၁၉၆၈ ၾသဂုတ္ ၂၈ ရက္က လင္ကြန္းအမွတ္တရ ေက်ာက္႐ုပ္တုရိွရာ ပန္းၿခံတြင္ မိန္႔ခြန္းေျပာအၿပီး မာတင္လူသာ ကင္းဂ်ဴနီယာအား ေတြ႕ရစဥ္
ကြၽန္ေတာ့္မွာ အိပ္မက္တစ္ခု ရွိတယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ အမွန္တရားေတြနဲ႔ လူတိုင္းဟာ တူတူပါပဲ (ညီမွ်တယ္)ဆိုတာကို လက္ခံလာၾကမယ္။
ကြၽန္ေတာ့္မွာ အိပ္မက္တစ္ခု ရွိတယ္။ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာရဲ႕ ေတာင္တန္းေတြမွာ တစ္ခ်ိန္က ကြၽန္ေတြရဲ႕သားေတြနဲ႔ ကြၽန္ပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ သားေတြဟာ ညီရင္းအစ္ကိုသဖြယ္ စားပြဲတစ္လံုးထဲမွာ အတူစားေသာက္ၾကမယ္။
ကြၽန္ေတာ့္မွာ အိပ္မက္တစ္ခု ရွိတယ္။ အင္မတန္ တရားမွ်တမႈ ကင္းမဲ့တဲ့ မစၥစၥပီ ျပည္နယ္ထဲမွာ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ေအးရိပ္သာႀကီး ျဖစ္လာမယ္။
ကြၽန္ေတာ့္မွာ အိပ္မက္တစ္ခု ရွိတယ္။ တစ္ေန႔မွာ လူေတြကို အသားအေရာင္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္တာ မဟုတ္ဘဲ သူတို႔ရဲ႕ အမူအက်င့္ေတြနဲ႔ ဆံုးျဖတ္တဲ့ႏိုင္ငံမွာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕သား ေလးေယာက္ဟာ ေနထိုင္ၾကရမယ္။
ကြၽန္ေတာ့္မွာ အိပ္မက္တစ္ခု ရွိတယ္။ အယ္လ္ဘားမားမွာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ကလည္း ခြဲျခားတဲ့စကားကို မေျပာေတာ့ဘဲ လူျဖဴကေလးေတြဟာ လူမည္းကေလးေတြနဲ႔ လက္တြဲၿပီး ကခုန္ႏိုင္ၾကမယ္။
ကြၽန္ေတာ့္မွာ အိပ္မက္တစ္ခု ရွိတယ္။ ယေန႔ျဖစ္ေနတဲ့ ခ်ိဳင့္ေတြ ခြက္ေတြ ေတာင္ေတြ ေခ်ာက္ေတြ ကမ္းပါးေတြဟာ ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ႔ၿပီး တည့္မတ္သြားမယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး ေသြးစည္းသြားၾကမယ္။
လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူ မာတင္လူသာ ကင္းဂ်ဴနီယာရဲ႕ အိပ္မက္ပါ။
လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၅၀ တိတိ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၂၈ ရက္က မာတင္လူသာ ကင္းဂ်ဴနီယာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ၀ါရွင္တန္ဒီစီမွာ ေျပာသြားခဲ့တဲ့ ကမၻာေက်ာ္ မိန္႔ခြန္းထဲကေန ေကာက္ႏုတ္တင္ျပတာပါ။
လူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ဆြဲကိုင္လႈပ္လိုက္သလို ျဖစ္တဲ့မိန္႔ခြန္းပါ။
ခင္ဗ်ားတို႔ စဥ္းစားၾကည့္ေလဗ်ာ။ သူေျပာသြားတယ္ "ကြၽန္ေတာ့္မွာ အိပ္မက္တစ္ခု ရွိတယ္။ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာရဲ႕ ေတာင္တန္းေတြမွာ တစ္ခ်ိန္က ကြၽန္ေတြရဲ႕သားေတြနဲ႔ ကြၽန္ပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ သားေတြဟာ ညီရင္းအစ္ကိုသဖြယ္ စားပြဲတစ္လံုးထဲမွာ အတူစားေသာက္ၾကမယ္" တဲ့။
