ေဘာလံုးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး ----------------- ေရးသားသူ- ရဲမိုး

ဲျျ ျမန္မာႏွင့္ ထုိင္း အမ်ဳိးသားေဘာလံုးပြဲမစတင္မီ နာရီပိုင္းအလိုမွာ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္က ထရီျဗဴးမ္သတင္းစာမွာ ကမၻာေက်ာ္အဂၤလိပ္စာေရးဆရာႀကီး ေဂ်ာ့ခ်္ေအာ္၀ဲလ္ ေရးသားခဲ့သည့္ “အားကစားစိတ္ဓာတ္” (Sporting Spirit)ဆုိသည့္ေဆာင္းပါးကို ရွာေဖြဖတ္ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေဂ်ာ့ခ်္ေအာ္၀ဲလ္က ေဘာလံုးပြဲမ်ားက ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ပရိသတ္တို႔၏ ႐ူးသြပ္မႈကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ေ၀ဖန္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ေဘာလံုးပြဲမ်ားႏွင့္ အျခားထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္မႈျပင္းထန္သည့္ အားကစားအမ်ဳိးအစားမ်ားကို “ေသနတ္မေဖာက္သည့္စစ္ပြဲ”မ်ားဟု သူကတင္စားခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေနထိုင္သြားခဲ့သည့္ ေဂ်ာ့ခ်္ေအာ္၀ဲလ္က သူ႔အေတြ႕အႀကံဳကိုလည္း ေဆာင္းပါးထဲမွာ အခုလိုေဖာက္သည္ခ်သည္။

“အိႏိၵယႏွင့္ ျမန္မာလုိႏုိင္ငံမ်ားက ေဘာလံုးပြဲေတြမွာ ပရိသတ္မ်ား ကြင္းထဲ၀င္မလာႏုိင္ေအာင္ ရဲမ်ားကာရံထားဖို႔ လိုအပ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေဘာလံုးပြဲတစ္ပြဲမွာ တစ္ဖက္ပရိသတ္ေတြက ရဲေတြကို ေက်ာ္ခြတက္လာၿပီး တစ္ဖက္အသင္း၏ဂိုးသမားကို အနာတရျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တာကို ကၽြႏ္ုပ္ေတြ႕ခဲ့သည္”ဟု စာေရးဆရာႀကီးေအာ္၀ဲလ္က မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။

လူ ၂၂ ေယာက္က အလံုးတစ္လံုးကို ၀ိုင္း၀န္းလုယက္သည့္ ကစားနည္းအေပၚထားရွိသည့္ ျမန္မာတို႔စိတ္ဓာတ္က အေစာပိုင္း ကမၻာ့စာေပသမုိင္းမွာပင္ အထင္ကရမွတ္တမ္း၀င္ခဲ့ၿပီဟု ဂုဏ္ယူရမလို။ ေဂ်ာ့ခ်္ေအာ္၀ဲလ္၏ ေဆာင္းပါးကိုဖတ္ၿပီးသည့္အခါ ျမန္မာ-ထုိင္းပြဲကိုၾကည့္ဖို႔ ပိုရင္ခုန္လာသည္။ ေျပာရလွ်င္ ဂိုးရလဒ္ထက္ ရလဒ္အေပၚမွာတုံ႔ျပန္မည့္ ကြင္းထဲက ပရိသတ္၏အျပဳအမူကို ပို၍ရင္ခုန္သည္။ ေဂ်ာ့ခ်္ေအာ္၀ဲလ္တစ္ေယာက္ ေကာင္းကင္ဘံုတစ္ေနရာက ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာလား..။

တကယ္ေတာ့ ေဘာလံုးပြဲမ်ားက ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရးမွာ နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္း ၀င္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္မွာၾကာၿပီ။ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ရာဇ၀င္ေႂကြးတို႔၏ ထြက္ေပါက္အျဖစ္ ကိုက္ ၁၀၀ ရွည္သည့္ ကြင္းထဲမွာ ေသနတ္မေဖာက္သည့္စစ္ပြဲမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကသည္။

