ဒီမိုကေရစီ သမၼတနဲ႔ မုဒိတာရွင္ ေဂါပက ေဌးေအာင္ကို

ဒီမိုကေရစီကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားေနပါၿပီ။ ႐ိုးသား၊ သန္႔ရွင္း၊ စိတ္ရင္းမွန္တဲ့ သမၼတႀကီးနဲ႔ ေနာက္ျပန္မလွည့္ ေရွ႕တည့္တည့္ ေလွ်ာက္ေနၾကပါၿပီ။ ဒါဆုိရင္ ဘာလုိေသးလဲလုိ႔ ေမးရင္ေတာ့ ေနာက္လုိက္ေတြ ေနာက္က တည့္တည့္ လုိက္ၾကပါ။ ေနာက္ကို တည့္တည့္ ျပန္လွည့္ဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမုိကေရစီ သမၼတေခတ္မွာ အာဏာရွင္ ေဂါပက ဆုိတာကအစ မျဖစ္ၾကေစဖုိ႔ပါ။
ဘယ္ေဂါပကမွေတာ့ အာဏာရွင္ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္အသြင္ ဖြဲ႕စည္းထားၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကေတာ့ အေသအခ်ာ ေျပာရဲပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေဂါပကမွ အာဏာရွင္ မဆန္ပါဘူးလုိ႔ အာမခံႏိုင္ပါ့မလား ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကို ေခါင္းညိတ္ရဲသူ ထဲမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မပါ။

ခ႐ိုင္အဆင့္ရွိ ၿမိဳ႕ႀကီး တစ္ၿမိဳ႕မွာ ပြဲေတာ္တစ္ခု က်င္းပပါတယ္။ သံုးႏွစ္တစ္ခါ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာပဲ က်င္းပ ျပဳလုပ္တာပါ။ ယခုႏွစ္မွာေတာ့ ေကာက္ကာငင္ကာ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္ အသစ္တစ္ခုကို တုိးခ်ဲ႕ ခ်မွတ္လုိက္ပါတယ္။ ပြဲေတာ္ ဆိုင္ခန္းမ်ားမွာ ႏိုင္ငံေရး စာအုပ္စာေပေတြ ႏုိုင္ငံေရးပါတီနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ေတြ တီရွပ္ေတြ မေရာင္းရပါဘူးတဲ့။

သာသနာေရး ဝန္ႀကီးဌာန ကလည္း တုိက္႐ိုက္ ထုတ္ျပန္တာ မဟုတ္ရပါဘဲ ပြဲေတာ္ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရး ေကာ္မတီက ထုတ္ျပန္တာလုိ႔ သိရပါတယ္။ ယခင္ႏွစ္ အထိေတာ့ အဖြဲ႕ႏွစ္ဖြဲ႕ သံုးဖြဲ႕ခန္႔က ေရာင္းခ်ခဲ့မႈအေပၚ သတိေပးခံရၿပီး ယခုႏွစ္ အေရာက္မွာ ႀကိဳတင္ ကန္႔သတ္ခံရလုိ႔ သက္ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ေတြက စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

“ပြဲေတာ္ကို ပိုမုိစည္ကားေစေရး၊ လူထုအတြင္း ႏိုင္ငံေရး အသိအျမင္မ်ား က်ယ္ျပန္႔လာေစေရး၊ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာကို ပိုမို ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းလာႏုိင္ေစေရး၊ စာေပကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးစြာ ဖတ္႐ႈ ေလ့လာကာ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္မ်ား ေမြးဖြား ရွင္သန္လာေစေရး၊ စာေပကေပးတဲ့ အသိအလိမၼာမ်ား တုိးတက္ ထြန္းကားလာေစေရး စတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ယခုလုိ ေရာင္းခ်တာမို႔ ဒီလုိမ်ဳိး မကန္႔သတ္ သင့္ပါဘူး” လုိ႔ ပါတီအဖြဲ႕ဝင္ တစ္ဦးက ေဝဖန္လုိက္ပါတယ္။

