ဘိနပ္ခ်ဳပ္သမားဘ၀မွ သာသနာျပဳဆရာျဖစ္လာသူ

၀ီလီယမ္ကယ္ရီ(William Carey) (၁၇၆၀ - ၁၈၃၄)

တဲအိမ္ကုပ္ကေလးအတြင္း ဖိနပ္ေဟာင္းမ်ားကို ခ်ဳပ္ေနေသာ လူကေလး၀ီလီယမ္ကယ္ရီကုိသင္

ေတြ႔ျမင္ခဲ့လွ်င္ေနာင္အခါက်မ္းစာကို ကမၻာ့ဘာသာစကားေပါငး္မ်ားစြာ၏ ၁/၃ သုိ႔ဘာသာျပန္ေပးေသာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္း၏ ဖခင္ႀကီးျဖစ္လာမည့္ဟု လုံး၀ထင္ျမင္ခဲ့မည္မဟုတ္ေခ်။


ကေလးဘ၀

ကေလးဘ၀၌ပင္ ဇဲြလုံ႔လရွိသူျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားခဲ့သည္။ စြန္႔စားရေသာအလုပ္ကို သူအၿမဲႏွစ္သက္ ခဲ့၏။ တစ္ခ်ိန္ကငွက္သိုက္ကုိစူးစမ္းရန္သစ္ပင္ေပၚတက္ရင္းေျခေခ်ာ္လိမ့္

က်ခဲ့၏။ ကုိယ္ေပၚ၌ ျခစ္႐ွရာဒဏ္ခ်က္ မ်ားျဖင့္အိမ္ျပန္ခဲ့၏။ သူ၏မိခင္ကဒဏ္ရာမ်ားကုိေဆးထည့္၊ ပတ္တီးစည္းေ်ပးၿပီး ကုတင္ေပၚတြင္လဲေလ်ာင္းေစ ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္အလြယ္တကူႏွင့္အေလ်ာ့ေပးတတ္သူမဟုတ္ေခ်။ မိခင္အလစ္တြင္ အျပင္ထြက္သြား ရာသူမသတိရ၍ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါလက္ထဲ၌ငွက္သိုက္ကိုင္လ်က္ျပန္လာေသာ သားကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။

၀ီလီယံသည္အားကစားႏွင့္ခရီးသြားျခင္းကုိႏွစ္သက္သည္။

သူအႏွစ္သက္ဆုံးသူရဲေကာင္းမွာ ကိုလံဗတ္ ျဖစ္ၿပီး ထုိသူ၏

အေၾကာင္းကိုမၾကာခဏေျပာခဲ့ေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္းသူ႔အားအျခားေသာကေလးမ်ားက “ကိုလံဗတ္” ဟုခ်စ္စႏုိးေခၚခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။ သူသည္ပတ္၀န္းက်င္သေဘာ

သဘာ၀ကိုႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးၿပီး လယ္ကြင္းျပင္၌ေတြ႔ခဲ့ေသာ

သစ္ပင္မ်ား၊အင္းဆက္ပုိးမ်ား၊ငွက္ကေလးမ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္စုေဆာင္း

ၿပီးေလ့လာ သည္။ ထိုအရာမ်ားထက္ စာေပမ်ားကုိ

သူႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးဆုံးျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ခရီးသြားမွတ္တမ္းႏွင့္ စြန္႔စား ခန္းမ်ားအေၾကာင္းပါေသာစာအုပ္မ်ားျဖစ္၏။ သူသည္ဘာသာစကားမ်ားကိုေလ့လာရန္လည္းစိတ္၀င္စားခဲ့၏။