ၾသစႀတီးယားေဘာလံုးသူရဲေကာင္း မားသီးယက္စ္ဆင္ဒဲလား၏အျဖစ္က သမုိင္းမွာထင္ရွားသည္။ ၾသစႀတီးယားေဘာလံုးအသင္းက ၁၉၃၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ား၏ အေကာင္းဆံုးအသင္းတစ္သင္း ျဖစ္သည္။ နာဇီဂ်ာမန္တုိ႔က ၾသစႀတီးယားကို သိမ္းပိုက္လုိက္သည့္အခါ ကမၻာ့ဖလားပြဲမွာ ၾသစႀတီးယားအသင္းကို ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ နာဇီတုိ႔ကမေပးေတာ့။ ၾသစႀတီးယားကစားသမားမ်ားအေနျဖင့္ ကမၻာ့ဖလားမွာ ၀င္ေရာက္ကစားလိုလွ်င္ ဂ်ာမနီအသင္း၏ ေခါင္းစီးေအာက္မွာသာ ကစားရမည္ဟု နာဇီတုိ႔ကဆိုသည္။ ၾသစႀတီးယားတုိက္စစ္မွဴး မားသီးယက္စ္ဆင္ဒဲလားက ဂ်ာမနီေခါင္းစီးေအာက္မွာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ ျငင္းဆုိသည္။ အသက္ႀကီးၿပီဟု သူအေၾကာင္းျပသည္။

ၾသစႀတီးယားအမ်ဳိးသားအသင္းကို ဖ်က္သိမ္းမခံရမီ ေနာက္ဆံုးကစားပြဲတစ္ခု ကစားခြင့္ရဖို႔ နာဇီတုိ႔ကခြင့္ေပးသည္။ သူတုိ႔ ဂ်ာမနီအသင္းျဖင့္ ကစားရမည္ျဖစ္သည္။ မားသီးယက္စ္က သူ႔အသင္းသားမ်ားကို ၀တ္ေနက် အျဖဴအမည္း၀တ္စံုအစား ၾသစႀတီးယားအမ်ဳိးသားအလံအေရာင္ျဖစ္သည့္ အျဖဴအနီက်ားကို ၀တ္ဆင္ေစသည္။
ထိုသမုိင္း၀င္ပြဲမွာ မာသီးယက္စ္ႏွင့္ သူ႔ရဲေဘာ္အသင္းသား ကားလ္စက္စတာတို႔က ဂ်ာမန္ဂိုးေပါက္ထဲကို ႏွစ္ဂိုးသြင္းၿပီး ၂-၀ ျဖင့္ အႏိုင္ယူလုိက္ၾကသည္။ ဒုတိယဂိုးသြင္းအၿပီးမွာ ပြဲၾကည့္ေနသည့္ ထိပ္တန္းနာဇီအရာရိွႀကီးမ်ားေရွ႕မွာ မားသီးယက္စ္ ကျပခဲ့သည္ဟု သမုိင္းစာအုပ္မ်ားကဆုိသည္။

၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ၏ ေန႔တစ္ေန႔မွာေတာ့ မားသီးယက္စ္ႏွင့္ သူ႔ခ်စ္သူတို႔၏အေလာင္းမ်ားကို ဗီယင္နာၿမိဳ႕၏ သူတို႔တုိက္ခန္းထဲမွာ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ကာဗြန္မိုေနာဒ္ဆိုက္အဆိပ္သင့္မႈဟု ေဆးစစ္ခ်က္ကဆုိသည္။ ၾသစႀတီးယားျပည္သူတို႔သမုိင္းမွာ က်ဴးေက်ာ္မႈကို ေဘာလံုးျဖင့္ အံတုခဲ့သည့္ မားသီးယက္စ္ကို သူရဲေကာင္းအျဖစ္ေလးစားၾကဆဲ။

ေဘာလံုးကို ႏုိင္ငံေရးျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ၾကသူမ်ားထဲမွာ အာဏာရွင္မ်ားလည္း ထိပ္ဆံုးကပါ၀င္ၾကသည္။ ဇိုင္ယာ (ယခုကြန္ဂို)ကစားသမား အီလြန္ဂါအမ္၀ီပူ၏အျဖစ္က အာဏာရွင္ေအာက္က ေဘာလံုးသမားတုိ႔၏ ႐ႈံးနိမ့္မႈအေပၚ အေၾကာက္တရားကိုျပသခဲ့သည္။ ၁၉၇၄ ကမၻာ့ဖလားမွာ အာဏာရွင္မိုဘူတူ၏ ဇိုင္ယာေဘာလံုးအသင္း ေျခစစ္ပြဲေအာင္ၿပီး ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရခဲ့သည္။