“တရားမဝင္ အဖြဲ႕ေတြလည္း မဟုတ္၊ ႏုိင္ငံေတာ္က အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ျပည္သူ ေထာက္ခံမႈရွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အဖြဲဲ႕ရဲ႕ သမၼာအာဇီဝ နည္းက်စြာ ရန္ပံုေငြ ရွာေဖြမႈ အေပၚမွာ အာဏာရွင္ ဆန္စြာ ကန္႔သတ္လိုက္သလုိ ခံစားရတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတက ဒီမုိကေရစီကို သြားေနၿပီး လြတ္လပ္စြာ ေရာင္းခ်ခြင့္ကို မည္သူ႔ အက်ဳိးစီးပြားကိုမွ မထိခိုက္တဲ့ ေဘာင္အတြင္းက ေဆာင္ရြက္မႈ အေပၚမွာ ဒါမ်ဳိးေတြ မရွိသင့္ပါဘဲ ရင္ဆုိင္ေနရတယ္” လုိ႔လည္း ဆုိလုိက္တာပါ။

“တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ည ဆိုတာ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ အဇာတသတ္ ဘုရင္ႀကီးကို သာမညဖလ ေဒသနာေတာ္ျမတ္ ေဟာေတာ္မူတဲ့ ညျဖစ္ၿပီး ဘုရင္ႀကီးဟာ သာသနာကို ယံုၾကည္ သက္ဝင္သြားၿပီး ပထမသဂၤါယနာတင္ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ တစ္ပါး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ဘာသာေရးဆုိတာ ခြဲျခားရမွာ မဟုတ္ဘူး။ တြဲထားရမွာ ဆုိတာ သူတုိ႔ သိေစခ်င္ပါတယ္” တဲ့။
“ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဒါေတြကို ေရာင္းခ်ခြင့္ ျပဳျခင္းျဖင့္ ပြဲေတာ္ပံုရိပ္ကို ဘယ္လုိ ထိခိုက္သြားႏုိင္ပါသလဲ၊ ဘယ္ဖြဲ႕စည္းပံုနဲ႔မညီ ျဖစ္ေနပါသလဲ၊ ဒီမိုကေရစီ သမၼတေခတ္မွာ၊ ဒီမိုကေရစီ ေဂါပကေတြ အေနနဲ႔ ဒီမုိကေရစီက်က်ပဲ ေရာင္းခ်ခြင့္ ေပးသင့္တာေပါ့” လို႔လည္း ဆုိပါတယ္။

ဒါဆိုရင္ ဘယ္သူေတြက ဘာေတြ မွားေနၾကၿပီလဲ။ တျခား ၿမိဳ႕ရြာေတြမွာေရာ အလားတူ ကန္႔သတ္မႈမ်ဳိးေတြ ရွိပါသလား။ ဆန္းစစ္စရာ လုိလာပါတယ္။ ေဂါပကအေနနဲ႔ ဦးေဆာင္ၿပီး တာဝန္ယူ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ရတာမို႔ သူမွန္တယ္ ေျပာမလား။ ဦးေဆာင္ တာဝန္ယူမႈ အပိုင္းမွာ အာဏာရွင္ ဆန္တယ္ ေျပာမလား။ ဒီျပႆနာဟာ ရွင္းရွင္းေလးနဲ႔ ႐ႈပ္ေနသလုိပါပဲ။

သူတုိ႔ခ႐ိုင္တြင္းမွာပဲ ပါဝင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕ရဲ႕ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပေနက် ႏုိင္ငံေက်ာ္ စြယ္ေတာ္ပဲြႀကီး မွာေတာ့ ဒီလုိ ကန္႔သတ္ထားတာ မရွိပါဘူး။ ပြဲေတာ္လာသူေတြ ဆုိတာ လူတန္းစားေပါင္းစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံု၊ အလႊာ ေပါင္းစံုပါပဲ။ ကေလးငယ္ေတြကေတာ့ ပြဲေတာ္အျပန္မွာ အုိပုတ္၊ ခ်ဳိး႐ုပ္ ကေလးေတြ ဝယ္ျပန္မွာပါပဲ။ အိမ္ရွင္မက သင္ျဖဴးေတြ၊ ေက်ာက္ပ်ဥ္ေတြေပါ့။
တခ်ဳိ႕ရြာက လူငယ္ေလးေတြ ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရး စိတ္ဝင္စားေတာ့ ေခါင္းစည္းေလးေတြ၊ ရင္ထိုးေလးေတြ၊ ပါတီတံဆိပ္ပါ တီရွပ္ေတြ ဝတ္ၿပီး ျပန္လာတာလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ပါတီ မဝင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ပါတီဝင္မ်ား တုိင္းျပည္အတြက္ ရြက္ေဆာင္ေနၾကတာကို ေလးစား အသိအမွတ္ ျပဳတတ္သူပါ။ ကိုယ္ကေတာ့ သူတို႔လုိ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ျခင္း မရွိခဲ့။

