မ႑ိဳင္ငါးခု ပြတ္တိုက္မႈ (ေဌးေအာင္ကို)

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ မိန္႔ခြန္းမွာ ‘ပဥၥမမ႑ိဳင္ မိဘျပည္သူ’ လို႔ သံုးစြဲလုိက္တဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ မ႑ိဳင္ငါးခုဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းဟာ တြင္က်ယ္လာတယ္လို႔ သေဘာရပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ မီဒီယာနဲ႔ မိဘျပည္သူမ်ားပါပဲ။ မ႑ိဳင္ငါးခုဟာ ႏုိင္ငံေတာ္မွာ လက္ငါး ေခ်ာင္းပမာ တာဝန္ကိုယ္စီ ရွိလာၿပီး လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ လုပ္ကိုင္ၾကတဲ့ အခါမွာလည္း လက္ငါးေခ်ာင္း လႈပ္ရွားရာမွာ ပြတ္တုိက္မႈ ရွိသလိုမ်ဳိးပဲ မ႑ိဳင္ငါးခုရဲ႕ ပြတ္တိုက္မႈေတြလည္း မလြဲမေသြ ရွိလာပါတယ္။ ဘယ္အထိ ရွိလာသလဲဆိုရင္ မီဒီယာ အခ်င္းခ်င္းမွာလည္း ဘယ္ဘက္လက္ညႇိဳးနဲ႔ ညာဘက္လက္ညႇိဳးတို႔ရဲ႕ ပြတ္တုိက္မႈ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ရွိလာတာပါပဲ။

ပြတ္တိုက္မႈ ဆိုတာကို ဇြတ္မိုက္မႈလို႔ေတာ့ တန္းၿပီးေျပာလို႔ မရႏုိင္ေသးပါဘူး။ ပြတ္တုိက္မႈ ပံုသဏၭာန္ေတြကို အရင္ေလ့လာရဦးမွာပါ။ ဘာေတြ ပြတ္တုိက္ေနတာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ပြတ္တုိက္ေနတာလဲ၊ ဘယ္လို ပြတ္တုိက္ေနတာလဲ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာ ပြတ္တိုက္မႈမ်ဳိးလဲ။

စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔ကစတဲ့ ေလာေလာလတ္လတ္ ပြတ္တုိက္မႈေလး တစ္ခုကေတာ့ သမၼတကိုယ္တုိင္ မီဒီယာဥပေဒတစ္ရပ္ ေပၚထြက္လာရန္ လမ္းညႊန္ဖြဲ႕စည္းေပးထားတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ စာနယ္ဇင္း ေကာင္စီ (ယာယီ) ကို သမၼတက က်ပ္သိန္းငါးရာ လွဴဒါန္းမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ၾကားသိရာမွ အစျပဳလာခဲ့ရတဲ့ မီဒီယာခ်င္း ပြတ္တုိက္မႈပါပဲ။

တစ္ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း အစိုးရထံမွ ဘာအေထာက္အပံ့မွ မရယူပါဘဲ အေထြေထြစရိတ္ကို အဖြဲ႕ဝင္မ်ား ထည့္ဝင္ေငြနဲ႔သာ စိုက္ထုတ္သံုးစြဲ လည္ပတ္ေနတဲ့ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီဟာ ယခုလွဴဒါန္းေငြ လက္ခံျခင္းအေပၚမွာ ေဝဖန္ခံရတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “သမၼတ အလွဴေငြကို လက္ခံလို႔ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီကို ေဝဖန္တဲ့သူေတြဟာ မီဒီယာအက်ဳိးအတြက္ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ဉာဏ္အား၊ လူအား၊ ေငြအား၊ ဘာေတြပါဖူးသလဲ ဆိုတာ ေမးဖို႔ေကာင္းတယ္” လို႔ အတြင္းေရးမွဴးက ဆုိလုိက္ပါတယ္။ “ေဝဖန္သူမ်ားဟာ ဘယ္အခ်ိန္မဆို ေကာင္စီသို႔ စံုစမ္းေမးျမန္းႏုိင္တယ္၊ အေဝးက ေဝဖန္ေနရင္ အထင္အျမင္ လြဲႏုိင္တယ္” လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။

သတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ တစ္ေယာက္ ေထာက္ျပပံုက “စာနယ္ဇင္းေကာင္စီ အေနနဲ႔ သတင္းမီဒီယာ ဆုိင္ရာ ဥပေဒကိစၥရပ္မ်ား အတြက္ ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ အျငင္းပြားေနခ်ိန္မွာ သမၼတရဲ႕ အလွဴေငြကို လက္မခံသင့္ဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ မယူသင့္ေသးဘူး” လို႔ ဆိုပါတယ္။

