ေတာေၾကာင္ေတြ လက္ခေမာင္းခတ္ေနၿပီ

ျမက္ေတာ ၿခံဳေတာထဲမွာ အပ္ကို ရွာ၊ နာနာဘာဝေတြကို သီခ်င္းဆုိျပ၊ ဓားကို ဂ်ဳံနဲ႔ေသြး၊ ဟားတုိက္ၿပီး ေလွာင္ ရယ္ေမာေနသူေတြကိုမွ အားနာပါး နာ နဲ႔ ျပန္ၿပံဳးျပေနေသးေတာ့တယ္။ ခ်ဥ္ လိုက္ပါဘိ။ လိမ္စား ညာစား တတ္တဲ့ လူမသမာေတြအၾကားကို အထုပ္ႀကီး ပိုက္ၿပီး ႐ိုး႐ိုးအအေလး ဝင္ သြားပံုကိုက က်ားေရွ႕ေမွာက္လ်က္လဲေလတဲ့ လမ္း ျပသမင္ငယ္ေလးလို။ သည္အတုိင္းဆုိ ရင္ေတာ့ ေနာက္လိုက္ေတြ အားလံုး လမ္းျပမဲ့ေရာ့ မယ္။

ေတာနက္ထဲ မ်က္ စိလည္ရင္း ေယာင္နန ေၾကာင္အအနဲ႔ တုိ႔တစ္ေတြ အားကိုးမဲ့ရေတာ့မွာလား။မူလတန္းဖတ္စာထဲကလို ”ျခေသၤ့ ႏွင့္ေတာဝက္တုိ႔ သည္ ေရအိုင္တစ္အုိင္ ၌ သူအရင္ေသာက္မည္။ ငါအရင္ ေသာက္မည္ဟု…” ဆုိသလို အျငင္း ပြား အခ်င္းမ်ားရာက ေနာက္ဆံုး လင္းတစာ ျဖစ္သြား ၾကပါဦးမယ္။ သင္ ဖူးတဲ့ စာေတြ ေမ့မထားနဲ႔။ ႏုိင္ငံတကာ ပညာေတြတတ္မွ အမ်ားအက်ဳိးေဆာင္ လို႔ ရတာမဟုတ္ဘူး။ မူလတန္း ဖတ္ စာ ေလးေတြ ပဲ ေၾကညက္ေအာင္ ျပန္ေလ့ လာရင္း ေကာင္းတဲ့ဓေလ့ က်င့္ႀကံယူ ၾက။ အေျခမခုိင္ရင္ေတာ့ ေလတုိက္ တုိင္း လြင့္ရလိမ့္မယ္။ က်ား ဆဲြလိမ့္ မယ္၊ ႏြား မကဲြၾကပါနဲ႔။ မူလတန္းေလးေတြကမွ ေတာ္ေနေသးတယ္။

”ႏြံထဲ၌ လွည္းဘီးကြၽံေနသည္။ ကူ ၍တြန္းေပးၾကပါ။ ေလးလြန္း၍ မတြန္း ႏုိင္ဘူးလား။ ၿပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ ေရြ႕ႏုိင္ ပါသည္” ဆုိတဲ့ စာကဗ်ာေလးေတြ ကို သံၿပိဳင္ရြတ္ေနတာက ဆင္႐ိုင္းေတြျဖစ္ ေနတယ္ဆုိ ရင္ေတာ့ ရြာသားတုိ႔ေရ အ ထုပ္ေလးေတြ အသင့္ျပင္ ေျပးဖုိ႔သာ ျပင္ထား။ တုိ႔ရြာရဲ႕စည္း႐ိုးေ တြက ယိုင္ နဲ႔ေနတယ္။ တုိ႔ရြာမွာ သူရဲေကာင္းေတြ ထင္းခုတ္သြား ငါးဖားရွာေနၾကတယ္။ အားကိုးရာဆုိတာ ကံသာအမိ ကံသာ အဖလို႔သာ ႏွလံုးပိုက္ၾကေပေရာ့။ အခါ ေတာ္ေပးေတြလည္း ေမာ့ေမာ့ေ မာ့ေမာ့ နဲ႔ ရြာလည္ထြက္ၿပီး ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ ေပ်ာ္ရာ မွာေနၿပီး ေတာ္ ခ်င္ရာေတာ္ေန ၾကေပါ့။ ယုန္နဲ႔လိပ္ အေျပးၿပိဳင္သလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကိုယ့္ဘက္ကိုယက္ အႀကံ ထက္တဲ့ လိပ္ေတြကို ေလွ်ာ့တြက္ၿပီး အရည္အခ်င္းရိွရက္နဲ႔ အ႐ႈံးေပး ဦးမွာ လား။