ကမၻာ့ဖလားအေတြ႕အႀကံဳမရွိသည့္ ဇိုင္ယာအသင္းက ကံဆိုးစြာျဖင့္ ယူဂိုဆလားဗီးယားႏွင့္ စေတြ႕သည္။ ယူဂိုဆလပ္ေတြက သူတို႔ကို ၉-၀ ျဖင့္ ေထာင္းသည္။ ဒုတိယပြဲစဥ္မွာ စေကာ့တလန္ႏွင့္ေတြ႕သည္။ စေကာ့ေတြက သူတုိ႔ကို ၂-၀ ျဖင့္ ဆံုးမသည္။ သနားစရာအာဖရိကတုိက္သားမ်ား တတိယေျမာက္ရင္ဆုိင္ရမည့္အသင္းကေတာ့ စူပါဘရာဇီးအသင္းျဖစ္ပါသည္။ အာဏာရွင္မိုဘူတူက အေတြ႕အႀကံဳနည္းလွသည့္ ကိုယ့္အသင္းကို အားေပးရမည့္အစား မိုက္မဲသည့္ရာဇသံကို ေပးပို႔လိုက္သည္။ “ဘရာဇီးကို သံုးဂိုးထက္ပိုအသြင္းခံရရင္ ေဘာလံုးသမားတစ္ေယာက္မွ အိမ္ျပန္လာခြင့္မရွိ”

ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ ဇိုင္ယာေဘာလံုးသမားေတြ ေသြးပ်က္ေနၾကရွာသည္။ ဘရာဇီးကလည္း မညႇာမတာ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုးသြင္းသည္။ ဒီလိုႏွင့္ ဘရာဇီးသံုးဂိုးသြင္းၿပီးသြားၿပီ။ ေနာက္တစ္လံုးထပ္၀င္လွ်င္ သူတုိ႔အားလံုး အိမ္ျပန္ခြင့္ကို ဆံုး႐ႈံးေတာ့မည့္အခ်ိန္မွာ ဇိုင္ယာဂိုးေပါက္ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းအကြာမွာ ဘရာဇီးက ဖရီးကစ္ကန္ခြင့္ရသြားသည္။ ဇိုင္ယာေနာက္တန္းခံစစ္မွဴးအီလြန္ဂါ ရင္ထဲမွာ ဗေလာင္ဆူေနသည္။

ဖရီးကစ္ကန္မည့္ ဘရာဇီးကစားသမားကလည္း ဟန္ျပင္ေနသည္။ အီလြန္ဂါ သူ႔စိတ္ကိုမထိန္းႏုိင္ေတာ့။ အားကုန္က်ဳံးေျပးသြားၿပီး ေဘာလံုးကို က်ဳံးကန္ပစ္လိုက္သည္။ အီလြန္ဂါ့လုပ္ရပ္က ကမၻာ့ဖလားသမုိင္းမွာ ေက်ာ္ၾကားသြားခဲ့သည္။

“ဘယ္လိုဖိအားမ်ဳိးေတြေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကစားခဲ့ရသလဲဆုိတာ က်န္တဲ့သူေတြမသိႏိုင္ပါဘူး”ဟု အီလြန္ဂါကျပန္ေျပာခဲ့သည္။

တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အဘက္ဘက္က ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနသည့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအတြက္ ေဘာလံုးက အမ်ဳိးသားေရးအားေဆးတစ္ခြက္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အ႐ႈံးႏွင့္ရင္ဆုိင္ခဲ့ၾကရသည့္ က်ဆံုးႏုိင္ငံမ်ားအတြက္ အႏိုင္ပြဲေလးတစ္ပြဲက ေသေရးရွင္ေရးတစ္မွ် အေရးႀကီးခဲ့ၾကသည္။ အီရတ္ေဘာလံုးအသင္း၏ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ အာရွဖလားသိမ္းပိုက္ႏိုင္မႈက နာမူနာျဖစ္သည္။

