အလုပ္သေဘာအရ အေတြးနဲ႔ ခံစားမႈက အစြဲျဖစ္ေနတာကို ကိုယ္တိုင္ သတိမထား ျဖစ္ခဲ့တာ။ႏွစ္ေပါင္း ၄၁ ႏွစ္၊ ေန႔စဥ္ေန႔ တိုင္း (အခ်ိန္တိုင္းဆိုရင္ ပိုမွန္တယ္။)
ခံစားမႈကိုပဲ အဓိက အသံုးခ်ေနရတယ္။ ခံစားမႈ ေတြ ပီျပင္ေအာင္ အေတြး ကို အကူ အညီယူရတယ္ ဆိုေတာ့ ခံစားမႈနဲ႔ အေတြးကိုစြဲမွန္းမသိ၊စြဲေနတာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီဘက္ ရဟန္းဘဝ ေရာက္ေတာ့မွပဲ စိတ္ေလ့က်င့္ခန္းေတြ စနစ္တက်တည္ေဆာက္ တဲ့အခါမွာ ခံစားမႈဆိုတာ အႏၲရာယ္အႀကီးဆံုး အေႏွာင့္အယွက္ စိတ္တစ္ခု ျဖစ္ေနမွန္း သိရေတာ့တယ္။
ခံစားမႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး လုပ္စားခဲ့ရတဲ့ ေက်ာ္ဟိန္းဆိုတဲ့ လူႀကီး၊ ရဟန္းဘဝေရာက္ေတာ့မွ အခက္အခဲ ေတြအမ်ားႀကီး ေတြ႕ရေတာ့တယ္။
အားထုတ္တဲ့အခါေတြမွာ အေတြးကို စြဲေနတဲ့အက်င့္က ဝင္လာၿပီး အစြမ္းျပတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းက ခဏခဏပဲ။ တရားအားထုတ္တဲ့ သူေတြကို အေႏွာင့္အယွက္အေပးဆံုးက အေတြးတဲ့။
ကဲဍ ရေအာင္က်င့္မယ္။က်င့္လို႔ရေအာင္က်င့္မယ္ဆိုတဲ့ ေနာက္ထပ္ ခလုတ္ တစ္ခုကို ေရႊ႕လိုက္ျပန္တယ္။မခံစားနဲ႔ေတာ့၊ ခံစားေနတဲ့စိတ္ကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ေတာ့လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တစ္ခ်ိန္လံုး သတိေပးေနလိုက္တယ္။လွမ္းၾကည့္ရင္ ျမင္ေနရတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာခံစားေနတဲ့ စိတ္ကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ဍ ဆိုတဲ့ စာတန္းေတြ ကပ္လိုက္တယ္။
႐ုပ္နာမ္ပစၥယာ အာယတန။အာယတနပစၥယာ ဖႆ။ဖႆ ပစၥယာ ေဝဒနာ။ေဝဒနာပစၥယာ တဏွာဆိုတဲ့ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ရဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့အက်ိဳးကို နားလည္ေအာင္ ေလ့လာတယ္။ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႕ သိၾကည့္တယ္။
အလုပ္သေဘာအရ စိတ္မွာလာထိတဲ့ အထိအေတြ႕၊ အျပင္အာ႐ံု ေတြကို ဆြဲယူရတဲ့ အလုပ္သေဘာ ဖႆပစၥယာ ေဝဒနာ။စိတ္မွာလာထိတဲ့ အထိ (ဖႆ)ေၾကာင့္ ခံစားမႈျဖစ္ေစတဲ့သေဘာကို သြားေတြ႕တယ္။ကဲ ေနာက္ ခလုတ္တစ္ခု ထပ္ေရႊ႕လိုက္တယ္။ကိုယ္တိုင္သတိမထားမိဘဲ အက်င့္ပါတဲ့အထိ စြဲေနတဲ့အေတြးနဲ႔ ခံစားမႈေတြကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္တယ္။
အရာရာကို ျဖတ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ခလုတ္ကို ေရႊ႕လိုုက္တာ။
ေရႊ႕ၿပီးသား ခလုတ္ကိုလည္းဘာ့ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျပန္မေရႊ႕ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္တယ္။