ကေလးဘ၀၌ပင္ လက္တင္ဘာသာစကားကိုစတင္ေလ့လာခဲ့၏။


ဘိနပ္ခ်ဳပ္သမားဘ၀

အသက္(၁၂) ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္ေက်ာင္းထြက္ရသည္။ အသက္(၁၄)ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္ ဖခင္ျဖစ္သူကဘိနပ္ ခ်ဳပ္သမားတစ္ဦးထံတြင္အပ္ႏွံကာဘိနပ္ခ်ဳပ္အတတ္ပညာကုိသင္ယူေစခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ကသူသည္ ဘာသာ ေရး၌စိတ္၀င္စားမႈလုံး၀မရွိေသးေခ်။ သူသည္အသင္းေတာ္ေတာ္သံစံုသီခ်င္းအဖြဲ႔၌ ပါ၀င္သီဆိုခဲ့ၿပီး ေကာင္းမြန္ ေသာခရစ္ယာန္အိမ္ေထာင္၌ႀကီးျပင္းခဲ့ေသာ္လည္း တခါတရံအျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ေပါင္းသင္းကာ ဆဲေရး တိုင္းထြာျခင္း၊ မုသာေျပာျခင္း၊ ညစ္ညမ္းေသာပုံမ်ားေျပာျခင္းျပဳခဲ့၏။ သုိ႔ေသာ္လည္းသူႏွင့္အတူဘိနပ္ခ်ဳပ္သင္ သူတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ၀ါး(Warr) ၏ပုံသက္ေသေကာင္းေၾကာင့္မၾကာခဏၾသတၱပၸစိတ္မၾကည္မလင္ျဖစ္ကာစတင္ ၍ဆုေတာင္းတတ္လာ၏။ တစ္ေန႔အလုပ္ရွင္၏ေငြတစ္သွ်ီလင္ (shilling) ကိုသုံးမိေသာေၾကာင့္ဖမ္းဆီးၿပီးလူပံု အလယ္၌အရွက္ခဲြခံခဲ့ရ၏။ ဤျဖစ္ရပ္အားျဖင့္ႏွိမ့္ခ်စိိတ္ျဖစ္ေစခဲ့ၿပီးစိတ္ႏွလုံး၌ ဘုရားသခင္အမႈေဆာင္ အလုပ္ လုပ္ရန္ပိုမိုလြယ္ကူေစခဲ့သည္။ မိမိသည္အျပစ္သားျဖစ္ေၾကာင္းသိလာသည္။ သင္းအုပ္ဆရာက “လူတစ္ဦး သည္ဘုရားရွစ္ခိုးျခင္းျဖင့္ ခရစ္ယာန္မျဖစ္ႏိုင္၊ ခရစ္ေတာ္ကိုမိမိ၏ကယ္တင္ရွင္အျဖစ္ယုံၾကည္လက္ခံျခင္းျဖင့္ သာခရစ္ယာန္ျဖစ္ေၾကာင္းရွင္းျပခဲ့၏။ ထိုျဖစ္ရပ္အားလံုးက သူ႔အသက္တာကိုေဆာက္တည္ရာမရ (ေနမထိ၊ ထိုင္မသာ)ျဖစ္ေစၿပီးေနာက္ဆုံးဒူးေထာက္လ်က္ ခရစ္ေတာ္ကိုလက္ခံကာ အသက္တာေျပာင္းလဲသြားခဲ့၏။

သူသည္ဘိနပ္ခ်ဳပ္လ်က္ပင္ အဂၤလန္ျပည္၊ မူလတန္(MOULTON) ရပ္ကြက္ အသင္းေတာ္တစ္ခု၌ သင္းအုပ္ ဆရာအျဖစ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ “ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕အလုပ္မွာ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ႏို္င္ငံေတာ္က်ယ္ျပန္႔ေရးအတြက္ျဖစ္တယ္။ ဘိနပ္ခ်ဳပ္ျခင္း၊ ျပင္ျခင္းသည္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ျဖစ္ပါတယ္” ဟုသူေျပာေလ့ရွိ၏။ သူနံေဘးတြင္စာအုပ္ အၿမဲထားကာဘိနပ္ခ်ဳပ္ရင္းႏွင့္ ဖတ္ေနတတ္၏။ ဤနည္းျဖင့္ ဂရိႏွင့္ လက္တင္ဘာသာစကားကုိေလ့လာခဲ့၏ ေဟၿဗဲ၊ ျပင္သစ္၊ အီတလီ၊ ဒတ္ခ်္ဘာသာစကားမ်ားကိုလည္းေလ့လာ၏။ ေဟၿဗဲဘာသာစကားေလ့လာရန္ (၉)မိုင္ခန္႔လမ္းေလွ်ာက္၍ ဆရာျဖစ္သူထံသြားရ၏။



