ျမန္မာ့ေႏြဦးအတြက္ အာရပ္ေႏြဦး သင္ခန္းစာ

(ေက်ာ္ဝင္း)

ေႏြဦးဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦး တူနီးရွားႏိုင္ငံမွ အစျပဳခဲ့ေသာ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ႀကီးကို ႏိုင္ငံတကာ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူမ်ားက‘အာရပ္ေႏြဦး’ ဟု အမည္သညာ ျပဳခဲ့ၾကသည္။ သို႔ႏွင့္တိုင္ အဆိုပါ ‘အာရပ္ေႏြဦး’ ဇာတ္လမ္းတြဲထဲမွာ အထင္ကရေနရာတြင္ ရွိခဲ့ေသာ ‘အီဂ်စ္ေႏြဦး’ ဇာတ္ကြက္မွာမူ ၂ ႏွစ္ သာသာကာလ အတြင္းမွာပင္ မူလေမွ်ာ္မွန္းသည္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္စြာ ထင္တိုင္းမေပါက္ ျဖစ္သြားခဲ့ရေခ်ၿပီ။ ဤတြင္ ‘ေႏြဦးကာလ၊ ဟန္းနီးမြန္း အခါသမယမ်ားမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ခံမည္နည္း’ ဆိုေသာ ပုစာၦတစ္ရပ္မွာ ေမးသင့္ေမးထိုက္စြာ ထြက္ေပၚလာရ ေလေတာ့သည္။

ဇာတ္၏အစကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ရလွ်င္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေဖေဖာဝါရီလ ၄ ရက္ ကိုင္႐ိုၿမိဳ႕ေတာ္ တာဟရာရင္ျပင္ လူထုစု႐ံုးမႈႀကီးမွ စတင္ရပါလိမ့္မည္။ စု႐ံုးလာၾကေသာ လူထုႀကီးက သမၼတမူဘာရက္ ႏုတ္ထြက္ဖို႔ တစ္ခဲနက္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ ရက္ပိုင္းအတြင္း (၂၀၁၁၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁ ရက္) တြင္ မူဘာရက္ ႏုတ္ထြက္သြားေသာအခါ လူထုအံုႂကြမႈမွာ ပို၍အရွိန္ရလာခဲ့သည္။ သို႔တေစ ဒီမိုကေရစီကား လမ္းစမေပၚေသး။ အီဂ်စ္စစ္တပ္မွ စစ္ေကာင္စီဖြဲ႕ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို ရယူခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ အီဂ်စ္လူထု၏ ဖိအားေပးမႈမ်ားေၾကာင့္ အာဏာရ စစ္ေကာင္စီက အတိုက္အခံမ်ား စုေပါင္းေရးဆြဲထားေသာ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ခ်က္ကို ဆႏၵခံယူပြဲျဖင့္ အတည္ျပဳ ေပးခဲ့သည္။ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္းပေပးပါမည္ဟုလည္း ကတိေပးခဲ့ရသည္။

သည္လိုႏွင့္ ၂၀၁၂ ႏွစ္ဦးတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္းပႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ပါလီမန္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ‘မြတ္ဆလင္ညီေနာင္မ်ား အင္အားစုပါတီ’ မွ အမ်ားစု အႏိုင္ရခဲ့သည္။ သမၼတ ေရြးေကာက္ပြဲ တြင္လည္း အဆိုပါပါတီမွ သမၼတေလာင္း မိုဟာမက္ေမာ္စီကပင္ ၅၁ ဒသမ ၇ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ အႏိုင္ရသြားသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ အစိုးရ အေျပာင္းအလဲအထိ ခရီးေပါက္ခဲ့ေသာ အီဂ်စ္ ဒီမိုကေရစီမွာ ႏုနယ္ဆဲအဆင့္မွာပင္ မနည္းလွေသာ စိန္ေခၚခ်က္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ တစ္ခ်ိန္က အေျခခံဥပေဒကို လက္တြဲျပင္ဆင္ခဲ့ၾကေသာ လစ္ဘရယ္မ်ားႏွင့္ မြတ္ဆလင္ ညီေနာင္မ်ားၾကားတြင္ ျပင္းထန္ေသာ ဂိုဏ္းဂဏ တိုက္ပြဲမ်ား ေပၚထြက္ေနသည္။ လမ္းေပၚ ဆႏၵျပပြဲမ်ားမွာလည္း အထိန္းအကြပ္မရွိ ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနခဲ့သည္။ သည္လိုႏွင့္ ေနာက္ဆံုး အီဂ်စ္တပ္မေတာ္ကပင္ သမၼတေမာ္စီကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး တိုင္းျပည္အာဏာကို ျပန္လည္ ရယူလိုက္ေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ လာျခင္းေကာင္းေသာ ေႏြဦးတစ္ခုမွာ မည္ေရြ႕မည္မွ်ၾကာသည္ မမွန္းဆႏိုင္ေသာ ေႏြလယ္ခရီးႀကီးကို ျဖတ္သန္းရေပေတာ့မည္။