လူ႕ဘဝမွာ လုပ္ခ်င္တာ အကုန္လံုး၊လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ေတာ္ၿပီ ေပါ့။ျဖတ္။ေနာက္ထပ္ အသက္ရွင္ေနတဲ့ လက္က်န္အခ်ိန္မွာေနာက္ထပ္ အသိ တစ္ခု ထပ္ရွာဦးမယ္။
ျပင္းထန္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ရွိရင္ စိတ္တစ္ခုကကူညီပံ ပိုးေပးဖို႔ အဆင္သင့္ရွိေနတယ္။ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေျမာက္ ၿပီးစီးေအာင္ လံႈ႕ေဆာ္ တိုက္တြန္းျပဳလုပ္ေပးေနတဲ့ေစတနာေစတသိက္ပဲ။
စိတ္ကို ျပဳျပင္ တဲ့ေနရာမွာ အသံုးအတည့္ဆံုးက ေစတနာေစတသိက္ပဲ။
စိတ္ျပဳျပင္ျခင္းသေဘာမွာေပးခဲ့တဲ့ ဥပမာေတြကို ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္ေတာ့
ဘိန္းျဖဴ ျဖတ္လိုက္ႏိုင္တာ ရေအာင္ ျဖတ္မယ္ဆိုတဲ့ ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေစတနာေစတသိက္ရဲ႕ လံႈ႕ေဆာ္တိုက္တြန္းမႈက ကူညီလုိက္လုိ႔ပဲ။
ယင္းထေနတဲ့ခံစားမႈဟာ စိတ္အသိကို လာထိေနေပမယ့္ၿငိမ္ဝပ္ကိန္း ေအာင္းေနတဲ့ စိတ္ကို ထၾ<ြကတဲ့အဆင့္ထိ မေရာက္ခဲ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?
ေစတနာေစတသိက္ရဲ႕ လံႈ႕ေဆာ္တိုုက္တြန္းမႈ ခလုတ္ကိုျပင္းထန္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ ေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ ေရႊ႕ထားႏိုင္လို႔ပဲ။
ေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ ဘဝကို အဆံုးသတ္ လိုက္ႏိုင္တာ၊ေစတနာေစတသိက္ရဲ႕လံႈ႕ေဆာ္တိုက္တြန္းမႈ ခလုတ္ကိုခိုင္ခိုင္မာမာ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္ ဘက္မွာျပင္းထန္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ ေရႊ႕ထားႏိုင္လို႔ပဲ။
ႏွစ္ေပါင္း ၄၁ႏွစ္စြဲေနတဲ့ခံစားမႈနဲ႔ အေတြးကို ျဖတ္ပစ္လိုက္ႏိုင္တာ ဟာစိတ္ကိုလာထိတဲ့ ဖႆေစတသိက္ သေဘာကို သိသြားလို႔ရယ္၊ ဒုကၡျဖစ္ ေစတဲ့ ေဝဒနာေစတသိက္သေဘာကို ျမင္သြားလို႔ရယ္၊ခံစားမႈအစြဲနဲ႔ အေတြး အစြဲေတြဟာအခ်ိန္မေရြး ထၾ<ြကေသာင္းက်န္းလာရင္ အေသမေျဖာင့္ႏိုင္တဲ့ ေမာဟေစတသိက္ကို သတိထားမိသြားလို႔ရယ္၊ေကာင္းတဲ့ဘက္မွာေရာ၊
မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာေရာ၊လံႈ႕ေဆာ္တိုက္တြန္းတတ္တဲ့ေစတနာေစတသိက္
ကို ထိုက္တန္တဲ့ေနရာမွာထားၿပီးအသံုးခ်တတ္မွ ျဖစ္မယ္ဆိုတာကို လံုးဝ (လံုးဝ) သေဘာ ေပါက္သြားလို႔စိတ္ေတြကို လိုသလိုျပဳျပင္လို႔ရတာ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
ဦးကိတၴိသာရ
(ဆရာေတာ္ဦးကိတၴိသာရ၏စိတ္ျပဳျပင္ျခင္းသေဘာကိုသိၾကည့္ျခင္း
တရားေဆာင္းပါးမ်ားကိုအပတ္စဥ္ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္တြင္ေဖၚျပလွ်က္
ရွိျပီးယခုေဆာင္းပါးမွာဇြန္ ၂၃ရက္ေန ့(တနဂၤေႏြေန ့)ထုတ္
ေပၚျပဴလာနယ္အတြဲ(၁၇)အမွတ္(၂၄)မွျဖစ္သည္။)ကူးယူခ်င္ျဖစ္ပါသည္။
Post a Comment