အမႈေတာ္ေဆာင္ဘ၀

ထိုအခ်ိန္က ကယ္ရီသည္ကပၸတိ္န္ကုတ္(ခ) (CAPTAIN COOK) ေရးသားေသာပင္လယ္ခရီးစာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီးေတာင္ဘက္ပင္လယ္ကၽြန္းမ်ားရွိေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာလူမ်ားထံသို႔ဧ၀ံေဂလိတရားေဟာရန္စိတ္ျဖစ္ေပၚခဲ့၏။ သူအလုပ္ရုံနံရံမွသံမႈိႏွင့္ခ်ိတ္ဆဲြထားေသာအိမ္လုပ္ကမၻာ႔ေျမပုံေပၚ၌သူဖတ္႐ႈခဲ့ရေသာတုိင္းျပည္မ်ား၏ အေၾကာင္းႏွင့္ လူဦးေရကိုေရးမွတ္ထားခဲ့၏။ နံနက္တိုင္းသူ၏ခံုတန္းလ်ား(ခံုေရွ)နားတြင္ဒူးေထာက္၍ ကမၠာ႔ေျမ ပံုကိုၾကည့္ကာ ခရစ္ေတာ္မရေသးေသာတိုင္းႏို္င္ငံမ်ားအတြက္ဆုေတာင္းေလ့ရွိ၏။ ဤသို႔ျဖင့္ဧ၀့ေဂလိတရားကုိ တစ္ခါမွ်မၾကားဖူးေသးသူမ်ားထံ သတင္းေကာင္းေရာက္ရန္ စိတ္ႏွလုံးတြင္အၿမဲတေစစုိးရိမ္ခဲ့ေပသည္။

သူသည္အျခားေသာအမႈေတာ္ေဆာင္မ်ားအားသာသနာျပဳမ်ား၏လိုအပ္ခ်က္မ်ားေျပာခ့ဲၿပီး ခရစ္ေတာ္ အေၾကာင္းတစ္ခါမွ်မၾကားဖူးေသးသူမ်ားအတြက္ ဆုေတာင္းရန္ ဆုေတာင္းအဖြဲ႕ဖြဲ႕စည္းခဲ့၏။ ထို႔ျပင္ “သာသနာ ျပဳမ်ား၏လိုအပ္ခ်က္မ်ား” ကိုလည္းေရးသားခဲ့၏။ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ား အစည္းအေ၀းတစ္ခု၌ အယူလြဲကာ ကိုး ကြယ္မႈမွားယြင္းေနသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍စုိးရိမ္ပူပန္ေၾကာင့္ၾကေၾကာင္း ေ၀ငွေျပာဆိုခဲ့ၿပီး၊ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ား ၌လည္းတာ၀န္ရွိေၾကာင္းတိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ခဲ့၏။ ထိုအခ်ိန္၌အသက္ႀကီးေသာအမႈေတာ္ေဆာင္တစ္ဦးက “လူကေလး” ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း၊ ဘုရားသခင္ကလူေတြေျပာင္းလဲေစခ်င္ရင္ ငါတို႔အကူအညီမပါပဲ သူ႔ဖာသာ သူလုပ္လိမ့္မယ္” ဟုေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုခဲ့၏။ အျခားေသာအမႈေတာ္ေဆာင္မ်ာအားလုံးေရွ႕၌ကယ္ရီသည္ ႏွိမ့္ခ် ျခင္းခံခဲ့ရ၏။ သို႔ေသာ္လည္းငယ္စဥ္အခါကရခဲ့ေသာအေတြ႕အႀကံဳေၾကာင့္စိတ္ဓါတ္မက်ဘဲရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့သည္။

