လက္ပံေတာင္းေဒသ မိုးႀကိဳးျပင္ေတာင္ရြာထိပ္ရွိ လုံၿခံဳေရးရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားႏွင့္ ေဒသခံမ်ားအၾကား ပဋိပကၡျဖစ္ပြားရာေနရာသို႔ စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး နယ္စပ္ေရးရာ လုံၿခံဳေရး၀န္ႀကီး ႏို၀င္ဘာ ၁၄ ရက္က လာေရာက္ေျဖရွင္းေနစဥ္
ျပီးတဲ့အပတ္ေတြထဲ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရရဲ႕ ေဆြးေႏြးပြဲသတင္းေတြကို စိတ္၀င္တစား အင္တာနက္မွာ လိုက္ရွာဖတ္ေနတုုန္း ညေနခင္းႏုိင္ငံတကာ တီဗီြသတင္းတစ္ခုမွာ M 23 လက္နက္ကိုင္ သူပုန္အဖြဲ႕က ကြန္ဂိုုအစိုးရကိုု ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကမ္းလွမ္းၿပီဆိုတဲ့ ေခါင္းႀကီးသတင္းကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ တိုက္ဆိုင္တယ္လို႔ဆိုရေပမယ့္ ကြန္ဂိုုနဲ႕ ျမန္မာဆိုတာက အလွမ္းေ၀းလွတဲ့ ႏုိင္ငံႏွစ္ခု။ ဒါေပမဲ့ အာဖရိကႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ျပည္တြင္းစစ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ၊ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြရယ္ သယံဇာတ လုပ္ငန္းေတြရယ္ၾကားမွာ ေသြးအလိမ္းလိမ္း ဖုန္အလိမ္းလိမ္း ရွိေနတတ္တာမို႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လက္ရွိျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ပ္အတည္းနဲ႔ ဆက္စပ္စဥ္းစား ၾကည့္ႏိုင္မလားရယ္လို႔ ကြန္ဂိုသတင္းေတြေနာက္ လိုုက္ရွာဖတ္ရင္း တစ္ေယာက္တည္း ေမးခြန္းထုတ္မိတယ္။ ပဋိပကၡေၾကာင့္ သယံဇာတ လုပ္ငန္းေတြ အဟန္႔အတားျဖစ္တာလား။ သယံဇာတလုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္ ပဋိပကၡေတြ ပိုၿပီးျပင္းထန္လာတာလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အခုေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာ သယံဇာတနဲ႔ ပဋိပကၡဟာ ဒဂၤါးျပားတစ္ခုရဲ႕ ေခါင္းနဲ႔ပန္းလိုု ျဖစ္လာေနတာပဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုၿပီး မက်က္တဲ့အနာေတြကို မန္းမႈတ္ပစ္ေနၾကရတာကလည္း စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေနျပန္ေတာ့တယ္။
တကယ္ဆိုေတာ့ ၂၁ ရာစုုအေရာက္မွာ လူေတြရဲ႕ အေနအထိုုင္ အသံုုးအေဆာင္ေတြ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔အမွ် ကမၻာႀကီးမွာ စြမ္းအင္သယံဇာတေတြ ပိုၿပီးလိုအပ္လာ။ ေစ်းကြက္ႀကီးက ပိုၿပီးက်ယ္ျပန္႔႐ႈပ္ေထြးလာ ။ ႏိုင္ငံအစိုုးရေတြလည္း ဒီသယံဇာတ၀င္ေငြေတြနဲ႕ ပိုၿပီးအက်င့္ပ်က္လာ။ ေဒသခံဌာေန တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေတြကလည္း သူတို႔အက်ိဳးေ၀စုအတြက္ ျမင္တတ္ ေတာင္းတတ္ တိုက္တတ္ခိုက္တတ္လာ။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးမႈေတြ ေျမယာသိမ္းမႈေတြနဲ႕ ျပည္သူေတြရဲ႕ မေက်နပ္မႈေတြ ႐ုုန္းၾကြလာ။ အဲဒီလိုနဲ႕ ေပါက္ပင္ဘာေၾကာင့္ ကိုင္းရတာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းလို၊ အေတာမသတ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကရတာဟာ ဒီေန႔ကမၻာရဲ႕ ပစၥကၡသယံ ဇာတပဋိပကၡႀကီးပဲ ျဖစ္ေတာ့တယ္။