ဘာ့ေၾကာင့္၊ ဘယ္လို

ဤတြင္ အီဂ်စ္လို ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲ ကာလကို ျဖတ္ေက်ာ္ရေသာႏိုင္ငံမ်ား အေနႏွင့္ ထင္တိုင္းမေပါက္ဘဲ ေနာက္ျပန္လိႈင္း ထိေစရသည့္ အေၾကာင္းရင္းခံမ်ားကို သုေတသန ဖန္ျပားေပၚ တင္ၾကည့္လာၾကသည္မွာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းလွသည္။ ယခင္အေမရိကန္ ဒုသမၼတ အယ္လ္ဂိုး ဦးေဆာင္သည့္ ‘Political Instability Taskforce’ (PITF) သုခမိန္အဖြဲ႕က မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေစသည့္ အေၾကာင္းသံုးခ်က္ကို ယခုလို ေထာက္ျပသည္။

၁။ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားက လူထု၏အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို လံုေလာက္စြာ ျဖည့္ဆည္း မေပးႏိုင္ျခင္း။ ဤအခ်က္က လူထု၏ စိတ္ရွည္သည္းခံႏိုင္စြမ္းကို အေျခမွ ကိုင္လႈပ္လာရာ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္စဥ္တစ္ရပ္လံုး ကတိမ္းကပါး ျဖစ္ေစသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနတစ္ရပ္ကို ဖန္တီးေပးထားသလို ျဖစ္ေနသည္။

၂။ ယခင္စနစ္ေဟာင္း၏ ထိန္းခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားမ်ား လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ၿပိဳက်ေနစဥ္တြင္ စနစ္သစ္၏ ‘ဒီမိုကရက္တစ္ က်င့္ထံုးမူေဘာင္မ်ား’ (Democratic Institution) မွာလည္း အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးသည့္ စပ္ကူးမပ္ကူး အေျခအေနတစ္ရပ္ ရွိေနျခင္း။ ဤအခ်က္က ဆင္ျခင္တံု တရားအေျခခံသည့္ ‘ရည္မွန္းခ်က္ရွိရွိ ႏိုင္ငံေရး’ (Deliberate Politics) ထက္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ သက္သက္ျဖင့္ ေမာင္းသည့္ ‘လံႈ႕ေဆာ္ႏိုင္ငံေရး’ (Agitated Politics) တြင္က်ယ္ လႊမ္းမိုးေစေသာ အခင္းအက်င္းတစ္ရပ္သို႔ ဦးတည္ေစသည္။

၃။ ဂိုဏ္းဂဏ ျပႆနာမ်ား။ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစု အသီးသီးၾကား မတူကြဲျပားေသာ အယူအဆမ်ဳိးစံ ရွိ႐ံုမွ်ျဖင့္ ဂိုဏ္းဂဏျပႆနာ ရွိေနၿပီဟု ဆိုႏိုင္သည္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သို႔တေစ အဆိုပါ သေဘာကြဲလြဲမႈမ်ားကို ဒီမိုကရက္တစ္ မူေဘာင္မ်ားအတြင္း မေျဖရွင္းႏိုင္လွ်င္မူ ဂိုဏ္းဂဏ တိုက္ပြဲသေဘာမ်ဳိးအထိ ဘရိတ္ေပါက္သြားႏိုင္သည္။ ႏုနယ္ဆဲ အကူးအေျပာင္း ကာလမ်ဳိးတြင္ ဂိုဏ္းဂဏ ျပႆနာကိုသာ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ပါက ေနာက္ျပန္လိႈင္းအတြက္ အေကာင္းဆံုး ေရခံေျမခ ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုပါသည္။

ဆိုခဲ့ပါ အေၾကာင္းရင္းခံ သံုးခ်က္အျပင္ ပညာရွင္အမ်ား၏ ေထာက္ျပခ်က္မ်ားမွာလည္း အလားတူ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းသည္သာ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ထဲမွ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပလိုသည္။

