သစ္သားႏွင့္ သံေခ်ာင္း ေပၚလင္းဦး

စာေရးတယ္ဆိုတာ ခက္ေတာ့အခက္သား။ ေရးဦးမွပဲလို႔ ေတြးေနေပမယ့္ ေရးစရာအေၾကာင္းက မည္မည္ရရ ရွိခ်င္မွရွိတတ္တာကိုး။ မအားလို႔ မေရးေတာ့ဘူး ဆိုခါမွ ေရးစရာကုန္ၾကမ္းေလးက ရလာရင္ေတာ့လည္း အခ်ိန္မရတဲ့ၾကားထဲကပဲ ေရးျဖစ္သြားတတ္တာမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ဒီရက္ပိုင္းေတြ အခ်ိန္ရလွသည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ေရးစရာ အေတြးေလးက ရလာျပန္ေတာ့လည္း ေရးျဖစ္သြားသည္ ဆိုပါေတာ့။
ေခတ္ေျပာင္းစနစ္ေျပာင္းဆိုေတာ့ အရပ္ဘက္လႈပ္ရွားမႈေတြက ေပါမွေပါျဖစ္သည္။ ဟိုအခမ္းအနား၊ ဒီအခမ္းအနားေတြ ေပါလွသည္။ ေကာင္းပါသည္။ ဒီလိုျဖစ္သင့္တာ ၾကာပါၿပီ။ တစ္ေန႔ကလည္း အခမ္းအနားတစ္ခုကို ေရာက္ျဖစ္သည္။ ေဟာေျပာပြဲဆိုဆို၊ ေတြ႕ဆံုပြဲဆိုဆို သက္ႀကီးစကား သက္ငယ္ၾကားေတာ့ ျဖစ္သည္ေပါ့။ အနည္းဆံုးေတာ့ စင္ေပၚတက္သူေတြက ကိုယ့္အထုပ္ကို ေျဖျပတတ္ၾကသည္ျဖစ္ရာ သူတို႔အထုပ္ကို ၾကည့္ခြင့္ရသည္ဟု ေအာက္ေမ့ပါသည္။ အခုေနာက္ပိုင္း ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲသလိုသေဘာမ်ဳိးႏွင့္ ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ တရားပြဲပင္ျဖစ္ေစ အကုန္လံုးကို မွန္လွပါဟု လုပ္ခ်င္မွလုပ္ေတာ့သည္။ မရွင္းတာကို မရွင္းသလို ထားမိလာသည္။ မႀကိဳက္သည္ကို မႀကိဳက္ပါဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာျဖစ္လာသည္။ တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ ‘ကိုယ့္စိတ္အခံေၾကာင့္ မႀကိဳက္သည္’ ႏွင့္ ‘ကိုယ္က ဉာဏ္မမီ၍ လုိက္မမီႏိုင္သည္’ ကေတာ့ ကြဲျပားမွျဖစ္မည္။ မည္သူျဖစ္ေစ စင္ေပၚေရာက္ေတာ့ အထုပ္ေျဖ ျပတတ္ၾကသည္။အခ်ဳိ႕က အထုပ္ထဲမွ အမိႈက္ေတြ ထုတ္ျပတတ္သည္။ အခ်ဳိ႕က အဖိုးတန္သည့္ အရာေတြ ထုတ္ျပတတ္သည္။ ထိုင္ေနအေကာင္းသား၊ ထသြားမွ က်ဳိးမွန္းသိ ဆိုသလိုမ်ဳိး ျဖစ္သည္။
ယခုလည္း စတိတ္ေပၚတြင္ ၾသဝါဒေပးသူက လူငယ္ေတြႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာသည္။ ထံုးစံအတုိင္း ဒီေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြကို အားမရပါေပါ့။ ႀကိဳးစားေစခ်င္သည္ေပါ့။ ခံယူခ်က္ မွန္ေစခ်င္သည္ေပါ့။ အေျပာေကာင္းပါသည္။ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိပါသည္။ ထိထိမိမိ ရွိပါသည္။ ေစတနာပါမွန္း သိသာပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သေဘာက်ပါသည္။ ဥပမာ ဥပေမယ်ေတြႏွင့္ပါ ေျပာသည္။ သစ္သားထဲကို သံနဲ႔ ႐ိုက္လုိက္တဲ့အခါ သံဝင္သြားပါသည္တဲ့။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဒါဟာ သစ္သားက သူ႔ေနရာကို ဖယ္ေပးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ဒီလို ဖယ္ေပးလုိက္ရတာဟာ သံဟာ သစ္သားထက္မာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါတဲ့။ မွန္ပါသည္။ ေလာကတြင္ ငါ့အတြက္ေနရာ မရွိေတာ့ပါဘူးဆိုတာ မရွိပါဘူးတဲ့။ ငါဝင္တိုးလို႔ ရပါ့မလားဆိုတာကို မစိုးရိမ္ပါနဲ႔တဲ့။ ပိုမာတဲ့သူအတြက္ ေပ်ာ့တဲ့သူက ေနရာ ဖယ္ေပးရသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္တဲ့။ သုိ႔ေၾကာင့္ ေနရာတစ္ခုရဖို႔ မိမိကိုယ္ကုိယ္ ပိုမာေအာင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ ေတာ့လိုမည္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ေအာက္မွ နားေထာင္သူမ်ားက လူငယ္ အမ်ားစုျဖစ္သည္။ ၾသဝါဒေပးသူ၏ ဥပမာကို သေဘာက်ၾကသည္။ ဟုတ္သည္ေပါ့။ မွန္သည္ေပါ့။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဥပမာေပါ့။