(၁၇၉၁) ခုႏွစ္၌ကယ္ရီသည္သိကၡာေတာ္ရဆရာျဖစ္လာခဲ့သည္။ (အျခားေသာ) ဘုရားသခင္၏လူမ်ား ၾကား၌ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလာခဲ့၏။ (၁၇၉၂) ခုႏွစ္ ႏွစ္ျခင္းအမႈေတာ္ေဆာင္မ်ားႏွစ္ပတ္လည္အစည္းအေ၀း၌ သူ႔အားတရားေဟာခြင့္ေပးခဲ့၏။ထိုအခ်ိန္က သူေဟာေျပာခဲ့ေသာတရား၏အဓိကအေၾကာင္းမွာ “ဘုရားသခင္” ထံမွႀကီးမားေသာအရာမ်ား၊ ေျမွာ္လင့္ပါ။ ဘုရားသခင္အတြက္ႀကီးမားစြာလုပ္ေဆာင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းပါ” ျဖစ္၏။

ဤအခ်က္သည္ သူ၏အဓိကေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ့၏။

ဤအစည္းအေ၀း၏ရလဒ္မွာ “ႏွစ္ျခင္းသာသနာျပဳအသင္းႀကီး” စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ျခင္းေပတည္း။ သူတို႔သည္ပထမဆုံးသာသနာျပဳဆရာကို ေစလႊတ္ရန္ဆႏၵျပင္းထန္ခဲ့ၾကေပသည္။



အိႏိၵယျပည္၌ကယ္ရီအသက္တာ

ကယ္ရီအတြက္သာသနာျပဳသြားရန္လမ္းပြင့္ခဲ့ၿပီ။ သုိ႔ေသာ္သူဘယ္ကိုသြားသင့္သလဲ။ ေတာင္ပင္လယ္ ကၽြန္းမ်ားႏွင့္အေနာက္အာဖရိကတိုက္သို႔သြားရန္ သူစဥ္းစားခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ကယ္ရိအားအိႏၵိယသို႔သြားရန္ဘုရား သခင္အႀကံအစည္ရွိေတာ္မူခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္အိႏၵိယ၌ေနခဲ့ဖူးေသာ ေဒါက္တာေသာမတ္(စ္)ကိုသူ႔ထံသို႔ေစလႊတ္ ေတာ္မူခဲ့၏။ ကယ္ရီသည္ ေဒါက္တာေသာမတ္(စ္)အားျဖင့္အိႏိၵယသို႔သာသနာျပဳသြားရန္ဆုံးျဖတ္ခဲ့၏။ အသစ္္ ဖဲြ႔စည္းထားေသာ သာသနာျပဳအသင္းႀကီး၏ ဥကၠ႒ျဖစ္သူႏွင့္အျခား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအနည္းစုက ကယ္ရီ အတြက္ဆုေတာင္းျခင္းအား၎၊ ေငြေၾကးအားျဖင့္၎ကူညီရန္ဂတိျပဳခဲ့ၾက၏။ သာသနာျပဳအေနျဖင့္အိႏိၵယသုိ႔ သြားရန္ဆုံးျဖတ္စဥ္ကကယ္ရီ၏အသက္မွာ (၃၃) ႏွစ္မွ်သာရွိေသး၏။ အိႏိၵယသြားရန္ျပင္ဆင္ျခင္းႏွင့္ အျခားအ ေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ အနည္းငယ္ၾကန္႔ၾကာခဲ့ၿပီးမွ(၁၇၉၃)ခု၊ ဇြန္(၁၃)၇က္ေန႔တြင္ကယ္ရီႏွင့္ သူ၏မိသားစု၊ ေဒါက္တာေသာမတ္(စ္)တို႔အိႏိၵယျပည္သို႔ေရလမ္းခရီးျဖင့္သြားခဲ့ၾကသည္။ ခရီးစဥ္၌အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဴးေတြ႔ ႀကံဳခဲ့ၿပီး၊ ႏို၀င္ဘာလတြင္အိႏိၵယျပည္ကာလကတၱားၿမိဳ႕သို႔ဆုိက္ေရာက္ခဲ့သည္။ကယ္ရီႏွင့္အတူသူ၏ဇနီး၊ ကေလး(၄)ေယာက္၊ခယ္မ/မရီးႏွင့္အတူပါလာၾကေသာ္လည္းအိႏိၵယလူမ်ိဳးမ်ား၏၀ိညာဥ္အတြက္တစ္ေယာက္ တစ္ေလမွ်စိတ္မ၀င္စားၾကေခ်။ ကယ္ရီ၏မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ေဆြမ်ိဳးမ်ားကေငါအနည္းငယ္ႏွင့္အျခားတိုင္းႏိုင္ငံ တြင္သြားေရာက္ေနထိုင္ျခင္းေၾကာင့္သူအား႐ူးေနၿပီဟုထင္မွတ္ခဲ့ၾက၏။ သို႔ေသာ္ကယ္ရိသည္အလြန္စိတ္အား ထက္သန္ၿပီးေျမွာ္လင့္ခ်က္လည္းရွိခဲ့၏။ အိႏိၵယျပည္လာစဥ္ပင္လယ္ခရီး၌သေဘၤာေပၚတြင္ ဘဂၤါလီဘာသာ စကားကိုစတင္ေလ့လာခဲ့၏။ ေနာင္အခါဟိႏၵဴစတန္နီ၊ မာရတီ ႏွင့္ပါ႒ိဘာသာစကားကိုသင္ယူသည္။ အိႏိၵယ ျပည္သို႔ေရာက္ၿပီးမၾကာမွီပင္ အိႏၵိယလူမ်ဳိးမ်ားကုိစတင္တရားေဟာခဲ့ကာ၊ သမၼာက်မ္းကို ဘဂၤါလီဘာသာျဖင့္ ျပန္ဆိုခဲ့၏။ ဘုရားသခင္သည္ဤအမႈေတာ္ျမတ္ႀကီးအတြက္သူ႔အားဘာသာစကားမ်ားကိုႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးစိတ္ရွိ ေစရန္ျပင္ဆင္ေတာ္မူခဲ့သည္။

