယ္က ထူေပးႏိုင္သူတစ္ဦး ျဖစ္ေနတာကို စဥ္းစားၾကည့္႐ုံနဲ႔တင္ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းပါလားခင္ဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားေတြကို ပိုမိုေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာေအာင္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔အတူ လက္ကိုအိတ္ထဲ ထည့္ထားျဖစ္ခဲ့ရင္ အျပင္ထုတ္လိုက္ပါဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးရဲ႕ လက္တစ္စုံစီဟာ လဲေနသူ တစ္ဦးစီတိုင္းကို ထူေပးႏိုင္တာ သတိရၾကပါ။ ပိုေကာင္းတဲ့တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးရဲ႕ လက္ေတြအတူတူ စုလိုက္ႏိုင္တဲ့အခါ လဲေနတဲ့ တိုင္းႏိုင္ငံႀကီး တစ္ခုလုံးကိုေတာင္ ဆြဲထူလို႔ရတယ္ ဆိုတာကိုလည္း တစ္ပါတည္း သတိရေနၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ။
(ယကၡ) ရဲႀကီး
Credit To The Voice Weekly