၄။ သက္ဆိုင္ရာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ ‘ႏိုင္ငံေရးဓေလ့’ (Political Culture) ကိုယ္တိုင္မွာပင္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ စေရြးမကိုက္ေသာ ‘ရယ္ဒီကယ္ တိမ္းၫြတ္မႈမ်ား’ (Radical Trend) စြဲစြဲခိုင္ခိုင္ ရွိေနျခင္း။ ရယ္ဒီကယ္တိမ္းၫြတ္မႈ ဆိုသည္မွာ ဆန္႔က်င္ဘက္အခ်င္းခ်င္း ေစ့စပ္ညႇိႏိႈင္း အေျဖရွာ ၾကသည္ထက္ အျပန္အလွန္ ဆန္႔က်င္ဖယ္ထုတ္ဖို႔သာ အားသန္သည့္ စိတ္သဘာဝကို ဆိုလိုသည္။

၅။ ‘ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို စနစ္တက် စီမံခန္႔ခြဲမႈ မလုပ္ႏိုင္ျခင္း။’ (Weak Management of Expectation) ။ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္တြင္ ႏွစ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ လူထုဘက္မွ အေျပာင္းအလဲတစ္ခု စလိုက္သည္ႏွင့္ အႏွစ္ႏွစ္အလလ ႀကိတ္မွိတ္မ်ဳိသိပ္ခဲ့ရေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာ ေပါက္ကြဲ လွ်ံက်လာတတ္သည္မွာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္သည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ ေခါင္းေဆာင္မႈအေနႏွင့္ အဆိုပါ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာထဲမွ လက္ေတြ႕ျဖစ္ႏိုင္သည္မ်ားကို စနစ္တက် ကိုင္တြယ္ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ေရးပင္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔မဟုတ္ဘဲ အမ်ားႀကိဳက္ ေပၚျပဴလာ ႏိုင္ငံေရး မီး႐ွဴးမီးပန္းမ်ားကို အားျပဳလိုက္လွ်င္ မတည္မၿငိမ္ အေျခအေနတစ္ရပ္သို႔ ဦးတည္သြားေစႏိုင္သည္ဟု ဆိုပါသည္။

စာေရးသူမွာ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံေရး အလွည့္အေျပာင္းအေပၚ အေျခခံ ေပၚထြက္လာသည့္ သံုးသပ္စိစစ္ခ်က္မ်ားကို လက္လွမ္းမီသမွ် ရွာဖတ္ရင္း မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲေပၚ တင္ၾကည့္ေနမိသည္။

ေႏြဦးခ်င္းမတူ - သို႔ေသာ္

တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ ျမန္မာ့ေႏြဦးမွာ အာရပ္ေႏြဦးႏွင့္မတူ။ သူ႔ထူးျခားခ်က္ႏွင့္ သူျဖစ္သည္။ ဆိုခဲ့ၿပီးသည့္အတိုင္း အီဂ်စ္အပါအဝင္ အာရပ္ကမာၻ အေျပာင္းအလဲမ်ားမွာ လူထုအံုႂကြမႈမ်ားမွ စတင္သည္က မ်ားသည္။

‘ေအာက္မွလာေသာ အေျပာင္းအလဲ’ (Transformation from below) ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ လက္ရွိျမန္မာ့ အေျပာင္းအလဲကို ဖြင့္ေပးလိုက္ေသာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ယခင္အစိုးရကိုယ္တိုင္က ကမကထ ျပဳခဲ့သည္ျဖစ္ရာ ‘အထက္မွလာေသာ အေျပာင္းအလဲ’ (Transformation from above) ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲတို႔တြင္ ဒီမိုကရက္တစ္ အင္အားစုမ်ားပါ ပါဝင္လာရာမွ ‘အထက္ႏွင့္ ေအာက္တြဲလာေသာ အေျပာင္းအလဲ’ (Transformation from above and below) ပံုစံျဖစ္သြားသည္။

ဖေလာရင့္တကၠသိုလ္မွ ပါေမာကၡ ရွမစ္တာက အဆိုပါ အေျပာင္းအလဲပံုစံကို ‘သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းၿပီး အေျပာင္းအလဲ’ (Imposed Transition) ဟု ဝိၿဂိဳဟ္ျပဳပါသည္။ သူကပင္ ဆိုခဲ့ပါ အေျပာင္းအလဲပုံစံ၏ သေဘာသဘာဝမ်ားကို ရွင္းျပၿပီး အထူးသတိျပဳၾကရမည့္ အခ်က္သံုးခ်က္ကို ယခုလို ေထာက္ျပခဲ့သည္။