အိႏၵိယျပည္၌ေရာက္ၿပီးတစ္ႏွစ္အတြင္းမိသားစုအားလံုးတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ဖ်ားနာခဲ့ၾကသည္။ အသက္(၅)ႏွစ္အရြယ္ျဖစ္သူ ပီတာသည္ဖ်ားနာေရာဂါျဖင့္အသက္ဆုံးပါးခဲ့သည္။ သခၤ်ဳိင္းတြင္းတူးရန္အဘယ္ သူမွ်ဆႏၵမရွိေသာေၾကာင့္ဖ်ားနာေနသည့္ၾကားမွ ကယ္ရီကုိယ္တုိင္တူးခဲ့သည္။ေနာက္မွအေစခံႏွစ္ဦးေရာက္လာ ၿပီးကူညီေသာေၾကာင့္ကယ္ရီချမာေက်းဇူးတင္ကာငိုလုနီးပါးျဖစ္ခဲ့၏။

ကယ္ရီသည္စား၀တ္ေနေရးအတြက္မဲနယ္စက္ရုံမန္ေနဂ်ာအလုပ္လုပ္ခဲ့၏။ သမၼာက်မ္းစာပုံႏွိပ္ရန္စက္ တစ္လုံးရွိခဲ့၏။ ေနာင္တြင္မဲနယ္လုပ္ငန္းမေအာင္ျမင္သျဖင့္ထို္အလုပ္ကိုလက္လႊတ္ခဲ့ၿပီးပုံႏွိပ္စက္မွာလည္းမီး ေလာင္ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးခဲ့၏။သုိ႔ေသာ္လည္းဤအရာမ်ားကသူ႔အားစိတ္ဓါတ္က်ေစရန္မတတ္စြမ္းႏိုင္ခဲ့ေခ်။သူ႔ကိုယ္ သူေမးေသာေမးခြန္းမွာ “အိႏိၵယျပည္ကို ငါဘယ္လိုကူညီရမလဲ” ျဖစ္၏။