လူျဖဴလူမည္း လက္တြဲဖို႔ အိပ္မက္ေနဆဲ ကာလေပါ့။
| အေမရိကန္ႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံပါ။ ယေန႔ဆို ဒီမိုကေရစီ ဘိုးေအႀကီးလို႔သာ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို ႏိုင္ငံမွာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ အခိုင္အမာ ရွိတယ္။ မသင့္ေတာ္ဘူး ထင္တာကိုလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပင္ခဲ့တာပဲ။ Human Rights လို႔ေခၚတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးလည္း ရွိတယ္လို႔ ဆိုထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူမည္းေတြကေတာ့ ခြဲျခားခံရတယ္ . . . . . |
ကြန္ဒိုလီဇာ႐ိုက္စ္ရဲ႕အတၳဳပၸတၱိထဲမွာ ဒီလုိေရးထားတယ္။
"ကြၽန္မဟာ အဘြားကို ေမးတယ္" ကြၽန္မတို႔ ဘတ္စ္ကားစီးသြားတဲ့အခါ ဘာေၾကာင့္ လူျဖဴေတြလို အေရွ႕ခန္းမွာ မထိုင္ရတာလဲ။ ကြၽန္မတို႔ ထမင္းစားဖို႔အတြက္ ဘာေၾကာင့္ဟိုတယ္အခ်ိဳ႕မွာ စားခြင့္မရတာလဲ။ ကြၽန္မတို႔ဟာ ဘာေၾကာင့္လူျဖဴေတြနဲ႔ တစ္ေက်ာင္းတည္း မေနၾကရတာလဲ" တဲ့။ ဒီေတာ့ အဘြားက "င့ါေျမးရယ္၊ ငါ့ေျမးစာႀကိဳးစားပါ။ ငါ့ေျမးသာ ေတာ္လို႔ရွိရင္ ေဟာဒီက ဆိုင္ေတြမွာ မေျပာနဲ႔ အိမ္ျဖဴေတာ္မွာပါ သြားေရာက္စားေသာက္ ႏိုင္မွာပါ" လို႔ ေျဖတယ္။
ကြန္ဒိုလီဇာ႐ိုက္စ္က အဘြားေျပာတာ မွန္တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ သူမဟာ စာေတာ္ထူးခြၽန္လို႔ အိမ္ျဖဴေတာ္က ေခၚသြားတယ္။ အသားမည္းတဲ့ ကပၸလီ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ဟာ ပထမဦးဆံုး ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ျဖစ္လာတာပါပဲ။
စင္စစ္ မာတင္လူသာ ကင္းဂ်ဴနီယာသာ တိုက္ပြဲမ၀င္ခဲ့ရင္ ကြန္ဒိုလီဇာ႐ိုက္စ္ အဘြားေျပာတာ မွန္မယ္မဟုတ္ပါဘူး။
ကြန္ဒိုလီဇာ႐ိုက္စ္သာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာလင္းပါ၀ယ္လည္း ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး မျဖစ္ႏိုင္သလို အိုဘားမားဟာလည္း သမၼတျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူမည္းေတြရဲ႕ ထြက္ရပ္လမ္းကို ေဆာင္ရြက္ေပးသူကေတာ့ မာတင္လူသာ ကင္းဂ်ဴနီယာပါပဲ။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံပါ။ ယေန႔ဆို ဒီမိုကေရစီ ဘိုးေအႀကီးလို႔သာ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို ႏိုင္ငံမွာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ အခိုင္အမာ ရွိတယ္။ မသင့္ေတာ္ဘူး ထင္တာကိုလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပင္ခဲ့တာပဲ။ Human Rights လို႔ေခၚတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးလည္း ရွိတယ္လို႔ ဆိုထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူမည္းေတြကေတာ့ ခြဲျခားခံရတယ္။