၁။ ဤပံုစံအေျပာင္းအလဲမွာ မတူေသာအင္အားစုမ်ား လက္တြဲ ႀကိဳးပမ္းၾကရသည္ျဖစ္ရာ ‘အမ်ားညီဘံုတူညီခ်က္’ (Command Ground) ရွာေဖြၿပီး၊ ေရွ႕ဆက္ႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးသည္။ မတူတိုင္း ရန္ျဖစ္ေနလွ်င္ ေရွ႕မေရာက္႐ံုမွ်မက ေနာက္ျပန္ဆုတ္ႏိုင္စရာ ရွိသည္။

၂။ ျမန္ျမန္ခရီးေပါက္လိုစိတ္ျဖင့္ ‘ေရွာ့ခ္႐ိုက္ကုထံုး’ (Shock Therapy) နည္းကို အားျပဳလို႔မျဖစ္။ သက္ဆိုင္ရာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ အရပ္ရပ္ အေျခအေနက ေရွာ့ခ္ဒဏ္မခံႏိုင္လွ်င္ ‘ေဆးအတြက္ေလး’ ႏိုင္သည္။ သို႔အတြက္ ‘တျဖည္းျဖည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး’ (Gradual Change) ကိုသာ အားျပဳသင့္သည္။

၃။ အေျပာင္းအလဲျဖစ္စဥ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ‘ရယ္ဒီကယ္အႏၲရာယ္’ (Danger of Radical) ကို အထူးသတိျပဳဖို႔ လိုလိမ့္မည္။ ရယ္ဒီကယ္ တိမ္းၫြတ္မႈမ်ား အေပၚစီးရသြားလွ်င္ ေနာက္ျပန္လိႈင္း အႏၲရာယ္ကို ဖိတ္ေခၚသလို ျဖစ္သြားႏိုင္သည္ ... စသည္ျဖင့္။

ျမန္မာ့ေႏြဦး ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလအတြင္း မနည္းလွေသာ စိန္ေခၚခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရရာ ပါေမာကၡ ရွမစ္တာ၏ ဆိုခဲ့ပါ သတိေပးထားသည္မ်ားမွာ ပို၍ပင္အသက္ဝင္လာဟန္ ရွိသည္။ ထို႔ထက္ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ အီဂ်စ္ဇာတ္လမ္း၏ ေနာက္ကြယ္မွ အေၾကာင္းတရား ငါးရပ္ကိုလည္း ယေန႔ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ ေတြ႕သင့္သေလာက္ ေတြ႕ေနရရာ စာေရးသူအေနႏွင့္ အမွန္ပင္ စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္မိသည္။ ျမန္မာ့ေႏြဦး ေရွ႕ခရီးတြင္ ဘာေတြ ႀကံဳရဦးမည္နည္း။

လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရး

ဤသို႔ စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္မိသည့္တိုင္ ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း ေျဖသိမ့္စရာ အခ်က္ကိုမူ က်က်နန ရလိုက္ပါသည္။ အျခားမဟုတ္။ ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳလိုက္ရေသာ လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးပင္ ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းက သည္လို ...။ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ နာယကႀကီး၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ စာေရးသူမွာ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးမ်ားသို႔ တက္ေရာက္ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ားႏွင့္လည္း တစ္ေနရာတည္းတြင္ အတူတည္းခိုေနထိုင္ရင္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ထိေတြ႕ ခြင့္ရခဲ့သည္။ ေျပာရလွ်င္ ဤကာလမွာ ဘာမွမၾကာလွေသးပါ။ ႏွစ္ပတ္ သာသာမွ်သာ ရွိပါေသးသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ဤကာလငယ္ေလး အတြင္းမွာပင္ ယေန႔လႊတ္ေတာ္၏ အားေကာင္းခ်က္ ႏွစ္ရပ္ကို စူးစူးရွရွ သတိျပဳမိ လိုက္ပါသည္။