အဲဒီလို ျပည္သူက ဆင္းရဲသေလာက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက မတရားၾကြယ္၀လာေနတဲ့ သယံဇာတ က်ိန္စာသင့္ ႏိိုင္ငံေတြမွာ ရွိသမွ်ေျမ လွန္ထုတ္ေရာင္းရင္း ျပည္တြင္းစစ္ေတြနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တိုုင္း ျဖစ္လာေနၾကေတာ့၊ ဒီသယံဇာတ ပဋိပကၡဆိုတာေတြကို ကမၻာ့အသိုင္းအ၀ိုင္းက မျဖစ္မေန အာ႐ံုစိုက္လာရေတာ့တယ္။ ကမၻာ့ေစ်းကြက္ထဲကို လမ္းေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကေန ၀င္ေရာက္လာမယ့္ အဲဒီသယံဇာတေတြကို Conflict Mineral လို႔ ပုဒ္မတပ္ၿပီး ဥပေဒေတြနဲ႔ ပိတ္ပင္ ၾကည့္ၾကတယ္။ ဥပမာ အေမရိကန္ အထက္လႊတ္ေတာ္မွာ တင္သြင္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ့ Burmese Jade Act ဆိုတာ ရွိခဲ့တယ္။ အခုလည္း သက္တမ္းထပ္တိုးထားဆဲပဲ။ အာဖရိကတိုုက္က ထြက္တဲ့ စိန္ေတြကို Blood Diamonds ဆိုၿပီး ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ လံႈ႔ေဆာ္မႈေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ကြန္ဂိုမွာဆိုရင္လည္း တိုက္ပြဲေတြ ျပင္းထန္ေနတဲ့နိုင္ငံရဲ႕ အေရွ႕ဖ်ားေဒသကလာတဲ့ T3 (Tin,Tungstun,Tantalum) လို႔ေခၚတဲ့ သတၱဳေတြကို အီလက္ထရြန္နစ္ ပစၥည္းထုတ္တဲ့ လုပ္ငန္ႀကီးေတြက မရွိမျဖစ္ အသံုုးျပဳေနရသည္မို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ဥပေဒျပဳၿပီး တင္းက်ပ္စိစစ္ ေနရပါတယ္။
| ျပည္သူက ဆင္းရဲသေလာက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက မတရားၾကြယ္၀လာေနတဲ့ သယံဇာတ က်ိန္စာသင့္ ႏိိုင္ငံေတြမွာ ရွိသမွ်ေျမ လွန္ထုတ္ေရာင္းရင္း ျပည္တြင္းစစ္ေတြနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တိုုင္း ျဖစ္လာေနၾကေတာ့၊ ဒီသယံဇာတ ပဋိပကၡဆိုတာေတြကို ကမၻာ့အသိုင္းအ၀ိုင္းက မျဖစ္မေန အာ႐ံုစိုက္လာရေတာ့တယ္။ ကမၻာ့ေစ်းကြက္ထဲကို လမ္းေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကေန ၀င္ေရာက္လာမယ့္ အဲဒီသယံဇာတေတြကို Conflict Mineral လို႔ ပုဒ္မတပ္ၿပီး ဥပေဒေတြနဲ . . . |
အခု ကြန္ဂိုမွာ သူပုုန္ေတြက လက္နက္ခ်ၿပီး အလံျဖဴ ျပထားတယ္ဆိုေပမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အလားအလာက မေသခ်ာမႈေတြ မ်ားေနျပန္တယ္။ ကြန္ဂို အမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္က သူ႔ထဲကေန ခြဲထြက္ပုန္ကန္သြားတဲ့ တြတ္စီသူပုန္ေတြကို ျပန္ေပါင္းစည္းဖို႔ လက္မခံႏိုင္သလို ႏိုင္ငံေရး စားပြဲ၀ိုင္းေပၚလည္း မေခၚႏိုင္ဘူးဟု ျငင္းဆိုတယ္။ လူမ်ိဳးေရးမေက်နပ္မႈေတြ ရွိခဲ့တဲ့ အဲဒီ M23 သူပုုန္အဖြဲ႕ဟာ ခဲေတြေရႊေတြထြက္တဲ့ ကီဗူေဒသကို ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ သိမ္းပိုက္ထားႏိုင္ခဲ့ၿပီး ေဒသခံလူထုေတြလည္း အေတာ့္ကို ဒုကၡေရာက္ၾက ေသၾကေက်ၾကတယ္။ အခု ကုလသမဂၢတပ္ေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႕ ကြန္ဂိုအစိုးရစစ္တပ္က တိုက္ထုတ္လိုက္ႏိုင္ေတာ့မွ အိမ္နီးခ်င္း ယူဂႏၶာႏိုင္ငံထဲ ေျပး၀င္ လက္နက္ခ် ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားဆိုျခင္း ျဖစ္တယ္။