ျမန္မာဂ်ာနယ္လစ္ကြန္ရက္ အတြင္းေရးမွဴးကေတာ့ “လြတ္လပ္စြာ သေဘာထား ကြဲလြဲလို႔ ရပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕ လာလုပ္ၾကည့္ပါ။ ၿပီးမွ ေဝဖန္ၾကပါ” တဲ့။

စာနယ္ဇင္းေကာင္စီရဲ႕ သက္တမ္း တစ္ႏွစ္ျပည့္ခ်ိန္မွာ သမၼတထံ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕က ရွင္းလင္းတင္ျပခဲ့ၿပီး ေကာင္စီအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ႐ံုးခန္းအေဆာက္အအံု ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြ ေရရွည္ရပ္တည္ႏုိင္ေရး ကူညီမယ္လို႔ သမၼတက ေျပာၾကားလုိက္ပါတယ္။ အစိုးရ သတင္းစာေတြနဲ႔ ယွဥ္ရတဲ့အခါ ကာလရွည္ၾကာ လုပ္ကိုင္လာၿပီး ျပည္သူ႔ဘ႑ာနဲ႔ လည္ပတ္ကာ အစုိးရရဲ႕ အခြင့္အာဏာနဲ႔ ျဖန္႔ခ်ိေရး ကြန္ရက္ရွိမႈ အားသာခ်က္ေတြကို ယွဥ္ၿပိဳင္ေနရခ်ိန္ပါပဲ။ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ တစ္ေယာက္ ေျပာသလို အားသာခ်က္က ဆယ္ခ်က္တစ္ခ်က္ပါ။

ဒီကိစၥ စက္တင္ဘာ လဆန္းရက္မွာ ေပၚထြက္လာေတာ့ ၾသဂုတ္လဆန္းရက္က ပြတ္တုိက္မႈေလး ကိုလည္း ေျပးၿပီး အမွတ္ရေစပါတယ္။ ရွစ္ေလးလံုး ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံု က်င္းပ ျပဳလုပ္ရာမွာ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို ဖိတ္သင့္မဖိတ္သင့္ ဆုိတဲ့ကိစၥပါပဲ။ ၂၀၀၇ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား အဖြဲ႕မွ တာဝန္ရွိသူတစ္ဦး ေျပာၾကားတာကေတာ့
“ေသြးစြန္းတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ အသက္ေသြးေခြၽး ေပးဆပ္ခဲ့သူေတြ ဒီေန႔တစ္ရက္ မွာေတာ့ အတူယွဥ္တြဲ မထိုင္လိုပါ ေနာက္ရက္စြဲမ်ားကို မဆိုလိုပါ” လို႔ ဖြင့္ဆိုပါတယ္။

၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး မူေဘာင္အတြင္းမွာ က်င္းပလိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔အတူ ဖိတ္ၾကားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လက္မခံတဲ့အတြက္ ရန္ကုန္မွာ က်င္းပတဲ့ပြဲကို မတက္ေရာက္ေတာ့ဘဲ ဖိတ္ၾကားထားျခင္း မရွိတဲ့ပြဲကိုပဲ တက္ေရာက္ေတာ့မယ္လို႔ ဆိုလုိက္တာပါပဲ။

ဒါကို ဘယ္ဘက္က မွန္တယ္ မွားတယ္လို႔ ဆိုလိုမွာ မဟုတ္ဘဲ ဒီပြတ္တုိက္မႈဟာ ပြဲက်င္းပရက္ သံုးရက္တာရဲ႕ အယူအဆေရးရာ ပြတ္တုိက္မႈလို႔ပဲ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ အစရွိ အေနာင္ေနာင္ ဆိုတာလို ေနာက္ေနာင္ မ်ားမွာလည္း ဒီလိုပြတ္တုိက္မႈမ်ဳိး ဆက္လက္ျဖစ္ပြား သြားႏုိင္တယ္လို႔ေတာ့ ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ ဒါဟာ သဘာဝက်တဲ့ ျဖစ္တတ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အျမင္ပိုင္းဆုိင္ရာ အယူအဆေရးရာသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ႏွစ္ဖက္စလံုးက လက္ခံၾကမွာပါပဲ။

ဒီပြဲက်င္းပတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတရဲ႕ မွတ္ခ်က္ျပဳ ေျပာဆိုရာမွာေတာ့ “ဒီပြဲကို စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ ရွိခဲ့ေသာ္လည္းပဲ မွန္ကန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး ေစတနာေတြေၾကာင့္ ေအးခ်မ္းစြာ က်င္းပႏုိင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္” လို႔ ဆိုလိုက္ပါတယ္။