ကယ္ရီအား ဘုရားသခင္အသုံးျပဳပုံ

ခုႏွစ္ႏွစ္မွ်ပင္ပန္းစြာလုပ္ေဆာင္ခဲ့ရၿပီးေနာက္၊ ပထမဦးဆုံးယုံၾကည္လာေသာ လက္သမားတစ္ဦးျဖစ္ သူခရစ္ရွႏူးပါ(လ္)အားဗတိၱဇံမဂၤလာေပးခဲ့၏။ ထုိသူသည္လည္းခရစ္ယာန္ျဖစ္လာျခင္းေၾကာင့္မ်ားစြာဒုကၡဆင္း ရဲခံရေသာ္လည္းသစၥာရွိရွိအသက္ရွင္ၿပီးလူမ်ားစြာကိုခရစ္ေတာ္ထံသုိ႔ပုိရေဆာင္ခဲ့သည္။

၁၇၈၉ ခုႏွစ္တြင္ကယ္ရီႏွင့္အတူပါ၀င္ရန္အဂၤလန္ျပည္မွလူ(၄)ဦးေရာက္လာ၏။ သူတို႔သည္ ေဆရမ္ပုိ (Serampore) အရပ္၌သာသနာျပဳဗဟိုတည္ေထာင္ခဲ့ၿပီးအိႏိၵယျပည္အရပ္ရပ္သို႔သြားကာခရစ္ေတာ္အေၾကာင္း ေဟာကာစာသင္ေက်ာင္းမ်ားလည္းေဆာင္လုပ္ေပးၾက၏။ သူတို႔၌က်မ္းစာ၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဆိုင္ရာစာအုပ္ ေလးမ်ားပုံႏွိပ္ရန္ ပုံႏွိပ္စက္ႀကီးတစ္ခုလည္းရွိခဲ့၏။

၁၈၀၀ ျပည့္ႏွစ္၌ကယ္ရီသည္ ေဆရမ္ပုိေကာလိပ္ကိုတည္ေထာင္ခဲ့သည္။ မိဘမဲ့ေဂဟာတစ္ခုႏွင့္အနာ

ၾကီးေရာဂါသည္(ႏူနာ)ေဆးရုံတစ္ေဆာင္လည္းတည္ေထာင္ခဲ့၏။ အိႏိၵျပည္၌(၂၂)ႏွစ္နီးပါးေနခဲ့ၿပီး(၁၈၁၅) ခုႏွစ္ ၌ကယ္ရီအားျဖင့္ယုံၾကည္သူ(၇၆၅)ဦးရွိခဲ့၏။သူမေသဆုံးခင္၊အိႏိၵယ၌အသင္းေတာ္(၂၆)ပါးတည္ေထာင္ခဲ့သည္။

ကယ္ရီအားကာလကတၱားရွိအစုိးရေကာလိပ္ေက်ာင္း၌ဘဂၤါလီပါေမာကၡအျဖစ္ခန္႔အပ္ခဲ့၏။ေနာင္အခါသူသည္ထိုေကာလိပ္ေက်ာင္း၌မာရတိႏွင့္ပါ႒ိဘာသာစကားတို႔ကိုပါသင္သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။ ပါေမာကၡအေနျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္း(၃၀)တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီးရရွိေသာလစာအမ်ားစုကိုဘုရားသခင္၏အမႈေတာ္ျမတ္ႀကီးအတြက္ပါ၀င္ခဲ့ၿပီးမိမိအတြက္အနည္းငယ္မွ်သာအသံုးျပဳခဲ့သည္။

(၁၈၀၀) ျပည့္ႏွစ္တြင္ဓမၼသစ္က်မ္းကုိဘဂၤါလီဘာသာသုိ႔ျပန္ဆိုၿပီးခဲ့၏။ မေသဆုံးမီ သမၼာက်မ္းတစ္အုပ္လုံးကို ဘာသာစကား(၂၀)နီးပါးမွ်ျပန္ဆိုခဲ့ၿပီး အေရွ႕တိုင္းဘာသာစကားျဖင့္ဓမၼသစ္က်မ္းကုိဘာသားစကား(၄၀) ေက်ာ္ဘာသာ