ပထမအခ်က္မွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ ဆက္ဆံေရးႏွင့္ သေဘာထားပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔တစ္ေတြမွာ ပါတီေပါင္းစံုမွ လာၾကသည္ ျဖစ္သည့္တိုင္ သူတို႔ဆက္ဆံေရးမွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သေဘာေဆာင္သည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္း ကိစၥရပ္မ်ားကို အေျဖရွာၾကရာတြင္လည္း သက္ဆိုင္ရာ ပါတီ အျမင္၊ ပါတီအစြဲျဖင့္ မခ်ဥ္းကပ္။ ကိစၥတစ္ခုခ်င္းအလိုက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆံုးျဖတ္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ RAND မဟာဗ်ဴဟာ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ေရး အဖြဲ႕ႀကီး၏ အဆိုအရ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရးဘဝကိုပင္ ဒုကၡေပးေနသည္ဟုဆိုေသာ ‘ျဖဴ-မည္း-ႏိုင္ငံေရး’ (Polarized Politics) မ်ဳိး ျမန္မာလႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားၾကားတြင္ မေတြ႕ရသေလာက္ရွိ၍ စာေရးသူ ေက်နပ္မိသည္။

ဒုတိယအခ်က္မွာ ပို၍ပင္အေရးႀကီးသည္ဟု ထင္ပါသည္။
ဆိုရလွ်င္ စာေရးသူ က်င္လည္ရသည္မွာ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ ႏိုင္ငံေရးဟု ဆိုႏိုင္သည္။ စာေပေလာကႏွင့္ မီဒီယာေလာက ျဖစ္သည္။ ဤေလာကတြင္ အက်ယ္ေလာင္ဆံုး ၾကားေနရသည္မွာ လူအမ်ား စိတ္ဝင္စား အာ႐ံုက်သည့္တိုင္ လက္ေတြ႕အေျဖေပၚဖို႔ မလြယ္ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြသာ ျဖစ္သည္။ စာေရးသူ ထိေတြ႕ရသေလာက္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကမူ ဤသို႔မဟုတ္။ လက္ေတြ႕အရာ ထင္ႏိုင္ေလာက္သည့္ ကိစၥမ်ားကိုသာ အာ႐ံုျပဳထားၾကသည္ကို ဆင္ျခင္မိသည္။ ဤအတိုင္းဆိုလွ်င္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို တစ္စံုတစ္ရာ စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္သည့္ အေလ့အထ အစပ်ဳိးေနၿပီဟု သေဘာရပါသည္။ ဤအခ်က္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးေသာ ေနာက္ျပန္လိႈင္း အေၾကာင္းရင္းခံမ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ရာ ပို၍အားတက္စရာေကာင္းေသာ အားသာခ်က္ဟု ယူဆရသည္။

ဤသို႔ဆိုသည္ႏွင့္ ယေန႔လႊတ္ေတာ္မွာ ရင့္က်က္ခိုင္မာေသာ ဒီမိုကရက္တစ္ လႊတ္ေတာ္ျဖစ္ၿပီဟု ယတိျပတ္ ဆိုလိုသည္ေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ။ သဘာဝက်စြာပင္ အားနည္းခ်က္အခ်ဳိ႕ ရွိေကာင္း ရွိပါလိမ့္မည္။ ေျပာရလွ်င္ ရက္သတၱပတ္ ႏွစ္ပတ္မွ်ေလာက္ႏွင့္လည္း လႊတ္ေတာ္အေၾကာင္း ပီပီသသ သိႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔တေစ လႊတ္ေတာ္ အပါအဝင္ တကယ့္ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းႏွင့္ ပိုနီးလာေလ ပကတိအရွိကို ပိုဆဝါးႏိုင္ေလ။ ‘ပေလယာ’ မ်ားအေပၚပို၍ နားလည္လာေလဆိုေသာ ေတြ႕ရွိခ်က္ကိုမူ ကိုယ္ေတြ႕ဆင္ျခင္ ႏိုင္ခဲ့ပါ သည္။ ဤသို႔ေသာ သေဘာေပါက္ နားလည္မႈမ်ား က်ယ္ျပန္႔ ခိုင္မာလာသည္ႏွင့္အမွ် အေျပာင္းအလဲ အႏၲရာယ္ အသြယ္သြယ္ကို စုေပါင္းကာကြယ္ ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါသည္။

က်ယ္ျပန္႔ေသာ နားလည္မႈ၊ ရင့္က်က္ေသာ စိတ္ႏွလံုးျဖင့္ ျမန္မာ့ေႏြဦးကို စုေပါင္းကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ၾကပါ ေစသတည္း။
Credit To Saya Kyaw Win Facebook page