ၾကည့္ပါဦး။ လူမည္းအမ်ိဳးသမီး ႐ိုဆာပတ္ (Rosa Park) ဟာ လူမည္းအမ်ိဳးသမီးငယ္ပါ။ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္က သူမဟာ လူမည္းေတြကို သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဘတ္စ္ကားထိုင္ခုံမွာ ထိုင္ေနတယ္။ ဒီအခါ ဘတ္စ္ကားေပၚ တက္လာတဲ့ လူျဖဴတစ္ေယာက္ စာေရွ႕ခုံေတြမွာ ေနရာမရလို႔ သူမကို ဖယ္ခိုင္းတယ္။ သူမက မဖယ္ဘူး။ ဒ႐ိုင္ဘာရဲကိုေခၚေတာ့ သူမအဖမ္းခံရတယ္။ ဒဏ္ေငြ ၁၀ ေဒၚလာ ေပးရတယ္။ ခရီးစရိတ္ ေလးေဒၚလာ ထပ္ေဆာင္းရတယ္။ ဒါကို မေက်နပ္လို႔ လူမည္းေတြက ဘတ္စ္ကားေတြကို သပိတ္ေမွာက္တယ္။ လူေပါင္းငါးေသာင္းေက်ာ္ ပါ၀င္လာတယ္။ ဒါကို မာတင္လူသာ ကင္းဂ်ဴနီယာက ဦးေဆာင္တယ္။ သူတို႔ဟာ စီတန္းလွည့္လည္ ဆႏၵျပတယ္။ အဖမ္းခံရတယ္။ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွတစ္ၿမိဳ႕ လွည့္လည္သြားၿပီး ဆႏၵေတြျပတယ္။ ေဟာေျပာမႈေတြ လုပ္တယ္။
၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၂၈ ရက္မွာေတာ့ သူတို႔ဟာ ၀ါရွင္တန္ဒီစီရွိ လင္ကြန္းအမွတ္တရ (Lincoln Memorial) ေနရာမွာ စုေ၀းတယ္။ လူႏွစ္သန္းေက်ာ္ တက္ေရာက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ကမၻာေက်ာ္ I Have a Dream မိန္႔ခြန္းကို အဲဒီမွာ ေျပာခဲ့တာပါပဲ။ လူျဖဴလူမည္း လက္တြဲဖို႔ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ရဲတဲ့ ကာလေပါ့။ ကင္းရဲ႕မိန္႔ခြန္းကို လူျဖဴေတြလည္း ေထာက္ခံၾကတယ္။ ကင္းရဲ႕ အဟႎသဆိုတဲ့ ဂႏၵီရဲ႕ လမ္းစဥ္ဟာလည္း ထိေရာက္ပါတယ္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ပါေတာ့မယ္။
ဒီေန႔မွာ အေမရိကန္လႊတ္ေတာ္ေတြ အစိုးရဌာန State Department ေတြမွာ လူျဖဴေတြ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ၀န္ႀကီးေတြသမၼတေတြ ျဖစ္လာလို႔ ေနပါၿပီ။
ဆိုလိုတာက ဒီမိုကေရစီ ရ႐ံုမွ်နဲ႔ေတာ့ တို႔ေတာ့ အခြင့္အေရးေတြ အားလံုးရၿပီလို႔ မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႔။ ျပည္သူေတြ ပါ၀င္ဖို႔ အမ်ားႀကီး လိုပါတယ္။
တို႔အစိုးရကို တို႔ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားတယ္။ ဒီအတြက္ တို႔အစိုးရ ဘာလုပ္လုပ္ တို႔၀ိုင္းကူရမယ္။ တို႔မွာလည္း တာ၀န္ရွိတယ္။
မာတင္လူသာ ကင္းဂ်ဴနီယာက အမ်ားပါ၀င္ တြန္းတင္လို႔ ေရြ႕တာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြလည္း ၿပိဳင္တူတြန္းဖို႔ လိုပါတယ္။
Credit To First-11