သေဘၤာႀကီးနစ္သလိုေပါ့။ သေဘၤာ ႀကီးနစ္မွေတာ့ သေဘၤာႀကီးနဲ႔ လိုက္သူ ေတြ ေသရေတာ့မယ္။ ရာသီဥတု ေကာင္းပါရက္နဲ႔ ပဲ့ကိုင္ရွင္ေတြ မညံ့ေ စ ခ်င္ဘူး။ ဘာမသိ ညာမသိ သဘာပတိ ႀကီးေတြနဲ႔ ငါသိငါတတ္ ဆရာအမတ္ ေတြၾကားမွာ ႐ိုးသားတဲ့ ဖိုးသခြားေလး တစ္ေယာက္ ကြၽမ္းထုိးေ မွာက္ခံု ျဖစ္ေန တယ္။ အျမင္မေတာ္တဲ့သူေတြ ေစတ နာနဲ႔ ဝိုင္းကူေပးပါဦး။ ကတြတ္ေပါက္ ကေန ဗ်ဳိင္းႀကီးေတြ ေစာင့္ေနတယ္။

ပါးစပ္ၿပဲႀကီးေတြနဲ႔ စားမယ္ ဝါးမယ္ တကဲကဲ။

အားေပးေနတဲ့ၾကားက အမွား ေတြးေတာ့ အယူတိမ္းတဲ့ နတ္စိမ္းလို တကယ္မစားရဘဲ အေငြ႕နဲ႔ ေက်နပ္ေန ၾကေတာ့မွာလား။အားစမ္း တဲ့ပဲြအလီလီ မွာ ဇဲြမညီဘူးဆုိရင္ေတာ့ တစ္ေကာင္ ခ်င္းသာေခါင္းေလးင႔ံု ကုိယ္ေလးက်ံဳ႕လို႔ ေျမေခြးေတြ စားဖုိ႔ လည္စင္းေပးလိုက္ေပါ့။

မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္းထြက္ မကိုက္တဲ့ စုတ္တသပ္သပ္ ရင္ေမာရျခင္းေတြက မုိးေခါင္သြားတဲ့ ရြာကို ေနဆယ္စင္း ထပ္ပူသလိုမ်ဳိးေပါ့။ တို႔အားကိုးတဲ့ ဓား ေတြက ျမက္ေတြေတာင္ ခုတ္လို႔မလဲ ဘူး။ စုတ္ေနတဲ့ အဝတ္စေတြကမွ လက္ေပရင္ သုတ္လို႔ရဦးမယ္။ အခ်ိန္မီ ခ်ဳပ္ အစုတ္သက္သာမုိ႔ လသာ တုန္း ဗိုင္းငင္ မုိးရြာတုန္း ေရခံအခြင့္သာခိုက္ လိုက္ၾကပါဦး။ ေညာင္ေထာက္ ၿပီး ေရ ေလာင္းၾကပါဦး။

အသည္းတယားယားနဲ႔ အမဲသား ႀကိဳက္တဲ့ ဘီလူးႀကီးေတြက သြားရည္ တျမားျမားနဲ႔ ေစာင့္ေနၾကၿပီ။ ကုိယ့္ ႏြားေတြကိုယ္လံုၿခံဳေရးယူၾက။ ထံုအ အ ေပကပ္ကပ္နဲ႔ လူစြာေတြလုပ္ၿပီး ထံုရႊင္ ေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ ဟိုအရင္ဘဝထက္ ဆယ္ဆဆုိးသြားမယ္။ တျဖည္းျဖည္း ေျမမ်ိဳလာလိုက္တာမ်ား အခုဆုိ လည္ ပင္းပဲက်န္ေတာ့တယ္။