ကိုျမေအးက “သမၼတရဲ႕ ေျပာၾကားမႈကို ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆႏၵမွာလည္း မတူညီမႈမ်ားၾကားမွ တူညီတဲ့ အခ်က္ေတြကို ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ လိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ႏုိင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္တစ္ခုရဲ႕ ျဖစ္ေပၚတုိးတက္မႈ တစ္ရပ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ျမင္တယ္” လို႔ေျပာပါတယ္။

ဒီေငြရတုပြဲမွာ အစုိးရအဖြဲ႕ဝင္ ဝန္ႀကီးမ်ား တက္ေရာက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒မ်ားကလည္း သဝဏ္လႊာ ေပးပို႔ကာ ဒီပြဲကို အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့တာဟာလည္း ထူးျခားေနပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က “ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွာ အၾကမ္းဖက္တဲ့ နည္းနဲ႔သြားရင္ ကိုယ္လိုခ်င္တာ ျမန္ျမန္ရရင္လည္း ကုစားရမယ့္ ဒဏ္ရာေတြမ်ားမယ္။ အၾကမ္းမဖက္ဘဲသြားရင္ အခ်ိန္တစ္ခု ယူရႏုိင္ေပမယ့္ ကုစားရမယ့္ ဒဏ္ရာေတြ နည္းမယ္” လို႔ ဒီပြဲမွာ တက္ေရာက္ ေျပာဆိုပါတယ္။

အယူအဆေရးရာ ပြတ္တုိက္မႈမ်ားဟာ ႏႈိင္းရဓမၼတရား ေပၚမွာ အေျခခံ ေဝဖန္ေဆြးေႏြးၾကရာမွ ျဖစ္လာတတ္ၾကၿပီး ပုထုဇဥ္ သဘာဝအရ မိမိကုိင္စြဲတဲ့ ဝါဒအယူအဆကိုပဲ ဦးစားေပး အမွန္တရားအျဖစ္ ႐ႈျမင္ၾကတာဟာလည္း ဆန္းတဲ့ကိစၥတစ္ရပ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ ပရမတၳက်တဲ့ အမွန္တရား ဆိုတာကလည္း ေလာကုတၱရာကိစၥ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

ေအာင္ဆန္းအက္တလီ၊ ႏုအက္တလီ စာခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းရယူတဲ့ ကာလမွာလည္း တုိက္ယူလို႔ရတဲ့ လြတ္လပ္ေရး မဟုတ္ခဲ့လို႔ ေရႊရည္စိမ္ လြတ္လပ္ေရး အဆင့္ပဲလို႔ သတ္မွတ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး ပြတ္တုိက္မႈေတြလည္း ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ တပ္က ႏုတ္ထြက္ခဲ့ၿပီး ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးအျဖစ္နဲ႔ တစ္ႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရး ရေစရမယ္ဆိုတဲ့ ကတိနဲ႔အတူ ျပည္သူ႔ေထာက္ခံမႈရယူၿပီး လြတ္လပ္ေရးကိုလည္း ရယူႏုိင္ခဲ့တာပါ။

“ဝန္ႀကီးဌာနမ်ားနဲ႔ ေဒသဆုိင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ရဲ႕ လယ္ယာေျမ ျပႆနာ ေျဖရွင္းပံု ေႏွးေကြးေနလုိ႔ ေတာင္းဆုိဆႏၵျပမႈ၊ အၾကမ္းဖက္ တုိက္ခုိက္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ႐ိုးသားတဲ့ ေတာင္သူမ်ား ဥပေဒေၾကာင္းအရ အေရးယူခံရျခင္းေတြကို ေတြ႕ေနရပါတယ္”

ဒီစကားကိုေတာ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ နာယကက ေျပာလုိက္တာပါ။ ဥပေဒျပဳေရးနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ႑ိဳင္ႏွစ္ခုရဲ႕ၾကားက ပြတ္တုိက္မႈ တစ္ခုပါ။ ရံဖန္ရံခါ ပြတ္တုိက္မႈေတြ နဲ႔အတူ စာနယ္ဇင္း စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ေနရာယူ ေဖာ္ျပေနၾကၿပီး ဒီအတုိင္းဆုိရင္ ဆက္လက္ၿပီး ပြတ္တိုက္မႈေတြ အရွိန္ေလ်ာ့သြားစရာ မျမင္ဘူးဆုိတဲ့ သံုးသပ္မႈေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။