ကြန္ဂိုုရဲ႕ ပဋိပကၡက ဘယ္ေလာက္ထိ က်ယ္ျပန္႔သက္ေရာက္မႈ ရွိသလဲေတာ့မသိ။ ကုလသမဂၢ တပ္အင္အားအမ်ားဆံုး ခ်ထားတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီး အခြန္ထမ္းေငြေတြ တစ္ႏွစ္ကို တစ္ဘီလ်ံေက်ာ္ေလာက္ သံုုးစြဲကုန္က်တယ္လို႔ တြက္ခ်က္ၾကတယ္။ ကြန္ဂိုပဋိပကၡထဲကို ေနာက္ထပ္ ၀င္လာသူေတြကေတာ့ အာဖရိကတိုုက္ကို အင္အားခ်ဲ႕ထြင္ စြမ္းအင္အရွာထြက္လာတဲ့ တ႐ုုတ္နိုုင္ငံပိုင္ ကုမၸဏီႀကီးေတြ။ အာဖရိကတိုက္ၾကီးမွာ အေနာက္အုပ္စုေတြက ငွက္ဖ်ားေတြ AIDS ေတြနဲ႔ အလုုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျဗဳန္းဆို ဆိုးဆိုးဆတ္ဆတ္ တ႐ုတ္ေတြ၀င္ခ်လာၿပီး လမ္းေတြခင္း တံတားေတြေဆာက္ သတၱဳေတြတူးထုတ္ေတာ့မွ အားလံုးမ်က္လံုးျပဴးကုန္ၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္ရဲ႕ အင္အားျဖန္႔ရာ ထက္ၾကပ္မကြာ အင္အားလိုက္မွ်ေနရတဲ့ အေမရိကန္ေတြပဲ။ အေမရိကန္ပိုင္ အီလက္ထရြန္နစ္ ကုမၸဏီႀကီးေတြရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားမွ်ဖို႔ အေၾကာင္းေတြလည္း ရွိခ်င္ရွိမည္ေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြန္ဂိုျပည္တြင္းစစ္ကိုု ရပ္တန္႔ဖို႔ အေၾကာင္းေတြေတာ့ ရွိလာေနၿပီ။
ကြန္ဂိုအေၾကာင္း အရင္စဥ္းစားလိုက္မိေတာ့ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းေရးဖို႔ေတာင္ အေထြအထူး မရွိေတာ့သလိုု ျဖစ္သြားတယ္။ ႏိုင္ငံခ်င္း၊ လူမ်ိဳးခ်င္း ေ၀းကြာလွတယ္ ဆိုေပမယ့္ ပဋိပကၡေက်ာ႐ိုး ျဖစ္စဥ္ေတြက ဒါေတြပဲ မဟုတ္လား။ ထူးျခားတာက ျမန္မာျပည္မွာ လက္နက္ကိုုင္အဖြဲ႕ဆိုတာ တစ္ခုႏွစ္ခု မကသလို သယံဇာတေတြ ထုုတ္ယူသံုုးစြဲႏိုင္တဲ့ အလားအလာေတြကလည္း ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ေလာက္မဟုတ္။ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ပထ၀ီႏိုင္ငံေရးအရ ျမင္းခြာပံု၀ိုုင္းရံ ကာကြယ္ေပးေနတဲ့ တိုုင္းရင္းသားေဒသ ေတာင္တန္းႀကီးေတြမွာ သယံဇာတေတြ ရွိေနၾကသလိုု သမုဒၵရာေရေၾကာင္းလမ္းေတြကို ျဖန္႔ၾကက္သြယ္တန္းေပးေနတဲ့ ရခိုင္ကမ္း႐ိုးတန္း၊ တနသၤာရီကမ္း႐ိုးတန္း တစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း ေရနံသဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ေတြ အလွ်ံအပယ္ ထြက္ရွိေနေလေတာ့ ပထ၀ီႏိုင္ငံေရးတင္မက ပထ၀ီစီးပြားေရးလို႔ေတာင္ ေျပာရမေလာက္ပင္။ ပိုၿပီးထူးျခားတာက ျမန္မာျပည္တြင္းစစ္ရဲ႕ သက္တမ္းက ရာစုႏွစ္ တစ္၀က္ေက်ာ္ေအာင္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ။ ျပည္တြင္းစစ္ကို သမိုင္းလက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ၾကရင္း ပထမမ်ိဳးဆက္ျဖစ္တဲ့ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ေတာ္လွန္ေရးသမားႀကီးေတြပင္ သိပ္မက်န္ေတာ့။ အမ်ိဳးသားအေရးထက္ အက်ိဳးစီးပြားအေရးကို အာ႐ံုက်လာၾကရင္း ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ သေႏၶကလည္း ေရြ႕ေလ်ာသားပ်က္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတယ္။ ေျပာရရင္ အဓိကလက္နက္ကိုုင္ အဖြဲ႕အစည္းႀကီးေတြရဲ႕ အေနအထားက ဥသွ်စ္သီးႀကီး တစ္လံုုးလို ရင့္မွည့္ကြဲအက္ေနၿပီ။