Young people have full of hope in free from fear လူ ငယ္ဟာ ေၾကာက္လန္႔မႈကင္းၿပီးေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျပည့္ေနတဲ့လူ” အျဖစ္နဲ႔ အားလံုးက အသိအမွတ္ျပဳတာ ခံခဲ့ၾကၿပီးမွ အသက္ႀကီးလာတာ နဲ႔အမွ် ရဲစြမ္းသတိၱေတြကို မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။ “An empty sack can not stand straight” အူမ မေတာင့္ႏုိင္လို႔ သီလ မေစာင့္ၾကတာလား။ ဇာတ္တူသားခ်င္း စားကုန္ၿပီ။ ယွဥ္ၿပိဳင္ဖုိ႔ လက္ခေမာင္း ခတ္ ႀကိဳးဝုိင္းထဲ ဝင္ၿပီး မွ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ က႐ုဏာထားၿပီး ထိုးႀကိတ္သမွ် သေဘာထား ႀကီးႀကီးနဲ႔ ခြင့္ျပဳေနဦးမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အစကတည္းက ပဲြစင္ေပၚ တက္မလာၾက နဲ႔ေပါ့။ နာမည္ေခၚ အား ေပးတဲ့ ပရိသတ္ကို အရွက္ရေအာင္ မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ေနရာမွားေနတဲ့ စိတ္ထားေတြနဲ႔ ေစတနာအမွားပါလို႔ နားလည္ေပးဖုိ႔ရာ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ငါမွားသြားပါလားလို႔ ေတြးမိဖုိ႔ေတာ့ လိုပါေသးတယ္။ သူႏုိင္ ကုိယ္ႏုိင္ အၿပိဳင္ႏႊဲတဲ့ပဲြမွာ အက်ဳိးဆက္ က မ်ဳိးဆက္ေတြအတြက္မုိ႔ အထူးသတိ ထားေပးပါ။ အားလံုးအတြက္ အနစ္နာခံအသံုးခ်ခံရေအာင္လည္း စစ္မေရာက္ ခင္ ျမားမကုန္ပါနဲ႔ဦး။ အလစ္အငိုက္ ရန္ေတြကိုေက်ာ္ လႊားၿပီး ပန္းတုိင္ေရာက္ တဲ့အထိ ခ်ီတက္ေပးၾကပါဦး။ လမ္းခု လတ္မွာ မထားခဲ့ပါနဲ႔။ အားလံုးေပ်ာ္ တာ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေလး ေမြးေပးပါဦး။ က်ားနဲ႔ သမင္ဆုိတာတစ္ၿခံတည္းထား ၿပီးေမြးလို႔ မရပါဘူး။

ကုိယ္စြန္႔စားခဲ့သလို ကုိယ့္အတြက္ စြန္႔စားခဲ့ၾကတဲ့ လူထုနဲ႔ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ တစ္ေလွတည္းစီး တစ္ခရီးတည္းသြား ခဲ့သူေတြစကား နားစြင့္ထားေပး ပါဦး။ စုိးရိမ္တယ္။ ေရႊလမွာ တိမ္မည္းေတြ ဖံုးလို႔ ရြာဦးေက်ာင္းမွာ ငွက္ဆုိးေတြ နားေနၿပီလား။ ပရိယာယ္ေတြၾကားမွာအသိမၾကြယ္ဘဲ အျဖဴေရာင္ ဝတ္႐ုံေလး ၿခံဳျပ႐ုံနဲ႔ေတာ့ စားမယ့္ က်ားေတြက ေနာက္ေ ၾကာင္း ျပန္လွည့္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ အ႐ူးကြက္နင္းၿပီး ဇယား ေတြေရႊ႕၊ က်ားကြက္ေတြ ကစားေန တယ္။ ရဟတ္စီးသလို ျမင့္ရာက နိမ့္ ဆင္းသြားပံုက ခံစားရသူေတြအတြက္ ရင္ဖိုလိႈက္ေမာ ေသငယ္ေဇာကပ္ ခ်င္ေန ၿပီ။ ေဘးေခ်ာ္မေန ပါနဲ႔။ လမ္းသားေပၚ ျပန္တက္ ဟန္ခ်က္ညီညီနဲ႔ ခ်ီတက္ၾက ပါဦး။ အားကိုးမ်က္လံုးေတြမွာ မ်က္ရည္ ေတြ စုိ႔ေနၿပီ။ တုိ႔တစ္ေတြ ငိုတာေတာင္ ေခ်ာ့မယ့္ သူမရိွေတာ့ဘူး။ သူတုိ႔အခ်င္း ခ်င္း စိတ္ဆုိးစိတ္ေကာက္ေနတာကိုပဲ ဝုိင္းၿပီး ျဖန္ေျဖေနရတာနဲ႔တင္ မ်က္ရည္ ေတြေတာင္ ေျခာက္ ကုန္ၿပီ။ ေနာက္ ေကာက္က်မွာစိုးလို႔ သတိေပးရင္ေလး ေနမိတာပါ။