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ သူ႔ေဟာေျပာမႈက ၿပီးသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ ကြၽန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးက စကားစသည္။ ေစာေစာကေျပာတဲ့ ဥပမာ မွားေနပါသည္တဲ့။ သစ္သားထဲကို သံ႐ိုက္လို႔ ဝင္သြားတာဟာ သံကမာေနလို႔ ဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ျပႆနာက အဲဒီမွာ စၿပီျဖစ္သည္။ အခမ္းအနား ၿပီးသြားေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္က မၿပီးႏုိင္ေသး။ ဒီလိုဝင္သြားတာဟာ သံေခ်ာင္းရဲ႕ ေအာက္ေျခဧရိယာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။ ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ F=P⁄A ကို အစခ်ီကာ စီကာပတ္ကုန္း ရွင္းျပေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူကေျပာသည္။ သံကို ပက္လက္လွန္ၿပီး ဒီအားနဲ႔ပဲ ႐ိုက္ၾကည့္ပါတဲ့။ (different area, same hardness)။ သူေျပာသလို ေအာက္ေျခဧရိယာကို ေျပာင္းၿပီး ႐ိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အဲဒီအခါ ဝင္ဦးမွာလားတဲ့။ မဝင္ႏုိင္ေတာ့ပါ။ ပက္လက္လွန္႐ိုက္ရင္ေတာ့ ဘယ္ဝင္ေတာ့မလဲေပါ့။ သို႔ေၾကာင့္ ေစာေစာကေျပာေသာ ဥပမာသည္ သံမာ၍ သစ္သားထဲကို ဝင္ရသည္ ဆိုသည္မွာ မဟုတ္ပါဟုဆုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္တဲ့။

“ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္ေသာ အခ်က္အလက္တို႔ မစံုလင္လွ်င္ အမွန္တရားကို မွားယြင္း နားလည္မိ…”

ေခါင္းစားခ်င္စရာေတာ့ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္လည္း ျပန္စဥ္းစားရသည္ေပါ့။ ဟုတ္မ်ား ဟုတ္ေနသလားေပါ့။ သူ႔ျငင္းခ်က္က ခိုင္မာသေယာင္ေယာင္ ျဖစ္သည္။
တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္လည္း ျပန္ေျပာျဖစ္သည္။ ကတ္သီးကတ္သတ္ သူ႔အျမင္ကို ကိုယ္ကလည္း ႀကံႀကံဖန္ဖန္ျပန္ေျပာမွ ျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္။ သံသည္မာ၍ ဝင္ျခင္းမဟုတ္ ဆိုသည့္ အဆိုအေပၚ ကုိယ့္အျမင္ျပန္ေျပာမွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ သံ၏ အမာဂုဏ္သတိၱေၾကာင့္ မဟုတ္ဟုဆိုလွ်င္ ‘ဖေယာင္းတုိင္တစ္တိုင္ကို ယင္းသံႏွင့္ တစ္ေထရာတည္းတူေအာင္ ျပဳလုပ္ကာ ႐ိုက္မည္ဆိုရင္ေရာ’ ျဖစ္သည္။ ေစာေစာက သံေခ်ာင္းႏွင့္ ေအာက္ေျခဧရိယာခ်င္း အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ ဒီလိုဆိုရင္ေရာ ဝင္ဦးမည္လား။ (different area, same hardness)။ မဝင္ႏုိင္ေတာ့ပါ။ ခြၽန္ျမေနသည့္ ဖေယာင္းျဖစ္သည့္တုိင္ သစ္သားထဲကို ဝင္သြားႏိုင္စရာ အေၾကာင္းေတာ့ မရွိပါ။ သူေျပာသလို ေအာက္ေျခဧရိယာ တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ ျဖစ္႐ိုးမွန္လွ်င္ အခုလည္း ဝင္ရမည္ေပါ့့။