ကိုယ္ကေတာ့ စာဖတ္ဝါသနာရွင္ ျဖစ္လုိ႔ ဘာသာေရး စာအုပ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး စာအုပ္ေတြကို ဝယ္ျဖစ္ မဝယ္ျဖစ္တာ အသာထား၊ ဒါ ဘယ္သူ ေရးတာလဲ မွတ္သားတတ္တဲ့ အက်င့္ေတာ့ စြဲေနပါတယ္။ ယခင္ကဆုိရင္ ဒီလုိ လြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး စာအုပ္ကို ဖတ္ရဖုိ႔ ပန္းဆိုးတန္းက အေဟာင္း ေစ်းကြက္မွာ ေစ်းႀကီးေပးၿပီး ဝယ္ဖတ္ခဲ့ရတာပါ။ ယခုလုိ လြတ္လပ္မႈ မရွိခဲ့ပါ။

ကြၽန္ေတာ္လည္း ေဂါပကအဖြဲ႕ဝင္ တစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္တာမုိ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အရပ္မွာ တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲ က်င္းပတဲ့အခါ ပြဲေတာ္စည္ကားေရးကို တတ္ႏုိင္သေရြ႕ ကြၽန္ေတာ္ ဦးေဆာင္တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေခါင္းထဲမွာ ဒီလုိမ်ဳိး ခြဲျခားသတ္မွတ္ဖုိ႔ကို မစဥ္းစားခဲ့ဖူးပါ၊ ယခုကိစၥလည္း ကြၽန္ေတာ့္အျမင္မွာ ထူးဆန္းေနၿပီး အံ့ၾသေနမိပါတယ္။

ယခင္က ‘ပါတီႏုိင္ငံေရး ကင္းရွင္းရမည္’ ဆုိတဲ့ ေခတ္ကိုလည္း ျဖစ္ေနတာပါ။ ယေန႔ ပါတီအဖြဲ႕အစည္းမ်ားဟာ ရန္ပုံေငြ ရွာေဖြၿပီး ရပ္တည္ေန ၾကရတာ ျဖစ္လို႔ ပြဲေတာ္မ်ားမွာလည္း ထိုက္သင့္တဲ့ ေစ်းဆိုင္ခန္းခကို ေပးေခ်ၿပီး စာအုပ္၊ စာေစာင္၊ အထိမ္းအမွတ္ ပစၥည္းေတြ ေရာင္းခ်ၿပီး ရပ္တည္ ၾကရတာပါပဲ။ အတၱဟိတ အက်ဳိးအတြက္ ရွာေဖြတာ မဟုတ္ဘဲ ႏုိင္ငံအေရး ပရဟိတ အေရးအတြက္ တရားဝင္အားျဖင့္ ရွာေဖြၾကရတာကို ပိတ္ပင္တာဟာ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။

ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးသမား အမ်ားစုဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအက်ဳိးကို သယ္ပိုး ရြက္ေဆာင္ေနၾကသူ မ်ားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုလုိ ဘာသာေရးပြဲေတာ္မွာ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္ ထုတ္ျပန္လုိက္တဲ့အတြက္ အက်ဳိးတစ္စံုတစ္ရာ မျဖစ္ထြန္းႏုိင္ဘဲ အျပစ္သာ ျဖစ္ႏုိင္ေျခ မ်ားတာမို႔ တာဝန္ရွိမ်ား စဥ္းစားသင့္တယ္လုိ႔ ေစတနာနဲ႔ အႀကံျပဳလုိပါတယ္။
ဘာသာေရးေရာ ႏိုင္ငံေရးပါ ပရဟိတေရး ျဖစ္တာမို႔ ကိုယ့္အတၱအက်ဳိး မပါသူခ်င္း ခဲြျခား ဆက္ဆံခံရၿပီး ပုဂၢလိက အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ေရာင္းခ်တဲ့သူ မ်ားကိုေတာ့ ေရာင္းခ်ခြင့္ ေပးလုိက္သလုိ ခံစားသြားႏုိင္ပါတယ္။ တရားမွ်တမႈကိုလည္း ေမးခြန္းထုတ္ ခံရႏုိင္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ စည္းကမ္း သတ္မွတ္သူက အာဏာပိုင္ မဟုတ္ဘဲ ေဂါပက ျဖစ္ေနျပန္တဲ့အတြက္ လူေတြရဲ႕အေတြးဟာ ဘုရားနဲ႔တရားနဲ႔ပါ ယွဥ္ေတြး ေျပာဆုိလာၾကတာပါ။ ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္ တရားေဟာခဲ့ဖူးသလုိ ‘ဘုရားထက္ႀကီးတဲ့ လူႀကီး’ မျဖစ္ေစဖုိ႔ပါ။

ပြဲေတာ္လာ မိဘျပည္သူမ်ားဟာ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ဒီအထဲမွာမွ ႏိုင္ငံအေရး စိတ္ဝင္စားၾကတဲ့ ျပည္သူမ်ား ဟာလည္း အမ်ားအျပားပါပဲ။ သူတို႔ ရင္ထဲမွာေရာ ဒီလုိ ကန္႔သတ္မႈမ်ဳိးကို ဘယ္လုိ ခံစားၾကမလဲ။ ဒါဟာ ေတြးသင့္တဲ့ ျဖဴစင္ မွ်တသူမ်ားရဲ႕ တရားဓမၼရွိသူမ်ားရဲ႕ အေတြးအျမင္ပါ။
ပါတီစံုေခတ္မွာ ပါတီတစ္ခုကပဲ “ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ ဘာသာေရး ခုတံုးမလုပ္ဘူး၊ ဒါမ်ဳိးေတြ ဒီအခ်ိန္ ေရာင္းခ်မေနဘူး” ဆုိတာနဲ႔ နားေယာင္ၿပီး အမိန္႔ထုတ္လုိ႔ ရႏုိင္တာမ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ သူေရာင္းရင္ေတာ့ ႐ႈံးမွာ သိလုိ႔ ေျပာျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ သတိနဲ႔ ဆင္ျခင္ရမယ့္ ကိစၥပါပဲ။

ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။ ႏုိင္ငံနဲ႔ခ်ီတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အမွားအမွန္ကို ႏိုင္ငံက ခံရတတ္ပါတယ္။ ရပ္ရြာနဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်တာဟာလည္း ထုိအတုိုင္းပါပဲ။ ဒီတစ္ႏွစ္ လြဲေခ်ာ္သြားရင္ ေနာက္ႏွစ္မ်ားမွာ ျပန္ျပင္ႏုိုင္ဖုိ႔သာ ရွိပါမယ္။
ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုႀကီးေတာင္ ႏုိင္ငံသားမ်ားရဲ႕ အက်ဳိးအတြက္ အစိုးရသက္တမ္း တစ္ဝက္မွာပင္ ျပန္ျပင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကပါၿပီ။ မမွားေသာ အစိုးရ၊ မမွားေသာ ေဂါပက ဆုိတာလည္း မရွိႏိုင္တာမုိ႔ ျပဳျပင္ေရး အျမင္ရွိဖို႔သာ လုိရင္းပါပဲ။ ျပဳျပင္မႈဟာ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ အေျခခံတစ္ခုပါ။
အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး ေခတ္သစ္ႀကီးထဲမွာ မသင့္ျမတ္တာေတာင္ သင့္ျမတ္ရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ သင့္ျမတ္တာကို မသင့္ျမတ္ေအာင္ အမိန္႔ေတြ အာဏာေတြ စည္းကမ္း နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ပံုႀကီးခ်ဲ႕တယ္လုိ႔ အထင္အျမင္ေတြ မလြဲေစလုိပါ။