“တကယ္ေတာ့ တခ်ဳိ႕ ဥပေဒေတြက လုိက္နာဖုိ႔ ခက္တဲ့ဟာေတြဆုိေတာ့ အလုိလုိ ဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ အဲဒါေတြကို ျပဳျပင္ျခင္းအားျဖင့္ လႊတ္ေတာ္က တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို အေထာက္အကူ ျပဳႏုိင္မယ္။ ဆႏၵျပမႈေတြကေတာ့ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံေတြမွာ ရွိေနမွာပဲ၊ စည္းမ်ဥ္းစည္း ကမ္းေတြကိုက လုိအပ္ခ်က္ေတြ ရွိေနတဲ့အခါက်ေတာ့ တရားမဝင္ ဆႏၵျပမႈေတြအျဖစ္ ေရာက္ေရာက္သြားၾကတယ္” တဲ့။

တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရး ေကာ္မတီ ဥကၠ႒က ေျပာလုိက္တာပါ။ မိဘျပည္သူနဲ႔ တရားစီရင္ေရး ဥပေဒျပဳေရးတုိ႔ရဲ႕ ပြတ္တိုက္မႈေတြကို ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ ပုဒ္မ (၁၈) ဖ်က္သိမ္းပစ္ ဆုိတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ေတာင္းဆုိမႈကို အထဲထည့္တဲ့ နည္းနဲ႔ပဲ ေျဖရွင္းေနေသးေတာ့ ေတာင္းရင္း အထဲေရာက္သြားရင္းနဲ႔ ေတာင္းထဲထည့္ခံရတဲ့ ဘဝက မလြတ္မခ်င္း ေတာင္းထဲကလည္း တလႈပ္လႈပ္ အျပင္ကလည္း တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ခရီးဆက္ၾကရေပဦးမယ္။

“တရားဥပေဒရဲ႕အထက္မွာ ဘယ္သူ၊ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္း၊ ဘယ္ဘာသာမွ စိုးမိုးမႈ မရွိရပါဘူး။ ျဖစ္ခဲ့တာေတြက တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈ မရွိလုိ႔ ျဖစ္ရတာ ဆုိေပမယ့္ တပည့္မေကာင္း ဆရာ့ေခါင္း ဆုိတာလို ရဟန္းေတာ္ေတြ ဘက္ကလည္း ဝင္ေရာက္ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ တာဝန္ရွိပါတယ္”
‘သင့္ျမတ္ၾကသူမ်ား စကားဝိုင္း’ မွာ နာယက ဆရာေတာ္တစ္ပါးရဲ႕ မိန္႔ၾကားခ်က္ပါ။ ယခင္က ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္း မရွိခဲ့ဘဲ ဒီမိုကေရစီ ကူးေျပာင္းစအခ်ိန္မွာမွ ဒီေလာက္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ပဋိပကၡနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားလာရျခင္းအေပၚမွာ အေျဖရွာဖုိ႔ လုိေၾကာင္း၊ အဆုိပါ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို မထိန္းသိမ္းႏုိင္ျခင္းဟာ ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ားတြင္လည္း တာဝန္မကင္းေၾကာင္း နာယကဆရာေတာ္ အရွင္ဓမၼစာရကပဲ ဆက္လက္ မိန္႔ၾကားလုိက္ပါတယ္။

ဘာသာေရး ပြတ္တိုက္မႈ အဆင့္ကုိ လြန္ေျမာက္ၿပီး အစြန္းေရာက္ တုိက္ခိုက္မႈေတြ မေပၚေပါက္ ရေလေအာင္ ထိန္းသိမ္းမႈေတြ လုိအပ္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ေပါင္ကို ဘယ္သူမွေတာ့ လွန္ၿပီး မေထာင္းခ်င္ၾက႐ိုး အမွန္ပါ။ ဘာသာေရး သူရဲေကာင္းမ်ားဟာ ခႏၲီစပါရမီေတြနဲ႔ ျပည့္ဝႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ပဲ ဆုမြန္ေကာင္း ေခြၽလုိက္ရပါတယ္။

မ႑ိဳင္ငါးခု ပြတ္တုိက္မႈေတြကို ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေဖာ္ျပလုိ႔ ျပည့္စံုႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါ။ စာျမည္းသေဘာအရပဲ ေရးသားေဖာ္ျပရင္း ကြင္းဆက္တရားေတြကို ရွာေဖြေလ့လာရင္း ေခ်ာမြတ္ေစတဲ့ သစ္သားထည္တစ္ခု ျဖစ္လာေအာင္ ေရြေပၚေကာင္းနဲ႔ လက္သမားေကာင္းတုိ႔ရဲ႕ ပြတ္တုိက္မႈမ်ဳိးကို အားေပးရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အၾကမ္းပတမ္း ပြတ္တိုက္မႈမ်ဳိး ေတြကိုေတာ့ျဖင့္ ေယာင္မွားစရာ မလုိဘဲ ေရွာင္ရွားဖုိ႔သာ လုိမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
Credit The Voice Weekly