ဤေနရာတြင္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေတြးစရာတစ္ခု ရပါေတာ့သည္။ အမွား၊ အမွန္ ခ်ဥ္းကပ္ရာတြင္ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ သေဘာသဘာဝျဖစ္သည္။ မိမိအားသန္သည့္ ႐ႈေထာင့္တစ္ခုတည္းမွ ၾကည့္ကာ ေကာက္ခ်က္ခ်တတ္သည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ သဘာဝျဖစ္သည္။ ရႈေထာင့္ေပါင္းစံုကို ၿခံဳငံုၾကည့္ျခင္းမျပဳဘဲ မိမိသန္ရာသန္ရာ တစ္ခုခုကို ဆြဲကိုင္ကာ မိမိႏွင့္ မတုိက္ဆိုင္တုိင္း မွားသည္၊ မွန္သည္ဟု ေျပာေလ့ေျပာထ ရွိသည့္အက်င့္သည္ ကိစၥအေသးအမႊား မ်ားတြင္ ျပႆနာ မရွိလွေသာ္လည္း ကိစၥႀကီးလွ်င္ ႀကီးသေလာက္ အႏၲရာယ္ရွိလွသည္ ဟုေတာ့ ေျပာႏိုင္သည္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံႏွင့္ခ်ီလာလွ်င္ ပိုဆိုးၿပီေပါ့။ ထိုကဲ့သို႔အျပဳအမူမ်ဳိး မိမိတြင္လည္း မရွိႏိုင္၊ မရွိခဲ့ႏိုင္၊ ရွိမလာႏိုင္ဟု မေျပာႏိုင္ေပ။ ထိုမိတ္ေဆြကို အျပစ္မေျပာလိုေပ။ ထိုသို႔ေသာ အမူအက်င့္ ခင္ဗ်ားမွာလည္း ရွိႏိုင္သလို၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာလည္း ရွိႏိုင္သည္ ျဖစ္သည္။ မိမိအျမင္ႏွင့္ မတိုက္ဆုိင္လွ်င္ မွားသည္ဟု လႊတ္ခနဲ ေျပာေလ့ေျပာထရွိသည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ အက်င့္ကို သတိျပဳမိျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ထိုကိစၥကို ကြၽန္ေတာ္ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးလိုပါသည္။ သစ္သားထဲကုိ သံဝင္သြားျခင္းမွာ အမွန္ေတာ့ ထိုမိတ္ေဆြေျပာသလို ေအာက္ေျခဧရိယာေၾကာင့္ ပါသလို၊ သံ၏ အမာဂုဏ္သတၱိ ေၾကာင့္လည္း ပါသည္ျဖစ္သည္။ တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ဟု မေျပာႏိုင္ပါ။ အမွန္ေတာ့ အခ်က္အားလံုး (ရႈေထာင့္ အားလံုးဘက္မွ) မၾကည့္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမွားသည္၊ ကိုယ္မွန္သည္ဟု အျငင္းပြားေနျခင္း ျဖစ္သည္။

အမွန္အားျဖင့္ ေလာကတြင္ အမွားႏွင့္ အမွန္ႏွစ္မ်ဳိးတည္း ရွိသည္မဟုတ္။ အျဖဴႏွင့္အမည္း ႏွစ္မ်ဳိးတည္း ရွိသည္မဟုတ္။ ရွည္သူႏွင့္ပုသူ ႏွစ္မ်ဳိးတည္း ရွိသည္မဟုတ္။ မွားသည္ႏွင့္ မွန္သည္ၾကားတြင္ အျခားေသာ အေျခအေနမ်ား ရွိေသးသည္။ ျဖဴသည္ႏွင့္မည္းသည္ အၾကားတြင္ အျခားေသာ အေျခအေနမ်ား မ်ားျပားစြာ ရွိေသးသည္။ ဖန္ခြက္ထဲတြင္ ေရတစ္ဝက္ရွိျခင္းကို ‘အရွိ’ ႐ႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ တစ္ဝက္ရွိသည္ ျဖစ္သည္။ ‘မရွိ’ ႐ႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ ေရတစ္ဝက္မရွိ၊ လိုေနသည္ဟု ဆိုႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုအဆိုႏွစ္ခုစလံုး မမွားပါ။ အေျဖမတူလို႔ မျငင္းခံုစေကာင္းပါ။ အေျဖမတူေပမယ့္၊ အျမင္မတူေပမယ့္ အရိွတရားကေတာ့ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။

‘ပူလိုက္တာပဲ’ ဟုဆိုျခင္းအေပၚ ‘လံုးဝမေအးဘူး’ ဟုလည္း ဆိုႏိုင္ေသးသည္။ ဤသည္ကိုပင္ သခ်ၤာသေဘာအရ Fuzzy Logic ဟုေခၚျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းေလာဂ်စ္ ဆိုသည္ကား လံုးလံုးအမွန္ႏွင့္ လံုးလံုးအမွားၾကားရွိ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအမွန္၊ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း အမွားအေၾကာင္းကို အေျချပဳျခင္း ျဖစ္သည္။
ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးလည္း ရွိေသးသည္။ သူသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ပညာေတာ္သူ၊ စာႀကိဳးစားသူ ျဖစ္သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ေအာင္သည္။ တကၠသိုလ္ ဆက္တက္ေတာ့ ထုိေခတ္ကာလ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အေကာင္းဆံုး ေက်ာင္းေတြထဲက တစ္ခုကိုတက္သည္။ တကၠသိုလ္တြင္လည္း ဆက္လက္ႀကိဳးစားသည္။ အတန္းတိုင္း ထိပ္ဆံုးမွျဖစ္သည္။ ပညာေရးေကာင္းသူမို႔ ပညာေရး အားနည္းသူမ်ားထက္ သူက ဘဝမွာသာလိမ့္မည္ဟုသာ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေတြးထင္ခဲ့သည္။ ယံုၾကည္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ယခု အသက္အရြယ္တြင္ ထုိအျမင္မွာလံုးလံုး ေျပာင္းသြားသည္ဟု ဆိုသည္။ သူ႔ေလာက္ ပညာေရးမေကာင္းသူမ်ားက ယေန႔ သူ႔ထက္ေအာင္ျမင္ေနသည္။ အဆင္ေျပေနသည္။ သူငယ္ငယ္ ကတည္းက တစုိက္မတ္မတ္ ယံုၾကည္ခဲ့ေသာအရာသည္ အခုမွ မွားေနမွန္း သိသည္ဟုဆိုသည္။ ငယ္စဥ္က သူသိထားေသာ ဘဝေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ အခ်က္အလက္မ်ားမွာ မစံုလင္ခဲ့ပါလား ျပန္တမ္းတသည့္ ေလသံျဖင့္ေျပာသည္။
ထိုအေတြးသည္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတြင္ အေျခေတာ္ေတာ္ ခိုင္ခဲ့ေသာ အေတြးျဖစ္သည္။ အမွန္မွာ ဘဝေအာင္ျမင္ေရးဟူသည္ ပညာေရး (ေက်ာင္းစာ) တစ္ခုတည္းအေပၚတြင္ မူတည္ေနသည္ မဟုတ္ ဆုိသည္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ ပညာေရးစနစ္က ေကာင္းေကာင္း လမ္းညႊန္မေပးႏိုင္ခဲ႔ပါ။ ဤသို႔ဆိုျခင္းမွာ ပညာေရး၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ေမွးမွိန္ေစရန္ မရည္ရြယ္ပါ။ ဘဝေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ လုိအပ္ေသာ အခ်က္အလက္ အားလံုးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ ပညာေရးစနစ္က မိတ္မဆက္ေပးႏုိင္ခဲ့ဟု ဆိုလိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘဝတစ္ခုလံုး အတြက္မွာေတာ့ အျခားအျခားေသာ အရည္အေသြးမ်ားကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္၊ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ရန္လုိသည္ဟု ရည္ရြယ္လိုျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ စာၿပီးရင္း ‘စာ’ ျဖစ္ေနသည့္ သေဘာကို ဟန္မက်ပါလားဟု ျမင္မိျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ ၾကားေနရေသာ ဘက္စံုပညာေရးဟုဆိုဆို၊ ကင္းေထာက္လူငယ္ဟု ေျပာေျပာ ယင္းတို႔မွာ အဆုိပါ အားနည္းခ်က္တို႔ကို ဖာေထးျခင္း ျဖစ္မည္ေတာ့ ထင္ပါသည္။
သို႔ျဖစ္ရာ မည္သည့္ကိစၥတြင္ျဖစ္ေစ ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္ေသာ အခ်က္အလက္တို႔ မစံုလင္လွ်င္ အမွန္တရားကို မွားယြင္း နားလည္မိတတ္သည့္ သေဘာရွိပါသည္။ ယေန႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ အမွားအမွန္ ျငင္းခံုမႈမ်ား အေတာ္မ်ားသည္။ ဒါလည္း သဘာဝတရားျဖစ္သည္။ အခု ျငင္းခံုသလို ေနာင္လည္း ျငင္းခံုရဦးမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ယင္းသုိ႔ ျငင္းခံုစရာ ရွိလာတုိင္း တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ႐ႈေထာင့္ခ်င္း အျပန္အလွန္ ျမင္ေပးႏုိင္ရန္ လိုသလို၊ အခ်က္အလက္အားလံုး စံုစံုလင္လင္ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရန္ လိုေလမလားလို႔ အေတြးဝင္မိျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ယေန႔ လူေျပာမ်ားေနသည့္ Blame Society အတြက္ ေျဖေဆးတစ္ရပ္မ်ား ျဖစ္ေလမလား ထင္မိပါသည္။
From  http://thevoicemyanmar.com