အာဏာရွင္ေခတ္မွာ ျပည္သူေတြကို ႏုိင္ငံေရးကို နားမလည္ေအာင္၊ စိတ္္မဝင္စားေအာင္၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ျပည္သူကို အုိးစား ခြဲထားပါတယ္။ ဒါ သူတို႔အာဏာ ရွင္သန္ႏုိင္ေစဖို႔ပါ။ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္မွာေတာ့ ႏုိင္ငံေရးကို စိတ္ဝင္စားမွ ႏုိင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကိုလည္း ေရြးခ်ယ္တတ္မွ ႏုိင္ငံ တုိးတက္ သာယာဝေျပာ လာမွာပါ။ ဘာသာ သာသနာလည္း ေရျမင့္ ၾကာတင့္ပါပဲ။

ယေန႔ေခတ္ကို ေတာေၾကာင္ေတြက ႐ႈပ္ေထြးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေန ၾကတာလည္း ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ေခါင္းနဲ႔ပန္း သေဘာေဆာင္တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးလုိ႔ ေျပာမိတာကိုပဲ “လူ႔အခြင့္အေရးဟာ အမ်ဳိးသားေရးရဲ႕ ေနာက္မွာပဲ ရွိရမယ္၊ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာနဲ႔ ယွဥ္ရင္ လူ႔အခြင့္အေရး ဆုိတာ ေသးေသးေလးပါ” ဆုိတာမ်ဳိးေတြ ၾကားရပါတယ္။

ကမာၻ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြက လူ႔အခြင့္အေရးဆု ေသးေသးေလးကိုမွ ေရြးေပးၿပီး အမ်ဳိးသားေရး ဆုႀကီးကိုေတာ့ ေဘးခ်ိတ္ထားတယ္လုိ႔ ေျပာဦးမလားေတာင္ မသိပါဘူး။ အကယ္၍ အမ်ဳိးသားေရး ဆုႀကီးကိုသာ ေပးျဖစ္မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ဟာ ဟစ္တလာ၊ မူဆုိလီနီတို႔နဲ႔အတူ ဆုေတြ ရသြားႏုိင္သူ ေတြပါပဲ။ (အမ်ဳိးသား အားလံုးဟာ လူသား အခြင့္အေရးကို ေလးစားရမွာပါ။)
ေျပာတဲ့သူေတြကို ေသခ်ာ ေလ့လာၾကည့္ေတာ့လည္း ေရႊဝါေရာင္လုိ သံဃာ့ အေရးအခင္းမ်ဳိးေတြမွာ သံဃာဘက္က ရပ္တည္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ “ဘုန္းႀကီးအလုပ္ကို ဘုန္းႀကီး မလုပ္ဘူး။ ထိပ္႐ိုက္ေတာ့လည္း ခံလုိက္ေပါ့” ဆုိသူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေန ျပန္ပါတယ္။ ေျပာရတာ ခက္ပါတယ္။

အာဏာရွင္ သူငယ္နာ မစင္သူရဲ႕ ေနာက္ကိုေတာ့ ဘ္အဖြဲ႕အစည္းမွ လုိက္စရာ မလုိပါ။ ဒီမိုကေရစီ သမၼတေခတ္မွာ၊ အာဏာရွင္ နာယက၊ အာဏာရွင္ သမဂၢ၊ အာဏာရွင္ ေဂါပကတို႔ မရွိရပါဘဲ ေမတၱာရွင္ နာယက၊ က႐ုဏာရွင္ သမဂၢ၊ မုဒိတာရွင္ ေဂါပက အဖြဲ႕မ်ား ေပၚထြန္းလာမႈနဲ႔အတူ ေလာကနဲ႔ ဓမၼအက်ဳိး သယ္ပိုး ရြက္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းျဖင့္။
ေဌးေအာင္ကို
Credit To The Voice Weekly