အေမရိကန္က်ဴးေက်ာ္မႈ ဗံုးေတြေအာက္မွာ ျပားျပား၀ပ္သြားသည့္ ၿမိဳ႕ျပမ်ား၊ အေသခံဗံုးခြဲတိုက္ခိုက္မႈမ်ားႏွင့္ လူမ်ဳိးျခားေအာက္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ခံရမႈမ်ားက အီရတ္ျပည္သူမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ကို အသူရာေခ်ာက္ထဲကို က်ဆင္းသြားေစခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ “မက္ဆိုပိုေတးမီးယားျခေသၤ့မ်ား” ဟု တင္စားအေခၚခံရသည့္ အီရတ္ေဘာလံုးအသင္းက အီရတ္ျပည္သူမ်ားအတြက္ သမိုင္း၀င္ေအာင္ပြဲကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ့သည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ အာရွဖလားပြဲမွာ ထိုင္း၊ ၾသစေၾတးလ်၊ အိုမန္၊ ဗီယက္နမ္၊ ေတာင္ကိုရီးယားႏွင့္ ဖိုင္နယ္မွာ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်တုိ႔ကို အေသအလဲျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး အာရွဖလားကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ရယူသြားခဲ့သည္။ ျပာပံုထဲကထလာသည့္ အသင္း၏ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ေအာင္ပြဲကို တစ္ကမၻာလံုးလန္႔သြားခဲ့ၾကသည္။

ဘဂၢဒက္ၿမိဳ႕ေပၚက လမ္းေတြေပၚကို လူေတြေျပးထြက္လာၾကသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေပြ႕ဖက္ၾကသည္။ ကားဟြန္းေတြတီးၾကသည္။ မျမင္ရတာၾကာၿပီျဖစ္သည့္ အၿပံဳးမ်ားက သူတုိ႔မ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ျပန္လည္ပြင့္လန္းလာၾကသည္။ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ဗံုးကြဲသံေတြ တိုးတိတ္သြားခဲ့သည္။ အီရတ္ျပည္သူမ်ားအတြက္ ေသေရးရွင္ေရးလိုအပ္သည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုကို မက္ဆုိပိုေတးမီးယားျခေသၤ့တုိ႔က ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္ခဲ့သည္။

၄၂ လက္မ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားထဲမွာ အနီေရာင္ႏွင့္ အျဖဴေရာင္မ်ား ေရာယွက္လံုးေထြးေနသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တုိ႔က တစ္ေက်ာ့ျပန္လာသည္။ ေဒသတြင္းမွာ ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံခံခဲ့ရသည့္ အနီေရာင္ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္မ်ားႏွင့္ ေအာင္ျမင္မႈကို ႏွစ္ ၃၀ ၾကာ ငတ္မြတ္ေတာင့္တမႈမ်ားက အစိမ္းေရာင္ကစားကြင္းကို ဖိအားေပးထားသည္။

မႏုိင္သည့္တိုင္ မ႐ႈံးေအာင္ကစားသည့္ ျမန္မာ့အသင္းသားမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳသည္။ သႏိၷ႒ာန္ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ကို ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ေဂ်ာ့ခ်္ေအာ္၀ဲလ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလို မျပဳမူခဲ့ၾကသည့္ ပရိသတ္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္သည္။

တစ္ခါတစ္ရံမွာ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုတည္းက ျမင့္မားသည့္ဂုဏ္သိကၡာကို ေပးသည္မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာ့အသင္းသည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ အေကာင္းဆံုးအသင္း ျဖစ္ေကာင္းမွျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားသည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ သေဘာထားႀကီးေသာ ျပည္သူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ျပသဖို႔လိုအပ္ပါလိမ့္မည္။ သေဘာထားႀကီးဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ သတိၱရွိဖို႔လည္း လိုအပ္ပါသည္။

ေဂ်ာ့ခ်္ေအာ္၀ဲလ္ကို သူမွားေၾကာင္းသက္ေသျပဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ သတၱိေမြးရပါလိမ့္မည္။

Credit To 7Day News Journal