ျပည္သူလူထု ေကာင္းစားဖို႔ ဆုိရင္ အသံုးခ်လည္း ခံပါ့မယ္ဆုိတဲ့ စကားနား ဝမွာ ပ်ားသကာလို ခ်ဳိလွေပမယ့္ ခုတ္ ရာတျခား ရွရာတစ္လဲြ ျဖစ္ေန တယ္။ ရြာဓေလ့ကို မသိဘဲ ရြာထိပ္က ေမာင္း ကို ထုတယ္။ အသံသာလို႔ ဆုိေပမယ့္ တစ္ရြာလံုး ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ။ အဲဒါရြာသာ ဖုိ႔ ထုတဲ့ေမာင္း မ ဟုတ္ဘူး။

အသံုးခ်ခံတာခ်င္း အတူတူ လူ နပ္ေတြ အတြက္ မျဖစ္ပါေစနဲ႔။ ရြာသား အမ်ားစုရဲ႕ အသံုးခ်တာပဲ ခံေပးပါလို႔ ေတာင္းဆုိလိုက္ပါတယ္။ ႏြံထဲမွာ ပတၱျမားႀကီး နစ္ေနတယ္။ စည္းလံုး ျခင္းသည္ အင္အား။ အႀကံသမားေတြ ဝမ္းေျမာက္ဖုိ႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ယိုင္လဲခဲ့ၿပီးၿပီ။ ကမ္းကုန္ေအာင္ မုိက္ မွားခဲ့သူေတြေတာင္ လဲေနရာက ျပန္ထ ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ တို႔ရြာသားေတြကို ဝင္လံုးေနၿပီ။ ကဲ…တုိ႔မ်ားလည္း တုိ႔ ပတၱျမားႀကီးကို အေရာင္ ဝိုင္းတင္ ေပး ၾကရေအာင္လား။

ငါတေကာေကာတာေတြ မပါေၾကး။ ငါ့က်ေတာ့ သူ႕က်ေတာ့နဲ႔ ကေလးေတြ လို ႏဲြ႕ဆုိးမဆုိးေၾကး။ ေရာက္တဲ့ေနရာနဲ႔ တန္တဲ့စိတ္ေတြ ေမြးၿပီး ခုတ္လွဲရမယ့္ အခ်ိန္ေကာင္းက်မွ ေရေလာင္းမေနၾက ပါနဲ႔ေတာ့။ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ရင္း ခဲ့ရတာ ႏွေျမာစရာ။”ေတာေၾကာင္ေတြ လက္ခေမာင္း ခတ္ေနၾကၿပီ။ ပဲြလန္႔ေအာင္လုပ္ၿပီး ဖ်ာ ခင္း။ အနာအကင္း မေသခင္ ခဏခဏ ျပန္ျပန္ဆြေနတိုင္း တံလွ်ပ္ကို ေရမထင္ ၾကနဲ႔။ ေရႊသမင္ေတြ အလိုက္မမွားၾက ပါနဲ႔။ ေလာကဓံမွန္သမွ် ဇာတ္ၫႊန္း ဇာတ္ကြက္လို႔ သေဘာထားၿပီး နင္းၿပီး သား ေအာင္ေျမေပၚမွာ ေျခခုိင္ခုိင္ရပ္ လို႔ ျပည္သူ႕ ဘက္က မားမားမတ္မတ္ ရိွၾကစမ္းပါ” လို႔ မခ်ိတင္ကဲ တုိက္တြန္း လိုက္ပါတယ္။ တုိ႔ရပ္ရြာ ျမန္ျမန္သာဖုိ႔ စုရပ္မွာ အတူဆုံၾကပါစို႔ရဲ႕ ။ ေတာ ေၾကာင္ေတြ လက္ခေမာင္းခတ္ေနၿပီ။ ေတာေၾကာင္ေတြ လက္ခေမာင္းခတ္ ေနၿပီ။

ေလဒီဒိုင္းမြန္း
Credit To Popular Myanmar News Journal