ျပန္ဆုိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင္သူ႔အားကမ ၠာတစ္ခုံးလုံး၏ ၁/၃ အတြက္သမၼာက်မ္းကုိဘာသာျပန္ေပးခဲ့သူဟု ေျပာစမွတ္ျပဳခဲ့ၾက ေပသည္။

ကယ္ရီအားျဖင့္အစုိးရကျပန္လည္ျပဳျပင္ေသာ ဥပေဒတစ္၇ပ္မွာေသဆုံးသူခင္ပြန္းသည္အေလာင္းကုိမီး႐ိႈ႔စဥ္ထင္း ပုံထဲသုိ႔အသက္ရွင္ေနေသာဇနီးကုိပါထည့္မီး႐ႈိ႕ျခင္းကုိတားျမစ္ေသာဥပေဒျဖစ္သည္။ဂဂၤါျမစ္ထဲသို႔ကေလးသူငယ္မ်ားပူေဇာ္ ဆက္သျခင္းကုိရပ္ဆိုင္းရန္လည္းသူ၌တာ၀န္ရွိခဲ့ေပသည္။

ဤမွ်ေလာက္ေျမာက္ျမားစြာစြမ္းေေဆာင္ခဲ့ေသာ္လည္းသူသည္တာ၀န္ေက်ရုံသာျပဳေသာအေစခံတစ္ဦးကဲ့သုိ႔မိမိကုိယ္ကိုအၿမဲမွတ္ယူၿပီးအနည္းငယ္မွ်သာအသုံး၀င္ေသာသူျဖစ္သည္ဟုေျပာခဲ့သည္။သူ၏ေနာက္ဆုံးေန႔ရက္မ်ားအတြင္းသူ႔ထံေရာက္ခဲ့ေသာမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အား “ငါေသတဲ့အခါ ေဒါက္တာကယ္ရီအေၾကာင္းဘာမွ်မေျပာပါနဲ႔။ ေဒါက္တာ ကယ္ရီရဲ႕ကယ္တင္ရွင္အေၾကာင္းကုိသာေျပာၾကပါ” ဟုမွာခဲ့ေပသည္။

ဘဂၤါလီဘာသာျဖင့္သဘာသာျပန္ထားေသာဘဂၤါလီဓမၼသစ္က်မ္းကို(၈)ႀကိမ္ေျမာက္တည္းျဖတ္ၿပီး၊ အသက္(၇၂) ႏွစ္တြင္ “ငါ့အလုပ္ၿပီးၿပီ၊ လုပ္စရာမရွိေတာ့ဘူး၊ ဘုရားသခင္အလိုေတာ္ကုိေစာင့္ရန္သာရွိေတာ့တယ္”ဟုတျပာသည္။ (၂) ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္(၁၈၃၄)ခု၊ ဇြန္လတြင္သူကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီးခႏၼာကုိ သူခ်စ္ျမတ္ႏုိးေသာအိႏိၵယျပည္၌ပင္ျမွဳပ္ႏွံခဲ့ေပသည္။ သူသည္သူ၏မိခင္တိုင္းျပည္သုိ႔တစ္ခါမွ်မျပန္ပဲ အိႏိၵယျပည္၌(၄၁)ႏွစ္အမႈေတာ္ျမတ္ကုိေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ အသီးအပြင့္မ်ား သည္ယေန႕တိုင္က်န္ရစ္လ်က္ရွိၿပီးသူ႔အား “ေခတ္သစ္သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား၏ ဖခင္ႀကီး”ဟုေခၚဆိုထိုက္ေပသည္။

ဆရာဦးအုန္းျမင့္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္႔ လက္၀ါးကပ္တို္င္ေတာ္၏အေစခံမ်ား စာအုပ္မွျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

Credit To [https://www.facebook.com/newsofmyanmar]