ေျပာခဲ့သလိုု ကမၻာ့ေစ်းကြက္ႀကီးရဲ႕ သယံဇာတသတၱဳစြမ္းအင္ လိုအပ္မႈ ႀကီးမားလာတာနဲ႔အမွ် တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ထိုုးေဖာက္မႈ ေစ်းကြက္ထိုးေဖာက္မူေတြကို အေနာက္အုပ္စုက စိုးရိမ္လာတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို အေရြ႕တစ္ခုေတာ့ ေရြ႕ေစခ်င္ျပီ။ ကဲ-အခုျမန္မာျပည္ႀကီးေရြ႕ၿပီ။ တံခါးဖြင့္ၿပီ။ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ ဖိတ္ေခၚၿပီ။ ဒီမိုကေရစီ ေပးၿပီဆိုေတာ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္မွာ ပါ၀င္ေနတဲ့ သူေတြအားလံုး အလိုက္သင့္ လိုက္ေရြ႕ရေပေတာ့မယ္။ ႏိုင္ငံျပင္ပမွာ အေျခခ်ေနခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူေတြေတာင္ အခုုအခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္ထဲကိုုပဲ အလုအယက္ ျပန္၀င္ၿပီးေနရာရွာ မဟာမိတ္ ျပဳေနၾကရၿပီဆိုေတာ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ သိပ္ကိုအေရးပါတဲ့ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ေတြမွာလည္း ၂၀၁၅ အမီ အေရြ႕တစ္ခုေတာ့ ေရြ႕ရေတာ့မယ္။
အခုျဖစ္ေနၾကတာက ဘယ္လိုေရြ႕မလဲဆိုတဲ့ ျပႆနာ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရ၊ ရေအာင္ယူ ေရွ႕ဆံုုးက လက္မွတ္ထိုးျပီး လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးထဲ ၀င္ထိုင္ၾကမလား ။ အစိုုးရက ဖဲ့ရြဲ႕ေပးေနတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ခြင့္ေတြနဲ႔ ကုုမၸဏီေထာင္ၾကမလား။ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမႇင့္ေၾကးေလးေတြနဲ႕ ေအးေအးလူလူ နယ္ျပန္ၿပီး ျခံစိုက္စားၾကမလား။ ၉၀ ျပည့္လြန္ ကာလေတြက ၀၊ ပအို႔၀္နဲ႔ ကိုးကန္႔ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ရန္ကုုန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ေပၚေပၚထင္ထင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြ ေပးလုုပ္ခဲ့ဖူးသည္ပင္။ ကေန႔လႊတ္ေတာ္ထဲမွာေတာင္ အဲဒီတုန္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဆက္အႏႊယ္တခ်ဳိ႕ ေနရာေကာင္းေတြ႕ရႏွင့္ ေနၿပီးၾကျပီ။ ခက္တာက တစ္သက္လံုး စစ္ပဲတိုက္လာခဲ့ၿပီး ေထာင္နဲ႔ေသာင္းနဲ႔ခ်ီရွိေနတဲ့ ေအာက္ေျခက လူေတြကိုု ဘယ္လိုစီစဥ္မလဲ။ ဒီလိုပဲ တပ္ပ်က္ေတာျပန္ ေတာင္ယာလုပ္စားၾက႐ံုပဲလား။ နယ္ျခားေစာင့္တပ္၊ ျပည္သူ႔စစ္၊ အပစ္ရပ္တပ္ နာမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးတပ္ၿပီး မဟာဗ်ဴဟာက်က် ဆက္ေမြးျမဴထားမည္လား။ အခုု ေတာင္းဆိုုေနသလိုု ဖက္ဒရယ္တပ္မေတာ္ဆိုၿပီး ပိုေနျမဲက်ားေနျမဲဆက္ၿပီး လက္နက္ေပးကိုင္ထားမလား။ မူလျမန္မာ့တပ္မေတာ္ၾကီးကပင္ အဆမတန္ အင္အားခ်ဲ႕ထြင္ၿပီးသား အေျခအေနမွာ တိုင္းရင္းသားတပ္မေတာ္ေတြပါ တရား၀င္ ျဖစ္လာမယ္ဆိုတဲ့ကိစၥက အင္အားအာဏာမွ်ေခ် ျဖစ္လာႏိုင္မွာမို႔ ႀကိဳဆိုရမယ့္ အေနအထားလား။ စစ္အသံုးစရိတ္ေတြ ပိုမ်ားလာျပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ပယ္ဖ်က္ပစ္ဖို႕ ကမ္းေ၀းေနရဦးမယ့္ ခရီးလား။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
Credit To first-11
Post a Comment